9 Μαρτίου 1948. Διάλυση Διλοχίας Εθνοφρουράς στα Τρόπαια.
(Λίγα λόγια για το γεγονός, στη Μνήμη αυτών που ξεχάστηκαν απ΄αυτούς για τους οποίους θυσιαστηκαν! Άδειασαν τα ορεινά χωριά της Ελλάδος...)
Η πιό μαύρη περίοδος της κομμουνιστικής Ανταρσίας του 1946-49 στην Πελοπόννησο ήταν οι πρώτοι 8 μήνες του 1948.
Λίγες ημέρες μετά την καταστροφή μιας Διλοχίας Ελληνικού Στρατού στο Βάγγου Μεγαλοπόλεως -ίδε ποστ "3 Μαρτίου 1948. Στο Βάγγου Μεγαλόπολης, η μεγαλύτερη τραγωδία του Ελληνικού Στρατού στην Πελοπόννησο στην Ανταρσία του 1946-49" στην Ομάδα Ioannis Bougas- το ίδιο συγκρότημα ανταρτών υπό τον απόστρατο λοχαγό Κώστα Κανελλόπουλο, με τα συγκροτήματα του Μαινάλου με αρχηγό τον «Πέρδικα» και του Ταυγέτου με αρχηγό τον Ξυδέα, τους δύο πλέον εγκληματικούς καπετάνιους της Πελοποννήσου το 1947-49 – επετέθη σε μια Διλοχία του 14ου Τάγματος Εθνοφρουράς συν μια Διμοιρία ΜΑΥ που είχαν στρατοπεδεύσει γύρω από το χωριό Τρόπαια.
Διοικητής του Τάγματος ήταν ο Κεφαλλονίτης αντ/ρχης Γεώργιος Κοντοστάνος, ο οποίος στην Κατοχή ήταν διοικητής του Τάγματος Ασφαλείας Κορίνθου και μετά σε ένα από τα Τάγματα της Τριπόλεως. Στα Δεκεμβριανά, στην Αθήνα, πολέμησε με τα Τάγματα Εθνοφυλακής.
Διοικητής της Διλοχίας ήταν ο έφεδρος λοχαγός Διονύσιος Παπανικολάου από την Ηλεία. Όλοι οι εθνοφύλακες και οι ΜΑΥ ήταν από την περιοχή. Αρκετοί εξ αυτών ηλικιωμένοι., οικογενειάρχες
Η μάχη ξεκίνησε τα χαράματα της 9ης Μαρτίου 1948 και ήταν καταστροφική για τη Διλοχία και τους ΜΑΥ. 35-40 έπεσαν νεκροί και 160 συνελήφθησαν αιχμάλωτοι.
Ένας αριθμός αιχμαλώτων δολοφονήθηκαν επί τόπου σε αυτοδικίες, ενώ 55 δέχθηκαν, ή το έκαναν για να επιζήσουν, να καταταγούν αντάρτες. Τον λοχαγό Παπανικολάου και 4 ακόμη αξιωματικούς τους «δίκασαν» σε δημόσιο «ανταρτοδικείο» και μετά τους δολοφόνησαν, μαζί με 14 υπαξιωματικούς και στρατιώτες.
Τους υπόλοιπους 80-85 αιχμαλώτους, τους γύμνωσαν και τους άφησαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Στα βιβλία των καπεταναίων του «ΔΣΕ» και των θαυμαστών τους δεν αναφέρετε τίποτε για αυτοδικίες, ούτε για τη δολοφονία των 14 υπαξιωματικών και στρατιωτών. Αναφέρουν μόνο τη δολοφονία των 5 αξιωματικών.
Μετά τη μάχη ο αντάρτης Πέρδικας, κορυφαίος σφαγέας της Πελοποννήσου (στον Μελιγαλά, Γαργαλιάνους, Πύλο, κλπ., ίδε «ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 1940-45») πήρε προαγωγή σε ταγ/ρχη του «ΔΣΕ».
Τον Σεπτέμβριο του 1944, στο Κάστρο της Πύλου, κτυπούσε με το μαχαίρι του τον νεκρό ταγ/ρχη Παναγιώτη Στούπα, ενώ πρώτα είχε πάρει και φόρεσε το χιτώνιό του και το καπέλο του (αφού αφαίρεσε το Στέμμα από το καπέλο).
Ο Ξυδέας σκοτώθηκε στις 13 Ιουνίου 1949 και ο Πέρδικας στις 16 Αυγούστου. Παρουσιάστηκαν νεκροί στις εφημερίδες για να κυκλοφορούν ελεύθερα οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι στα μέρη που κρύβονταν μετά τη διάλυσγ του Αντάρτικου της Πελοποννήσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου