5/3/1953. Θάνατος του Στάλιν, ενός από τους μεγαλύτερους εγκληματίες της ανθρωπότητος!
Ο Γιάννης Ρίτσος δεν θέλει να το πιστέψει και του αφιερώνει αυτό το ποίημα!
«Όχι, δεν είναι αλήθεια... Δεν είναι αλήθεια...
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες... Σταματήστε τις!
Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε!
Είναι παρών ο Στάλιν στο παγκόσμιο πόστο του.
Ο Στάλιν ανεβάζει στις επάλξεις των πέντε ηπείρων τις σημαίες της ειρήνης.
Ο Στάλιν ετοιμάζει με το σκόρπιο αλεύρι του κόσμου... Ένα ολοστρόγγυλο καρβέλι υγείας.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες. Σταματήστε τις!
Όσο κι αν μονόφθαλμα κανόνια, στρέφουν το μαύρο ρύγχος τους ίσα κατά την υψικάμινο των ελπίδων μας, ο Στάλιν αγρυπνεί στο παγκόσμιο πόστο του.
Σώπα γιαγιά και σκούπισε με το τσεμπέρι σου τα μάτια σου...
Όταν σβήνει η φωτιά σου κάτω από το τσουκάλι σου, είναι ο Στάλιν που σκύβει και φυσάει τη φωτιά σου ν' ανάψει.
Όταν λείπει από το τραπέζι μας το ψωμί κι από το στρώμα μας τ' όνειρο κι απ' το δώμα μας το λυχνάρι, είναι ο Στάλιν που ανάβει τα μεγάλα ηλεκτρικά στον ορίζοντα κι ακούμε κάτω από τα τούνελ της νύχτας τη βοή των τραίνων, που μεταφέρουν λάδι και ψωμί και κάρβουνο στους πεινασμένους.
Γιατί ο Στάλιν είναι ο πρωτογιός των προλετάριων κι ο Στάλιν είναι ο πατέρας τους.
Για τούτο κι ο πιο μαύρος τοίχος της πιο μαύρης νύχτας. Είναι γιομάτος απ' τους σωλήνες του φωτός.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες!
Οι αιώνες σκαρφαλώνουν στην κορυφή της ψυχής του ν' ανασάνουν• μην πείτε πως ο ήλιος ορφάνεψε.
Κοιτάχτε!
Κάθε ήλιος και σελίδα -μέρα με την ημέρα- με τους ήλιους των 74 χρόνων του, έφτιαξε ένα χοντρό βιβλίο από ατσάλι και τ' ακούμπησε στα γόνατα του κόσμου.
Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν... Το έργο του: Λευτεριά!
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες κι ακούστε πάνου από την Κόκκινη Πλατεία στην εξέδρα του ήλιου... Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν μιλάει: «Υπερασπίστε, Λαοί, την Ειρήνη!».
Με τ' όνομά του, ανοίγει η Ιστορία τις πύλες της στον Άνθρωπο: Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν».
(Εφημερίδα «Αυγή», 5 Μαρτίου 1963)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου