Σάκης Μουμτζής

Απαιτούνται δραστικές παρεμβάσεις

Πριν από λίγους μήνες είχαμε την εισβολή φιλοπαλαιστινίων συλλογικοτήτων στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, που οδήγησε στη ματαίωση της ομιλίας Ισραηλινού συγγραφέα ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, ουδόλως συμπαθούσε τον Ισραηλινό πρωθυπουργό. Πριν από λίγες ημέρες είχαμε την περιπολία των ενστόλων του «Ρουβίκωνα», που κατέληξε στον βανδαλισμό καταστήματος μπέργκερ ισραηλιτικής ιδιοκτησίας. Και μόλις προχθές είχαμε τα ντροπιαστικά γεγονότα στη Σύρο. Αυτά ήταν τρία βαριά περιστατικά αντισημιτισμού. Διότι υπήρξαν και άλλα, ελαφρότερης μορφής. Δηλαδή υπάρχει «βαρύς» και «ελαφρύς» αντισημιτισμός; Υπάρχει μια διαβάθμιση στην αξιολόγηση των γεγονότων, όμως η ανοχή στον «ελαφρύ» αντισημιτισμό οδηγεί με κάθε βεβαιότητα σε περιστατικά όπως αυτά που μόλις περιέγραψα. Δράστες όλων αυτών των πράξεων είναι συλλογικότητες της Αριστεράς σε όλες τις εκδοχές της. Από την ορθόδοξη έως την επαναστατική.

Το αναπόφευκτο ερώτημα είναι: Εντάξει, η Αριστερά κάνει τη δουλειά της. Η κυβέρνηση γιατί δεν κάνει τη δική της δουλειά; Ως γνωστόν, οι υπουργοί δεν είναι σχολιαστές των γεγονότων. Οφείλουν να παρεμβαίνουν και να προστατεύουν όλους όσοι απειλούνται από τις δραστηριότητες αυτών των συλλογικοτήτων. Είμαι σίγουρος πως κάποιοι υπουργοί δεν θέλουν να συγκρουστούν με την Αριστερά και κάποιοι άλλοι αντιλαμβάνονται την άσκηση των καθηκόντων τους ως καλλιέργεια δημοσίων σχέσεων. Ομως πολιτική χωρίς συγκρούσεις δεν νοείται. Είναι ένα σκληρό άθλημα, στο οποίο δεν έχει θέση το χριστιανικό «αγαπάτε αλλήλους» ούτε το «τω τύπτοντι σε επί την σιαγόνα πάρεχε και την άλλην». Στην πολιτική τα κόμματα εξουσίας υπερασπίζονται με κάθε νόμιμο τρόπο τις κόκκινες γραμμές που θέτουν, όπως αποτυπώνονται στον προγραμματικό τους λόγο. Και για το κυβερνών κόμμα ο σεβασμός των νόμων και η τήρηση της τάξης βρίσκονταν στην προμετωπίδα των εξαγγελιών του. Ετσι, δεν είναι διόλου τυχαία η πίεση που δέχεται η Νέα Δημοκρατία από τα δεξιά της.

Σε όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις αντισημιτισμού και σε πολλές άλλες, είχαμε κραυγαλέα παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου. Και όμως, δεν υπήρξε ουδεμία αντίδραση από καμία Αρχή. Βεβαίως, να δεχθώ ότι είναι παράδοση στην Ελλάδα η ύπαρξη νόμων οι οποίοι δεν τηρούνται, όμως κάπως έτσι αποθρασύνονται όλες αυτές οι συλλογικότητες οι οποίες, σε τελική ανάλυση, υπονομεύουν τόσο την τουριστική πολιτική –άρα και τα έσοδα του κράτους– όσο και την εξωτερική πολιτική της πατρίδας μας – ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ διαμαρτυρήθηκε στον Ελληνα ομόλογό του για τα γεγονότα της Σύρου.

Είναι ολοφάνερο ότι για την πληθυντική Αριστερά δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ πολιτών των Ισραήλ και της κυβέρνησής τους. Το αν αυτή η χοντροκομμένη προσέγγιση είναι αποτέλεσμα συλλογικής πνευματικής υστέρησης ή αν απλώς αποτελεί μια βολική ισοπέδωση, αυτό ελάχιστη σημασία έχει. Εδώ κρίνονται συμπεριφορές. Και όχι μόνον των αριστερών συλλογικοτήτων, αλλά και των κυβερνώντων. Θα έλεγα κυρίως των κυβερνώντων οι οποίοι, επί του συγκεκριμένου θέματος, θα πρέπει να κάνουν στροφή 180 μοιρών.

Σημερινό άρθρο μου 24/7/2025