Η θεωρία των δύο άκρων καλά κρατεί
Γνωρίζω ότι η εν λόγω θεωρία προκαλεί την οργή της Αριστεράς. Ελα όμως που η ζωή την επιβεβαιώνει! Διότι εμείς μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε.
Η αξιοπιστία των επιχειρημάτων μας δοκιμάζεται επί του πεδίου. Εκεί όλοι κρινόμαστε. Και στο συγκεκριμένο ζήτημα το πεδίο είναι και οι δρόμοι της Αθήνας.
Η θεωρία των δύο άκρων δεν ταυτίζει τον μαρξισμό με τον ναζισμό. Ομολογουμένως έχουν πολλές διαφορές, όμως υπάρχουν και πολλά κοινά σημεία στον πυρήνα των δύο θεωριών.
Δεν είναι ο χώρος για θεωρητική ανάλυση, όμως ενδεικτικά αναφέρω πως και οι δύο θεωρίες έχουν ως ιστορικό τους υποκείμενο όχι τον άνθρωπο, αλλά μια συλλογικότητα, το προλεταριάτο ο μαρξισμός, την αρία φυλή ο ναζισμός.
Αυτά τα ιστορικά υποκείμενα θα απελευθερώσουν τις κοινωνίες από τα δεσμά τους και θα είναι οι δημιουργοί του επίγειου παραδείσου.
Οταν ένα ιστορικό υποκείμενο, από τη θεωρία που το καθοδηγεί, πιστεύει ότι είναι ο φορέας της μιας και μοναδικής αλήθειας που θα φέρει την ευτυχία στον κόσμο, είναι απολύτως λογικό όσους διαφωνούν με αυτό το, θεολογικής μορφής, κήρυγμα να τους θεωρεί ότι αντιστρατεύονται την έλευση του απόλυτου καλού.
Ετσι, είναι έτοιμο το επόμενο βήμα. Η οικονομική, η κοινωνική, η ηθική και η βιολογική εξόντωσή τους. Η εμφάνιση ενός κοινωνικού και πολιτικού ευγονισμού.
Ο μεσσιανισμός που χαρακτηρίζει μαρξισμό και ναζισμό εξηγεί και την αγριότητα των μέσων που χρησιμοποίησαν για την επικράτησή τους. Ετσι, είναι έτοιμο το επόμενο βήμα.
Διά ταύτα: Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι ναζί έστειλαν στη δεκαετία του 1930 μια αντιπροσωπεία στη Σοβιετική Ενωση για να μελετήσει πώς ήταν οργανωμένα τα γκουλάγκ.
Οταν οι μήτρες των δύο ολοκληρωτικών θεωριών έχουν κοινά σημεία, είναι επόμενο και στην πράξη να υπάρξουν κοινές εφαρμογές.
Και αν το πάρουμε με αντίστροφη φορά το θέμα μας, η πράξη επιβεβαιώνει τη θεωρία μας. Και ας θυμώνουν οι αριστεροί.
Προχθές στους δρόμους της Αθήνας είδαμε τα «παλαιστινιακά περίπολα» του «Ρουβίκωνα» να εισβάλουν σε κατάστημα με ισραηλιτική κουζίνα και να το βανδαλίζουν.
Την άλλη μέρα, την επιδρομή χαιρέτισε ιστορικό στέλεχος του νεοναζιστικού χώρου, ενώ τη δικαιολόγησε, είτε διά της σιωπής είτε λόγω, το μεγαλύτερο μέρος της Αριστεράς.
Και όσοι διαφώνησαν δεν το έκαναν για λόγους αρχής, αλλά υποστήριξαν ότι με τέτοιες συμπεριφορές γίνεται ζημία στον παλαιστινιακό αγώνα.
Αλλοι, του ιδίου χώρου, έμειναν ικανοποιημένοι από το γεγονός ότι οι «Ρουβίκωνες» διαπράττουν μόνον πλημμελήματα, λες και ο τραμπουκισμός υπόκειται σε ποινική αξιολόγηση.
Είναι πολιτικό φαινόμενο και ως τέτοιο θα πρέπει να καταδικάζεται αδιαπραγμάτευτα.
Να υπενθυμίσω, τέλος, πως η θεωρία των δύο άκρων επιδοκιμάστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από το Ευρωκοινοβούλιο. Ομως οφείλω επίσης να υπενθυμίσω, για την Ιστορία, ότι από την ψηφοφορία απείχαν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, πλην της κ. Μισέλ Ασημακοπούλου.
ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ 17/7/2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου