Παρασκευή, 30 Αυγούστου 2013 Βουλγαρικό ‘non paper’στην ΕΕ: Πλαστή η «μακεδονική ταυτότητα» «Βουλγαρική οδηγία ‘non paper’ αναφέρει ότι δεν υπάρχει «μακεδονικό έθνος» και ότι η ταυτότητά μας έχει σφυρηλατηθεί από τον Τίτο και οι Βούλγαροι στα Σκόπια εξοντώθηκαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και τα κράτη πρέπει να αποκαλούν τα Σκόπια ως БЈРМ- πΓΔΜ. Η οδηγία αυτή κυκλοφόρησε μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης», σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου ειδήσεων των Σκοπίων από τις Βρυξέλλες, όπως δημοσιεύει το σκοπιανό Κανάλ 5. Αυτή η μη δημοσιευμένη οδηγία, εστάλη πριν από την τελευταία συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τον πρώην πρωθυπουργό της Βουλγαρίας, Μαρίν Ράικοφ και κυκλοφόρησε στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και άλλα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώ στη Βουλγαρία διαφαίνεται τους τελευταίους μήνες μια ήπια τάση προς τα Σκόπια, αυτό το ‘non paper’ δίνει την πραγματική διάσταση της Σόφιας, γράφει το δημοσίευμα. Στην οδηγία αυτή, που είναι στην αγγλική γλώσσα αναφέρεται στο πρόγευμα εργασίας των Μονίμων Αντιπροσώπων της ΕΕ στις 18 Απριλίου 2013, στις Βρυξέλλες, όπου είχε παραστεί και ο υπουργός Εξωτερικών της «πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», Νίκολα Πόποσκι που άφησε ανοικτό το ζήτημα αν υπάρχει ανάγκη σύναψης συμφωνίας καλής γειτονίας με τη Βουλγαρία, επικαλούμενος την ασύμμετρη διάσταση του σχεδίου που προτάθηκε από τη Βουλγαρία. «Η στάση αυτή του Πόποσκι ότι ‘δεν απαιτείται καμία συμφωνία’ αποτέλεσε προφανώς τη συνέχεια του ‘non paper’ καθώς οι γείτονες έχυσαν δηλητήριο στη χώρα μας», σημειώνει το Κανάλ 5. Στο ‘non paper’ τονίζεται ότι τα Σκόπια δεν θέλουν να εφαρμόσουν την υποχρέωση που ανέλαβαν το 1999, με κοινή δήλωση των πρωθυπουργών της Βουλγαρίας και της πΓΔΜ, καθώς και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της πΓΔΜ. Δηλώνεται ακόμη ότι οι Βούλγαροι δεν μπορούν να δεχθούν τις «οποιαδήποτε αξιώσεις των Σκοπιανών για "μακεδονική" μειονότητα στη Βουλγαρία. «Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα μέρος της γεωγραφικής περιοχής της αρχαίας Μακεδονίας, ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Όλα τα ιστορικά γεγονότα και πηγές αναφέρουν ότι από τις αρχές του 20ου αιώνα η συντριπτική πλειοψηφία του σλαβικού πληθυσμού στον γεωγραφικό αυτόν τομέα ήταν Βούλγαροι. (Δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε από τις Οθωμανικές αρχές το 1870, πριν από την έκδοση της αποφάσεως του Σουλτάνου για τον καθορισμό της Βουλγαρικής Εξαρχίας, σύμφωνα με έρευνα του Carnegie International του 1913). »Η αποτυχία των προσπαθειών μεταξύ των δύο πολέμων για την εξάλειψη της βουλγαρικής ταυτότητας του τοπικού πληθυσμού με την επιβολή της ταυτότητας του ‘Νότιου Σλάβου’ οδήγησε σε αυτό στην πολιτική του γιουγκοσλάβου ηγέτη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο το 1944 τη δημιουργία σφυρηλάτησης μιας νέας εθνικής ταυτότητας του «Νέο- Μακεδόνα» στην πρώην περιοχή της Νοτιοσλαβίας- Βαρντάρσκας. Η πολιτική αυτή περιέχεται και στην απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς και υποστηρίχθηκα από τον Στάλιν και προεβλήθη ο ισχυρισμός ότι κάθε σλαβικός πληθυσμός στην γεωγραφική περιοχή της γιουγκοσλαβικού ομοσπονδιακού κρατιδίου- της γεωγραφικής Μακεδονίας, ανήκει στο «μακεδονικό έθνος», όπως σημειώνεται στο βουλγαρικό ‘non paper’. Το έγγραφο αυτό το οποίο εξακολουθεί να κυκλοφορεί στις Βρυξέλλες- σημειώνει το Κανάλ 5 κλείνει ως εξής: Ανεξάρτητα από την έκβαση των προσπαθειών για την οικοδόμηση ενός «μακεδονικού έθνους» (εισαγωγικά στο πρωτότυπο) δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για τη μειονότητα των Σκοπίων σε γειτονικές χώρες. Η Βουλγαρία θέλει να τονίσει ότι μια τέτοια διαδικασία οικοδόμησης ενός έθνους, ξεκίνησε το 1944 και περιορίζονταν τότε στην Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας του Τίτο και από το 1991 στην БЈРМ (πΓΔΜ). Κανένας Βούλγαρος πολίτης δεν συμμετείχε σε μια τέτοια διαδικασία. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε-τυχόν αναφορές στην ύπαρξη των Σκοπίων (на Скопје) «μακεδονικής μειονότητας στη Βουλγαρία», παραμένει εντελώς αβάσιμη και απαράδεκτη. Η βουλγαρική κοινή γνώμη, τα ερμηνεύει αυτά ως έμμεσες εδαφικές διεκδικήσεις, ακόμη και τη γενική άρνηση της βουλγαρικής εθνικής ταυτότητας θα επιλύσει η Σόφια με τους φίλους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση». -- The Hellenic Information Team © Βαλκανικό Περισκόπιοhttp://www.echedoros-a.gr

Έκλεισε το deal OΛΠ-COSCO

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 30 Αυγούστου 2013, 19:50

Ads by Google
Κλείδωμα ΠολυκατοικίαςΑυτόματο Κλείδωμα Πολυκατοικιών Κλειδωμένη Είσοδος όλο το 24ωροwww.biometrix.gr

Μετά από διαπραγματεύσεις οι διοικήσεις του ΟΛΠ και της ΣΕΠ Α.Ε. συμφώνησαν για την παραχώρηση στην Cosco και του δυτικού τμήματος της προβλήτας ΙΙΙ στον Πειραιά.

Οι νέες επενδύσεις στο εμπορικό λιμάνι του Πειραιά, ύψους 230 εκ. ευρώ, αναμένεται να συζητηθεί στα διοικητικά συμβούλια των δυο εταιρειών τη μεθεπόμενη εβδομάδα.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΟΛΠ, η ΣΕΠ Α.Ε. αναλαμβάνει:

«α) να κατασκευάσει και το δυτικό τμήμα του Προβλήτα ΙΙΙ

β) να κατασκευάσει για λογαριασμό του ΟΛΠ Α.Ε. το νέο τερματικό σταθμό Προβλητών Πετρελαιοειδών και τα δίκτυα του

γ) να αναβαθμίσει τον Προβλήτα ΙΙ με 12 E-RTG's, ώστε να αυξηθεί η δυναμικότητά του

δ) να αναβαθμίσει τον Ανατολικό και Δυτικό Προβλήτα ΙΙΙ με εξοπλισμό κατ' ελάχιστον 7 Γ/Γ Super Super Post Panamax και 16 RMG's, ώστε να δέχεται τα νέας γενιάς πλοία

ε) να χρηματοδοτήσει όλα τα πιο πάνω έργα με ποσά ύψους 230 εκ. ευρώ

ζ) να συνεχίσει να καταβάλει στον ΟΛΠ Α.Ε. τα προβλεπόμενα από τη Σύμβαση Παραχώρησης ετήσια οικονομικά ανταλλάγματα

στ) να μην καταργηθεί το ελάχιστο εγγυημένο αντάλλαγμα, αλλά να προσαρμοσθεί η καταβολή βάσει οικονομικών δεικτών (ΑΕΠ) λόγω της μεταβολής των οικονομικών δεδομένων στη σύνθεση των φορτιων της αρχικής Σύμβασης

η) να προσκομίσει ή επεκτείνει τις εγγυητικές επιστολές για την κάλυψη της κατασκευής του έργου του Δυτικού Προβλήτα ΙΙΙ

θ) με τα πιο πάνω έργα, να αυξήσει τη δυναμικότητα του ΣΕΜΠΟ/ΣΕΠ ετησίως από 3.700.000 TEU's σε 6.200.000 TEU's».

Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι η διάρκεια της Σύμβασης Παραχώρησης παραμένει αμετάβλητη για όλα τα έργα (μέχρι το 2044) και ο νέος δυτικός Προβλήτας ΙΙΙ θα είναι λειτουργικά έτοιμος το 2020.

Aυτό είναι το πανευρωπαϊκό κέντρο logistics καπνού στο Αγρίνιο Σε αυτούς τους χώρους που καλύπτουν 58.000 τετραγωνικά μέτρα και βρίσκονται σε έκταση 250.000 τετραγωνικών μέτρων, θα αναπτυχθεί η επένδυση της εταιρίας Philip Morris International για χρήση και επέκταση των αποθηκών της Παπαστράτος στο Αγρίνιο σε logistics hub (κεντρική αποθήκη και κέντρο διανομής) για την Ευρώπη για καπνά ανατολικού τύπου. Μετά την ολοκλήρωση της επένδυσης και την λειτουργία της μονάδας με το εύρος των δραστηριότητων και το παραγωγικό της αντικείμενο σε πλήρη ανάπτυξη, υπολογίζεται ότι περίπου 15.000 τόνοι καπνού θα αποθηκεύονται και θα διακινούνται μέσω της συγκεκριμένης υποδομής. Όπως τόνισαν τόσο η πολιτική ηγεσία της χώρας, αλλά και οι εκπρόσωποι της τοπικών φορέων πρόκειται για μοναδική αναπτυξιακή ευκαιρία, καθώς με την συγκεκριμένη επένδυση το Αγρίνιο και η ευρύτερη περιοχή θα μετατραπεί ουσιαστικά σε σημείο στρατηγικής σημασίας για την μετακίνηση και μεταφορά καπνών ανατολικού τύπου προερχόμενα από την Ελλάδα και την Ευρώπη, τα οποία στη συνέχεια θα διακινούνται προς εργοστάσια της εταιρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Ρωσία και την Ουκρανία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το Αγρίνιο- εκτός από τις παλιές εγκαταστάσεις και τις αποθήκες της εταιρείας ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ στην Μεγάλη Χώρα στις οποίες και θα αναπτυχθεί και η όλη επένδυση πλεονέκτημα αποτελεί για την δυναμική του εγχειρήματος η ύπαρξη και αξιοποίηση του λιμανιού του Πλατυγιαλιού και το τμήμα τελωνείων που λειτουργεί στο λιμάνι με τις αντίστοιχες υπηρεσίες, καθώς επίσης και το στρατιωτικό αεροδρομίου στο Αγρίνιο.

Θέμα επιστροφής της Νίκης της Σαμοθράκης Θέμα επιστροφής στην Ελλάδα του αγάλματος της Νίκης της Σαμοθράκης έθεσε ο υφυπουργός Εξωτερικών, Κυριάκος Γεροντόπουλος, ο οποίος σε συνέντευξή του κλήθηκε να σχολιάσει την είδηση της εκστρατείας που κάνει το Μουσείο του Λούβρου για συλλογή δωρεών για τη χρηματοδότηση της συντήρησης και της αποκατάστασης του αρχαίου αυτού μνημείου. Ο ίδιος μάλιστα υπογράμμισε: «Η Σαμοθράκη είναι εξαιρετικό νησί, εκεί βρέθηκε η Νίκη, υπάρχει ο αρχαιολογικός της χώρος και το Μουσείο, επομένως μπορούμε να το αναδείξουμε εμείς οι Εβρίτες».

30/8/13Η Θράκη στο στόχαστρο των γερακιών της Αγκυρας Σάββας Καλεντερίδης Οταν υπογράφεται μια διεθνής συνθήκη, από την οξυδέρκεια, τη στρατηγική σκέψη και πρόβλεψη και την ωριμότητα των πολιτικών και των διπλωματών που συμμετέχουν στη διαδικασία δοκιμάζονται τα αντανακλαστικά αλλά και η ίδια η τύχη ενός ολόκληρου έθνους. Αν και υπάρχει η άποψη ότι τις μεγάλες διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες τις γράφουν άλλοι για εμάς, και εννοούμε ξένες μεγάλες δυνάμεις που έχουν στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή. Το 1923, στις διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης, από την οποία μόλις πριν από μερικές εβδομάδες συμπληρώθηκαν 90 χρόνια, όταν αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, ζητήθηκε από την Ελλάδα να μη συμπεριληφθούν στην ανταλλαγή οι Ελληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, για να διατηρηθεί το ποίμνιο και έτσι να προστατευτεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Κατ’ αναλογίαν και επ’ αμοιβαιότητι, προτάθηκε να εξαιρεθούν της ανταλλαγής οι μουσουλμάνοι της ελληνικής Θράκης. Δηλαδή, οι πολιτικοί και οι διπλωμάτες μας που συμμετείχαν στην ομάδα που διαπραγματεύθηκε στη Συνθήκη της Λωζάννης δέχτηκαν να συζητήσουν και τελικά συμφώνησαν να εξαιρεθούν της ανταλλαγής μουσουλμανικοί πληθυσμοί, κυρίως αγροτικοί, που κατοικούσαν σε απομονωμένες ορεινές περιοχές της ελληνικής επικράτειας, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, χωρίς να υπολογίσουν όσα επακολούθησαν. Το αμετανόητο δηλαδή τουρκικό κράτος θα συνέχιζε την πολιτική της γενοκτονίας και θα εφάρμοζε πολιτική εθνοκάθαρσης στην Πόλη, στην Ιμβρο και την Τένεδο, όπου οι Ελληνες θα ήταν εύκολα θύματα της γνωστής τουρκικής βαρβαρότητας. Κι αυτό γιατί οι αστικοί πληθυσμοί της Πόλης θα ήταν εντελώς ανυπεράσπιστοι σε πιέσεις του τουρκικού κράτους και των παρακρατικών μηχανισμών, οι δε πληθυσμοί της Ιμβρου και της Τενέδου, αποκλεισμένοι κι αυτοί, αφού κατοικούσαν σε νησιά, θα ήταν εύκολη λεία στην τουρκική αδηφαγία! Από την άλλη πλευρά, οι Ελληνες πολιτικοί και διπλωμάτες δεν προνόησαν ότι, σε περίπτωση που εφαρμοστεί πογκρόμ από το τουρκικό κράτος εναντίον των εξαιρεθέντων της ανταλλαγής Ελλήνων, η Ελλάδα, και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να ασκήσει πιέσεις και να πράξει το ίδιο -αν και πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει και δεν μπορεί να ισχύσει η αρχή ή έστω η «λογική» της αμοιβαιότητας στη βαρβαρότητα- στους μουσουλμάνους της Θράκης, επειδή δεν είναι εύκολο να οδηγήσεις στη φυγή αγροτικούς πληθυσμούς, που έμαθαν να ζουν κάτω από πολύ σκληρές και αντίξοες συνθήκες! Και έστω ότι δεν έκαναν αυτές τις προχωρημένες σκέψεις, δεν έπρεπε να σκεφτούν ότι, σε περίπτωση που κάτι πάει «στραβά», η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει πρόβλημα εθνικής ασφάλειας ή και ενότητας, λόγω του ότι η περιοχή όπου κατοικούν οι μουσουλμάνοι και συμπαγής είναι αλλά και βρίσκεται σχετικά κοντά στα σύνορα με την Τουρκία; Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να εξαιρεθούν της ανταλλαγής οι μουσουλμάνοι της Θεσσαλίας. Ομως αυτό δεν έγινε και τελικά η εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης εξελίχθηκε με τον χειρότερο τρόπο για τα ελληνικά συμφέροντα, αφού οι Τούρκοι με σχέδιο εξεδίωξαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο τους Ελληνες από την Κωνσταντινούπολη, την Ιμβρο και την Τένεδο, ενώ οι μουσουλμάνοι της ελληνικής Θράκης, ήτοι Πομάκοι, Αθίγγανοι και τουρκογενείς, αντί να εκδιωχθούν κι αυτοί, όχι μόνο αυξάνονται και πληθύνονται, αλλά «βαφτίζονται» Τούρκοι, υπό την ακατανόητη ανοχή του ελληνικού κράτους. Ολα αυτά τα χρόνια που ήταν σε εξέλιξη αυτό το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, δεν έγινε ποτέ μια ουσιαστική αυτοκριτική από πλευράς του ελληνικού κράτους για τα αίτια που οδήγησαν στην κατάσταση αυτή. Επίσης, δεν έγινε ποτέ καμία ουσιαστική αυτοκριτική για το γεγονός ότι η Ελλάδα επέτρεψε το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή να ασκεί κρατική εξουσία και τρομοκρατία στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, για να γίνουν όλοι Τούρκοι. Τώρα που υπάρχει κινητικότητα στην περιοχή και η Τουρκία βλέπει τα σύνορά της να κινδυνεύουν στα νοτιοανατολικά της, η Ελλάδα έρχεται αντιμέτωπη με μια εν εξελίξει σοβαρή κρίση στη Θράκη, με τον Τούρκο πρωθυπουργό να ετοιμάζεται να... γιορτάσει τα 100 χρόνια από την ίδρυση της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης». Μήπως ήρθε η ώρα να γίνει μια ουσιαστική προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στην ελληνική Βουλή, για να συζητηθεί το θέμα υπεύθυνα και σε όλες του τις διαστάσεις; Εφημερίδα "δημοκρατία"

30/8/13Υπόμνημα του Σωματείου 'Αδούλωτη Κερύνεια" για το Κυπριακό προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ΥΠΟΜΝΗΜΑ Οι Διεθνείς συνθήκες και το εκδηλούμενο νέο Αμερικανικό ενδιαφέρον… Προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους Υπουργούς Κύριε Πρόεδρε, Κυρίες και Κύριοι, Είναι γεγονός ότι οι ΗΠΑ, εκδηλώνουν πολύ έντονο ενδιαφέρον για το Κυπριακό το οποίο είναι πολύ σημαντικό να αξιοποιηθεί υπέρ των συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Κυπριακού Λαού στο σύνολο του. Η Αδούλωτη Κερύνεια συνειδητοποιεί αυτή την ανάγκη και την ευθύνη και σας διαβιβάζει τις δικές της διαπιστώσεις/εισηγήσεις, για να ληφθούν υπόψη στη διαμόρφωση πολιτικής: Διαπιστώσεις • Η ανεύρεση του Φυσικού Αερίου και του Πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο και, • Οι ραγδαίες εξελίξεις στον Αραβικό κόσμο, η τύχη του Ισραήλ και η Τουρκική στάση έναντι αυτών των εξελίξεων υποχρεώνουν τις ΗΠΑ να στρέψουν την προσοχή τους και στην Κύπρο και να αντικρίσουν την Κύπρο με άλλο φακό. Επιτέλους τα εμπλεκόμενα συμφέροντα στην περιοχή προσδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην Κυπριακή Δημοκρατία σε βαθμό που της αναγνωρίζουν το κυριαρχικό δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τον ενεργειακό πλούτο στη Διεθνώς αναγνωρισμένη ΑΟΖ της. Μεγάλη η ευκαιρία που προσφέρεται στην Κυπριακή Δημοκρατία και το πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο της Κύπρου, για να αξιοποιήσουν αυτό το γεγονός υπέρ των Κυπριακών συμφερόντων και των Δικαίων του Κυπριακού Λαού, στο σύνολο του. • Δυστυχώς αυτή η συγκυρία ευρίσκει το μεν Κυπριακό να είναι «βυθισμένο» σε ένα βουνό υποχωρήσεων υπέρ του κατακτητή οι οποίες ευνοούν τη νομιμοποίηση των κατοχικών δεδομένων, με λύση Δ.Δ.Ο και σε ότι αφορά τον ενεργειακό πλούτο αντιμετωπίζουμε τις νέες Διεθνείς συνθήκες με κληρονομιά απαράδεκτων υποσχέσεων προς την κατοχική Τουρκία ότι,  θα της αναγνωρίσουμε δικαίωμα συνδιαχειριστή φτάνει να βοηθήσει στη λύση του Κυπριακού!!!  και ότι θα μοιραστούμε το φυσικό μας πλούτο με τους Τουρκοκύπριους ως ισότιμη πολιτικά, ξεχωριστή οντότητα. Δεν ήταν τυχαίο που ο Αμερικανός Πρέσβης στο συνέδριο των Αποδήμων, δήλωσε ξεκάθαρα ότι αναγνωρίζεται το δικαίωμα της Κύπριακής Δημοκρατίας να αναπτύξει και αξιοποιήσει τον ενεργειακό της πλούτο παράλληλα με τις συνομιλίες, ευχόμενος λύση του Κυπριακού αμοιβαία αποδεκτή η οποία θα επιτρέψει και την ισότιμη κατανομή των εισοδημάτων από τον ενεργειακό πλούτο. • Επιπρόσθετα, η Κύπρος έχει οδηγηθεί από το Πολιτικό- οικονομικό κατεστημένο της , σε οικονομική χρεοκοπία τη στιγμή ακριβώς που έχει αποκαλυφθεί ο κρυμμένος ενεργειακός θησαυρός ο οποίος δημιουργεί θετικές προοπτικές για την Κύπρο και το Λαό της. Σε ότι αφορά αυτή την συγκυρία η Αδούλωτη Κερύνεια εύλογα διερωτάται: Ήταν άραγε τυχαίο αυτό το γεγονός; • Σύμφωνα με τις δικές μας εκτιμήσεις πολύ φοβούμαστε ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο. Κάποιοι , κάπου ενεργούν με στοχευμένο πρόγραμμα δράσης και να μας επιτραπεί η εκτίμηση ότι παίζεται και πάλιν θέατρο με στόχο την εξαπάτηση και πάλιν του Κυπριακού Λαού, το οποίο και καταγγέλλουμε και ζητούμε να υπάρξει σαφές ξεκαθάρισμα θέσεων τόσο από την Κυβέρνηση όσο και από τα Κόμματα . Εισηγήσεις Η Αδούλωτη Κερύνεια επαναλαμβάνει ότι: • Θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη σύμπτωση συμφερόντων ΗΠΑ και άλλων Δυτικών χωρών και Ισραήλ με τα δικά μας και να αξιοποιήσουμε τη συγκυρία υπέρ μας. • Για να αξιοποιηθούν όμως υπέρ μας, τόσο η ανεύρεση του Φυσικού Αερίου και πετρελαίου, όσο και η σύμπτωση ξένων συμφερόντων με τα Κυπριακά συμφέροντα, θα πρέπει να υπάρξει πρώτιστα σαφής και άμεση επανατοποθέτηση του Κυπριακού στη σωστή του βάση. Αυτή η ανάγκη είναι ξεκάθαρη διότι είναι σαφής η πρόθεση να συνδεθεί το Κυπριακό και η αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου με εκβιαστικό παράγοντα την οικονομική κρίση. Πρέπει να τεθεί τέρμα στην επιδίωξη λύσης Δ.Δ.Ο. Με αυτόν τον τρόπο θα εξουδετερωθεί η ανάμειξη της Τουρκίας ως ενδιαφερόμενη χώρα αφού θα εκτεθεί Διεθνώς ως η επιδρομική δύναμη και καταχτητής που είναι και θα εξουδετερωθούν εύκολα οι αντιδράσεις και παρεμβολές της και στο θέμα του Φυσικού Αερίου. • Η επανατοποθέτηση να απαιτεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας και την Ευρώπη την αποκατάσταση όλων των παραβιάσεων που έγιναν σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1974. Είναι αυτό υποχρέωσή των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας η οποία πηγάζει από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ τον οποίον υπηρετούν. Δηλαδή:  Να φύγουν όλα τα Τουρκικά στρατεύματα κατοχής και οι Τούρκοι έποικοι.  Να αποκατασταθεί η Κυριαρχία και η εξουσία της Κυπριακής Κυβέρνησης πάνω σε ολόκληρη την Κύπρο.  Αφού γίνουν αυτά, τότε και με τη βοήθεια και την επίβλεψη τόσο της Ευρώπης, όσο και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, να αποκατασταθεί ο Δημογραφικός χαρακτήρας της Κύπρου όπως ήταν πριν από το Εθνικό ξεκαθάρισμα των κατεχομένων που έγινε το 1974. Στη συνέχεια ο Κυπριακός Λαός μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες που προνοούνται στο Διεθνές Δίκαιο να προβεί στον εκσυχρονισμό και τον εκδημοκρατισμό του αναχρονιστικού δοτού Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας προς όφελος όλων των Κυπρίων πολιτών, σεβόμενο τη διαφορετικότητα φυλής και θρησκείας. Να εξασφαλίζεται η ισοτιμία των πολιτών έναντι του νόμου, το Δημοκρατικό δικαίωμα ένας άνθρωπος μια ψήφος, η πλειοψηφία να κυβερνά και τα δικαιώματα της μειοψηφίας να είναι κατοχυρωμένα από κάθε άποψη. Αυτή πρέπει να είναι η στροφή που πρέπει να γίνει έστω και τώρα με στόχο την απελευθέρωση της Κύπρου. Θα πρέπει ομόφωνα, αποφασιστικά και συντονισμένα να προβληθεί ως αίτημα της Κύπρου από την Ηγεσία και το λαό, στο Συμβούλιο Ασφαλείας και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτή η επανατοποθέτηση πρέπει να γίνει τώρα προτού εξανεμισθεί και το πλεονέκτημα του Φυσικού Αερίου. Αν μπούμε στο παιγνίδι του Φυσικού Αερίου χωρίς επανατοποθέτηση του Κυπριακού τότε πολύ φοβούμαστε ότι θα χάσουμε και την Κύπρο και το Φυσικό Αέριο. Με υπόβαθρο την επανατοποθέτηση θα πρέπει να συνομολογηθούν και οι στρατηγικές συνεργασίες που προβάλλουν ως απαραίτητη αναγκαιότητα υπο τις σημερινές συνθήκες. Συνειδητοποιούμε ότι αυτή η απαραίτητη στροφή τώρα, θα αποτελεί δύσκολο εγχείρημα αλλά όχι ακατόρθωτο, εφόσον θα αποτελεί κοινή απαίτηση λαού και Ηγεσίας. Μακάρι μια τέτοια απόφαση να ελαμβάνετο πριν από καιρό όπως η Αδούλωτη Κερύνεια αγωνιωδώς υπεδείκνυε, οπότε σήμερα θα ήταν πολύ πιο εύκολα τα πράγματα. Επιβεβαιώνεται και δικαιώνεται για ακόμη μια φορά η Αδούλωτη Κερύνεια που σταθερά τόνιζε πως έπρεπε να ακολουθούσαμε καθαρή αντικατοχική γραμμή αναμένοντας τη στιγμή που οι συνθήκες θα διαμορφώνοντο υπέρ μας, όπως συμβαίνει σήμερα. Η Ηγεσία δεν τόλμησε πριν και της δίδεται σήμερα νέα ευκαιρία η οποία δεν πρέπει να χαθεί. Μπορούμε να εξυπηρετήσουμε ξένα συμφέροντα αφού διασφαλίσουμε τα δικά μας στη σωστή βάση. Με εκτίμηση Για το Σωματείο Κλεάνθης Σολέας Ιωάννης Σιεκέρσαββας Πρόεδρος Γραμματέας ΣΩΜΑΤΕΙΟ «ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΚΕΡΥΝΕΙΑ» Αγίου Ιωάννη 7, Στρόβολος Τ.Θ. 23940, 1687 Λευκωσία – Κύπρος Τηλ. 22-668464, Φαξ 22-668882 e-mail: adouloti.kerinia@cytanet.com.cy website: http://adoulotikerinia.com

30/8/13Σκόπια: η κιτς Ντίσνεϊλαντ του "μακεδονισμού" της Ελέν Ντέσπιτς-Πόποβιτς, ανταποκρίτρια γαλλικών ΜΜΕ στην ανατολική Ευρώπη Τι να κάνει κανείς όταν, σαν τα Σκόπια («Μακεδονία» στο πρωτότυπο, Σ.τ.Μ) είναι μια μικρή χώρα που ο ένας γείτονάς της, η Βουλγαρία, αμφισβητεί την εθνική της ταυτότητα και ο άλλος, η Ελλάδα, την ονομασία της; Εδώ και δύο χρόνια, αυτή η μικρή βαλκανική δημοκρατία των δύο εκατομμυρίων κατοίκων, που επισήμως έχει υποχρεωθεί να αποκαλείται FYROM (το αγγλικό ακρωνύμιο για το «Former Yugoslav Republic of Macedonia»), καταναλώνει πολλή ενέργεια και πρωτοφανείς μεθόδους για να αποδείξει πως οι ιστορικές της ρίζες είναι εξίσου βαθιές με εκείνες των δύο κακόβουλων γειτόνων της: ξαναγράφει την ιστορία με χαλκό και στόκο, αναγείροντας δεκάδες αγάλματα που πλέον κοσμούν την πρωτεύουσά της, τα Σκόπια. Όλα τους έχουν σκοπό να μεγεθύνουν το ιστορικό παρελθόν των Σκοπιανών, τολμώντας μέχρι και να συμπεριλάβουν τον Μέγα Αλέξανδρο (αλλιώς Αλέξανδρο τον Μακεδόνα) στους προγόνους τους. Είναι φυσικά μια θεώρηση που η αγανακτισμένη Αθήνα χαρακτηρίζει απλά «υπεξαίρεση» της δικής της ιστορίας. Το σχέδιο εξωραϊσμού της πρωτεύουσας της FYROM, που είχε πληγεί σοβαρά από ένα σεισμό το 1963, μετατράπηκε σε ευκαιρία να προβληθεί μια νέα εθνική αφήγηση. Υπό την ονομασία «Σκόπια 2014», μπερδεύει νεοκλασικά, ακόμα και μπαρόκ οικοδομήματα (ένα στιλ που ουδέποτε είχε χρησιμοποιηθεί σε αυτή την τραχιά πλευρά της βαλκανικής χερσονήσου), σιντριβάνια, κιονοστοιχίες, πεζογέφυρες πάνω από τον Αξιό και ρωμαϊκές στοές στις όχθες του ποταμιού, όλα διακοσμημένα με πλήθος αγαλμάτων. Το πιο επιβλητικό ανάμεσά τους, έχει ύψος 23 μέτρων. Οι πάντες κατανοούν πως πρόκειται για τον Αλέξανδρο, αν κι επισήμως ονομάζεται «έφιππος πολεμιστής», προκειμένου να απαλύνει την ενόχληση των Αθηνών (και της Ευρωπαϊκής Ένωσης-ΕΕ, που στηρίζοντας την Ελλάδα, καθυστερεί την ενταξιακή πορεία των Σκοπίων). Ο «έφιππος πολεμιστής» στέκει απέναντι στον «πεζό πολεμιστή», τον πατέρα του Αλεξάνδρου, Φίλιππο Β' τον Μακεδόνα. Έτσι, σε λίγα μόνο τετραγωνικά μέτρα, στο κέντρο της πρωτεύουσας, επιδεικνύεται ολόκληρη η ιστορία της περιοχής. Το άγαλμα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού θυμίζει πως τα Σκόπια, μετά τον Αλέξανδρο, γνώρισαν ένδοξες στιγμές και επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Λίγα μέτρα πιο εκεί ο βασιλεύς Σαμουήλ (του 10ου αιώνα) επιθεωρεί τους περαστικούς από έναν υψηλό θρόνο. Σύμφωνα με τους ντόπιους ιστορικούς, ο Σαμουήλ είναι ο ιδρυτής του πρώτου σλαβικού κράτους, που δημιουργήθηκε στα Σκόπια. Η Βουλγαρία αμφισβητεί αυτή την εκδοχή. Για τη Σόφια, ο Σαμουήλ ήταν ένας Βούλγαρος ηγεμόνας που μετέφερε την πρωτεύουσα του βασιλείου του στην Αχρίδα, νοτίως των Σκοπίων... Στην ίδια μεσαιωνική εποχή ανήκουν οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, στους οποίους όλοι οι Σλάβοι οφείλουν το «κυριλλικό» αλφάβητό τους, και οι άγιοι Κλήμης της Αχρίδας και Ναούμ, ιδρυτές του πρώτου σλαβικού πανεπιστημίου στην Αχρίδα, ακόμα τέσσερις προσωπικότητες που η σχέση τους με τα Σκόπια μεγεθύνεται από την κρατική προπαγάνδα. Όπως είναι φυσικό, οι Έλληνες Μακεδόνες και οι Βούλγαροι αμφισβητούν έντονα τους δεσμούς αυτούς. Επιλεκτική μνήμη Περιέργως, οι πέντε αιώνες τουρκοκρατίας δεν φαίνεται να άφησαν τίποτα άξιο λόγου στην εθνική κληρονομιά. Από το μεσαίωνα περνάμε έτσι κατ' ευθείαν στο 19ο αιώνα και την απόδοση τιμών στους άνδρες που αντιτάχτηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τους θαυμάζουμε, χάλκινους και έφιππους: είναι στρατιωτικοί ηγέτες και ιδεολόγοι, σαν τους Γκότσε Ντέλτσεφ (Goce Delchev) και Δαμιανό Γκρούεφ (Damjan Gruev), τους ιδρυτές της «εσωτερικής μακεδονικής επαναστατικής οργάνωσης» (VMRO). Προς τιμή αυτών των ηρώων της εθνικής ανεξαρτησίας, στην άλλη όχθη του Αξιού ιδρύθηκε ένα μουσείο από τους επιγόνους τους, που το 1990 ανέστησαν το παλιό κόμμα το οποίο κυβερνάει τη χώρα από τις βουλευτικές εκλογές του 2006. Στο μουσείο, που εγκαινιάστηκε το 2011 επί τη ευκαιρία της 20ής επετείου της ανεξαρτητοποίησης των Σκοπίων, φιλοξενείται μια συλλογή κέρινων ομοιωμάτων και ρεαλιστικών πινάκων του 19ου αιώνα, στην οποία αποτυπώνονται τα μαρτύρια, οι τραγωδίες και τα στρατιωτικά κατορθώματα της μικρής χώρας. Ξεπερνώντας με πολλή διακριτικότητα την τρομοκρατική φάση του VMRO στο μεσοπόλεμο και τη συνεργασία του με τους ναζί, το μουσείο διαγράφει επίσης το ρόλο της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας και του Τίτο (Tito) στην αναβίωση του σλαβομακεδονικού έθνους και της σλαβομακεδονικής γλώσσας. Αυτή η εθνικιστική έξαρση εκνευρίζει την αλβανική μειονότητα, που εκπροσωπεί το 1/4 του πληθυσμού της χώρας. Είναι αλήθεια πως απέκτησαν μια πλατεία Σκεντέρμπεη (Skënderbeu) -προς τιμή του εθνικού ήρωα της Αλβανίας- και θα έχουν δικαίωμα σε ένα άγαλμα της μητέρας Τερέζας (Teresa), της Αλβανίδας καλόγριας από τα Σκόπια που έδρασε στην Ινδία. Αλλά υπάρχουν και όρια: μετά τις συγκρούσεις μεταξύ νέων Αλβανών και σλαβομακεδόνων το 2011, η κυβέρνηση χρειάστηκε να εγκαταλείψει το σχέδιό της να ιδρύσει ένα εκκλησιαστικό μουσείο και να τοποθετήσει ένα σταυρό στην κορυφή του Καλέ, το παλιό αλβανικό κάστρο των Σκοπίων. Η -εν πολλοίς μουσουλμανική- αλβανική μειονότητα των Σκοπίων έχει επίσης να αντιμετωπίσει την αύξηση της επιρροής της ορθοδοξίας, που φαίνεται να επωφελείται από την οργανωμένη εθνικιστική νοσταλγία. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών Οι ίδιοι οι ορθόδοξοι Σκοπιανοί δεν αποδέχονται το εθνικιστικό όραμα της επιστροφής στους παλιούς καλούς καιρούς. «Δεν χρειάζομαι κανέναν μεγάλο Αλέξανδρο και κανένα Φίλιππο για να νιώσω Μακεδόνας», ξεσπάει ο κοινωνιολόγος Βλαδίμηρος Μίλτσιν (Vladimir Milcin). «Μου το έμαθε η γιαγιά μου, όταν ακόμα ήμουν παιδάκι. Μιλάω σλαβικά και είμαι ορθόδοξος. Δεν βλέπω τι σχέση έχει ο Αλέξανδρος με την ορθοδοξία». Όταν η χώρα, χτυπημένη από την κρίση, αναγκαζόταν να προσφεύγει σε δανεισμό κάθε τόσο για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, οι κάτοικοι των Σκοπίων άρχισαν να διερωτώνται για το κόστος όλου αυτού του «κιτς». «Μας λένε πως όλα αυτά έφεραν τουρίστες, αλλά τουρίστες πάνε και στην Ντίσνεϊλαντ» παρατηρεί ο νέος δήμαρχος των κεντρικών Σκοπίων Αντρέι Ζερνόφκσι (Andrej Zernovski), που ανησυχεί πως η γενέτειρα πόλη του θα καταντήσει «ο περίγελος του κόσμου». Εκλεγμένος τον Μάρτιο, ο Αντρέι Ζερνόφσκι βάσισε ολόκληρη την προεκλογική του εκστρατεία στην αντίθεσή του στο σχέδιο «Σκόπια 2014», προκαλώντας την οργή της δημοτικής διοίκησης, που ως τότε κυριαρχούνταν από το VMRO. «Μετά τον α' γύρο των δημοτικών εκλογών, όταν φάνηκε πως υπήρχαν πολλές πιθανότητες να κερδίσω, μέσα σε μια νύκτα στήθηκαν 29 αγάλματα στους δρόμους των Σκοπίων. Οι αντίπαλοί μου γνώριζαν πως αν εκλεγόμουν δεν θα μπορούσαν να τα στήσουν», λέει ο Ζερνόφσκι. Μόλις εγκαταστάθηκε στο μικρό γραφείο του στο δημαρχείο, πρώτη του δουλειά ήταν να ξεφορτωθεί όλες τις φωτογραφίες των μνημείων που τόσο λάτρευε η παλιά δημοτική αρχή, και πρώτη του απόφαση ήταν να κηρύξει μορατόριουμ των έργων και οικονομικό έλεγχο των σχετικών δαπανών. Οσμιζόμενος πως θα ξεσπάσει σύντομα σκάνδαλο, ο υπουργός πολιτισμού έσπευσε να ανακοινώσει πως το συνολικό σχέδιο, που αρχικά είχε εκτιμηθεί πως θα κόστιζε 80 εκατομμύρια ευρώ, είχε ήδη απορροφήσει πάνω από 300 εκατομμύρια. Μόνο το άγαλμα του Αλεξάνδρου στοίχισε 10.4 εκατομμύρια και το «μουσείο μακεδονικού αγώνα» κάτι παραπάνω από 13 εκατομμύρια... Σε μια χώρα όπου το ένα τρίτο του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, το σχέδιο «Σκόπια 2014», που ξεκίνησε σαν όραμα για να εξελιχθεί σε φάρσα, κατά πάσα πιθανότητα θα τελειώσει σαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Comptes et légendes de Macédoine/Tweaking history in Skopje ©Libération Η Hélène Despic-Popovic είναι ανταποκριτής γαλλικών ΜΜΕ στην ανατολική Ευρώπη, με έδρα τη Μόσχα Πηγή

Επιχείρηση "Σάρισα" Ρεπορτάζ: Παναγιώτης Βλαχουτσάκος Αποφασισμένο να «χαρτογραφήσει» τις πύλες εισόδου των μεταναστευτικών κυμάτων στη χώρα μας εμφανίζεται το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, το οποίο αναμένεται από 1η Σεπτεμβρίου να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο «Σάρισα». Πρόκειται για μία επιχείρηση που θα διαρκέσει 12 μήνες και προβλέπει εντατικούς ελέγχους σε αλλοδαπούς. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα εφαρμοστεί στην Αθήνα, στη Στερεά Ελλάδα, στη Θεσσαλία καθώς και στη Δυτική και Κεντρική Μακεδονία. Αστυνομικές πηγές, μιλώντας στο zougla.gr, αναφέρουν ότι στο πλαίσιο του σχεδίου θα πραγματοποιούνται οργανωμένοι έλεγχοι με σκοπό τον εντοπισμό τόσο των μεταναστών όσο και κυκλωμάτων λαθροδιακινητών. «Σε όλους τους νομούς θα δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στα κομβικά σημεία των μέσων μαζικής μεταφοράς. Θα πραγματοποιούνται έλεγχοι σε τρένα, σταθμούς, ΚΤΕΛ, στην Εγνατία Οδό και αλλού» σημειώνουν χαρακτηριστικά. Ποντάρουν στην ανάλυση Το σχέδιο σκοπεύει στον συντονισμό των αστυνομικών υπηρεσιών ώστε η δράση να διακρίνεται από ομοιομορφία ως προς την εκτέλεσή της, για την ουσιαστική αντιμετώπιση των δευτερογενών μεταναστευτικών ροών. Με δεδομένο το γεγονός ότι η ροή παρουσιάζει διαφορετικά χαρακτηριστικά από περιοχή σε περιοχή, η ανάλυση των στοιχείων που θα προκύπτουν από τους ελέγχους θα αποτελεί τη βάση αιτιολόγησης του χαρακτήρα και του είδους των μέτρων που θα ληφθούν. Δηλαδή, τα μέτρα που θα λαμβάνονται και οι τυχόν τροποποιήσεις στην επιχειρησιακή δράση θα υλοποιούνται σύμφωνα με τα συμπεράσματα που θα προκύπτουν από την επεξεργασία των δεδομένων. Η βάση δεδομένων Όπως εξηγούν στελέχη της ΕΛ.ΑΣ., τα στοιχεία που θα προκύπτουν θα εισάγονται σε μια online βάση δεδομένων που θα διατηρείται στο Αρχηγείο και μέσω αυτής θα αναλύονται οι μεταναστευτικές ροές. Συγκεκριμένα, θα καταγράφεται και θα παρακολουθείται η εξελικτική πορεία των ροών, με απώτερο σκοπό την αξιολόγηση και βελτιστοποίηση του τρόπου δράσης. «Πλέον, όταν πιάνεται ένας μετανάστης δεν θα μεταφέρεται απλά στα κρατητήρια. Θα υπάρχει ειδικό εξειδικευμένο προσωπικό που θα ασχολείται με την ταυτοποίηση. Συγκεκριμένα θα αναζητεί τη χώρα προέλευσής του, τα χρήματα που κατέβαλε στα κυκλώματα προκειμένου να περάσει τα σύνορα και τον τρόπο με τον οποίο μπήκε στη χώρα. Στη συνέχεια όλα τα στοιχεία θα εισάγονται στο σύστημα. Η αξιοποίηση των στοιχείων θα βοηθά σημαντικά στις επιχειρήσεις. Θα γίνεται πλήρης ανάλυση και στατικοποίηση. Έτσι θα γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή που έχουμε μεταναστευτικές ροές ώστε να επεμβαίνουμε άμεσα» εξηγούν στο zougla.gr καλά ενημερωμένες πηγές. Ενίσχυση των υπηρεσιών Προκειμένου το σχέδιο να εφαρμοστεί και να στεφθεί με επιτυχία, αναμένεται να ενισχυθούν σημαντικά οι υπηρεσίες συνοριακής φύλαξης (όπου υπάρχουν), με αυτές της Θεσσαλίας, του Έβρου και της Αθήνας να πρωτοστατούν. Ωστόσο, με δεδομένο το γεγονός ότι, σε αρκετές περιοχές, δεν υπάρχουν επαρκείς δυνάμεις λόγω μετακινήσεων, στο «παιχνίδι» πρόκειται να μπουν και οι ένστολοι που υπηρετούν στην ασφάλεια και στα αστυνομικά τμήματα. «Όπου δεν υπάρχουν υπηρεσίες συνοριακής φύλαξης, θα γίνεται συνεργασία με τους αστυνομικούς της ασφάλειας και των τμημάτων, η οποία θα περιλαμβάνει ελέγχους και μπλόκα. Ο σκοπός είναι το σχέδιο να λειτουργήσει κάποια στιγμή πανελλαδικά. Να διαμορφωθεί δηλαδή ένα εθνικό σχέδιο μετανάστευσης» καταλήγουν οι ίδιες πηγές. Το zougla.gr επικοινώνησε με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Συνοριακών Φυλάκων, κ. Παναγιώτη Χαρέλα, ο οποίος ανέφερε ότι πρόκειται για ένα σχέδιο το οποίο αναμένεται να συμβάλει σημαντικά στην αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης. «Μετά από δύο χρόνια και ασφυκτικές πιέσεις από την ένωση για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης και αντιμετώπισης της παράνομης μετανάστευσης, το αρχηγείο εκπόνησε το “Σάρισα”, το οποίο μας βρίσκει σύμφωνους. Είχαμε τονίσει το τρίπτυχο για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Κέντρα φιλοξενίας, θωράκιση των συνόρων και εντατικοποίηση των ελέγχων. Βλέπουμε ότι και το τρίτο κομμάτι πραγματοποιείται. Η ανάλυση των στοιχείων που θα εισάγονται στην βάση δεδομένων θα μπορούν να κατευθύνουν τις αστυνομικές δυνάμεις στις ροές των μεταναστών και των λαθροδιακινητών ώστε το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί» ανέφερε χαρακτηριστικά.

29/8/13Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...! Του Ανδρέα Ζαμπούκα Ωρολογιακές βόμβες οι χωματερές στην Αρχαία Ολυμπία Περπατώντας στο χωριό της Αρχαίας Ολυμπίας, πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεσαι αυτό που ισχύει και με πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας. Οι κάτοικοι αδυνατούν να προσαρμόσουν το σύγχρονο οικιστικό και τουριστικό περιβάλλον, στο πανέμορφο φυσικό και πολιτισμικό που κληρονόμησαν. Δυστυχώς, η απογοήτευση έρχεται νωρίς, όταν, μπαίνοντας στην περιοχή της Ηλείας, συναντάς στο δρόμο δύο τουλάχιστον παράνομες χωματερές, μέσα στο κατάφυτο τοπίο (ποιος άραγε ευθύνεται για τις φωτιές...). Είναι θλιβερό το κοντράστ των συναισθημάτων που προκαλούν οι αντιφάσεις. Από τη μία, ο αμύθητος φυσικός και πολιτισμικός πλούτος και από την άλλη η ανεπάρκεια της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης. Στην περιοχή, δεν υπάρχει πεντάστερο ξενοδοχείο, ενώ το ένα μετά το άλλο, τα παλιά εγκαταλείπονται, δεν υπάρχουν αξιοπρεπή εστιατόρια, τα κιτσάτα καφέ θυμίζουν δεκαετία του ΄80, τα σπίτια των μόνιμων κατοίκων είναι θλιβερά και στην αγορά, τον καλύτερο τζίρο τον κάνει ένα μαγαζί με παντόφλες και αγαλματάκια. Όλοι γκρινιάζουν και ρίχνουν τις ευθύνες στον περιστασιακό τουρισμό της μιας ημέρας. Με λίγα λόγια, θέλουν πρώτα το κράτος να τους φτιάξει το δρόμο, να έρθει γρήγορο τρένο και τα κρουαζιερόπλοια από το Κατάκoλο να πολλαπλασιαστούν. Εν ολίγοις, αντί να σκεφτούν πως θα κρατήσουν για μέρες, τους τουρίστες που ήδη έρχονται, θέλουν πολλαπλάσιους μπας και μείνει κανένας... Κατά τα άλλα, χρόνια έχει να καταρτιστεί σχέδιο ανάπτυξης, ειδικά για την Αρχαία Ολυμπία και στην τελευταία συνάντηση για τη Δυτική Ελλάδα, το μεγάλο ζήτημα ήταν μόνο ο δρόμος... Είναι φανερό ότι η τοπική κοινωνία της Αρχαίας Ολυμπίας δεν μπορεί να αντιληφθεί σε ποιο σημείο του πλανήτη ζει! Για μία ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι στη ζωή, δε φτάνει να έχεις κάτι αλλά να συνειδητοποιείς τη σχέση που έχεις μαζί του. Γιατί όλα παίρνουν την λάμψη τους από τις «συναλλαγματικές υπεραξίες», που μπορούμε να προσδώσουμε στη διαχείριση τους. Το σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων, μαζί με την coca cola είναι από τα πιο εμπορεύσιμα στον πλανήτη. Το όνομα Olympic είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα σε όλο τον κόσμο. Εδώ και δεκαετίες, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή και ένα σωρό άλλες πολυεθνικές κερδίζουν τεράστια ποσά από την εκμετάλλευση των αγώνων. Σε Ελλάδα και δυτικό κόσμο ένας από τους βέβαιους προορισμούς για όλους τους τουρίστες, είναι η Αρχαία Ολυμπία. Τέλος, ο συνδυασμός φυσικού και πολιτισμικού πλούτου είναι μοναδικός όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά ίσως και για όλο τον κόσμο. Εν τω μεταξύ, οποιαδήποτε παρακαταθήκη ή υποδομή υπάρχει, την έφτιαξαν πολλοί άλλοι εκτός από τις μεταπολιτευτικές «δημοκρατικές» κυβερνήσεις. Τον αρχαιολογικό χώρο τον ανέσκαψαν, από το 1875 οι Γερμανοί, με έξοδα του γερμανικού κράτους! Το πρώτο μουσείο το δώρισε ο Ανδρέας Συγγρός και το δεύτερο έγινε επί δικτατορίας. Οι γραμμές του τρένου είναι από το 1887... και κάποιες μικρές παρεμβάσεις έγιναν με προγράμματα της Ε.Ε και τώρα του ΕΣΠΑ. Συμπερασματικά, οι τελευταίες σοβαρές επενδύσεις έγιναν πριν από 40 χρόνια, με την αποπεράτωση του νέου μουσείου. Από τότε, όλα παραδόθηκαν στη φθορά του χρόνου και στην ανυπόφορη μιζέρια των κατοίκων. Αρχικά, δεν μπορούν να συνεννοηθούν και να καλέσουν μία διεθνή αναπτυξιακή εταιρία να εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την περιοχή. Αν και βλέπουν ότι το ελληνικό κράτος αδιαφορεί και τους αγνοεί, οι ίδιοι περιμένουν ακόμα πότε θα τους φτιάξει δρόμους και τρένα. Επίσης, δεν μπορεί ο δήμος να οργανώσει πανελλήνιες πολιτιστικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ, αναδεικνύοντας έναν ιδιαίτερο συμβολικό χαρακτήρα. Δεν σκέφτηκαν καν να ιδρύσουν μία ομάδα συνεννόησης με τη ΔΟΕ, έτσι ώστε να «εκβιάσουν» κατά κάποιο τρόπο, τη συμμετοχή της στην ανάδειξη και την ανακαίνιση του οικισμού τους. Αγνοούν ακόμα τι θα πει αγροτουρισμός, με τόσο νερό, πράσινο και τοπική κτηνοτροφική παραγωγή. Εκτός των άλλων, η εφορεία αρχαιοτήτων δεν επιτρέπει το άνοιγμα του αρχαιολογικού χώρου σε ήπιες εκδηλώσεις, υπό την επιτήρηση αυστηρών προϋποθέσεων και περιορισμένου κοινού. Είναι φανερό ότι το προσωπικό δεν επιθυμεί να εργαστεί κανένα βράδυ πέραν του συνηθισμένου ωραρίου...! Παρεμπιπτόντως, «ανακάλυψα» τους «μεταταγμένους» του ΟΣΕ να «λιώνουν» αραχτοί στο παλιό μουσείο! Στην πραγματικότητα, η Ολυμπία, όπως και κάθε άλλος τόπος με ανεκτίμητο πολιτισμικό περιβάλλον, έχει πρώτα ανάγκη από πολιτιστική και στη συνέχεια από επιχειρηματική συνείδηση. Οι άνθρωποι που ζουν εκεί, πρέπει αρχικά, να κατανοήσουν πλήρως την αξία της πολιτιστικής τους ταυτότητας και στη συνέχεια να την εκμεταλλευτούν, κοινωνικά, οικονομικά και κυρίως πολιτισμικά. Είναι φανερό ότι χωρίς παιδεία, συνείδηση δεν αποκτάται σε τίποτα. Αυτό εννοούμε, όταν λέμε ότι βουλιάζουμε μέσα στην ημιμάθεια και την αδυναμία, ότι δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε και στη συνέχεια να δράσουμε, δημιουργώντας νέες συνθήκες ευημερίας. Δεν μπήκα στον κόπο να μάθω καν, το όνομα του δημάρχου της Αρχαίας Ολυμπίας. Μου φτάνει που διέσχισα δυο μονοπάτια με σκουπίδια, για να φτάσω στη γέφυρα του Κλαδέου. Απλά, θα ήθελα να θυμίσω σε όσους γεννήθηκαν εκεί, ότι ένας γιατρός από τη Γάνδη διευθύνει μια από τις πιο δραστήριες «πολυεθνικές» και θησαυρίζει από το δικό τους όνομα. Ας βρουν κάποιο τρόπο να ξυπνήσουν ή ας μετακομίσουν από την περιοχή. Η αντίθεση είναι πολύ ισχυρή για να μπορεί να την αντέξει ο επισκέπτης... * Ο κ. Ανδρέας Ζαμπούκας είναι Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας Πηγή:http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1860573

Το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης σημειώνει, λοιπόν, ότι ο αριθμός του τακτικού προσωπικού του Δημοσίου, στις 31 Δεκεμβρίου 2009, ήταν 692.907 υπάλληλοι, ενώ σε 183.000 υπολογίζονταν το μη τακτικό προσωπικό. Σήμερα, σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιοποιημένα στοιχεία (Ιούλιος 2013), το τακτικό προσωπικό ανέρχεται σε 612.414 υπαλλήλους, ενώ το μη τακτικό προσωπικό ανέρχεται σε 67.568.

Πέμπτη, 29 Αυγούστου 2013 28 Αυγούστου 1987: Όταν ο Κάρολος Παπούλιας προχωρούσε σε άρση εμπολέμου κατάστασης με την Αλβανία! Σαν σήμερα, στις 28 Αυγούστου 1987, με πράξη του υπουργικού συμβουλίου γίνεται η άρση της εμπολέμου καταστάσεως ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αλβανία. Η Αλβανία, την περίοδο της κήρυξης του πολέμου εκ μέρους της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας, αποτελούσε τμήμα του Ιταλικού Βασιλείου. Μάλιστα, στην περιοχή του Καλαμά επιχείρησαν επίθεση 5 αλβανικά τάγματα εναντίον της Ελληνικής Επικράτειας. Η Ελλάδα τέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση έναντι της Αλβανίας (Β.Δ. 10 Νοεμβρίου 1940), η οποία όρισε ως εχθρικά κράτη την Ιταλία μετά των κτήσεων, αυτοκρατορικών εδαφών και αποικιών αυτής, καθώς και την Αλβανία. Αυτή η άρση της εμπολέμου πραγματοποιήθηκε χωρίς προηγουμένως να έχει προηγηθεί καμία διαπραγμάτευση για την διασφάλιση δικαιωμάτων των σκλαβωμένων Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Έτσι, στις 28 Αυγούστου 1987, το Υπουργικό Συμβούλιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε ομόφωνα την άρση της εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία, όπως εισηγήθηκε ο τότε Υπουργός Εξωτερικών (και νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας) Κάρολος Παπούλιας. Το πόσο ενήργησε η άρση της εμπόλεμης κατάστασης υπέρ των Βορειοηπειρωτών το είδαμε στα εναπομείναντα επόμενα τρία χρόνια της αλβανικής κομμουνιστικής δικτατορίας. Οι φυλακίσεις, οι εξορίες, ακόμη και οι εκτελέσεις Ελλήνων από το καθεστώς του Ραμίζ Αλία (διαδόχου του Ενβέρ Χότζα), συνεχίστηκαν ανενόχλητες. Αξίζει να σημειωθεί ότι η άρση του εμπολέμου δεν αποτέλεσε πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου και δεν δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ενώ προξένησε αρνητικές αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας, καθώς και την κατακραυγή όλων των Βορειοηπειρωτικών Συλλόγων, όπως και της Ελληνικής Εκκλησίας. Μέσα από συλλαλητήρια, διαδηλώσεις, συνεντεύξεις και ανακοινώσεις η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος ο Παπούλιας προσωπικά κατηγορήθηκαν ότι με την απαράδεκτα προκλητική απόφαση να αρθεί η εμπόλεμη κατάσταση, αγνοήθηκε εντελώς η τύχη 400.000 Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, ανάμεσά τους και 20.000 περίπου φυλακισμένοι. Η απαράδεκτη υποτελής στάση απέναντι στην Αλβανία είχε, δυστυχώς, και συνέχεια, αφού στην Ολομέλεια του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου του ΟΗΕ (Νέα Υόρκη, Μάρτιος 1988) ο Έλληνας αντιπρόσωπος απείχε (!) από την ψηφοφορία για την καταδίκη της Αλβανίας στον τομέα της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που θα επικύρωνε προηγούμενες αποφάσεις της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού και ίσως ενεργοποιούσε την διαδικασία αποβολής της Αλβανίας, λόγω παραβίασης βασικών άρθρων του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Κατόπιν παράστασης της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αμερικής η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ είχε αποφασίσει τον Μάρτιο του 1988, στην 44η συνεδρίασή της στην Γενεύη, να άρει το απόρρητο για τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις της Αλβανίας και για την άρνησή της να συνεργαστεί με τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού για την παραβίαση των δικαιωμάτων των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Ωστόσο, μετά από αλβανικές παρεμβάσεις στον ΟΗΕ η ολομέλεια των κρατών - μελών του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου απέρριψε την απόφαση με 11 ψήφους υπέρ, 13 κατά και 29 αποχές. Από την ονομαστική κλήση απείχε (!) η Ελλάδα, ενώ ο Κάρολος Παπούλιας έδωσε ερωτώμενος την παρακάτω απάντηση, προσπαθώντας να αιτιολογήσει την στάση του: «Σε απάντηση της παραπάνω ερώτησής σας, σας γνωρίζουμε ότι είναι σε όλους γνωστή η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση έναντι της Αλβανίας, η οποία αποβλέπει στην βελτίωση του κλίματος των Ελληνοαλβανικών σχέσεων και έτσι αναμφισβήτητα συμβάλλει και στην βελτίωση των συνθηκών ζωής των εκεί διαβιούντων ομοεθνών μας. Η προς ψήφιση απόφαση δεν ήταν εάν η Αλβανία παραβιάζει ή όχι τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά κατά πόσο η χώρα θα έπρεπε να κατονομαστεί δημόσια, με όλες βεβαίως τις εκ του γεγονότος συνέπειες.΄Αρα, η ελληνική θέση ήταν όχι επί της ουσίας, αλλά επί της διαδικασίας». Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, σχετικά με το ύφος και το ήθος των λεγομένων του Παπούλια. Εμείς, αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι, παρά την άρση της εμπόλεμης κατάστασης και την συνεχή στήριξη της Αλβανίας, η Ελλάδα δεν απεκόμισε κανένα όφελος, την ίδια στιγμή που η γειτονική χώρα ήταν διεθνώς απομονωμένη. Η αλβανική πλευρά έκανε «ανοίγματα» την περίοδο που τα οικονομικά της προβλήματα είχαν διογκωθεί κατά πολύ, αλλά έδειχνε σκληρή και απάνθρωπη στάση όταν η συζήτηση κινούνταν γύρω από τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Η άρση, επομένως, της εμπολέμου καταστάσεως, όπως έγινε, ήταν ένα τραγικό λάθος, το οποίο μάλιστα κάποιοι χαρακτήρισαν ως Εθνική προδοσία. Αν κάποιοι άλλοι πουν ότι αναμοχλεύουμε ιστορίες του παρελθόντος και θίγουμε τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, έχουμε να πούμε ότι η Ιστορία πρέπει να αποτελεί δίδαγμα για επανάληψη ή αποφυγή διαφόρων γεγονότων που ευνοούν ή βλάπτουν αντίστοιχα τα Εθνικά μας συμφέροντα. http://elnewsgr.blogspot.com/2,http://diplomatikopraktorio.blogspot.gr/2013/08/28-1987.html

Στα πρώτα 50 λιμάνια του κόσμου ο Πειραιάς Θεαματικό άλμα από την 77η θέση της κατάταξης των εκατό πρώτων από άποψη όγκου διακινούμενων φορτίων, που κατείχε το 2011 στην 46η το 2012 σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν αργά χθες από την Lloyd's List Containerisation International που ουσιαστικά προϊδεάζουν και για το τρέχον έτος.

Αστυνομική επιχείρηση σε υπό κατάληψη δημόσια κτήρια Μεγάλη αστυνομική επιχείρηση βρίσκεται σε εξέλιξη στα Ιωάννινα, από το πρωί της Πέμπτης, σε υπό κατάληψη δημόσια κτήρια όπου ζουν μετανάστες, καθώς και στην «Κατάληψη Αντιβίωση» των αντιεξουσιαστών. Τα κτήρια βρίσκονται στην οδό Γ. Παπανδρέου, διπλά στο ΕΚΑΒ, τον Ερυθρό Σταυρό και χώρους Συλλόγων. Μέσα στην «Αντιβίωση», οι αστυνομικοί βρήκαν έντυπο υλικό, κοντάρια ,πυροσβεστήρες και αντιασφυξιογόνες μάσκες, ενώ μία μεγάλη ομάδα αντιεξουσιαστών με συνθήματα αποδοκιμάζει την αστυνομική επέμβαση. Μέχρι στιγμής έχουν συλληφθεί οκτώ μετανάστες. Πηγή: ΑΠΕ Επιμέλεια: Γεωργία Μανώλη

28/8/13Αποσπάσματα από "Ηροδότου Ιστορίες" Ο Ηρόδοτος αποτελεί μία από τις πολυτιμότερες πηγές της Ιστορίας της αρχαιότητας. Διαβάζοντας κανείς τις αναφορές του στις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής του στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και συγκρίνοντας τες με το σήμερα βρίσκει πολλές ομοιότητες, αλλά και το μίτο της εξήγησης τους Περί «Αξιοκρατικής Διακυβέρνησης» (Τερψιχόρη) Η δεύτερη εξέγερση των Ελλήνων της Ιωνίας κατά της περσικής κυριαρχίας (τέλη 6ου αιώνος π.Χ.) άρχισε από τη Νάξο και τη Μίλητο. Την εποχή εκείνη η Μίλητος είχε φτάσει σε ύψιστο βαθμό οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας και αποτελούσε το καύχημα της Ιωνίας. Ομως τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι. Σε μια προηγούμενη πολυετή περίοδο, η Μίλητος είχε εξασθενήσει εξαιτίας κακοδιοίκησης και εμφύλιων σπαραγμών. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πώς επετεύχθη η μεταστροφή αυτή: «Την τάξη απεκατέστησαν οι Πάριοι, τους οποίους από όλους τους Ελληνες οι Μιλήσιοι επέλεξαν ως συμβούλους. Οταν οι εκπρόσωποι των Παρίων έφτασαν στη Μίλητο και αντίκρισαν το χάος που επικρατούσε, ζήτησαν να τους επιτραπεί να περιοδεύσουν όλη τη χώρα για να αποκομίσουν μια συνολική εικόνα. Κατά την περιοδεία τους δε αυτή, οι Πάριοι, κάθε φορά που έβλεπαν ένα κομμάτι γης άριστα καλλιεργημένο, σημείωναν το όνομα του ιδιοκτήτη. Ομως, οι περιπτώσεις αυτές ήταν ελάχιστες. Οταν η έρευνα τους ολοκληρώθηκε και επέστρεψαν στην πόλη, ζήτησαν από τους Μιλήσιους να συγκληθεί Γενική Συνέλευση. Και τότε ανακοίνωσαν την απόφαση τους να αναθέσουν τη διοίκηση της πόλης στους πολίτες των οποίων είχαν καταγράψει τα ονόματα. Με το σκεπτικό ότι οι πολίτες αυτοί θα μπορούσαν να διαχειριστούν και τα δημόσια πράγματα, όπως ακριβώς τα δικά τους». Σημ. Οίκοθεν νοείται ότι την εποχή εκείνη δεν είχε θεσπισθεί κανενός είδους επαγγελματικό ασυμβίβαστο με το βουλευτικό αξίωμα. Περί «Πόθεν Εσχες» (Ευτέρπη) Ο Αμασις υπήρξε ένας από τους πιο επιφανείς Φαραώ της Αιγύπτου, γνωστός για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας, καθώς και για τις εκπολιτιστικές του δραστηριότητες. Περιγράφοντας τη ζωή στην Αίγυπτο επί της βασιλείας του (570-529 π.Χ.), ο Ηρόδοτος αναφέρει, μεταξύ άλλων, και τα εξής: «Εξάλλου, ο Αμασις είναι αυτός που καθιέρωσε τον νόμο βάσει του οποίου κάθε πολίτης, άπαξ του έτους, υποχρεούται να δηλώνει στο νομάρχη της περιφέρειας του από πού κερδίζει τα προς το ζην. Αν δεν το πράξει ή δεν μπορέσει να αποδείξει ότι τα χρήματα που δαπάνησε προέρχονται από τίμια πηγή, τιμωρείται με θάνατο. Το νόμο αυτόν "δανείστηκε" ο Σόλων και τον εισήγαγε στην Αθήνα, όπου τον διατηρούν ακόμα επειδή τον θεωρούν νόμον τέλειον». Σημ. Οχι μόνον στην Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα, αλλά και στην Ελλάδα του 21ου αιώνα διατηρούν τον «τέλειο» αυτόν νόμο (χωρίς βέβαια την ποινή), μόνο που δεν εφαρμόζεται «τέλεια». Περί «Διπλωματίας» (Ερατώ) Ως γνωστόν, οι Πλαταιείς ήταν πιστοί σύμμαχοι των Αθηναίων, οι οποίοι τους είχαν υπό την προστασία τους, κυρίως έναντι των Θηβαίων, οι οποίοι δεν τους άφηναν σε ησυχία. Ο Ηρόδοτος διηγείται πώς συνήφθη αυτή η συμμαχία και αποκαλύπτει ποιος είχεν ωφέλεια απ' αυτήν: «Η συμμαχία συνήφθη όταν κάποτε οι Πλαταιείς, πιεζόμενοι φοβερά από τους Θηβαίους και μπροστά στον κίνδυνο να υποδουλωθούν, ζήτησαν να παραδοθούν στον Κλεομένη, βασιλιά της Σπάρτης, που έτυχε να βρίσκεται με στρατό στην περιοχή τους. Οι Σπαρτιάτες όμως δεν δέχτηκαν την προσφορά, με το επιχείρημα ότι αυτοί ζούσαν μακριά και δεν θα προλάβαιναν να τους σώσουν σε περίπτωση που θα τους επετίθεντο οι Θηβαίοι. Και τους συμβούλεψαν να παραδοθούν στους Αθηναίους, οι οποίοι ήταν γείτονες τους και συνεπώς ήταν σε θέση να τους προστατεύουν πιο αποτελεσματικά. Συμβουλή την οποία οι Πλαταιείς απεδέχθησαν». Ο Ηρόδοτος όμως αμφισβητεί τις καλές προθέσεις των Σπαρτιατών και συνεχίζει: «Η συμβουλή αυτή δεν εδόθη βέβαια από συμπάθεια προς τους Πλαταιείς, αλλά διότι ήταν προς το συμφέρον της Σπάρτης να εξαντλούνται οι Αθηναίοι με το να βρίσκονται συνεχώς σε εμπόλεμη κατάσταση με τους Βοιωτούς στην προσπάθεια τους να προστατεύσουν τους Πλαταιείς». Σημ. Οπως φαίνεται, οι Λακεδαιμόνιοι δεν ήταν μόνον ικανοί πολεμιστές αλλά και δαιμόνιοι στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Περί «Ελλήνων της Ιωνίας» (Κλειώ - Καλλιόπη) Η αδυναμία αποτελεσματικής προστασίας των Ελλήνων της Ιωνίας από τις ασιατικές ορδές είχε διαπιστωθεί από τους αρχαιότατους χρόνους. Ο Ηρόδοτος κάνει δύο αναφορές σχετικά με αυτό το θέμα : α) Οι Ελληνες της Ιωνίας, ακόμα και μετά την κυριαρχία του Κόρου, δεν έπαψαν να συνέρχονται στο Πανιώνιον και να συζητούν τα προβλήματα τους. Σε μία από τις συναντήσεις αυτές (το 546 π.Χ.), ο Βίας ο Πριηνεύς (ένας από τους επτά σοφούς) έκανε μια πρόταση. Σχετικά, ο Ηρόδοτος αναφέρει: «Ο Βίας πρότεινε στους Ελληνες της Ιωνίας να κατασκευάσουν από κοινού ένα στόλο, στον οποίο να επιβιβαστούν όλοι και να πλεύσουν στη Σαρδηνία, όπου να εγκατασταθούν ως ενιαία κοινότητα. Εκεί θα μπορούσαν να ζήσουν ελεύθεροι και ευτυχισμένοι στο μέλλον. Ενώ, αν συνέχιζαν να παραμένουν στην Ιωνία, δεν έβλεπε ότι θα μπορούσαν ποτέ να ανακτήσουν την ελευθερία τους. Ομως η πρόταση του Βία δεν έγινε δεκτή». β) Μετά τη νίκη τους στη Μυκάλη (το 479 π.Χ.) οι Ελληνες κατέπλευσαν στη Σάμο, όπου έκαναν σύσκεψη με θέμα τη σκοπιμότητα μεταφοράς του ελληνικού πληθυσμού της Ιωνίας σε άλλη περιοχή του ελληνικού κόσμου, εγκαταλείποντας την Ιωνία στους βαρβάρους. Διότι ήταν αδύνατο να τους προστατεύουν επ' άπειρον και, αν δεν τους προστάτευαν, αυτοί από μόνοι τους δεν είχαν καμιά ελπίδα να ξεμπλέξουν με τους Πέρσες. Μια τέτοια πρόταση, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, έκαναν οι Λακεδαιμόνιοι: «Οι αντιπρόσωποι των Πελοποννησίων είχαν τη γνώμη ότι έπρεπε να εκδιωχθούν από τους εμπορικούς λιμένες οι Ελληνες που είχαν μηδίσει και ο τόπος τους να δοθεί στους Ιωνες να κατοικήσουν. Οι Αθηναίοι όμως αντέδρασαν στην πρόταση αυτή και επισήμαναν ότι δεν δέχονται να αποφασίζουν οι Πελοποννήσιοι για το μέλλον των δικών τους αποικιών. Ετσι, η πρόταση δεν έγινε δεκτή». Σημ. Πέρασαν 24 αιώνες για να φανεί πόσο δύσκολο ήταν να προστατεύουν οι Ελληνες τους αδελφούς τους στην αλλη πλευρά του Αιγαίου (1922) και για να πραγματοποιηθεί τελικά (όχι βέβαια με μεταφορά στη Σικελία) η πρόταση που υπέβαλε ο Βίας ο Πριηνεύς (Συνθήκη Λωζάννης). Περί «Λειψυδρίας σε Αίγυπτο και Ελλάδα» (Ευτέρπη) Οι Αιγύπτιοι πίστευαν πως τα νερά του Νείλου δεν προέρχονταν από βροχές και χιόνια, αλλά ήταν δώρο του θεού Ηλιου. Διότι τους ήταν αδιανόητο ότι μπορούσε να βρέχει και να χιονίζει σε μέρη νοτιότερα της Αιγύπτου. Αλλωστε, το γεγονός και μόνον ότι ο Νείλος πλημμύριζε το θέρος και όχι το χειμώνα, σε αντίθεση με τους ποταμούς των άλλων χωρών, αποτελούσε για τους Αιγυπτίους επιβεβαίωση της πίστης τους ότι είχαν μια προνομιακή πηγή ύδρευσης. Τέτοια πηγή, κατά τη γνώμη τους, δεν είχε η Ελλάδα και γι' αυτό ίσως μια μέρα να κινδύνευε από λειψυδρία. Σχετικά ιστορεί ο Ηρόδοτος: «Οι Αιγύπτιοι πιστεύουν πως, αν σταματήσει ο Νείλος να υπερχειλίζει, θα πάθουν τα ίδια που νομίζουν ότι θα πάθουν μια μέρα οι Ελληνες. Δηλαδή, όταν πληροφορήθησαν ότι ολόκληρη η Ελλάδα ποτίζεται από νερό της βροχής και όχι από υπερχείλιση ποταμών, όπως η Αίγυπτος, παρατήρησαν ότι θα έρθει μια μέρα που οι Ελληνες θα πεινάσουν. Με άλλα λόγια, αν οι θεοί αποφασίσουν να μην μας στέλνουν πια βροχές και χιόνια, εμείς οι Ελληνες θα πεθάνουμε από πείνα, αφού η χώρα μας εκτός από τη βροχή και τα χιόνια δεν έχει άλλη πηγή νερού». Σημ. Οπως οι Αιγύπτιοι τότε, έτσι και σήμερα, πολλές κυβερνήσεις πιστεύουν ότι οι χώρες τους δεν κινδυνεύουν από την καταστροφή του περιβάλλοντος και αρνούνται να λάβουν προληπτικά μέτρα. Του Ιωάννη Καμάρα, Οικονομολόγου – Απογευματινή 10 Μαρτίου του 2007

28/8/13Ο Λένιν για την ΕΡΤ του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ Η “κρυφή γοητεία του κρατισμού” Στην ιστορία του παγκόσμιου κινήματος των εργαζομένων πολλές φορές τέθηκε το ζήτημα της τακτικής που πρέπει να ακολουθήσουν τα κινήματα, για να πετύχουν τους στόχους τους. Οι διαφοροποιήσεις υπήρξαν έντονες και ήταν η αιτία όχι μόνον αποκλίσεων αλλά και σκληρής διαμάχης, που οδήγησε σε διασπάσεις και αντιπαλότητες, που φτάνουν μέχρι σήμερα. Η περίπτωση της ΕΡΤ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Βασική θεωρία του επαναστατικού κινήματος υπήρξε ο μαρξισμός-λενινισμός, στην εξέλιξη του οποίου διαμορφώθηκαν τάσεις που αμφισβήτησαν την προτεινόμενη τακτική αλλά πολλές φορές και τη θεωρία και ακολούθησαν διαφορετική οδό. Οι διάφορες αναρχικές τάσεις ή ο αριστερισμός από τη μία και οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του πάλαι ποτέ ευρωκομμουνισμού από την άλλη αποτέλεσαν ενδεικτικές περιπτώσεις αυτών των διαφοροποιήσεων. Στις ημέρες μας τόσο ο μαρξισμός ως θεωρία όσο και ο λενινισμός ως επαναστατική πρακτική αμφισβητούνται είτε από τα δεξιά είτε από τα αριστερά. Κανείς όμως δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι και οι δύο ιστορικές θεωρίες και πρακτικές δεν συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανάπτυξη του διεθνούς επαναστατικού και εργατικού κινήματος. Ο Λένιν, που μας ενδιαφέρει εν προκειμένω, συγκρότησε και οδήγησε σε επιτυχία ένα επαναστατικό κίνημα κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ανεξαρτήτως της εξέλιξης της επανάστασης των μπολσεβίκων, ο Λένιν έχει καταγραφεί διεθνώς ως ένας από τους μεγαλύτερους επαναστάτες και οι παρατηρήσεις του για το πώς συγκροτείται και πώς οδηγείται στην επιτυχία ένα κίνημα δεν μπορεί να περάσουν απαρατήρητες. Ο Λένιν έγραψε αρκετά βιβλία με υποδείξεις για την πορεία ενός επαναστατικού κινήματος και πραγματοποίησε πολλές καθοδηγητικές ομιλίες. Ένα από τα βιβλία του αυτά, το “Αριστερισμός, παιδική αρρώστια του κομμουνισμού”, συνεχίζει να παρουσιάζει ενδιαφέρον, καθώς ένας επαναστάτης και όχι μεταρρυθμιστής υποδεικνύει πως, όταν ένα κίνημα συναντά μπροστά του τοίχο, δεν χρειάζεται να χτυπά πάνω του, με κίνδυνο να χάσει, αλλά μπορεί να βρει και άλλους τρόπους να τον ξεπεράσει. Ο Λένιν -σημειώνω- δεν ήταν μεταρρυθμιστής αλλά επαναστάτης. Δεν ήταν δηλαδή η περίπτωση του ηγέτη που πρότεινε μεταρρυθμίσεις του συστήματος με στόχο τη σταδιακή αλλαγή του αλλά την ανατροπή του. Γι’ αυτό οι παρατηρήσεις του δεν μπορούν να απορριφθούν αβρόχοις ποσί από τους σημερινούς επίδοξους διαδόχους του, αν όχι ιδεολογικούς, τουλάχιστον ως προς την τακτική. Το προαναφερθέν βιβλίο του Λένιν μεταφράστηκε στα ελληνικά από την πέμπτη ρωσική έκδοση των Απάντων του. Περιλαμβάνεται στον 41ο τόμο, που εκδόθηκε τον Ιούνη του 1963, και ο ελληνικός εκδοτικός οίκος είναι το “Θεμέλιο”. Για όσους δεν θυμούνται το “Θεμέλιο” ήταν ο εκδοτικός οίκος του ΚΚΕ εσωτερικού, από το οποίο προήλθε μεγάλο μέρος της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στο βιβλίο υπάρχει ένα σύντομο εισαγωγικό κείμενο του αναγνωρισμένου επίσης από το παγκόσμιο κίνημα ιταλού ηγέτη Τολιάτι και μία εισαγωγή της ρωσικής έκδοσης. Από αυτές τις εισαγωγές παρατίθενται αποσπάσματα, τα οποία μπορούν να φανούν χρήσιμα στην προσπάθεια των εργαζομένων της ΕΡΤ να πετύχουν τη χρυσή τομή μεταξύ του αγώνα τους για τη δημοκρατία και την αντικειμενική ενημέρωση και του δικαιώματος της εργασίας. Ο ΤΟΛΙΑΤΙ “Η ρήξη με τον οπορτουνισμό”, γράφει ο Τολιάτι, “οδηγούσε εύκολα σε μορφές σεχταρισμού, που απομόνωναν τους συχνά όχι πολλούς κομμουνιστές από τις μεγάλες μάζες, τις οργανωμένες στα συνδικάτα ή τις ανοργάνωτες. ”Ήταν μάλιστα και μερικοί που έδιναν θεωρητική χροιά σε αυτήν την απομόνωση διαβεβαιώνοντας ότι έπρεπε να περιμένουμε οι μάζες ‘να έρθουν σε εμάς’. ”Δεν έλειψαν τέλος και αυτοί που οικοδομούσαν μία θεωρία της ‘επίθεσης’, σύμφωνα με την οποία και μία μικρή μειοψηφία, έστω και απομονωμένη από τις μεγάλες μάζες, μπορούσε να διεξαγάγει νικηφόρα την επίθεση ενάντια στο οχυρό της εξουσίας. ”Η κριτική ενάντια στον εξτρεμισμό μικροαστικού χαρακτήρα, ενάντια στο συγκεχυμένο και φλύαρο επαναστατισμό και τις συγκεκριμένες μεμονωμένες παρεκκλίσεις που υπήρχαν τότε στους κομμουνιστές, όπως η άρνηση συμμετοχής στις εκλογές και στην κοινοβουλευτική εργασία, η άρνηση να μπουν και να δουλέψουν στα αντιδραστικά συνδικάτα, η άρνηση να δέχονται καθορισμένες λύσεις συμβιβασμού κ.ο.κ. διεξάγεται πάντοτε με μεγάλη λεπτότητα και με έντεχνη επιχειρηματολογία…”. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν οι παρατηρήσεις που γίνονται στην εισαγωγή της ρωσικής έκδοσης του βιβλίου: “Ο Λένιν υπογραμμίζει”, αναφέρεται στην εισαγωγή, “ότι οι μπολσεβίκοι οφείλουν τις επιτυχίες τους στη σωστή τακτική του συνδυασμού της παράνομης δουλειάς με την υποχρεωτική αξιοποίηση των νομίμων δυνατοτήτων, στην ικανότητά τους να επιτίθενται τολμηρά και, όταν χρειάζεται, να υποχωρούν οργανωμένα στη συνεχή μελέτη της πείρας του επαναστατικού αγώνα. Στον ‘αριστερισμό’ μελετάται αναλυτικά η ιστορία του αγώνα του μπολσεβίκικου κόμματος ενάντια στη μικροαστική ‘επαναστατικότητα’ που, όπως σημείωσε ο Λένιν, μοιάζει με τον αναρχισμό ή κάτι δανείζεται από αυτόν και που σε καθετί ουσιαστικό απομακρύνεται από τους όρους και τις απαιτήσεις της συνεπούς προλεταριακής ταξικής πάλης”. Τον “αριστερό” οπορτουνισμό τον χαρακτηρίζουν ο υποκειμενισμός στην εκτίμηση των γεγονότων και η τάση υπερπήδησης των σταδίων του κινήματος, πράγμα που σπρώχνει τους “αριστερούς” σε τυχοδιωκτισμούς. Χαρακτηρίζοντας τη μικροαστική, μισοαναρχική “επαναστατικότητα”, ο Λένιν παρατήρησε ότι ο αναρχισμός συχνά αποτέλεσε ένα είδος τιμωρίας για τα οπορτουνιστικά αμαρτήματα του εργατικού κινήματος και πως και τα δύο αυτά εκτρώματα αλληλοσυμπληρώνονταν. Εξαιρετικά μεγάλη σημασία έδινε ο Λένιν στα συνδικάτα, που είναι οι πιο μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων. Υποδείκνυε ότι οι κομμουνιστές οφείλουν να κάνουν αυστηρή διάκριση ανάμεσα στην αντιδραστική μορφή των συνδικάτων, “να ξέρουν να πείθουν τους καθυστερημένους, να ξέρουν να δουλεύουν ανάμεσά τους και όχι να απομονώνονται από αυτούς με επινοημένα, παιδιάστικα “αριστερά” συνθήματα. “Να δεχόμαστε τη μάχη, όταν αυτό συμφέρει ολοφάνερα στον αντίπαλο και όχι σε εμάς, είναι έγκλημα”, υποδείκνυε ο Λένιν, “και δεν αξίζουν πεντάρα τσακιστή οι πολιτικοί ηγέτες της επαναστατικής τάξης, που δεν ξέρουν να κάνουν ‘ελιγμούς, συμφωνίες, συμβιβασμούς’, για να αποφύγουν μία μάχη κατάφωρα ασύμφορη”. Ο Λένιν υπέβαλε σε οξύτατη κριτική το δογματισμό των “αριστερών”, που δεν ήθελαν να παίρνουν υπόψη τους την αλλαγή της κατάστασης, να αναπτύσσουν και να εφαρμόζουν δημιουργικά την επαναστατική θεωρία, να χρησιμοποιούν τις κάθε φορά νέες δυνατότητες προς το συμφέρον της εργατικής τάξης και του απελευθερωτικού κινήματος όλων των εργαζομένων. Ο Λένιν υποδείκνυε ότι τα κομμουνιστικά κόμματα πρέπει να ακολουθούν όσο γίνεται πιο ευλύγιστη τακτική, να προβάλλουν νέες μορφές πολιτικής δραστηριότητας και να ξέρουν να χρησιμοποιούν τις παλιές μορφές, δίνοντάς τους νέο περιεχόμενο, να μπορούν, όταν το επιβάλλει η κατάσταση, να αντικαθιστούν τη μία μορφή πάλης με μιαν άλλη. Ενώ το 1920 ο Λένιν θεωρούσε τον “αριστερισμό” σαν “παιδική αρρώστια” των νεαρών κομμουνιστικών κομμάτων, σαν αρρώστια της ανάπτυξής τους, αργότερα τον αντιμετώπιζε πια σαν μία απόλυτα διαμορφωμένη και εξαιρετικά επικίνδυνη κατεύθυνση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΜΟΣ Τι είναι όμως ο αριστερισμός; Αντιγράφω από το βιβλίο του Richard Gombin “Η καταγωγή του αριστερισμού”, υπέρμαχου της αριστερίστικης ιδέας. “Η θεωρία του αριστερισμού, όπως παρουσιάζεται στην εξέλιξή της, εξαρτάται από ποικίλες επιδράσεις. Κρατά από το μαρξισμό το σχέδιό του για ριζική μεταβολή της κοινωνίας, αλλά η ριζικότητα αυτή παίρνει εδώ διαφορετική έννοια και είναι πιο πλατιά. ”Δέχεται τη μαρξιστική θεωρία της πάλης των τάξεων, αλλά εισάγει στην καταπιεζόμενη τάξη όλους αυτούς που δεν μπορούν να κατευθύνουν την ίδια τους τη ζωή και να έχουν την πρωτοβουλία στις πράξεις τους. Έτσι λοιπόν πλαταίνει μοναδικά τον πίνακα των αλλοτριώσεων που βαρύνουν το άτομο και ξεφεύγει από τη μαρξιστική οικονομιστική αντίληψη”. Η ΚΡΥΦΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ… ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΣΜΟΥ Η συμμετοχή στις διαδικασίες λειτουργίας μιας κρατικής τηλεόρασης είναι μία επικίνδυνη και ακροβατική άσκηση κυβερνητισμού. Δεν είναι απλώς μία εργασία. Και είναι απορίας άξιον πώς έναν τέτοιο ρόλο αποδέχθηκαν στην κρατική τηλεόραση άνθρωποι με αναρχικές ή αντιεξουσιαστικές ιδέες. Μήπως ακόμη και στην αναρχική συνείδηση στην Ελλάδα υποκρύπτεται μία εξουσιομανία; Μήπως τελικά ο κυβερνητισμός και ο κρατισμός υποκρύπτουν μία γοητεία που δεν αφήνει αδιάφορους ούτε και τους έλληνες αναρχικούς; Ο πρώτος ίσως αναρχικός στη σύγχρονη εποχή ήταν ο Γκόντγουιν. Κάνω την αναφορά στη σύγχρονη εποχή, διότι η αναρχική ιδέα δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο. Καλλιεργήθηκε ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα, όπου μπορεί κανείς να συναντήσει αναρχικούς ή αντιεξουσιαστές, όπως ο Αρίστιππος ή ο Αντιφών και κυρίως ο Ζήνων, ιδρυτής της σχολής των στωικών. Ο Γκόντγουιν στο βιβλίο του “En enquiry concerning Political Justice and its influense on general virtue and happiness” (“Έρευνα πάνω στην πολιτική δικαιοσύνη και η επίδρασή της στη γενική αρετή και ευτυχία”) προσπαθεί να καταδείξει με ποιον τρόπο ο κυβερνητισμός (gouvernementalism) καθιστά τα άτομα δυστυχισμένα και πώς επιδρά στην ηθική εξέλιξή τους. Υποστηρίζει πως πρέπει να δώσουμε στο άτομο περισσότερη ελευθερία και τη δυνατότητα να αποκτήσει τα μέσα για την επιβίωσή του και το βαθμό κοινωνικότητας και ατομικότητας που του αρμόζει. Να γίνει δε αυτό εθελοντικά και άμεσα ή σταδιακά με την εκπαίδευση, τη λογική, τη συζήτηση και την πειθώ. Οπωσδήποτε όχι με εξουσιαστικά μέσα κατευθυνόμενα εκ των άνω. Αυτό το δρόμο ονειρεύτηκε να χαράξει ο Γκόντγουιν για την ανθρώπινη επανάσταση. Οι αναρχικές και οι αντιεξουσιαστικές τάσεις είναι πολλές, αλλά όλες αγωνίζονται ενάντια στον κρατισμό. Μοναδική ίσως εξαίρεση να αποτελεί η σύγχρονη Ελλάδα. Όπως γράφει ο Max Nettlau στο βιβλίο του “Ιστορία της Αναρχίας”, “όλοι οι αναρχικοί, όπως ο Γκόντγουιν, ο Γουόρεν, ο Προυντόν, ο Ντεζάν, ο Κερντερουά, ο Ντε Πέπε, όσο ήταν αντίθετοι στη δικτατορία, άλλο τόσο δύσπιστοι ήταν στους αυτοσχεδιασμούς, στον αυθορμητισμό, στις επαναστάσεις με το άγγιγμα του μαγικού ραβδιού. Όλοι αναζητούσαν όχι μόνον έναν ιδανικό σκοπό αλλά και τον τελειότερο τρόπο, για να οδηγηθούν σε αυτό το σκοπό”. Ο ίδιος συγγραφέας προσθέτει: “Η αναρχία είναι στάση ζωής που οδηγεί σε τρόπους συνύπαρξης τους ανθρώπους. Η αυτονομία και η αλληλεγγύη είναι ευεργετικές για τη ζωή των ανθρώπων και περιορίζουν στο ελάχιστο την ασυνεννοησία και την απώλεια των δυνάμεων. Η αναρχία πρέπει να έχει ως πρότυπο την πορεία των άστρων και όχι το φαινομενικά ανεξάρτητο παιχνίδι των κομητών και των μετεωριτών. Το ουράνιο σύστημα αποτελείται κυρίως από άστρα. Οι μετεωρίτες είναι η εξαίρεση. Και αφού τα άστρα επαρκούν γι’ αυτό το σύστημα, είναι λογικό η μικρή ανθρώπινη κοινωνία πάνω στο φλοιό της μικροσκοπικής γης να αποζητά την πλέον αρμονική συνύπαρξη και όχι μία ζωή άμορφη και διεσπαρμένη, που θα μοιάζει με την περιπλανώμενη πορεία των μετεωριτών, που στην πραγματικότητα δεν αποτελούν παρά εφήμερες λάμψεις”. Εν ολίγοις και έπειτα από όλα αυτά: Οι λογικοί ελιγμοί δεν είναι υπεκφυγή. Οι καταλήψεις δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Οι επαναστατικές ιδέες επικρατούν με τη δύναμη της πειθούς που περιέχουν και όχι με εκβιασμούς ή ψευδή διλήμματα. Ανιχνεύσεις Δημοσιεύτικε στην εφημερίδα Θεσσαλονίκη

28/8/13Μ. Ασία, Σμύρνη και Ελληνισμός ΓΕΩΡΓΙΟΣ Η. ΟΡΦΑΝΟΣ Με αφορμή τη φετινή επέτειο από τον Μικρασιατικό όλεθρο του 1922, ας επιχειρήσουμε, σε ένα σύντομο ιστορικό σημείωμα, μια αναφορά στην ιστορική σχέση της Μ. Ασίας με τον Ελληνισμό μέχρι το 1919 ? ?22. Πολύτιμοι 'βοηθοί' μας τα διάφορα ιστοριογραφικά πονήματα Ελλήνων και ξένων ιστορικών (Κ. Παπαρρηγόπουλος, Τ. Βουρνάς, Γ. Κορδάτος, Ν. Ψυρούκης κ.α.). Η Ιστορία της Σμύρνης κι ολόκληρης της Μ. Ασίας ξεκινά πολλούς αιώνες πριν, όταν ελληνικά φύλα, Αιολείς, Ιωνες και Δωριείς εγκαταστάθηκαν στην περιοχή με τον πρώτο αποικισμό (μέχρι το 9ο αι), για να δημιουργήσουν έναν υψηλού επιπέδου κι αξιοζήλευτο πολιτισμό. Από τα χρόνια του 2ου αποικισμού (8ος - 6ος αιώνας) κι έπειτα, ο μικρασιατικός ελληνισμός έχει να επιδείξει πέρα από τους Ομηρο, Θαλή, Αναξαγόρα, Ηρόδοτο κ.α. και πόλεις - κέντρα όπως π.χ. η Μίλητος, η Εφεσος, η Φώκαια, η Αλικαρνασσός, η Πέργαμος. Ο Μέγας Αλέξανδρος (4ος αι. π.Χ.) κυριεύει ολόκληρη τη Μ. Ασία που είχε χωριστεί σε σατραπείες από τους Πέρσες. Μετά από τις διενέξεις των επιγόνων του, αλλά και κινήσεις όπως αυτή του Αττάλου να κληρονομήσει το κράτος του στο ρωμαϊκό δήμο (133 π.Χ.), η Μ. Ασία υποδουλώνεται στους Ρωμαίους και θεωρείται το μεγαλύτερο μέρος της συγκλητικής επαρχία. Το ελληνικό στοιχείο που υπήρχε άφθονο στην περιοχή όλα αυτά τα χρόνια συνετέλεσε κατά κάποιον τρόπο στο να περιέλθει στο ανατολικό ρωμαϊκό κράτος, όταν ο Θεοδόσιος (4ος αι. μ.Χ.) μοίρασε το βασίλειο σε δυτικό (με έδρα τη Ρώμη) κι ανατολικό ( με έδρα την Κωνσταντινούπολη) στους γιους του, Ονώριο κι Αρκάδιο, αντίστοιχα. Εκτοτε, σε γενικές γραμμές, αλλά καθώς διαρκώς εμφανίζονται και αναπτύσσονται νέες ελληνοχριστιανικές πόλεις (Νίκαια, Ικόνιο κ.α.), η Μ. Ασία ακολουθεί τις τύχες της Βασιλεύουσας και αποτελεί το πολυτιμότερο κομμάτι της αυτοκρατορίας για αιώνες. Πεδίο αμυντικών πολέμων, ορμητήριο επιθέσεων, τόπος δράσης συχνών (όχι πάντα πετυχημένων) στρατιωτικών κινημάτων και μέρος διάδοσης παραθρησκευτικών - αιρετικών ιδεών η Μ. Ασία είναι η 'ψυχή' του Βυζαντίου, που όταν την κυριεύουν αρχικά οι Σελτζούκοι κι αργότερα οι Οθωμανοί Τούρκοι ?καθώς βρίσκονται πλέον μια «ανάσα» από την Κωνσταντινούπολη? εύκολα οι τελευταίοι εισβάλλουν και κατακτούν την εναπομείνασα αυτοκρατορία των μέσων του 15ου αιώνα (1453). Θα αναδημοσιεύσουμε εδώ από την 'Ελευθεροτυπία' ένα σχετικό απόσπασμα από ένα άρθρο του Βλ. Αγτζίδη («Πώς φτάσαμε στην καταστροφή;», 17 ? 09 ? 2011) : «Οι Ελληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πριν από το 1914 ήταν περί τα 2,2 εκατομμύρια (1,8 στη Μικρά Ασία και 400 χιλιάδες στην Ανατολική Θράκη με την Κωνσταντινούπολη) σ? ένα συνολικό πληθυσμό περίπου 10 εκατομμυρίων. Η οικονομική ισχύς τους ήταν μεγαλύτερη της πληθυσμιακής αναλογίας τους. Υπολογίζεται ότι το 50% του επενδυμένου κεφαλαίου στη βιομηχανία, καθώς και το 60% σε κλάδους μεταποίησης ανήκαν σε πολίτες που προέρχονταν από τις ελληνικές οθωμανικές κοινότητες. Το 1912 από τις 18.063 εμπορικές επιχειρήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σε Ελληνες ανήκε το 46%, το 23% σε Αρμένιους, το 15% σε μουσουλμάνους. Υπολογίζεται, συνεχίζει ο Βλ. Αγτζίδης στο ίδιο άρθρο, ότι το 1914 από τις 6.507 βιομηχανίες και βιοτεχνίες, το 49% ανήκε σε Οθωμανούς Ελληνες, ενώ Ελληνες ήταν και το 46% των τραπεζιτών. Την ίδια χρονιά υπολογίζεται ότι Ελληνες ήταν το 52% των γιατρών, το 49% των φαρμακοποιών, το 52% των αρχιτεκτόνων, το 37% των μηχανικών και το 29% των δικηγόρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (D. Gontikas, Ch. Issawi, Ottoman Greeks in the age of nationalism, Darwin Press, 1999). Παράλληλα διέθεταν μια πλήρη εκπαιδευτική δομή με εκατοντάδες σχολεία αλλά και υψηλού επιπέδου Ιδρύματα, όπως η Μεγάλη του Γένους Σχολή (Κωνσταντινούπολη), η Ευαγγελική Σχολή (Σμύρνη), το Φροντιστήριο Τραπεζούντας, η Ιερατική Σχολή στο Ζιντζίντερε (Καππαδοκία) κ.ά.» Τα χρόνια ως το 1922 οι Τούρκοι αποκαλούν τη Σμύρνη 'Γκιαούρ Ιζμίρ', λόγω της πληθυσμιακής και κοινωνικοοικονομικής υπεροχής του ελληνικού στοιχείου στη Δυτική Μικρά Ασία. Το πασίγνωστο 'Και' ήταν η παραλία της πόλης και επίκεντρο της κοσμικής ζωής για πολλά χρόνια. Από τους 270.000 μόνιμους κατοίκους της οι 165.000 ήταν Ελληνες, με δικές τους εφημερίδες [εξ? ων η 'Αμάλθεια' (1838 ? 1922), η 'Αρμονία' (1880 ? 1922) και 'Ο Εργάτης' (1908 ? 1922)], σημαντική αθλητική κίνηση (τα σωματεία, 'Πανιώνιος' και 'Απόλλων') και θέσεις - κλειδιά σε όλα τα δημόσια πόστα της πόλης. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πρωθυπουργός της Ελλάδας και πάλι από το 1917 μετά τον Εθνικό Διχασμό, εποφθαλμιούσε, λοιπόν, την σφύζουσα από ελληνικό στοιχείο περιοχή της Μ. Ασίας και την περιελάμβανε σε όλα του τα υπομνήματα προς τις δυνάμεις της Αντάντ (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία). ... Ετσι, στις 2/5/1919 (π.η.) μέσα σε εθνικό παραλήρημα πανηγυρισμών και ανείπωτης χαράς, ελληνικό εκστρατευτικό σώμα υπό το συνταγματάρχη Ζαφειρίου αποβιβάζεται στη Σμύρνη. 1.700.000 Ελληνες ολόκληρης της Μ. Ασίας ξέσπαγαν σε δάκρυα σαν μικρά παιδιά με την παρουσία των Ελλήνων στρατιωτών στην περιοχή της Ιωνίας. Δυστυχώς όμως αποδείχτηκε πολύ γρήγορα πως ο στρατός μας θα βρισκόταν εκεί όχι υπέρ των ελληνικών (δικαίων) διεκδικήσεων, αλλά για να κάνει τον 'βρώμικο αγώνα' της φθοράς των Τούρκων προκειμένου να τους πείσει να δεχτούν την ανακωχή του Μούδρου (1918) και τη συνθήκη των Σεβρών (1920). Δεν έλεγαν, όμως, να το καταλάβουν οι πολιτικοί και στρατιωτικοί προϊστάμενοι της εκστρατείας από την Ελλάδα. Μετά το 1920 και τις αποτυχημένες για το Βενιζέλο εκλογές του Νοεμβρίου, οι νικητές αντίπαλοί του συνέχισαν -παρά τα υπεσχημένα- τον πόλεμο και την προέλαση στα βάθη της Μ. Ασίας. Παρασυρμένοι άραγε από τον όρο της συνθήκης των Σεβρών πως σε μια πενταετία οι Μικρασιάτες Ελληνες θα αποφάσιζαν ή όχι την προσχώρηση στην Ελλάδα, ήθελαν να κατακτήσουν περισσότερα εδάφη, δείχνοντας 'καλή διαγωγή' στους Συμμάχους και τα 'δόντια' τους στους Κεμαλικούς αντάρτες, που ναρκοθετούν ό,τι υπογράφει ο Σουλτάνος με την Αντάντ; Ο Βενιζέλος τοποθέτησε αμέσως αρμοστή της Σμύρνης τον Ηρακλειώτη νομομαθή Αριστείδη Στεργιάδη. Κατά τον πρωθυπουργό και το Στεργιάδη, οι Ελληνες κι οι Τούρκοι πρέπει να ζουν αρμονικά για την προκοπή της περιοχής. Οι αντιβενιζελικοί ( μετά το 1920) διατήρησαν μεν το Στεργιάδη στη θέση του, αλλά προέλασαν ως το Σαγγάριο και εξασθένισαν σημαντικά το στρατό, ώστε να είναι αρκετά ευάλωτος σε μια πιθανή δυναμική αντεπίθεση του Μ. Κεμάλ και των τσετών του. Να σημειωθεί εδώ πως μπροστάρης των αγώνων του μικρασιατικού - σμυρναίικου ελληνισμού ήταν ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης και ακόμα ότι ο Βενιζέλος που έδωσε τόσο διπλωματικό αγώνα για τη Σμύρνη δεν πάτησε το πόδι του ποτέ σε αυτήν! Χανιώτικα Νέα

Τρίτη, 27 Αυγούστου 2013 Τρομοκρατία από τους τουρκοχαφιέδες στα χωριά της ελληνικής Θράκης! Υποχρεώθηκε σε παραίτηση μουσουλμάνος του Εχίνου (με το που διορίστηκε ως ιμάμης), μη αντέχοντας το κλίμα του τρόμου που στήσανε οι πράκτορες της Άγκυρας! Υπάρχει επιτέλους ελληνικό κράτος, για να προστατέψει τους πολίτες του; Εδώ και μήνες το «Προξενείο-Στοπ» φωνάζει ότι όλες οι προκλητικές δηλώσεις των ψευτομουφτήδων και των λοιπών πρακτορίσκων της Τουρκίας στην ελληνική Θράκη χτίζουν σιγά-σιγά ένα κλίμα τρομοκρατίας, για να μην εφαρμοστεί ποτέ και να μείνει κενό γράμμα ο περίφημος πλέον νόμος για τον διορισμό των ιμάμηδων.Αυτό το κλίμα έχει ενταθεί επικίνδυνα τον τελευταίο καιρό και σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε βέβαια και η ρουφιανιά του τουρκοφασίστα Ντεντέ να βγάλει στον αέρα τα ονόματα όλων των νεοδιόριστων, βάσει του νέου νόμου, ιμάμηδων (βλ. το σχετικό μας δημοσίευμα ***Η αλητεία μιας τουρκοφυλλάδας της Θράκης!). Και να λοιπόν που, πριν αλέκτωρ λαλήση, ήρθε και ο πρώτος ορατός καρπός αυτού του τρομο-κλίματος! Ο λόγος για τον 53 ετών Αμπιντίν Χατζημπεντέλ, κάτοικο Εχίνου, ο οποίος – παρότι το όνομά του περιλαμβανόταν μεταξύ των 71 νεοδιόριστων θρησκευτικών λειτουργών στη Θράκη (και μεταξύ των 23 ειδικά στον νομό Ξάνθης) – ελάχιστες μέρες αργότερα υπέβαλε την παραίτηση του στην αρμόδια αρχή, επικαλούμενος λόγους…υγείας! Η γραπτή παραίτηση του Χατζημπεντέλ κοινοποιήθηκε μάλιστα και στα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης (απ’ όπου σας την παρουσιάζουμε κι εμείς στην παρακείμενη φωτογραφία). Το ότι πάντως η πραγματική αιτία δεν ήταν φυσικά οι…λόγοι υγείας, αλλά κάτι άλλο, φαίνεται ξεκάθαρα από την είδηση που αναφέρει η τουρκοφυλλάδα της Κομοτηνής «Γκιουντέμ» (στις 14/8) ότι «στο χωριό του Εχίνου απ’ όπου κατάγεται ο Αμπιντίν Χατζημπεντέλ, μετά από την ανακοίνωση πως περιλαμβάνεται στους 71 ¨διορισμένους θρησκευτικούς λειτουργούς¨ του νόμου των ¨240 ιμάμηδων¨, υπήρξαν έντονες αντιδράσεις από χωρικούς»!Τι έτι χρείαν λοιπόν έχομεν μαρτύρων; «Αγανακτισμένοι πολίτες» την έπεσαν στον άνθρωπο (και θα ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να μαθαίναμε με ποιους ακριβώς τρόπους εκφράστηκαν αυτές οι προαναφερθείσες «έντονες αντιδράσεις» των χωρικών), που έτσι δεν άντεξε το κλίμα τρομοκράτησης και παραιτήθηκε. Βλέπεις διέπραξε το «έγκλημα» να θέλει να διοριστεί ως ιεροδιδάσκαλος μέσω της νόμιμης οδού (και όχι μέσω της προξενικής «παράγκας» των τουρκόψυχων νταβατζήδων της μειονότητας). Και στο τέλος μάλιστα (προσέξτε το κι αυτό, είναι πολύ εύγλωττο επίσης) όχι μόνο εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, αλλά ένοιωσε και την ανάγκη να δώσει στη δημοσιότητα ακόμη και την παραίτηση του. Φανταστείτε λοιπόν τι κλίμα βίωσε ο καημένος ο άνθρωπος! Αλλά βέβαια, θα μου πείτε τώρα, ποιος να τον στηρίξει; Ο…«αριστερός» βουλευτής Ζεϊμπέκ; Ή μήπως τα απερίγραπτα ψοφίμια που παριστάνουν τους εν Θράκη εκπροσώπους της ελληνικής πολιτείας; Και ασφαλώς είναι ταυτόχρονα φανερό ότι ο εξαναγκασμός (ουσιαστικά) σε παραίτηση του Χατζημπεντέλ είναι μεν το πρώτο, αλλά όχι και το τελευταίο κρούσμα που θα δούμε εφεξής στα μειονοτικά χωριά, όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα. Ποιος αμφιβάλλει δηλαδή ότι θα συμβούν και άλλα, πολύ χειρότερα; ***Η αλητεία μιας τουρκοφυλλάδας της Θράκης!). proxeneio-stop.org,http://national-pride.org/2013

