...
Πέθανε ο Πατερούλης μας ο Στάλιν! Προλαβαίνει και της απαντά ο μικρός αδελφός μου.
Ά ψόφησε το σκυλί!, λέει η μητέρα μου.
Τότε ο μικρός αδελφός μου γίνεται έξαλλος. Ανοίγει το παράθυρο του δωματίου μας και αρχίζει να φωνάζει:
Ακούστε, ακούστε, τι είπε η μάνα μου! Τον Πατερούλη μας τον Στάλιν, η φασίστρια τον είπε σκυλί!
Σκοτώστε την! Είναι φασίστρια! Δεν την θέλω για μάνα μου!
...
7-3-2021
5 Μαρτίου 1953. ΚΛΑΥΘΜΟΙ ΚΑΙ ΟΔΥΡΜΟΙ. ΠΕΘΑΝΕ Ο ΣΤΑΛΙΝ!
Οι τοτε ηγέτες του ΚΚΕ πέρασαν τη λύπη τους και στα παιδιά του Παιδομαζώματος!
Η ηρωϊδα του έργου μου «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ», η Ειρήνη Δαμοπούλου με τον μικρό αδελφό της Ηλία και τη μητέρα τους βρίσκονταν τότε στη Φλωρίκα της Ρουμανίας,»Στρατόπεδο του ΚΚΕ» με αφεντικό το στέλεχος του ΚΚΕ, τον Κώστα Λουλέ.
( Απόσπασμα απο το βιβλίο «Η Φωνή της Ειρήνης»).Η Ειρήνη περιγράφει τι συνέβει όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος του Στάλιν:
«... Όταν πέθανε ο Στάλιν –νομίζω ότι ήταν στα 1953- όλα σταμάτησαν στο σχολείο και την Κοινότητα του ΚΚΕ στην Φλωρίκα. Οι υπεύθυνοι συμπεριφέρονταν σαν να μας είχε βρεί η μεγαλύτερη συμφορά.
Οι δάσκαλοι του σχολείου μόλις έμαθαν γιά τον θάνατο του Στάλιν μας σχόλασαν αμέσως.
Πρίν όμως μας επιτρέψουν να φύγουμε απο το σχολείο φόρεσαν σε όλους μας από ένα μαύρο περιβραχιόνιο.
Καθώς γυρίζουμε στο δωμάτιό μας, γιά ατυχία μας η μητέρα μας ήταν και αυτή εκεί.
Γιατί φύγατε απο το σχολείο, μας ερωτά? Τί είναι αυτά που φοράτε?
Πέθανε ο Πατερούλης μας ο Στάλιν! Προλαβαίνει και της απαντά ο μικρός αδελφός μου.
Ά ψόφησε το σκυλί!, λέει η μητέρα μου.
Τότε ο μικρός αδελφός μου γίνεται έξαλλος. Ανοίγει το παράθυρο του δωματίου μας και αρχίζει να φωνάζει:
Ακούστε, ακούστε, τι είπε η μάνα μου! Τον Πατερούλη μας τον Στάλιν, η φασίστρια τον είπε σκυλί!
Σκοτώστε την! Είναι φασίστρια! Δεν την θέλω για μάνα μου!
Ακούγοντας εγώ τις φωνές του μικρού αδελφού μου, είχα τελείως τρομοκρατηθεί. Ποιός θα τον ακούσει σκέφθηκα, και τι μπλεξίματα θα έχει πάλι η μητέρα μου.νΚλαίγοντας, και παρακαλώντας, έπεισα τελικά τον αδελφό μου να σταματήσει να φωνάζει. Σαν μεγαλύτερη πού ήμουν φοβόμουν πραγματικά ότι θα έπαιρναν πάλι στην απομόνωση την μητέρα μου σαν "αντιδραστική".
Το πένθος στο σχολείο και την Κοινότητα για τον θάνατο του Στάλιν κράτησε 6 μήνες.
Μάς χόρτασαν από ομιλίες και μνημόσυνα για τον ...Πατερούλη μας τον Στάλιν.
Πρέπει να πώ όμως ότι παρόμοιο ήταν το πένθος πού είχε κηρυχθεί στο στρατόπεδο και νωρίτερα γιά τον κομμουνιστή Νίκο Μπελογιάννη....».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου