Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2011

Le texte réprimant la négation du génocide arménien est adopté

Γαλλία: Η Εθνοσυνέλευση ψήφισε το κείμενο που απαγορεύει την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων
LEXPRESS.fr,
Η γαλλική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε το νομοσχέδιο
για την άρνηση των γενοκτονιών.
Η Εθνοσυνέλευση ενέκρινε το νομοσχέδιο για την άρνηση όλων των γενοκτονιών, συμπεριλαμβανομένης της Γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915, παρά τις απειλές και την αγανάκτηση της Τουρκίας. 
Για εκείνους που υποστηρίζουν την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων είναι μια ιστορική ημέρα. Μια μέρα, στην οποία συμμετείχε μόνο μια χούφτα βουλευτών.
Η Εθνοσυνέλευση ήταν πράγματι πολύ αραιή για την ψήφιση του νομοσχεδίου σχετικά με την άρνηση των γενοκτονιών,
συμπεριλαμβανομένης της Γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915.
Το κείμενο που ψηφίστηκε  δια ανάτασης χειρός, εγκρίθηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των πενήντα παρόντων βουλευτών, μισή ντουζίνα ψήφισε κατά. Και αυτό παρά τις απειλές και την αγανάκτηση της Τουρκίας και την παρουσία χιλιάδων διαδηλωτών έξω από την Εθνοσυνέλευση. 
Το κείμενο προβλέπει ένα χρόνο φυλάκιση και πρόστιμο € 45.000 σε περιπτώση άρνησης μιας γενοκτονίας που αναγνωρίζεται από το νόμο. Η Γαλλία αναγνωρίζει δύο γενοκτονίες, αυτή των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και αυτή των Αρμενίων, αλλά τιμωρούσε μέχρι σήμερα την άρνηση της πρώτης. 
Το κείμενο πρέπει τώρα να περάσει από τη Γερουσία. 
Ο κεντρώος βουλευτής Jean-Christophe Lagarde ζήτησε από την κυβέρνηση, κατά την τελευταία αιτιολόγηση,  να το γράψει γρήγορα «στην ημερήσια διάταξη» του δευτέρου τμήματος του Κοινοβουλίου. 
Από την πλευρά της, ο βουλευτής Renaud Muselier (UMP) εξέφρασε τη λύπη του για «την κρατική άρνηση» της τουρκικής κυβέρνησης κατά της γενοκτονίας των Αρμενίων, ενώ δήλωσε ότι το κείμενο που ψηφίστηκε από την πλειοψηφία της ομάδας του «δεν είναι νόμος κατά της Τουρκίας»." 
Ο σοσιαλιστής Dominique Raimbourg, επίσης υπέρ του νομοσχεδίου, το χαρακτήρισε «λογική επέκταση» του νόμου του 2001, που αναγνωρίζει την πραγματικότητα της γενοκτονίας των Αρμενίων, ενώ σημειώνει ότι η συζήτηση του «δεν ήταν ίσως για να κατευνάσει τα πάθη λίγους μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές».  

Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2011


«Σούπερ» στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας- Ισραήλ για το 2012

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΛΟΥΚΑΣ ΔΗΜΑΚΑΣ

Eξαιρετικά αναβαθμισμένο με αρκετές δεκάδες κοινές στρατιωτικές δράσεις περιλαμβάνει το προγράμμα στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ  για το έτος 2012 που υπογράφτηκε σήμερα.

Η τελική επεξεργασία των τομέων συνεργασίας έγινε  από 19 έως 22 Δεκεμβρίου 2011 στο Ισραήλ όπου είχε μεταβεί  τετραμελής αντιπροσωπεία εκπροσώπων του ΓΕΕΘΑ, ΓΕΝ και ΓΕΑ με επικεφαλή το Διευθυντή της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων του ΓΕΕΘΑ. Ειχαν προηγηθεί συναντήσεις και στην Αθήνα, ενω το πολιτικό πλαισιο είχε συμφωνηθεί σε επίσκεψη του πρώην υπουργιού Αμυνας κ. Π.Μπεγλίτη .Ενδεικτικό της δυναμικής ειναι οτι ο υπουργός Αμυνας του Ισραήλ θα επισκεφθεί την Αθηνα στις αρχές τουνέου έτους και θα έχει συνάντηση με τον κ. Δ.Αβραμόπουλο.

BOΡΕΙΑ ΚΟΡΕΑ: Ενα ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ οδοιπορικό του γάλλου πανεπιστημιακού Μορίς Ντελμπός



Από την Αβάνα του Φιντέλ Κάστρο στη Μόσχα του Λεονίντ Μπρέζνιεφ. Από το Βουκουρέστι του Νικολάε Τσαουσέσκου στα Τίρανα του Ενβέρ Χότζα και το Πεκίνο του Μάο Τσε Τουνγκ. Ο γάλλος πανεπιστημιακός Μορίς Ντελμπός έχει ένα χόμπι: ταξιδεύει σε κράτη με ολοκληρωτικό καθεστώς. Αυτό είναι το οδοιπορικό του στη Βόρεια Κορέα, τη χώρα που όλες οι κάμερες του πλανήτη τη βλέπουν να οδύρεται για το θάνατο του μεγάλου τιμονιέρη της.

Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2011


BOΡEIA KOΡEA - KOYBA: Δυναστείες παράλληλες και "τελειοι ηγέτες"


(Photo:  1986: O Καστρο στην Β.Κορεα - 2011: Mεσίστια η κουβανική σημαία λόγω του θανάτου του Κιμ Γιονγκ Ιλ)


Τον Μάρτιο του 1986, ο Φιντέλ Κάστρο επισκέφθηκε την Πιονγκγιάνγκ. Τον υποδέχθηκαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και χιλιάδες παιδιά που ανέμιζαν σημαιάκια με καταπληκτικό συγχρονισμό. Οι κουβανοί τηλεοπτικοί σχολιαστές ήταν συγκλονισμένοι: όλοι οι Βορειοκορεάτες τραγουδούσαν με μια φωνή, οι χορευτές δεν έκαναν ούτε μισό βήμα λάθος, οι νεαροί βιολονίστες επιδείκνυαν εξαιρετική μαεστρία.
Με λίγα λόγια, όλα ήταν τέλεια σε μια τέλεια χώρα που είχε την τύχη να κυβερνάται από τον τέλειο ηγέτη: τον Κιμ Ιλ Σουνγκ, πατέρα του πιο τέλειου Κιμ Γιονγκ Ιλ, που κυβερνούσε μέχρι το Σάββατο, και παππού του πιο τέλειου απ' όλους Κιμ Γιονγκ Ουν, που θα κυβερνά από εδώ και πέρα.

Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2011


ΒΟΡΕΙΑ ΚΟΡΕΑ: O παράδεισος της ασύλληπτης αποβλάκωσης



Γραφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Κατ’ αρχάς, αναρωτιέμαι αν είναι σωστό να αναφέρομαι στον Κιμ Γιονγκ Ιλ ως τον «θανόντα» δικτάτορα της Β. Κορέας. Ποιος μας λέει ότι ο «Αγαπημένος Ηγέτης» πέθανε; 

Μπορεί να ανελήφθη εις ουρανούς. Αλλωστε ένας από τους επίσημους τίτλους του ήταν, αν δεν κάνω λάθος, αυτός του «δοξασμένου στρατηγού που κατέβηκε από τον ουρανό». Επομένως, φρόνιμο είναι να αποφύγω τη χρήση της συγκεκριμένης μετοχής. Αλλά ας περάσω στο θέμα μου. 

Σε δημοσίευση από τον Guardian σχετικώς με τις «άγνωστες πτυχές» του Κιμ Γιονγκ Ιλ, διάβασα κατάπληκτος ότι «ιστοσελίδα της κυβέρνησης είχε κάποτε αναφέρει ότι ο Κιμ Γιονγκ Ιλ δεν έχει ποτέ ανάγκη να ουρήσει ή να αφοδεύσει»! Αν αληθεύει αυτό, τότε καμία άλλη έκφραση δεν ήταν τόσο κατάλληλη για να περιγραφεί ο «Αγαπημένος Ηγέτης» όσο η αμερικάνικη: «He was full of shit»...

Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2011


Η Εξάπλωση της Ελληνικής Φυλής

.

Η εξάπλωση των πληθυσμών από την Ελλάδα σε άλλα μέρη

Χάρη στο μεγαλόπνοο Πρόγραμμα του National Geographic και της IBM, όλοι μας θα μπορούμε στο μέλλον να βρούμε τη γενετική μας καταγωγή, δήλωσε ο κορυφαίος γενετιστής Σπένσερ Γουέλς, επιστημονικός υπεύθυνος της έρευνας. H Ελλάδα είναι ένα από τα μέρη της Γης που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τον Σπένσερ Γουέλς και τους συνεργάτες του.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Δευτέρα, 19 Δεκεμβρίου 2011

Μέγας Αλέξανδρος,ο Μέγιστος των Ελλήνων!!!


Η απάντηση στην παραχάραξη της ιστορίας
από τους Σκοπιανούς και όχι μόνο...
 
Σε μείζον εθνικό θέμα αναδεικνύεται το ζήτημα των Ελληνογενών Καλάς της Κεντρικής Ασίας, ένα ζήτημα με τεράστιες πραγματικά διαστάσεις, που από μόνο του δείχνει το πλανητικό βεληνεκές του ελληνικού πολιτισμού.
Άρα, πρόκειται για πρόβλημα όπου διακυβεύονται πολλά, πάρα πολλά, για το μέλλον του ίδιου του ελληνισμού ως ιδέας, ως πολιτισμικής πραγματικότητας! Διότι αυτή τη στιγμή, πέραν των όλων όσων φοβερών και τρομερών έχουν διαδραματιστεί κατά καιρούς, οργιάζει στην περιοχή όπου ζούνε οι Καλάς η προπαγάνδα του περιβόητου «μακεδονισμού» (οι άθλιες θέσεις των Σκοπίων).
Και πίσω απ’ αυτά όλα μπορεί κανείς να δει στο παρασκήνιο το μακρύ χέρι του παντουρκισμού, στην προσπάθειά του να καθυποτάξει τους λαούς της ευρύτερης περιοχής και να δημιουργήσει τον εφιαλτικό για εμάς «τουρκικό 21ο αιώνα»...


Να τι αναφέρει περί των Καλάς, στο πολύ δυσεύρετο και σπάνιο βιβλίο του «Τα παιδιά του Μεγαλέξανδρου» ο σύγχρονος Έλληνας στοχαστής Ορέστης Ηλιανός:
 «Οι Γλαύσαι [ΣΗΜ.: έτσι τους αναφέρει ο Αρριανός στο έργο του «Αλεξάνδρου ανάβασις»] ή Kalash, όπως είναι το αληθινό τους όνομα, δεν έχουν γραπτή ιστορική παράδοση που να τους μιλά για την καταγωγή τους.
Έχουν μόνο παραδόσεις, και μια απ’ αυτές λέει ότι κατάγονται από ένα ισχυρό λαό που ήρθε κάποτε από τη Δύση. Ορισμένοι λένε σήμερα ότι την ιδέα αυτή τους την έβαλαν στο μυαλό οι Ευρωπαίοι επισκέπτες, όταν τους πρωτογνώρισαν κατά τον περασμένο αιώνα.
Πραγματικά, φαίνεται ότι όταν έφτασαν εδώ για πρώτη φορά οι Άγγλοι, τόσο πολύ εντυπωσιάστηκαν από τα καθαρά ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων, που τους θεώρησαν ασυζητητί αυθεντικούς απόγονους των Ελλήνων από την εποχή του Μεγαλέξανδρου.

Όπως και νάχει, οι Kalash, 2300 χρόνια μετά τα γεγονότα που περιγράφει ο Αρριανός, βρίσκονται πάντα εκεί με τα γαλανά μάτια τους, την «ελληνική» κατατομή τους, τα παμπάλαια έθιμά τους. Είναι οι τελευταίοι – λιγοστοί – εκπρόσωποι ενός πολυπληθούς άλλοτε λαού, των Siah-Posh, που οι μουσουλμάνοι αποκαλούσαν περιφρονητικά Καφίρ, δηλαδή άπιστους, γιατί είχαν αρνηθεί να προσχωρήσουν στον Ισλαμισμό και είχαν προτιμήσει να κρατήσουν την παραδοσιακή πολυθεϊστική τους θρησκεία.
Η χώρα τους, το Καφιριστάν, κάλυπτε μια εκτεταμένη ορεινή περιοχή νότια του Ινδικού Καυκάσου και δυτικά του ποταμού Κούναρ (Chitral), πάνω στα σημερινά σύνορα του Πακιστάν και του Αφγανιστάν. Περικυκλωμένοι από μουσουλμάνους, οι Καφίροι έζησαν για αιώνες σε διαρκή πόλεμο και κατόρθωσαν με τον τρόπο αυτό να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους και τη θρησκεία και τα έθιμά τους ανόθευτα.

Αλλά στα τέλη του περασμένου [ΣΗΜ.: του 19ου, αφού το παραπάνω βιβλίο του Ηλιανού βγήκε το 1989] αιώνα ο Εμίρης της Καμπούλ Αμπντούρ Ραχμάν αποφάσισε να τελειώνει μια και καλή μαζί τους. Μάζεψε στρατό πάνω από είκοσι χιλιάδες και παίρνοντας μαζί του και πυροβολικό μπήκε στη χώρα των Καφίρων, που οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν άλλα όπλα πέρα από τόξα και βέλη.
Έγινε μεγάλη σφαγή σ’ όλη τη χώρα, και όσοι επέζησαν αναγκάστηκαν να εξισλαμιστούν. Από Καφίροι μετονομάστηκαν τότε σε Νουριστανοί, δηλαδή νεοφώτιστοι και το Καφιριστάν έγινε Νουριστάν, γη του φωτός. Μόνοι γλύτωσαν οι Kalash, που ζούσαν στις παρυφές του Καφιριστάν σε περιοχή που ανήκε στη δικαιοδοσία του Εμίρη του Chitral»...

Αλλά και ο σπουδαίος Νεοέλληνας ιστορικός Επαμεινώνδας Βρανόπουλος, στο έργο του «Οδοιπορικό στο Πακιστάν – στα ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου», γράφει τα εξής πολύ σημαντικά:
 «Στην καρδιά και στις μνήμες των Καφίρ και των Καλάς ζει ακόμη ο μεγάλος στρατηλάτης Σκαντάρ ή Σικαντέρ ή Σκέντερι (Αλέξανδρος), που ακούγεται συχνά στις συζητήσεις τους, σαν να είχε ζήσει μόλις χθες.
Καυχώνται να λένε, ότι κατάγονται απ’ αυτόν. Λατρεύουν τον Ντι Ζάο (Δίας-Ζευς), τον Μαχεντόν [ΣΗΜ.: από το «Μακεδών»], τη Τζάστακ (Εστία). Η φωτιά της θεάς αυτής καίει άσβεστη στο εσωτερικό των φτωχικών σπιτιών τους, που έντονα θυμίζει μακεδονίτικη αρχιτεκτονική και δεν έχει τίποτα το κοινό με τα σπίτια των γύρω ντόπιων.
Αν η φωτιά της θεάς Τζάστακ σβήσει, μεγάλη συμφορά προμηνύεται για το σπίτι. Το θεό Ντι Ζάο τον θεωρούν πατέρα θεών και ανθρώπων αλλά και θεό των καταιγίδων και των κεραυνών. Λατρεύουν και το γιο του Μπαλομάιν (Απόλλωνα), που οδηγεί τον ήλιο γύρω από τη γη, θεό των θρύλων, της μαντικής τέχνης και της μουσικής.
Θεό του κρασιού, της μέθης και του σαρκικού έρωτα λατρεύουν τον Σάγυρκο (Σάτυρο). Θεό των προγόνων και του μελιού τον Μαχεντόνα. Θεά, τέλος, του έρωτα έχουν τη Φροτάιτ (Αφροδίτη)».
 Ένας άλλος δε σημαντικός σύγχρονος Έλληνας ερευνητής, ο Δημήτρης Αλεξάνδρου, στο έργο του «Καλάς, οι Έλληνες των Ιμαλαΐων», αναφέρει τα παρακάτω επίσης πολύ χαρακτηριστικά:

«Οι Καλάς, ενώ ζουν μέσα σ’ ένα όχι και τόσο φιλικό περιβάλλον παραμένουν μια φυλή που αγαπάει την ειρήνη, είναι εύθυμοι και ερευνητικοί με ανοιχτό τύπο δέρματος και μπλε ή πράσινα μάτια. Ο ειδωλολατρικός και γαλήνιος τρόπος ζωής τους δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα.
Είναι παθιασμένοι προσκολλημένοι στην παράδοσή τους και ισχυρίζονται με βεβαιότητα ότι κατάγονται από τους άνδρες του Μ. Αλέξανδρου! Πρόκειται για μια όαση στην αχανή ερημιά των Β.Δ. συνόρων κοντά στο Πακιστάν, που συνορεύουν με τη Ρωσία και το Αφγανιστάν.
Ιθαγενείς με μαύρα ή ξανθά μαλλιά και αετήσιες ματιές, κατορθώνουν και επιβιώνουν σε μια ισλαμική πολεμοχαρή περιοχή. Αυτοί οι άνθρωποι των βουνών, στις φυσικά έγκλειστες κοιλάδες τους, που περιτριγυρίζονται από πυκνόφυτα βουνά που απλώνονται από το πέρασμα Λοβάρι έως το Τσιτράλ και το Ντιρ, κατάφεραν παρόλο τον συνεχώς μειούμενο αριθμό τους, να διατηρήσουν τις φυλετικές τους ιδιαιτερότητες.
Αντίθετα οι κάτοικοι του Τσιτράλ, είναι ένα μείγμα Ινδο-αριανών φυλών και Μογγόλων, με κιτρινόμαυρο δέρμα, αδύνατα
Και, τέλος, από την επιτόπια έρευνα της Ελληνίδας ερευνήτριας Ευσταθίας Καραμπάτσου και του ντόπιου Καλάς Υάς Μπαζίκ, με τίτλο «Ήθη-έθιμα των Καλάσα» (που αποτελεί μια μεγάλη προσφορά στον ελληνισμό), παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα που κάνει λόγο για τη σχέση του Μεγαλέξανδρου με τους Καλάς:

«Την άνοιξη του 327 των αρχαίων χρόνων, ο Μέγας Αλέξανδρος ζήτησε από τον Βάκτριο Οξυάρτη την παράδοση του οχυρού βράχου που είχε καταφύγει. «Και αυτοί με γέλια χλευαστικά φώναζαν στον Αλέξανδρο, ΄΄ιπτάμενους στρατιώτες ζήτησε΄΄» (Αρριανός, «Αλεξάνδρου ανάβασις», κεφάλαιο 18, 6). Ο Αλέξανδρος θέλοντας να καταλάβη την πέτρα εξαγγέλει δώδεκα έπαθλα για την δύσκολη ανάβαση.
Τριακόσιοι Μακεδόνες θα επιχειρήσουν να αναρριχηθούν για να ανεμίσουν τα συμφωνημένα λευκά πανιά στην κορυφή της. Όταν ο Αλέξανδρος είδε το ορισμένο σήμα, «διέταξε τους φρουρούς των βαρβάρων να μην χρονοτριβούν άλλο, αλλά να παραδοθούν σε αυτόν.
Γιατί βρήκε ήδη τους φτερωτούς ανθρώπους και ήσαν κατεχόμενοι σε αυτούς... και μόλις είδε την Ρωξάνη [κόρη του διοικητή] ο Αλέξανδρος την ερωτεύθηκε». Στον σύγχρονο χάρτη της παραπάνω περιοχής φαίνεται πόλη με το όνομα Kafinun. Σημειώνεται ότι, οι αλλόθρησκοι αποκαλούν τους Καλάσα «Καφφίρ», λαός των Κάφρων, δηλαδή «άπιστους». Ο Αρριανός («Ινδική» Ι) τους κατοίκους της Νύσσας δεν τους θεωρεί Ινδούς».
Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης

Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου 2011

Γιατί η Αριστερά δεν μπορεί να μας βγάλει από την κρίση



Όταν ξέρεις ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κυβερνήσεις, όλα είναι εύκολα και οι λύσεις πολλές και ανέξοδες.  Όταν γνωρίζεις ότι ο συμπαθής κ. Λαφαζάνης δεν θα ορκιστεί ποτέ υπουργός οικονομικών, όταν γνωρίζεις ότι σοβαροφανής

Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου 2011

Ο βίος και η πολιτεία του Kim Jong-il

animated bells
O «λατρευτός»Kim Jong-il που πέθανε χθες από έμφραγμα, και που βύθισε σε πένθος την Βόρεια Κορέα, είχε κυβερνήσει επί 17 εκκεντρικά χρόνια!
Η λατρεία της προσωπικότητας που ίσχυε στη χώρα του, είχε και μερικά ευτράπελα, όπως τα παρακάτω:
1-Στην επίσημη βιογραφία του αναφέρεται πως η γέννηση του είχε προαναγγελθεί από έναν πελαργό, και όταν έγινε συνοδεύτηκε από ένα διπλό ουράνιο τόξο, και ένα νέο αστέρι στον ουρανό!
Πολύς κόσμος μάλιστα πίστευε, πως ο ηγέτης είχε τη δυνατότητα να αλλάζει τον καιρό, σύμφωνα με τις διαθέσεις του!

Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου 2011

Βόρεια Κορέα, το ανώτερο στάδιο του κομμουνισμού


 
Στην Ελλάδα ο κομμουνισμός ποτέ δεν αποτυγχάνει, εξ ου και πάντα ομιλούμε για τις περιπτώσεις του υπαρκτού σοσιαλισμού, η ιδεολογία είναι εντάξει, οι άνθρωποι ατελείς.

Η φωτογραφία που συνοδεύει την ανάρτηση είναι από δορυφόρο και δείχνει ιδιαίτερα πειστικά την “επιτυχία” σοσιαλισμού στην κορεάτικη χερσόνησο. Στα ανατολικά η πολύ φωτεινή Ιαπωνία, στα δυτικά η όλο και φωτεινότερη Κίνα, στα νότια της χερσονήσου η εξίσου φωτεινή Νότια Κορέα και μετά το σχεδόν απόλυτο σκοτάδι της Βόρειας Κορέας.

Τρίτη, 20 Δεκεμβρίου 2011

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ!!! ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ...!!! ΜΗ ΣΑΣ ΞΕΦΥΓΕΙ ,ΛΥΠΑΤΑΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

Image

  • O 69χρονος ηγέτης της Βορείου Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ιλ, απεβίωσε το Σάββατο από καρδιακή προσβολή
  • Αίνιγμα η επόμενη μέρα μετά τον θάνατο του ηγέτη της Β. Κορέας
Η ΚΕ του ΚΚΕ απέστειλε στην ΚΕ του Κόμματος Εργατών Κορέας το ακόλουθο συλλυπητήριο μήνυμα για το θάνατο του ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ιλ:
«Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην ΚΕ του Κόμματος Εργατών Κορέας, στην ηγεσία της ΛΔ Κορέας και στο λαό της για το θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ, Γενικού Γραμματέα του Κόμματος Εργατών Κορέας.

Τρίτη, 20 Δεκεμβρίου 2011

Από το Α ως το Ω οι σωστές τροφές για κάθε ασθένεια

 



Σε αλφαβητική σειρά ανακάλυψε ποια τρόφιμα ενδέχεται να ελαχιστοποιούν τα αρνητικά συμπτώματα κάποιων ασθενειών αλλά και να μην εμφανίζουν επιδείνωση των προβλημάτων της κάθε ασθένειας καταναλώνοντας τα.



Άγχος: βερίκοκο, βρώμη, παντζάρι, λάχανο, μαρούλι, μαντζουράνα, ρίγανη, ροδάκινο, μαϊντανός, σόγια.
To KKE αλληλέγγυο στον «αντιιμπεριαλιστικό αγώνα» της Β. Κορέας
Η ΚΕ του ΚΚΕ απέστειλε στην ΚΕ του Κόμματος Εργατών Κορέας το ακόλουθο συλλυπητήριο μήνυμα για το θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ:
«Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην ΚΕ του Κόμματος Εργατών Κορέας, στην ηγεσία της ΛΔ Κορέας και στο λαό της για το θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ, Γενικού Γραμματέα του Κόμματος Εργατών Κορέας.
Ο λαός της ΛΔ Κορέας έχει δικαίωμα να προχωρήσει στο δρόμο ανάπτυξης που έχει επιλέξει ενάντια στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό της χώρας.
Η υπεράσπιση του δικαιώματος αυτού έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα που καιροφυλακτούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, εντείνουν την επιθετικότητα και πληθαίνουν τους τυχοδιωκτισμούς τους κατά της ΛΔ Κορέας.
Το ΚΚΕ αντιτάσσεται στα σχέδια αυτά. Στέκεται αλληλέγγυο με τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του Κόμματος Εργατών Κορέας και του κορεάτικου λαού».

"Πέθανε ο αντικομμουνιστής Χάβελ": Ο σουρρεαλισμός του Ριζοσπάστη, του Ανδρέα Μπελιμπασάκη

Την ίδια ώρα που η μέγιστη απώλεια για τον σοσιαλισμό, ο θάνατος του "λαοπρόβλητου",  ημίτρελου και χιλιοτραγουδισμένου Κιμ Γιονκ Ιλ προκάλεσε "σκοτοδίνη" και απεριόριστη θλίψη στο Περισσό (που θα ξαναβρούμε τέτοιο ηγέτη;), άλλο ένα μνημειώδες κείμενο του Ριζοσπάστη έρχεται να ολοκληρώσει την σουρεαλιστική εικόνα και πραγματικότητα που βιώνει το ΚΚΕ.

Αριστερά και δικτάτορες, του Σήφη Πολυμίλη

Θυμάμαι στη δεκαετία του 70 - η μήπως του 80; -διαβάζαμε στην Αυγή περισπούδαστα άρθρα για την περίφημη θεωρία τζου-τζε του μεγάλου Κορεάτη ηγέτη Κιμ Ιλ- Σούνγκ... Ηταν η εποχή της μεγάλης σύγκρουσης ΚΚΕ και ΚΚεσωτ. και ένα από τα ελάχιστα κομουνιστικά κόμματα που υποστήριζαν το «εσωτερικό» ήταν αυτό της Β. Κορέας...

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Πέμπτη, 24 Νοεμβρίου 2011

Στρατηγικά περιβάλλοντα και εθνικές στρατηγικές και οι ενεργειακοί πόροι της ζώνης από το κεντρικό Αιγαίο μέχρι την Κύπρο


http://www.ifestosedu.gr/

Οι εξελίξεις στο ενεργειακό πεδίο στην ζώνη που αρχίζει από το Αιγαίο καταλήγει στο Ισραήλ αλλάζει συλλήβδην τα στρατηγικά δεδομένα. Οι προοπτικές εξαρτώνται από τις προϋποθέσεις ενός ήδη πολύ σύνθετου στρατηγικού παιχνιδιού που ορίζεται από τις στρατηγικές των εμπλεκομένων κρατών. Ήδη, εμπλέκονται όχι μόνο οι περιφερειακές δυνάμεις αλλά και το πλείστον των ηγεμονικών δυνάμεων. Πολιτικοστρατηγικά μιλώντας, αυτό το ζήτημα, εξ αντικειμένου, είναι και το μείζων.

Από την σκοπιά ενός αναλυτή των διακρατικών σχέσεων απαιτείται να τονιστούν τρεις τουλάχιστον πτυχές:

Πρώτον, στον εθνοκρατοκεντρικό κόσμο του 21ου αιώνα η κρατική κυριαρχία αποτελεί αφενός το θεμέλιο της ζωής μιας κοινωνίας και αφετέρου τον άξονα της διεθνούς πολιτικής. Υπό αυτό το πρίσμα, η Κύπρος πρέπει να την διαφυλάξει και η Ελλάδα πρέπει να ορίσει τα κυριαρχικά της σύνορα.

Δεύτερον, τα κράτη πρέπει να φροντίσουν να δύνανται να ασκούν τα δικαιώματά τους που απορρέουν από την διεθνή νομιμότητα. Η αφετηρία, η βάση και ο άξονας των στάσεων και συμπεριφορών εξαρτάται από την απάντηση στο εξής ερώτημα: Ποιος είναι ο κυρίαρχος ενός χώρου που περιέχει πλουτοπαραγωγικούς πόρους; Με ποιον έτσι μπορώ να συναλλάσσομαι και υπό ποιους όρους; Ο όρος «κυρίαρχος» εδώ αναφέρεται με την ευρύτερη έννοια, δηλαδή την νομική, την πολιτική και την στρατηγική. Και στην κλίμακα αυτή υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις που ο καθείς λαμβάνει υπόψη

Τρίτον, προϋπόθεση χάραξης και εφαρμογής εθνικής στρατηγικής που εκπληρώνει τους εθνικούς σκοπούς είναι η δυνατότητα σωστής ανάλυσης και εκτίμησης της διεθνούς πολιτικής και κυρίως των στρατηγικών όλων των εμπλεκομένων.

Πρώτον, κάθε κράτος ασκεί πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματά του που απορρέουν από την διεθνή νομιμότητα. Οτιδήποτε λιγότερο είναι ζημιά.

Η άσκηση ενός δικαιώματος που απορρέει από την διεθνή νομιμότητα απαιτεί σωστές εκτιμήσεις για την διεθνή πολιτική, χάραξη και εφαρμογή μιας εθνικής στρατηγικής που συμπλέκει τα συμφέροντα των άλλων κρατών με τα δικά σου και αποφασιστικότητα ανάληψης ρίσκου αν οι περιστάσεις το απαιτούν.

Συνοπτικά υπογραμμίζω το αντικειμενικό γεγονός ότι διαδοχικές πολιτικές εξουσίες στην Κύπρο λειτούργησαν με καταπληκτική προνοητικότητα, τόλμη και ορθολογισμό, με αποτέλεσμα η αμφισβήτηση εκ μέρους της Τουρκίας των ενεργειακών πόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) να προσκρούει ήδη πάνω σε ισχυρές δυνάμεις τις οποίες όχι μόνο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αλλά επιπλέον μπορεί αν τα πράγματα φτάσουν σε πόλεμο να προκαλέσουν την συντριβή της.

Θα μπορούσε να εκφραστεί η ευλογοφανής εκτίμηση ότι με δεδομένα πλέον τα πολλά στρατηγικά σφάλματα και την υπερεξάπλωση της Άγκυρας, μια σωστή ελληνική στρατηγική θα μπορούσε να τερματίσει την αστάθεια στην περιφέρειά μας με το να ακυρώσει την Τουρκία ως ηγεμονικό κα αναθεωρητικό κράτος. Αναφέρομαι, ιδιαίτερα, στο Ισραήλ και στο γεγονός πως αν η Τουρκία επιχειρήσει στρατιωτική αναμέτρηση μαζί του αναπόδραστα θα συντριβεί και θα κατακερματιστεί κρατικά.

Στον αντίποδα της Κύπρου αλλά και άλλων χωρών βρίσκεται η κατευνάζουσα Ελλάδα. Μη ασκώντας τα δικαιώματά της ως προς τα 12 μίλια, την υφαλοκρηπίδα και ή την ΑΟΖ, ενδέχεται να οδηγεί τον εαυτό της σε αδιέξοδο και σε πόλεμο που θα προκαλέσουν οι διεκδικητές των απροσδιόριστων μέχρι στιγμής ορίων που προσδιορίζει η διεθνής νομιμότητα.

Είναι σχεδόν αυτονόητο ότι απαιτείται να προσδιοριστεί άμεσα ο θαλάσσιος κυριαρχικός μας χώρος και οι ζώνες των 200 μιλίων ή μέσων γραμμών με τα γειτονικά κράτη, μέσα στα οποία θα αρχίσει η δραστηριότητα εκμετάλλευσής τους.

Η Ελλάδα αργοπορεί, διστάζει και έτσι αναπόδραστα χάνει.

Ανεξαρτήτως οικονομικών δυσκολιών ή ακόμη και μιας πιθανής χρεοκοπίας, η οριοθέτηση του ελληνικού κυριαρχικού χώρου σύμφωνα με την διεθνή νομιμότητα αποτελεί το πλέον επείγον ζήτημα της ελληνικής διπλωματίας.

Στα πεδία των 12 μιλίων, της υφαλοκρηπίδας και ή της ΑΟΖ η Ελλάδα ατονεί, με αποτέλεσμα να χάνονται πόροι, δυνητικά ενδεχομένως χάνουμε κυριαρχία και αναμφίβολα στα ρευστά πεδία των ορίων της διεθνούς νομιμότητας όπου απουσία μιας καλής διπλωματικής διαχείρισης, μιας σωστής ανάληψης πρωτοβουλιών και μιας αποτελεσματικής εθνικής στρατηγικής γέρνει την πλάστιγγα εις βάρος των εθνικών συμφερόντων και υπέρ των αναθεωρητικών αξιώσεων άλλων κρατών. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, στο μυαλό των τρίτων συγκροτείται η λογική σκέψη ότι για τον υποθαλάσσιο πλούτο θα πρέπει να διαπραγματευτούν όχι με το ελληνικό κράτος αλλά με το κράτος εκείνο που θα προσδιοριστεί ο κυρίαρχος των ζωνών κάτω από τις οποίες ενυπάρχουν πλουτοπαραγωγικοί πόροι.

Κάποιοι νομικοί διεθνολόγοι λένε το αυτονόητο και γνωστό ότι υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα για να αντικρούσουν την έκκληση πολλών άλλων για οριοθέτηση του ΑΟΖ. Η απάντηση δεν απαιτεί παρά μόνο επίκληση της απλής λογικής: 

Πρώτον, γιατί τόσα άλλα κράτη οριοθετούν την ΑΟΖ και τι πρόβλημα υπάρχει αν και εμείς κάνουμε το ίδιο σύμφωνα με την διεθνή νομιμότητα και την νομιμοποιημένη όπως βλέπουμε στην περίπτωση της Κύπρου στάση των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Ρωσίας και άλλων!  

Δεύτερον, μήπως η επιστράτευση αυτού του ακατανίκητου επιχειρήματος κατά νου έχει να εμπλέξει την ΑΟΖ με τα casus belli της Τουρκίας τα οποία εμείς έχοντας πάρει στα σοβαρά στεκόμαστε απαθείς εδώ και δύο δεκαετίες, συνάμα συνομιλώντας και κατευνάζοντας την Άγκυρα; Αν λοιπόν η ΑΟΖ θα έχει την μοίρα των 12 μιλίων και της υφαλοκρηπίδας είμαστε άξιοι της τύχης μας.

Ας μην προσποιούνται κάποιοι ότι υπάρχει κάποιο υψιτενές νομικό διεθνές ζήτημα το οποίο εμείς οι μη προνομιούχοι της νομικής επιστήμης αγνοούμε. Υπάρχουν μεν εξειδικευμένες νομικές πτυχές πλην το πρόβλημα είναι εδώ και καιρό πρωτίστως πολιτικό και όχι νομικό. Είναι τα κατευναστικά σύνδρομα της Αθήνας, τα φοβικά σύνδρομα σε όλο το κομματικοπαραταξιακό φάσμα και είναι η απουσία θεσμών ανάλυσης, εκτίμησης και προτάξεων χάραξης και εφαρμογής στρατηγικής.

Όσοι δε νομικοί και μη κατά καιρούς περνούν μέσα από το ελληνικό υπουργείο εξωτερικό χρειάζεται να κάνουν αυτοκριτική ή τουλάχιστον να μας εξηγήσουν το πώς αντιλαμβάνονται τον ρόλο ενός διεθνολόγου ή πολιτικού επιστήμονα που αποφασίζει να θητεύσει μέσα σε ένα θεσμικό χώρο κρατικών λειτουργών. Στο ίδιο πλαίσιο, να μας εξηγήσουν οι δεκάδες νομικοί τους λόγους για τους οποίους με όποιον και αν μιλήσεις στον χώρο της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και των κρατικών λειτουργών ακούς διαφορετικά και μπερδεμένα πράγματα για ένα κατά τα άλλα πολιτικά και επιστημονικά τόσο απλό ζήτημα το οποίο αντί αποκρυσταλλωμένα και ξεκάθαρα να ειπωθεί πως είναι ζήτημα πολιτικής απόφασης υπό το πρίσμα του Α, Β ή Γ νομικού διλήμματος –μετά από το οποίο, κυρίως λόγω αργοπορίας μας, παραλείψεων έγκυρης υιοθέτησης εσωτερικής νομοθεσίας που μετράει σε μια διεθνή εκδίκαση κτλ– κάποιοι μας περιπλέκουν σε λαβύρινθους άσχετων και αχρείαστων νομικών λαβύρινθων.

Λαβύρινθους που επισκιάζουν το γεγονός ότι στην διεθνή πολιτική το κυριότερο νόμισμα είναι η ισχύς και ότι η διεθνής πρακτική δεν μπορεί να αγνοείται ως το κύριο νομιμοποιητικό στοιχείο. Και η ειδοποιός διαφορά ως προς την ΑΟΖ που ενίοτε επιχειρείται να επισκιαστεί, είναι ότι η διεθνής πρακτική και η διεθνή νομιμότητα επιτρέπει τον προσδιορισμό της και έναρξη συνομιλιών οριοθέτησης μεταξύ των γειτονικών κρατών. Μόνο αν το τελευταίο δεν τελεσφορήσει υπάρχει ετοιμότητα διεθνούς εκδίκασης. Δεν σπεύδει κανείς φοβισμένα και επειδή ένα αναθεωρητικό κράτος απειλεί να επιδείξεις δουλική ετοιμότητα να μιλήσεις μαζί του για τις καταχρηστικές αξιώσεις του ή να δείξεις καν πως τίθεται νομικό ζήτημα. Το νομικό ζήτημα τίθεται στο τραπέζι αν υπάρξει διαφορά και πάντοτε υπό όρους και προϋποθέσεις. Προηγούνται βεβαίως αποφάσεις εσωτερικού δικαίου που αφορούν μια πιθανή εκδίκαση και εδώ υπάρχουν πολλά και αναπάντητα ερωτήματα που αναπόδραστα κάποια στιγμή θα τεθούν σκληρά και ανελέητα καθότι αφορούν την νομική επάρκεια στα πεδία των κρατικών λειτουργών και των αποφάσεων των εκάστοτε κυβερνώντων.

Η πολιτική επιστήμη των διεθνών σχέσεων είναι ενιαία και συμπεριλαμβάνει την νομική επιστήμη των διακρατικών σχέσεων και κάθε επιστήμονα που εμφανίζεται να θέλει να εκφράσει άποψη για την διεθνή πολιτική. Συναφώς, ας αφήσουμε την παραφιλολογία περί «διεθνούς κοινότητας» που από τον καιρό των καταχρηστικών και καταστροφικών «επεμβάσεων» της δεκαετίας του 1990 κάποιοι ανάγουν σε κάποιου είδος, δήθεν, διεθνιστικής ή κοσμοπολίτικης ενοποίησης του παγκοσμιοποιημένου, δήθεν, πλανήτη ή και «εξ ανάγκης και κατ’ οικονομία», σε κάποια, δήθεν, αιώνια αγαθοεργή διεθνή ηγεμονική τάξη της μιας ή άλλης συγκυριακής δεσπόζουσας ηγεμονικής δύναμης. Και ας μάθουν κάποια στιγμή οι εμφανιζόμενοι ως επιστήμονες κάθε είδους και απόχρωσης κάτι πολύ πολύ απλό που δεν απαιτεί επιστημονικούς τίτλους για να γίνει κατανοητό: Ότι υπάρχει γιγαντιαία διαφορά μεταξύ ενός παγκοσμιοποιημένου πλανήτη, ο οποίος απαιτεί μια παγκόσμια πολιτική ανθρωπολογία, και ενός πλανητικοποιημένου διεθνούς συστήματος που πραγματικά έχουμε, και στο οποίο (πλανητικοποιημένο διεθνές σύστημα) η διάβρωση της κυριαρχίας (ή απροσεξία αυτών που την κατέχουν) προκαλεί ασυδοσία διεθνικών δρώντων όπως ο κάθε Σόρος ή Γκόλτεν Σακς, καταχρηστική διείσδυση των ηγεμονικών δυνάμεων, βλαπτικές ενέργειες των αναθεωρητικών δυνάμεων για το απρόσεκτο κράτος, αλλαγές συνόρων και απώλεια κυριαρχίας και πλουτοπαραγωγικών πόρων.

Δεύτερον, η ανακάλυψη μεγάλων όπως φαίνεται υποθαλάσσιων πλουτοπαραγωγικών πόρων αλλάζει ολοκληρωτικά τις στρατηγικές συντεταγμένες της περιφέρειάς μας.

Ενδεχομένως, επιπλέον, επηρεάζει δραστικά πολλές πτυχές του πλανητικού παιχνιδιού με το να μετατοπίζει ως προς κάποια ζητήματα το κέντρο βάρους της ηγεμονικής αντιπαράθεσης.

Μιας ηγεμονικής αντιπαράθεσης στην περίμετρο της Ευρασίας η οποία συνεχίζεται αδιάλειπτα στις ίδιες περίπου γραμμές τους τρεις τουλάχιστον τελευταίους αιώνες.

Στο πλαίσιο αυτής διαπάλης δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες κα ψευδαισθήσεις: Επειδή στο πλαίσιο της εθνικής στρατηγικής επηρεασμού του στρατηγικού περιβάλλοντος και μείωσης των κινδύνων ή δημιουργίας ευκαιριών πολλά θα εξαρτηθούν από τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τις μεγάλες δυνάμεις και τα συμφέροντά τους, χρήζει να τονίσω μερικές κύριες και καθημερινά καταμαρτυρούμενες στρατηγικές προσεγγίσεις όλων των ηγεμονικών κρατών:

α) Οι ηγεμονικές δυνάμεις δεν σκέπτονται και δεν λειτουργούν με όρους εχθρών και φίλων αλλά ανάλογα και αντίστοιχα με τα συμφέροντά τους αλλάζουν φίλους και εχθρούς με τρόπο δυσδιάκριτο ή και αόρατο.

β) Κύρια εισροή διαμόρφωσης των ηγεμονικών στρατηγικών είναι ρευστά κριτήρια κατανομής ισχύος που προσδιορίζουν τους συσχετισμούς ισχύος και συμφερόντων, τις δυνατότητες των ίδιων των περιφερειακών δρώντων, τις ευκαιρίες που διανοίγουν διάφορα γεγονότα, τους κινδύνους για τους πλανητικούς και περιφερειακούς στρατηγικούς τους σκοπούς και τις ευκαιρίες σύναψης πελατειακών σχέσεων που εξυπηρετούν αυτούς τους σκοπούς.

γ) Η σύναψη αυτών των πελατειακών σχέσεων εμπεριέχει πάντοτε δύο δίσκους. Μέσα στον ένα δίσκο βρίσκεται το όφελος εναλλακτικών στάσεων και συμπεριφορών των άλλων κρατών και μέσα στον άλλο το αντίστοιχο κόστος. Η πελατειακή συναλλαγή γίνεται πάντοτε σε αυτή ακριβώς την βάση και όποιο κράτος δεν το γνωρίζει, δεν παίρνει πρωτοβουλίες, δεν αναλαμβάνει ρίσκα και δεν έχει γνώση του στρατηγικού του περιβάλλοντος είναι αμέτοχο στην διεθνή πολιτική και αναπόδραστα βλάπτεται. Τα κράτη έχουν διεθνείς σχέσεις αλλά δεν αυτό δεν προδικάζει ότι έχουν εξωτερική πολιτική συνάρτησης των μέσων που διαθέτουν για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς. Και αυτό τα άλλα κράτη το βλέπουν, το εκτιμούν και λειτουργούν αναλόγως.

δ) Στους ηγεμονικούς συλλογισμούς πρωτεύοντα κριτήρια είναι: πρώτον, ο κατέχων την κυριαρχία με τον οποίο και υποχρεωτικά θα πρέπει να διαπραγματευτούν, δεύτερον, η στρατιωτική και διπλωματική ισχύς των εμπλεκομένων που προσδιορίζει και το ειδικό τους βάρος, τρίτον, η ικανότητα των περιφερειακών κρατών να συνάψουν συμμαχίες και τέταρτον, η δυνατότητά τους να αμυνθούν και επιβιώσουν κατά πιθανών επιθέσεων.

ε) Αδιάλειπτα τα ηγεμονικά κράτη επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν το μερίδιό τους πάνω στους πλουτοπαραγωγικούς πόρους που άμεσα ή έμμεσα ή με πελατειακό τρόπο τίθενται υπό τον έλεγχό τους. Αυτή η ηγεμονική αξίωση ισχύος ήταν, είναι και θα είναι πάγια στάση των ηγεμονικών δυνάμεων.

στ) Τα ηγεμονικά κράτη διαρκώς επιχειρούν να μεταφέρουν βάρη σε τρίτα κράτη, ενθαρρύνουν τρίτα κράτη να συγκρουστούν και να κατατριβούν σύμφωνα με τις επιδιωκόμενες από αυτούς προδιαγραφές κατανομές ισχύος που τους συμφέρει και εκβιάζουν φίλους και εχθρούς ανάλογα με τις ανάγκες τους εκπλήρωσης αυτών των στόχων. Το ποιος για αυτούς πρέπει να είναι ισχυρός, το ποιος θα πρέπει να χάνει και το ποιος θα πρέπει να κερδίζει, και το πώς αυτό εναλλάσσεται, συναρτάται με την κατανομή ισχύος στην περιφέρεια και τις δυνατότητες των εμπλεκομένων.

ζ) Τα ηγεμονικά κράτη διαρκώς συγκροτούν συμμαχίες και εναλλάσσουν συμμαχίες σύμφωνα με την εξέλιξη των συσχετισμών ισχύος, τα εκάστοτε νέα δεδομένα και τις εξελίξεις κατά χώρα και κατά περιφέρεια.

η) Ενθαρρύνουν διενέξεις, συχνά τις διαιωνίζουν σκόπιμα, ενθαρρύνουν αμφιλεγόμενες νομικές διεκδικήσεις ή αντίστροφα αποχή άσκησης των νομικών δικαιωμάτων και συναρτούν την έκβαση των περιφερειακών διενέξεων με τα συμφέροντα όπως ορίζονται και όπως εξελίσσονται.

θ) Εξισορροπούν κάθε προσπάθεια άσκησης περιφερειακής ηγεμονίας και ενθαρρύνουν περιφερειακά κράτη με τα οποία έχουν πελατειακές σχέσεις να ηγεμονεύουν περιφερειακά μέχρι τον βαθμό, όμως, που δεν τίθεται σε κίνδυνο η δική τους ηγεμονία.

ι) Παρεμπόδιση άλλων μεγάλων δυνάμεων να έχουν πρόσβαση σε πλουτοπαραγωγικούς πόρους με τρόπο που εκτοπίζει τις ίδιες ή δεν τους επιτρέπει να κατέχουν το μερίδιο που σύμφωνα με την εκτίμησή τους αναλογεί σε αυτούς.

Αναφορικά με το ενεργειακό ζήτημα όπως τίθεται τα τελευταία χρόνια στην περιφέρειά μας και κινούμενοι στις γραμμές ενός σύνθετου στρατηγικού σκηνικού και αναφορικά με την χάραξη και εφαρμογή στρατηγικής θα μπορούσαν να ειπωθούν, συντομογραφικά, τα εξής:

Όσον αφορά τους υποθαλάσσιους πόρους ο πυρήνας του στρατηγικού περιβάλλοντος που μας ενδιαφέρει είναι η γεωπολιτική ζώνη που αρχίζει από το κεντρικό Αιγαίο και φθάνει στο Ισραήλ. Η μεγάλη πλέον στρατηγική του σημασία οφείλεται όχι μόνο στην κλασικά θεωρούμενη ως σημαντική γεωπολιτική θέση που κατέχει πάνω στον παγκόσμιο χάρτη αλλά και στο γεγονός ότι αναδεικνύεται και ως μια μεγάλη δεξαμενή υποθαλάσσιων πόρων.

Τα τρία στρατηγικά πεδία που συναρτώνται με αυτό τον πυρήνα είναι τα εξής:

· Το στρατηγικό πεδίο που προσδιορίζεται από τις τουρκικές δραστηριότητες, τις δεδηλωμένες ηγεμονικές της επιδιώξεις και το γεγονός ότι έβαλε στο στόχαστρό της τους ελλαδικούς και κυπριακούς πλουτοπαραγωγικούς πόρους που σύμφωνα με την διεθνή νομιμότητα ανήκουν στην Ελλάδα και Κύπρο.

· Το στρατηγικό πεδίο που προσδιορίζεται από την Ισραηλινή στρατηγική και συμφέροντα ως του σημαντικότερου και ισχυρότερου κράτους των τελευταίων δεκαετιών και ως μιας δύναμης προδιαγραφών υπερδύναμης.

· Το στρατηγικό πεδίο που συμπλέκει τα ηγεμονικά κράτη τα οποία αναμενόμενα διαγκωνίζονται για να αυξήσουν το δικό τους μερίδιο πλουτοπαραγωγικών πόρων. Εντάσσουν επιπλέον τα Μεσογειακά δεδομένα στον ανταγωνισμό των ηγεμονικών δυνάμεων στο πλανητικό πεδίο.

Ο στρατηγικός πυρήνας και τα τρία αυτά στρατηγικά περιβάλλοντα διαπερνώνται και διαχέονται από αναρίθμητες ρευστές και απρόβλεπτες καταστάσεις που στροβιλίζοναι μέσα στην δίνη της διεθνούς πολιτικής. Κάθε ενδιαφερόμενο κράτος που χαράσσει και εφαρμόζει στρατηγική θα πρέπει διαρκώς να παρακολουθεί, να αναλύει, να σταθμίζει και να εκτιμά σωστά αυτές τις ρευστές και σταθερές παραμέτρους που επηρεάζουν την εθνική του στρατηγική.

Για την Κύπρο και την Ελλάδα αυτό σημαίνει, πρωταρχικά, προσδιορισμό της βασικής στρατηγικής που αφορά τον στρατηγικό πυρήνα των επίμαχων συμφερόντων, επί του προκειμένου την κατοχή και εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στον κυριαρχικό χώρο κάθε κράτους.

Για την Κύπρο τονίζω το αυτονόητο –όχι εν τούτοις για όλους τους κύπριους– ότι η κύρια στρατηγική είναι να διαφυλαχθεί η κρατική κυριαρχία της ΚΔ ως κόρη οφθαλμού και να αποφευχθούν σφάλματα διαχείρισης σε αναφορά με το λεπτό στρατηγικό παιχνίδι που βρίσκεται σε εξέλιξη και στο οποίο εμπλέκονται η Τουρκία, το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, οι Ευρωπαϊκές Δυνάμεις και η Ρωσία. Το Μεσανατολικά προβλήματα, αναπόφευκτα συναρτώνται

Η Κύπρος θα χάσει τα κεκτημένα των τελευταίων ετών αν συντρέξουν δύο τουλάχιστον λόγοι.

Πρώτον, εάν πιεστεί και ενδώσει σε αιτήματα να καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία ή εάν δρομολογούν δήθεν μεταβατικές καταστάσεις στις ίδιες γραμμές που στα μάτια όλων θα δημιουργήσουν παραστάσεις επικείμενης τουρκικής και Βρετανικής επικυριαρχίας.

Στρατηγικός συνομιλητής του Ισραήλ, των ΗΠΑ και των άλλων δυνάμεων, είναι η Κυπριακή Δημοκρατία επειδή κατέχει κυριαρχικά τον χώρο όπου βρίσκονται οι πλουτοπαγαγωγικοί πόροι.

Εάν χάσει αυτό το πολιτικό και νομικό προνόμιο θα παύσει να είναι ο συνομιλητής των ενδιαφερομένων που θα στραφούν προς την Τουρκία για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους.

Στην διεθνή πολιτική, καλοί και κακοί δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο κυρίαρχοι και επικυρίαρχοι, που προσδιορίζουν και οριοθετούν νομικά και πολιτικά τα δικαιώματα, την ουσιαστική κατοχή και διανομή των πόρων και τις συναλλαγές και τις πελατειακές σχέσεις. Και στην Κύπρο απώλεια της κυριαρχίας σημαίνει το τέλος όλων.

Όπως είναι φυσικό αναφέρομαι στην λύση του Κυπριακού ή στην δρομολόγηση αμφιλεγόμενων μεταβατικών καταστάσεων που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν συνθήκες ελέγχου της Κυπριακής κυριαρχίας από τρίτα κράτη.

Για την Ελλάδα ο πυρήνας της στρατηγικής που αφορά το ενεργειακό ζήτημα θεμελιώνεται αφενός με την οριοθέτηση, όπως είπαμε, του κυριαρχικού χώρου σύμφωνα με την διεθνή νομιμότητα και αφετέρου με πολιτικοδιπλωματικές και στρατιωτικές στρατηγικές που διασφαλίζουν αυτό το χώρο κατά του τουρκικού αναθεωρητισμού. Το δεύτερο, όπως είναι φυσικό, δεν μπορεί να γίνει αν δεν ισχύσει το πρώτον.

Έπεται, όπως έκανε ήδη από καιρό η Κύπρος, ο προσδιορισμός των στρατηγικών για κάθε περιβάλλον όπως τα προδιαγράψαμε πιο πάνω με κύριο βασικά σκοπό μια θετική για την Ελλάδα εμπλοκή των συμφερόντων των ενδιαφερομένων δυνάμεων, ιεραρχικά, του Ισραήλ, των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ρωσίας.

Μιας και ζητήματα όπως τα 12 μίλια, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ πάγωσαν ή βρίσκονται υπό την αίρεση της τουρκικής στρατηγικής –και εδώ ρητορικές διακηρύξεις τύπου εσωτερικής κατανάλωσης κανένας στρατηγικός παίχτης δεν τις παίρνει στα σοβαρά– πολλά πράγματα δεν μπορούν να ειπωθούν στο παρόν στάδιο.

Για τον λόγο αυτό αλλά και επειδή δεν είναι του παρόντος να συγκροτήσω μια ολιστική στρατηγική ανάλυση, μπορούμε να αναφέρουμε συνοπτικά μόνο μερικές αρχές και μερικούς παράγοντες που καταδεικνύουν την ρευστότητα του στρατηγικού περιβάλλοντος όσον αφορά τους επίμαχους ενεργειακούς πόρους.

Κατ’ αρχάς, η στρατηγική της Τουρκίας όσον αφορά την ζώνη από το Αιγαίο μέχρι το Ισραήλ εντάσσεται σε μια ευρύτερη ηγεμονική στρατηγική που περιγράφεται γλαφυρά, παραστατικά και πειστικά στο βιβλίο του τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, Το Στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας.

Αυτή η μεγαλεπήβολη τουρκική στρατηγική προκαλεί μια ρευστότητα στις σχέσεις της με τα κράτη της περιοχής αλλά και τις μεγάλες δυνάμεις μερικές από τις οποίες παρακολουθούν αμήχανες τον τουρκικό μεγαλοϊδεατισμό αλλά και την καταιγιστική εναλλαγή επιτυχιών και αποτυχιών. Αυτό το γεγονός ενέχει δύο κύριες διαστάσεις:

Πρώτον, δημιουργεί ευκαιρίες για την ελληνική στρατηγική, αν βέβαια μπορούσε να συγκροτήσει ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο που εμπλέκει αξιόπιστα τα προαναφερθέντα στρατηγικά πεδία.

Δεύτερον, στον βαθμό που η Ελλάδα δεν αποτρέπει τον τουρκικό αναθεωρητισμό θα αυξάνονται οι ευκαιρίες, τα ερείσματα και οι θετικές για την τουρκική στρατηγική παραστάσεις τρίτων.

Σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί ότι όσο ανακοινώνονται τα μεγέθη των υποθαλάσσιων πλουτοπαραγωγικών πόρων τόσο περισσότερο θα εντείνεται το ενδιαφέρον των τρίτων κρατών και τόσο μεγαλύτερο θα είναι το στοίχημα της ελληνικής στρατηγικής.

Χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, είναι τα τεκταινόμενα γύρω από τον ενεργειακό δίαυλο που θα ενώνει την Λεβαντίνη με την Ευρώπη και το γεγονός ότι αδράνεια ή αντιφατικές στάσεις της Ελλάδας και της Κύπρου ή συμβολισμοί αδυναμίας οδηγούν σε εναλλακτικά σενάρια.

Αν και θα πρέπει να ολοκληρώσω, δεν μπορώ παρά να πω και μια λέξη για το Ισραήλ. Αφού τονίσω ότι οι συμμαχίες των κρατών στηρίζονται στα συμφέροντα και όχι σε συναισθηματικούς λόγους ή διαπροσωπικά κριτήρια, χρήζει να τονιστεί ότι το Ισραήλ ως σύμμαχος είναι δίκοπο μαχαίρι. Είναι μια μεγάλη περιφερειακή και κατά κάποιο τρόπο παγκόσμια δύναμη που αν αντιληφτεί ότι Κύπρος και Ελλάδα είναι αδύναμοι κρίκοι θα αναζητήσει εναλλακτικές προσεγγίσεις διασφάλισης των στρατηγικών συμφερόντων του.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα και την Κύπρο, όταν υπεισέρχεται το εθνικό συμφέρον επιβίωσης, αμφιταλαντεύσεις κα δισταγμοί δεν υπάρχουν στο Ισραήλ.

Πάνω από όλα, τονίζω ξανά, για να είναι η Κύπρος και η Ελλάδα οι διαχειριστές των πλουτοπαραγωγικών πόρων και ο συνομιλητής των ενδιαφερομένων δυνάμεων απαιτείται να είναι οι κάτοχο τους.

Αυτό σημαίνει αδιαμφισβήτητη άσκηση κυριαρχίας εκ μέρους της Ελλάδας και αταλάντευτη αψεγάδιαστη διαφύλαξη της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Δευτέρα, 19 Δεκεμβρίου 2011

Οι συνοδοιπόροι

του Απόστολου Αποστολόπουλου
Τι θα κάνει η Αριστερά; Συγκεντρώνει γύρω στο 40%, (ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, σχεδόν ισόπαλοι, φθάνουν στο 35%, ΔΗΜΑΡ το υπόλοιπο), σύμφωνα με πρόσφατη (πανευρωπαϊκή) δημοσκόπηση, παραγγελία ισχυρών οικονομικών παραγόντων, ξένων και ελληνικών-η δημοσκόπηση αναφέρθηκε άπαξ από πρωινή εκπομπή. Τα ποσοστά προβληματίζουν την κυβερνώσα ελίτ, ελληνική και ξένη.

Πέμπτη, 24 Νοεμβρίου 2011

Tο μυστήριο του νησιού του Πάσχα και σχέση με τους αρχαίους Έλληνες

Το Νησί του Πάσχα βρίσκεται στο Νότιο Ειρηνικό, μεταξύ της Χιλής και της Ταϊτής. Διαμορφωμένο από μία σειρά ηφαιστειακών εκρήξεων, ήταν κατοικήσιμο μόνο από πουλιά και λιβελλούλες της θάλασσας για εκατομμύρια χρόνια. Οι απότομες πλαγιές του, κάποτε εθεάθησαν με μεγάλη ικανοποίηση από μια κουρασμένη ομάδα πολυνησιακών ναυτικών. Γιατί αυτοί οι ναυτικοί εγκατέλειψαν την αρχική τους χώρα, για πόσο καιρό έμειναν στο νησί του Πάσχα, ή γιατί έφυγαν τόσο απότομα, είναι μερικές ερωτήσεις στις οποίες δεν θα έχουμε ποτέ την απάντηση.

Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου 2011

Να πώς διαμορφώνονται οι συνειδήσεις στην Ελλάδα. Η Αριστερή πλευρά της Ελλάδος!!

Christmas tree and snowman with animated tree lights
ΟΙ ΚΟΜΣΟΜΟΛΟΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΤΩΝ ΜΜΕ!

Γιώργος Μπόμπολας: Ο ΕΠΟΝίτης που έγινε βαρόνος. Δε χρειάζονται πολλές συστάσεις. Καναλάρχης, μεγαλοεκδότης, κατασκευαστικές εταιρείες, τα πάντα όλα. Έχει ακόμα μεγάλη αδυναμία στο ΚΚΕ.

Σταύρος Ψυχάρης: Κληρονόμος-Πρόεδρος του ΔΟΛ (Λαμπράκη), Πρόεδρος του Δ.Σ. του mega κ.τ.λ. Από κομμουνιστική οικογένεια, έκανε τα πρώτα του βήματα στο ΚΚΕ.

Μάνια Τεγοπούλου: Εκδότρια Ελευθεροτυπίας, MEGA κ.τ.λ. Κόρη του καπετάνιου του ΕΛΑΣ, Κίτσου Τεγόπουλου, θεωρείται ακροαριστερή.