Κυριακή, 25 Αυγούστου 2013 Ο Μουσταφά Κεμάλ δεν γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη! ...''Παραμύθια της χαλιμάς το σπίτι του '' Με αφορμή τα εγκαίνια που πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013 στους χώρους του Τουρκικού προξενείου στη Θεσσαλονίκητου ανακαινισμένου σπιτιού (;) των παιδικών χρόνων του Κεμάλ Ατατούρκ, δημοσιεύουμε ένα παλιότερο άρθρο της Πομακικής εφημερίδας "Ζαγάλισα" που σύμφωνα με τις πληροφορίες της, καταρίπτεται ο μύθος του φερόμενου ως σπιτιού, που στεγάζεται πλέον το Τουρκικό προξενείο, του Μουσταφά Κεμάλ. Η Ζαγάλισα αποκαλύπτει μετά από προσεκτική επιτόπια έρευνα πολλών μηνών, ότι ο ισχυρισμός της γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) στη Θεσσαλονίκη είναι ένα μεγάλο και ωραίο ΠΑΡΑΜΥΘΙ, για να κοροϊδεύουν οι Τούρκοι τους εαυτούς τους, αλλά και πολλούς ... μουσουλμάνους από τη Θράκη. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας να τονώσουν το εθνικό φρόνημα, έχει δοθεί «γραμμή», ώστε οποιοδήποτε τουριστικό γκρουπ «Τούρκων» της Ελληνικής Θράκης αποτελούμενο από πολιτιστικούς συλλόγους και κυρίως δημοτικά σχολεία, επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη, να πηγαίνει συμβολικά πρώτα στο …σπίτι του Κεμάλ και μετά οπουδήποτε αλλού. Για τον τουρκικό εθνικισμό το ιστορικότερο αξιοθέατο της Θεσσαλονίκης είναι το …σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ! Σε πολλά φύλλα των τουρκόφωνων εφημερίδων καταχωρούνται όλο και πιο συχνά φωτογραφίες από συλλόγους και μειονοτικά σχολεία της Θράκης τα οποία επισκέπτονται το …σπίτι του μεγάλου ηγέτη! Έχει γίνει πλέον της μόδας για κάθε «Τούρκο» της Θράκης! Μόνο που το προσκύνημα είναι σε μαϊμού μέρος… Ο Κεμάλ, δεν γεννήθηκε στην κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη της εποχής εκείνης (δεν ήταν «πρωτευουσιάνος» όπως θέλει να τον παρουσιάζει ο Τουρκικός εθνικισμός), αλλά σε ένα μικρό χωριουδάκι έξω από τον Λαγκαδά, την Χρυσαυγή, όπου μέχρι τα οκτώ περίπου χρόνια του φύλαγε αγελάδες και πρόβατα στους γύρω λόφους! Εκεί πήγε στο δημοτικό σχολείο. Φυσικά σε καμιά τουρκική βιογραφία ή εγκυκλοπαίδεια δεν θα διαβάσετε αυτή την αλήθεια. Η αλήθεια Η Ζαγάλισα εδώ και πολλούς μήνες έχει ξεκινήσει μία μεγάλη επιτόπια (και βιβλιογραφική) έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας (ένα τμήμα μόνο) παρουσιάζονται σε αυτό το φύλλο και οι αναγνώστες μας, θα μάθουν αλήθειες που θα αλλάξουν την εικόνα που είχαν για τα πράγματα και για άλλη μια φορά θα αποδειχθεί το πόσο εύκολα οι Τούρκοι, χρησιμοποιούν το ψέμα για να πετύχουν τους στόχους τους. Η αλήθεια όμως δεν κρύβεται και για να χρησιμοποιήσουμε μια δική τους παροιμία «Ο ήλιος δεν κρύβεται με την λάσπη»! Μαρτυρίες από τη Χρυσαυγή Όταν οι χριστιανοί ανατολικοθρακιώτες πρόσφυγες πρωτοήρθαν (1922) στο Σαρίγερ (σήμερα Χρυσαυγή), οι Τούρκοι του χωριού δεν είχαν φύγει ακόμα. Έφευγαν σταδιακά κατά ομάδες και χρειάστηκε ένας περίπου χρόνος για να φύγει και η τελευταία οικογένεια. Στο διάστημα αυτό συγκατοίκησαν χριστιανοί πρόσφυγες και ντόπιοι μουσουλμάνοι. Μάλιστα, αναπτύχθηκαν και κάποιες φιλίες παρά τις εντάσεις της εποχής. Από τους ντόπιους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού έμαθαν οι Έλληνες ότι, ο Κεμάλ είχε γεννηθεί στο χωριό αυτό και μέχρι περίπου οκτώ χρονών είχε μεγαλώσει εκεί. Μάλιστα, λίγα χρόνια πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, στην Χρυσαυγή, ζούσε και η γριά μαμή που τον είχε ξεγεννήσει (η Φατμέ Χανούμ), η οποία πρέπει να πέθανε γύρω στο 1911. Τότε, αρχές της δεκαετίας του 1920, ο τουρκικός εθνικισμός δεν είχε προλάβει να δημιουργήσει το μύθο ότι ο Κεμάλ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έτσι ήταν πολύ φυσικό να γνωρίζουν όλοι και να λένε την αλήθεια. Στο σπίτι, στο Σαρίγερ, όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ, εγκαταστάθηκε η οικογένεια του πρόσφυγα από την ανατολική Θράκη Ανδρέα Στάθη, ο οποίος αργότερα έγινε και πρόεδρος του χωριού Χρυσαυγή. Μάλιστα, οι συγχωριανοί του αστειευόμενοι επειδή εγκαταστάθηκε στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ, τον φώναζαν με το παρατσούκλι «Κεμάλ»! Ο Α. Στάθης πέθανε το 1979 στην Χρυσαυγή. Το σπίτι του Κεμάλ ήταν χτισμένο από πέτρες και πλιθιά και ήταν διώροφο. Στον επάνω όροφο είχε δύο δωμάτια και κάτω το χαγιάτι. Είχε και αυλή. Βρισκόταν στην άκρη του χωριού μακριά από το τζαμί και δεν ανήκε στην κατηγορία των πλούσιων, αλλά των φτωχών σπιτιών. Ήταν χτισμένο κολλητά με άλλα δύο σπίτια. Οι ντόπιοι μουσουλμάνοι κάτοικοι, πριν μεταναστεύσουν, θυμούνταν ότι σε νεαρή ηλικία έβοσκαν με τον μικρό Κεμάλ πρόβατα και αγελάδες γύρω από το χωριό. Ήταν ένα συνηθισμένο παιδί της εποχής του. Όμως, στη συνέχεια χωρίς να γνωρίζουν γιατί, η μητέρα του τον πήρε και έφυγαν στηΘεσσαλονίκη. Οι τοίχοι του σπιτιού του Κεμάλ σώζονταν σε ύψος μισού περίπου μέτρου μέχρι τις αρχές του 1980. Τα σπίτι του όπως και τα υπόλοιπα του χωριού τα είχαν γκρεμίσει οι Θρακιώτες πρόσφυγες το 1924-25 για να πάρουν τις πέτρες και να χτίσουν καινούργια σπίτια στη σημερινή νέα Χρυσαυγή (πιο κοντά στον Λαγκαδά). Η αλήθεια αυτή αποσιωπήθηκε από τον καλπάζοντα τουρκικό εθνικισμό ο οποίος επιθυμούσε να παρουσιάσει τον Κεμάλ γεννημένο στην μεγάλη πόλη της Θεσσαλονίκης, η οποία άκμαζε και έλαμπε στα Βαλκάνια την εποχή εκείνη, και όχι σε ένα άγνωστο φτωχό χωριουδάκι έξω από τον Λαγκαδά. Τουρκικές μαρτυρίες Τούρκοι πρόσφυγες που έφυγαν με την Ανταλλαγή των Πληθυσμών από το παλιό Σαρίγερ γνώριζαν την αλήθεια και παρά τα ψέματα του τουρκικού εθνικισμού, ερχόντουσαν πριν το 1981, ατομικά κυρίως, για προσκύνημα στον αληθινό τόπο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Υπήρχε μάλιστα ένας ντόπιος αγελαδάρης ο Κωνσταντίνος Γιαμουτζής, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά την αληθινή ιστορία και αυτός συνόδευε τους επισκέπτες από την Τουρκία στο Σαρίγερ και τους έδειχνε τα ερείπια του σπιτιού. Αργότερα άρχισαν να έρχονται και με λεωφορεία από την Τουρκία. Το τελευταίο ήρθε το καλοκαίρι του 2007. Πολλοί επισκέπτες Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια και την επιβεβαιώνουν, ότι δηλαδή ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά στο χωριό αυτό. Μάλιστα, ένας Τούρκος από τη Σμύρνη, προσκύνησε, φίλησε το χώμα και πήρε πέτρες από τα θεμέλια του σπιτιού του Κεμάλ για ενθύμιο. Όταν τον ρώτησαν εάν θα πάει και στο σπίτι της Θεσσαλονίκης, είπε «Αυτό είναι ψέμα. Ντροπή που άλλαξαν τον τόπο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Προσβάλλουν την μνήμη του. Δεν θα επισκεφτώ το ψευτο-σπίτι της Θεσσαλονίκης» Η ...ομολογία του Τούρκου προξένου Φαίνεται ότι και κάποιοι Τούρκοι αξιωματούχοι γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά δεν τολμούν να την αποκαλύψουν. Το έτος 1981, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μουσταφά Κεμάλ, επισκέφθηκε την Χρυσαυγή (το κτίριο της τότε κοινότητας) ο Τούρκος πρόξενος Θεσσαλονίκης μαζί με τον γραμματέα του (σχετικό ρεπορτάζ στην εφημ. Θεσσαλονίκης ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ, 10 Μαίου 1981) συνοδευόμενοι και από Τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο. Ο ίδιος ήξερε την αλήθεια και γι’ αυτό παρακάλεσε τους κατοίκους να του υποδείξουν το ακριβές σημείο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Στάθηκε με σεβασμό και τράβηξε πολλές φωτογραφίες. Σε κάποια στιγμή αποκάλυψε στους Έλληνες συνοδούς του: «γνωρίζω ότι αυτή είναι η αλήθεια, αλλά είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε επίσημα και καταλαβαίνετε το λόγο…». Ο ίδιος προθυμοποιήθηκε να χρηματοδοτήσει την ανέγερση μουσείου, το οποίο θα βοηθούσε και την ανάπτυξη του χωριού… Το 1981 πάλι, με αφορμή τους …εορτασμούς για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Κεμάλ, οι βουλευτές Νικήτας Βενιζέλος και Κ. Μπαντουβάς, με ερώτησή τους στο Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, αμφισβήτησαν επισήμως τη θεωρία ότι το σπίτι δίπλα στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης είναι αυτό στο οποίο γεννήθηκε ο Κεμάλ, επικαλούμενοι μάλιστα και αυτοί την μαρτυρία της ίδιας της αδελφής του, της Μακμπουλέ, όπως διασώθηκε σε τουρκικές βιβλιογραφικές πηγές (Aydemir κλπ) Οι Ελληνικές υπερβολές Αλλά, ακόμα και αν ο Κεμάλ είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, τότε σύμφωνα με μαρτυρία που διασώθηκε από την ίδια την αδερφή του, την Μακμπουλέ, «ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι, αλλά σε ένα άλλο, σε κοντινή γειτονιά» (βλ. Μουσταφά Κεμάλ, Χ. Χριστοδούλου, Θεσσαλονίκη 2007, σ. 28). Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση το μουσείο έχει στηθεί σε ΛΑΘΟΣ σπίτι. Γιατί, λοιπόν, το Ελληνικό κράτος δέχθηκε ως πόλη γέννησης του Κεμάλ την Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα το μαϊμού σπίτι της οδού Αγ. Δημητρίου, δίπλα στο Τουρκικό προξενείο; Η απάντηση βρίσκεται στο φανφαρόνικο κλίμα της Ελληνοτουρκικής προσέγγισης που επικρατούσε την δεκαετία του 1930, όπου πολλές υπερβολές και χειρονομίες φιλίας ανταλλάσσονταν μεταξύ των Ελληνικών (κυρίως) και Τουρκικών κυβερνήσεων. Ο τουρκικός εθνικισμός - με την ανοχή του ιδίου του Κεμάλ - είχε ήδη ανακηρύξει ως πόλη γέννησής του τη Θεσσαλονίκη και δεν θα ήταν ευγενικό εκ μέρους της Ελλάδας να απομυθοποιήσει τον μύθο. Δεν θα είχε άλλωστε καμία σημασία για τα δεδομένα της εποχής εκείνης. Το 1934 η Ελληνική κυβέρνηση ανάρτησε έξω από το σπίτι-μαϊμού, μία πινακίδα όπου αναφερόταν ότι «εδώ γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ». Και σαν να μην έφτανε αυτό, το 1937 η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, σε μία συμβολική κίνηση προς την …φίλη Τουρκία, έδωσε εντολή στο δήμο Θεσσαλονίκης να αγοράσει το μαϊμού-σπίτι από τον Ελληνική οικογένεια (Σεραφειμίδου, έμποροι υποδημάτων), που το κατοικούσε. Όταν η οικογένεια αρνήθηκε να το πουλήσει προφανώς από εθνική ευαισθησία, τότε το κράτος προχώρησε στην υποχρεωτική απαλλοτρίωσή του… Μετά, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κ. Μερκουρίου, ενημέρωσε επίσημα με επιστολή του την κυβέρνηση του Ισμέτ Ινονού, ότι χαρίζει το σπίτι στο Τουρκικό κράτος. Ο Κεμάλ και η μητέρα του Ζουμπεϊντέ γνώριζαν την αλήθεια, αλλά έκαναν την …πάπια! Άραγε, θα μπορούσαν να πουν, ότι δεν γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι, αλλά σε ένα χωριατόσπιτο στην περιοχή του Λαγκαδά; Και τι θα μπορούσε να γίνει; Να τους χαρίσουν ένα γκρεμισμένο χωριατόσπιτο βουτηγμένο στις λάσπες σε ένα άγνωστο χωριό; Αυτό δεν θα ταίριαζε στην εικόνα και στην ιστορία του μεγάλου ηγέτη της σύγχρονης Τουρκίας. Προφανώς και η Ελληνική κυβέρνηση γνώριζε την αλήθεια, αλλά θέλησε με αυτή την κίνηση να κολακεύσει τον ίδιο τον Κεμάλ. Η επίσημη αναγνώριση του σπιτιού από την ίδια την Ελληνική κυβέρνηση, θα έκλεινε οριστικά το ζήτημα. Όμως πέρα από την επίσημη ιστορία που γράφεται και επιβάλλεται από πολιτικές σκοπιμότητες υπάρχει και η αλήθεια του λαού, η μνήμη του οποίου δεν αλλοιώνεται από τέτοιες σκοπιμότητες. Αυτή καταγράφουμε, όπως διασώθηκε αρχικά από τους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού Σαρίγερ και στη συνέχεια μεταδόθηκε στους χριστιανούς πρόσφυγες. Η αλήθεια στην λαϊκή μνήμη επιβιώνει μέχρι σήμερα. Η Ζαγάλισα διαθέτει άφθονο υλικό από βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις κατοίκων, όπου αποδεικνύονται με λεπτομέρειες όλα τα παραπάνω. Οι Τούρκοι χαρούμενοι για την ανέλπιστη Ελληνική δωρεά, πήραν το μαϊμού–σπίτι και στη συνέχεια έφεραν μαϊμού έπιπλα και άλλες απομιμήσεις από το ανάκτορα Ντολμά Μπαχτσέ και Τοπ Καπί της Κωνσταντινούπολης, ακόμα και …ρούχα του Κεμάλ και τα εκθέτουν πλέον στο μουσείο δίνοντας την εντύπωση στον σημερινό επισκέπτη του μουσείου, ότι τα μαϊμού έπιπλα και οι φορεσιές χρησιμοποιήθηκαν μέσα σε αυτό το σπίτι, από τον ίδιο τον Κεμάλ. Το χέρι του Κεμάλ ποτέ δεν ακούμπησε αυτά τα ιμιτασιόν έπιπλα… Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το σπίτι είχε κατοικηθεί από Ελληνικές οικογένειες για πολλά χρόνια. Έτσι, η όλη υπόθεση θυμίζει μάλλον θεατρικό σκηνικό σε κωμωδία…στην οποία συνέβαλε και το Ελληνικό κράτος. Όμως, η ιδεολογική λειτουργία του βαμμένου με ροζ χρώμα μαϊμού-σπιτιού είναι έντονη και εκεί κατευθύνονται συστηματικά πλέον σχολεία και σύλλογοι από την Θράκη, προκειμένου να βαθαίνουν ακόμη περισσότερο τον συνειδησιακό εκτουρκισμό των Πομάκων. Οι Πομάκοι, όταν επισκεπτόμαστε τη Θεσσαλονίκη πρέπει να γνωρίζουμε την αλήθεια. Πρέπει να πάψουμε να τρώμε κουτόχορτο στο ροζ ψευτόσπιτο! Είναι προτιμότερη μια βόλτα στο λούνα παρκ της Θεσσαλονίκης! Πηγή: Ζαγάλισα

26/8/13Ανθέλληνες εδώ και εκατό χρόνια Κωνσταντίνος Χολέβας Οσο κι αν προσπαθούν οι σειρήνες του διεθνισμού και της πολυπολιτισμικότητας να μας πείσουν ότι με τον «Ευρωπαίο» πρωθυπουργό Εντι Ράμα θα βελτιωθούν οι ελληνοαλβανικές σχέσεις, η πραγματικότητα είναι σκληρή και δυσάρεστη. Τα γεγονότα εναντίον των Ελλήνων ορθοδόξων στην Πρεμετή είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Θυμίζω την υποστήριξη και των δύο μεγάλων αλβανικών κομμάτων προς τα αιτήματα των Τσάμηδων, οι οποίοι ουσιαστικά διεκδικούν τη Θεσπρωτία. Θυμίζω τη δολοφονία προ τριών ετών του Αριστοτέλη Γκούμα στη Χειμάρρα, απλώς και μόνο επειδή μιλούσε ελληνικά. Θυμίζω και τις ύπουλες δημοτικές και δικαστικές αποφάσεις εις βάρος ελληνικών περιουσιών. Πρόκειται για ακόμη μία σελίδα στον μακρύ κατάλογο του αλβανικού ανθελληνισμού. Το γειτονικό κράτος ιδρύθηκε προ ακριβώς 100 ετών, με τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων. Η Ελλάς είχε απελευθερώσει και τη Βόρειο Ηπειρο, αλλά αναγκάστηκε να αποσύρει τον στρατό της για να κατασκευαστεί κράτος αλβανικό. Ηταν επιθυμία της Ιταλίας και της τότε Αυστρουγγαρίας, που ήθελαν ένα δορυφορικό κρατίδιο το οποίο θα ελέγχει την είσοδο της Αδριατικής. Η ιδεολογία του νέου κράτους βασίστηκε στην καταπίεση των Βορειοηπειρωτών και στον τουρκαλβανισμό, όπως επιτυχώς έγραψε ο αείμνηστος Αλέξης Κύρου στο βιβλίο του «Ελληνική εξωτερική πολιτική». Το 1940 η Αλβανία με χαρά προσέφερε το έδαφός της για να μας επιτεθεί ο Μουσολίνι. Μετά την επιβολή του κομμουνισμού ο Χότζα και ο Αλία καταπίεσαν με φρικτό τρόπο κάθε ελληνική και ορθόδοξη φωνή. Σήμερα ο ανθελληνισμός συνεχίζεται με άλλα μέσα. Ας μη μένουμε στα λόγια. Ας μη συρρικνωθεί δραματικά ο βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός, όπως συνέβη με τους Κωνσταντινουπολίτες. Απαιτούνται πρακτικά μέτρα: 1) Να δηλώσουμε παντοιοτρόπως ότι η πορεία της Αλβανίας προς την Ε.Ε. θα εξαρτάται από τον σεβασμό των ελευθεριών του ελληνικού και ορθοδόξου πληθυσμού. 2) Να συστήσουμε διακομματικό παρατηρητήριο στη Βουλή για να παρακολουθεί λεπτομερώς τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Αλβανία. 3) Να ενισχύει η Ελλάς όλα τα ιδιωτικά ελληνικά σχολεία και φροντιστήρια στην Αλβανία. 4) Να τονίσουμε ότι η ανακίνηση ζητήματος Τσαμουριάς θα μας οδηγήσει σε απαίτηση για εφαρμογή μερικής αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου (Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, 1914). 5) Να αγκαλιάσουν οι ελληνικές διπλωματικές Αρχές τους βλαχόφωνους Ελληνες της Β. Ηπείρου. Επιτέλους, απαιτούνται πυγμή και αποφασιστικότητα. Κωνσταντίνος Χολέβας δημοκρατία

Κυριακή, 25 Αυγούστου 2013 Το “ξανθό γένος”, και άλλα παραμύθια της Χαλιμάς… Αυτή η «διαχρονική» ιστορία, που επανέρχεται κάθε τόσο, ότι δηλαδή η Ελλάδα δεν έχει ποτέ τίποτα να φοβάται, διότι την αγαπά και την προστατεύει η ομόδοξος Ρωσία, και ότι το ξανθό γένος θα μας σώσει, αφού έτσι λέγανε και οι γέροντες, έχει αρχίσει να καταντά αηδία. Από την εποχή των Ορλωφικών, ακόμη περιμένουμε το ξανθό γένος που όλο έρχεται και όλο την κάνει… Μάλιστα, η ρωσική ναυτική επέμβαση που έγινε στο Αιγαίο εκείνη τη περίοδο, στα πλαίσια του ρωσοτουρκικού πολέμου, λίγο έλειψε να μας αφανίσει ως έθνος, αφού με την αποχώρηση των Ρώσων, ο τότε Σουλτάνος και το Διβάνι, πρότειναν την γενική σφαγή των Ελλήνων, αδιακρίτως φύλου κι ηλικίας. Όλοι συμφώνησαν εκτός ευτυχώς από τον Τούρκο αρχιναύαρχο Χασάν Τζεζαϊρλή, ο οποίος κατόρθωσε τελικά να επιβάλει την άποψή του με το ακαταμάχητο επιχείρημα «Εάν φονευθώσιν όλοι οι Έλληνες, ποίος θα πληρώνη το χαράτσι»; Μπορεί η Ρωσία να είναι ορθόδοξο κράτος, αλλά τελικά, όπως όλα δείχνουν, αυτό δεν έχει παίξει κανέναν μα κανέναν ρόλο τουλάχιστον όσον αφορά στις σχέσεις της με την Ελλάδα. Ανέκαθεν, οι Ρώσοι κοίταζαν αποκλειστικά και μόνο τα δικά τους συμφέροντα. Εδώ, κοτζάμ υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, και κολλητός του Τσάρου Αλέξανδρου, ο Καποδίστριας, και η φίλη χώρα δεν κούνησε καν το δαχτυλάκι της για να μας βοηθήσει στον ξεσηκωμό. Μάλιστα ο Καποδίστριας ψυχράνθηκε σφόδρα με τον φίλο του Αλέξανδρο, που όλο έκανε πίσω, ενώ με λίγες μόνο κινήσεις του, έστω διπλωματικές, η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει απελευθερωθεί και πιο πριν, και πιο αναίμακτα. Η Ρωσία ήταν και είναι μια υπερδύναμη. Περιφερειακή μεν ως επί το πλείστον, υπερδύναμη δε. Και ως υπερδύναμη, κάνει πάντα αυτό που βολεύει την ίδια. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν έδειξε τον αλτρουισμό που θα μπορούσε να δείξει, εκτός βέβαια επί εποχής ΕΣΣΔ (μετά το 1945), που όμως ακόμη και εκεί, η όποια στήριξη δίνονταν σε κράτη ή σε κινήματα, είχε αποκλειστικό κίνητρο την «ιδεολογία», την «πολιτικοοικονομική αλληλεγγύη» και άρα την επέκταση της σοβιετικής επιρροής στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου. Το συμφέρον δηλαδή. Και τα ιστορικά παραδείγματα είναι πολλά. Όπως φερ’ ειπείν ότι αν και ο ναζισμός με τον κομμουνισμό ήταν οι μεγαλύτεροι εχθροί, ο Στάλιν δεν δίστασε να προβεί σε συνθήκη συμμαχίας με τον Χίτλερ, καλύπτοντας τον κώλο του, καταδικάζοντας μάλιστα την Πολωνία σε διχοτόμηση, αν όχι εξαφάνιση. Και αν δεν τον πουλούσε ο Χίτλερ, με την επιχείρηση Βαρβαρόσα, ο Στάλιν θα συνέχιζε να είναι φίλος και σύμμαχός του, την ώρα που η «κακιά καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική» Δύση θα πολεμούσε τον ναζισμό και τον φασισμό. Δείτε πως η ΕΣΣΔ συμπεριφέρονταν στους δορυφόρους της του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Σαν υποτελή κράτη. Δείτε τι έγινε στην Βουδαπέστη το 1956, ή στην Πράγα το 1968. Διαβάστε για την περίφημη κρίση των πυραύλων της Κούβας, όπου παρά τους λεονταρισμούς του, ο Κρούτσοφ έκανε πίσω μόλις αγρίεψε η Ουάσιγκτον, και το πράγμα πήγαινε σε πόλεμο. Αφήνοντας τον Κάστρο στην τύχη του, με μόνη βοήθεια εφεξής, την αγορά της κουβανέζικης ζάχαρης… Δατς ολ! Δείτε πως ο Στάλιν παρέδωσε την Ελλάδα στον Τσόρτσιλ, επάνω σε μια χαρτοπετσέτα, χωρίς καν να χάσει ενός λεπτού ύπνο, κοροϊδεύοντας και ξεπουλώντας ακόμη και τους δικούς του φανατικούς πιστούς του ΚΚΕ, με ένα απλό «σβαρνούτ»! Δείτε τι έγινε με τον Τίτο, που πρώτος κατάλαβε ότι οι Ρώσοι δεν έχουν και πολύ μπέσα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των ρωσικών λεονταρισμών είναι κι αυτό που έγινε το 1982, όταν οι Παλαιστίνιοι του Αραφάτ ήταν εγκλωβισμένοι και αποκλεισμένοι σε ένα τμήμα της Βηρυτού, με τους Ισραηλινούς να τους σφυροκοπούν ανελέητα και έτοιμοι να τους αποτελειώσουν. Ο τότε αρχηγός της σοβιετικής ένωσης Λ. Μπρέζνιεφ, αγρίεψε και απείλησε με άμεση επέμβαση της χώρας του εναντίον του Ισραήλ, αφού «οι εξελίξεις επηρεάζουν αρνητικά τα νοτιοανατολικά γεωπολιτικά συμφέροντα της χώρας του»! Ξέρετε πως απάντησαν οι Ισραηλινοί; Με το αρχαίο ελληνικό «μολών λαβέ»! Ξέρετε την συνέχεια; Ούτε κιχ δεν έβγαλε (έκτοτε) η Ρωσία… Τόσο καλά. Η μικρή Ελλάδα όμως έστειλε πλοία για να πάρει τους Παλαιστίνιους επιζήσαντες. Ή μήπως θυμόσαστε την πιο πρόσφατη περίπτωση όπου η Αμερική και το ΝΑΤΟ βομβάρδιζαν νυχθημερόν την ορθόδοξη Σερβία; Εκτός από κάποια ανέξοδα μπλα μπλα, τι έκανε η μεγάλη προστάτιδα της Ορθόδοξης πίστης; Τίποτα απολύτως. Και άλλα πολλά παρόμοια. Με αποκορύφωμα το πρόσφατο δούλεμα του Κρεμλίνου στην χειμαζόμενη Ελλάδα, με την «ανεξήγητη» απόσυρση του επενδυτικού ενδιαφέροντος της, αλλά και με την προχθεσινή «προσβολή» περί προβληματικής χώρας, και την προτροπή του Πούτιν να μην γίνονται ρωσικές επενδύσεις στην Ελλάδα. Τώρα που τις χρειαζόμαστε πιο πολύ από ποτέ. Ο ίδιος ο Πούτιν, που κάποιοι αλαφροΐσκιωτοι (βλ. Λιακόπουλο) τον θεωρούσαν μέχρι χθες (μπορεί κι ακόμη) ως τον μεγάλο θεόσταλτο Σωτήρα της Ελλάδας και της Κύπρου. Στη περίπτωση μάλιστα της Κύπρου, το ενδιαφέρον του ήταν … «έκδηλο» (τι να σας πω)! Κάτι σαν τον εξαδάχτυλο μαρμαρωμένο βασιλιά, που θα πάρει την Πόλη από τους άπιστους Τούρκους, και θα μας τη χαρίσει, διότι είμαστε ντερμπεντέρηδες, ωραίοι ως Έλληνες, και πάνω απ όλα ομόδοξοι… Καλά, μη φάτε, θα σφάξουμε γλάρο! Αυτή λοιπόν είναι η σκληρή πραγματικότητα όσον αφορά στο περίφημο ξανθό γένος. Που πέρα από μπόλικους (αλκοολικούς και νεόπλουτους) τουρίστες, που μας προτιμούν για πολύ πεζούς λόγους (ήλιος, θάλασσα, φτήνια, ελεύθερο αλκοόλ, αραβική άνοιξη, κλπ) δεν έχει να μας προσφέρει και πολλά. http://www.antinews.gr

26/8/13Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, το φρενοκομείο και τα σχέδια του Ερντογάν για την κατάληψη νησιών του Αιγαίου Εικόνα από φάση μεγάλης διακλαδικής αποβατικής άσκησης των Τούρκων σε ακτή του Σεφερίχισαρ, που απεικονίζει ακτή κάποιου ελληνικού νησιού. Το σενάριο και η διεξαγωγή προϋποθέτει την ΕΓΚΡΙΣΗ του πρωθυπουργού Ερντογάν! Του Σάββα Καλεντερίδη Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1989, εν μέσω πολιτικής αστάθειας που επικρατούσε στη χώρα, και ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να «παίξει» με το θυμικό των οπαδών της Αριστεράς και της …Προόδου για να τον στηρίξουν εκλογικά, τον είχε αποκαθηλώσει από το θρόνο του Προέδρου της Δημοκρατίας (1985), είχε κάνει την εξής δήλωση που πραγματικά έχει μείνει στην ιστορία: «Η χώρα μετεβλήθη σε ένα απέραντο φρενοκομείο». Πριν επανέλθουμε στα περί φρενοκομείου, για να μην παρεξηγηθούμε, να αναφερθούμε και στον ορισμό του «χρήσιμου ηλίθιου», όπως τον δίνει η ιστοσελίδα slang.gr: Με τον όρο αυτό χαρακτήριζε ο Βλαντίμιρ Λένιν τους διανοουμένους και άλλους ανένταχτους συναγωνιστές και συνοδοιπόρους, και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, που συνεπικουρούσαν το μπολσεβικικό κίνημα, χωρίς να αποτελούν μέλη του. Τι σημαίνει να είσαι (ή να γίνεσαι) χρήσιμος ηλίθιος; Ότι απλά γίνεσαι αντικείμενο εκμετάλλευσης πιστεύοντας και υπηρετώντας έναν σκοπό που καπελώνουν άλλοι και που απλά σε ανέχονται για όσο τους προσφέρεις αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες σου, ενώ όταν πάψουν να σε χρειάζονται παίρνεις πόδι. Να εξηγήσουμε τώρα γιατί η αναφορά μας σε φρενοκομείο και χρήσιμους ηλίθιους. Στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί μια φιλολογία-επιχειρηματολογία γύρω από το ζήτημα του Αιγαίου, που μόνο από τους δυο προαναφερθέντες όρους μπορεί να εξηγηθεί! Να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα. Πολιτικοί και διανοούμενοι κάνουν λόγο συχνά-πυκνά στις "δυο πλευρές του Αιγαίου", εξομοιώνοντας έτσι τα δικαιώματα της Ελλάδας με αυτά της Τουρκίας στο Αιγαίο, λες και έχουν πάθει ολική τύφλωση και δεν βλέπουν ότι στο Αιγαίο υπάρχει η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος, η Κως, η Ρόδος και άλλα πόσα κατοικημένα αλλά και ακατοίκητα νησία! Άρα, ποιες "δυο πλευρές του Αιγαίου"; Υπάρχει η Ελλάδα, που είναι Αιγαίο, και η Τουρκία,με τις ακτές της που κοιτούν στην Ελλάδα, δηλαδή στο Αιγαίο. Επίσης, δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί, διανοούμενοι και καλλιτέχνες, που για να ξεπεράσουν ακόπως τη σκόπελο των προβλημάτων που δημιουργεί η Τουρκία στο Αιγαίο με την επιθετική-επεκτατική της πολιτική, χαρίζουν το Αιγαίο στα ψάρια του, με τη δήλωση «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»! Ένα άλλο επιχείρημα για το Αιγαίο, πιο …κυριλέ και σοφιστικέ, είναι αυτό που επικαλούνται οι χρήσιμοι ηλίθιοι, που μπορεί στην περίπτωση του Λένιν να ήταν χρήσιμοι στην επανάσταση των Μπολσεβίκων, στην περίπτωσή μας, αν και ορφανά του Λένιν, είναι εξαιρετικά χρήσιμοι στην επιθετική-επεκτατική πολιτική του Ερντογάν στο Αιγαίο (ο οποίος μάλλον δεν συμφωνεί με τη δήλωση «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» αφού θεωρεί ότι ανήκει στην Άγκυρα). Πρόκειται για την χιλιοειπωμένη άποψη, που χρεώνει την ένταση που προκαλείται στο Αιγαίο από ασκήσεις και παραβιάσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, στους στρατοκράτες της Άγκυρας και της Αθήνας. Για να κάνουν μάλιστα πιο …προοδευτικό το επιχείρημά τους, οι «ειρηνόφιλοι» νεροκουβαλητές της Άγκυρας συμπληρώνουν ότι οι στρατοκράτες υπηρετούν, εκτός των άλλων, και τα συμφέροντα των εμπόρων όπλων, που ασφαλώς και υπάρχουν, όπου υπάρχει ένταση και κρίση. Επειδή, όμως, ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη -στον περίπτωσή μας ο Αλλάχ τον βάρβαρο Τούρκο σφετεριστή-, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη, η σύλληψη του Γερμανού υπηκόου στη Χίο, με πολλά καυτά ντοκουμέντα στοχοποίησης ολόκληρης της Χίου, απόδειξη καραμπινάτης επιθετικής κατασκοπίας εις βάρος της Ελλάδος, μας δείχνει ορισμένα πράγματα, στα οποία πρέπει να κάνουμε μια σχετικά εξειδικευμένη αναφορά. Να υπογραμμίσουμε, λοιπόν, ότι ο Γερμανός είχε στρατολογηθεί από τη μονάδα της ΜΙΤ που έχει έδρα τη Μαρμαρίδα, η οποία έχει τομέα ευθύνης τη Ρόδο και τα παρακείμενα σ' αυτήν νησιά. Παρ' όλα αυτά, του ανατέθηκε αποστολή να εγκατασταθεί στη Χίο και να στοχοποιήσει επί δυο χρόνια το σύνολο του μαρτυρικού νησιού. Όμως εδώ τα ενδιαφέροντα είναι δυο. Πρώτον, ότι η Χίος είναι στο στόχαστρο της Τουρκίας και Δεύτερον, ότι την εντολή να εγκατασταθεί στη Χίο και να ασκεί επιθετική κατασκοπία δεν μπορεί να την έδωσε ο προϊστάμενος της ΜΙΤ στη Μαρμαρίδα και θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι είναι περισσότερο από βέβαιο ότι την έδωσε ο ίδιος ο διοικητής της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, ο οποίος δεν είναι ενεργούμενο των στρατοκρατών, αφού είναι το alter ego και άρα απολύτως ελεγχόμενος από τον Ερντογάν. Άρα, το επιχείρημα των εθελοτυφλούντων εθνομηδενιστών της Αριστεράς και της ...Προόδου, ότι αυτά που γίνονται στο Αιγαίο είναι παιχνίδια των ακραίων και των στρατοκρατών της Ελλάδας και της Τουρκίας, πάει περίπατο. Τα επιθετικά σχέδια των Τούρκων για κατάληψη νησιών στο Αιγαίο είναι ζωντανά και είναι αποτέλεσμα ξεκάθαρης πολιτικής στόχευσης των τουρκικών κυβερνήσεων και εν προκειμένω του Ερντογάν! Οπότε, αφήνουμε τους αναγνώστες μας να κρίνουν μόνοι τους τις αναφορές μας για τους χρήσιμους ηλίθιους και για το φρενοκομείο της Αριστεράς και της …Προόδου! Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"