22-23 Σεπτεμβρίου 1944, ο Αρης Βελουχιώτης, το Ίνδαλμα του κ. Τσίπρα βρέθηκε στους Γαργαλιάνους μετά τη μάχη με το ΤΑ του ταγματάρχη Στούπα. Τρία χαρακτηριστικά γεγονότα.
1. Ο Άρης προτιμά το μαχαίρι από το όπλο!
Όταν μετά τη μάχη ο Κλάρας ἔμπαινε στούς Γαργαλιάνους ἀπό τή συνοικία τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα, εἶδε κάποιους ἀντάρτες του νά στήνουν στόν τοῖχο αἰχμαλώτους, ἕτοιμοι νά τούς ἐκτελέσουν. Σταμάτησε τό ἄλογό του, καί τούς φώναξε:
- “Συναγωνιστές, οἰκονομία στίς σφαῖρες. Μαχαίρι”!
- “Συναγωνιστές, οἰκονομία στίς σφαῖρες. Μαχαίρι”!
Ἕνας ἀπό τούς μαυροσκούφηδες σωματοφύλακές του ἦταν ὁ παπά-Ἀνυπόμονος, ὁ ὁποῖος παραδέχεται στό βιβλίο του ὅτι ἡ παραπάνω φρι-κιαστική διαταγή δόθηκε ἀπό τόν Κλάρα στούς Γαργαλιάνους. Προσπα-θῶντας νά ἐλαφρύνει τόν ἀρνητικό ἀντίκτυπο στή μνήμη τοῦ ἀρχηγοῦ του, ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Κλάρας ἔδωσε αὐτή τήν ἐντολή στούς ἀντάρτες τήν ὥρα τῆς μάχης! Δέν ἐξηγεῖ ὅμως τόν τρόπο πού οἱ ἀντάρτες τοῦ ΕΛΑΣ θά πλησίαζαν τούς ταγματασφαλίτες τόσο πολύ τήν ὥρα τῆς μάχης ὥστε νά τούς σφάξουν!
{ Ὑπάρχει ἕνας ἀκόμη λόγος πού αὐτό πού ὑποστηρίζει ὁ πάπα-Ἀνυπόμονος δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀλήθεια. Γιά νά δώσει ὁ Κλάρας μιά τέποια ἐντολή τήν ὥρα τῆς μάχης, θά χρειαζόταν νά εἶναι πολύ κοντά στήν πρώτη γραμμή. Ναί, ἀλλά ὁ Κλάρας ποτέ δέν πλησίαζε στήν πρώτη γραμμή! Παρουσιαζόταν πάντα ἐκ τῶν ὑστέρων. Στό μεγαλύτερο διάστημα τῆς Μάχης τῶν Γαργαλιάνων, αὐτός ἦταν στόν Πύργο, 10 χιλιόμετρα μακριά. Ὅσο γινόταν ἀκόμη ἡ Μάχη, τό πλησιέστερο σημεῖο πού βρέθηκε ἦταν τό ὕψωμα δυτικά τῆς Φλόκας, 3-4 χιλιόμετρα ἀπό τή Δεξαμενή τῶν Γαργαλιάνων, τό κέντρο τῆς σύγκρουσης}.
2. Ο Άρης σφάζει νεαρό ταγματασφαλίτη
ἡ νεαρή τότε Ρένα Κατσίβελα, διηγεῖται:
“... Κατά τή διάρκεια τῆς παραμονῆς τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη στό σπίτι μας συνέβη καί ἕνα φοβερό γεγονός μέ πρωταγωνιστῆ τόν ἴδιο. Ἡ κρεββατοκάμαρα τῶν γονέων μου, πού χρησιμοποιοῦσε ὁ Ἄρης, εἶναι ἀπέναντι στό κεντρικό πάρκο τῆς πόλεως, πού τότε ἦταν ἀκάλυπτος χῶρος στόν ὁποῖον γινόταν κάθε χρόνο τό μεγάλο ἐμπορικό πανηγύρι. Βλέπει ἐπίσης στόν κεντρικό δρόμο τῆς πόλεως πού συνδέει τήν πλατεία μέ τό Γυμνάσιο.
Φαίνεται ὅτι ὁ Ἄρης ἦταν στό παράθυρο καί τράβηξαν τήν προσοχή του οἱ παρακλήσεις καί τά κλάμματα ἑνός νεαροῦ παιδιοῦ κάτω στό δρόμο. Ἕνας ἀντάρτης τό ὁδηγοῦσε μέ τή βία στό Γυμνάσιο, τό ὁποῖο ὁ ΕΛΑΣ χρησιμοποιοῦσε ὡς κρατητήριο.
Διέταξε τόν ἀντάρτη νά ἀνεβάσει τό παιδί ἐπάνω στό σπίτι μας, καί ὁ Ἄρης πῆγε καί τούς συνάντησε στό μέσο τῆς ἐσωτερικῆς σκάλας. Ρώτησε τόν ἀντάρτη γιατί εἶχε συλλάβει τό παιδί καί ἐκεῖνος τοῦ εἶπε ὅτι ἦταν ταγματασφαλίτης. Τό παιδί παρακαλοῦσε ἀκόμη νά τό ἀφήσουν, καί ἔλεγε ὅτι δέν εἶχε κάνει τίποτε.
“... Κατά τή διάρκεια τῆς παραμονῆς τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη στό σπίτι μας συνέβη καί ἕνα φοβερό γεγονός μέ πρωταγωνιστῆ τόν ἴδιο. Ἡ κρεββατοκάμαρα τῶν γονέων μου, πού χρησιμοποιοῦσε ὁ Ἄρης, εἶναι ἀπέναντι στό κεντρικό πάρκο τῆς πόλεως, πού τότε ἦταν ἀκάλυπτος χῶρος στόν ὁποῖον γινόταν κάθε χρόνο τό μεγάλο ἐμπορικό πανηγύρι. Βλέπει ἐπίσης στόν κεντρικό δρόμο τῆς πόλεως πού συνδέει τήν πλατεία μέ τό Γυμνάσιο.
Φαίνεται ὅτι ὁ Ἄρης ἦταν στό παράθυρο καί τράβηξαν τήν προσοχή του οἱ παρακλήσεις καί τά κλάμματα ἑνός νεαροῦ παιδιοῦ κάτω στό δρόμο. Ἕνας ἀντάρτης τό ὁδηγοῦσε μέ τή βία στό Γυμνάσιο, τό ὁποῖο ὁ ΕΛΑΣ χρησιμοποιοῦσε ὡς κρατητήριο.
Διέταξε τόν ἀντάρτη νά ἀνεβάσει τό παιδί ἐπάνω στό σπίτι μας, καί ὁ Ἄρης πῆγε καί τούς συνάντησε στό μέσο τῆς ἐσωτερικῆς σκάλας. Ρώτησε τόν ἀντάρτη γιατί εἶχε συλλάβει τό παιδί καί ἐκεῖνος τοῦ εἶπε ὅτι ἦταν ταγματασφαλίτης. Τό παιδί παρακαλοῦσε ἀκόμη νά τό ἀφήσουν, καί ἔλεγε ὅτι δέν εἶχε κάνει τίποτε.
Ὅταν εἶδε τήν μεγαλύτερη ἀδελφή μου Ἀδαμαντία, πού πήγαινε ἐκείνη τήν στιγμή νά κατέβει τή σκάλα, ἄρχισε νά τήν παρακαλεῖ καί ἐκείνη νά τόν βοηθήσει.
- Δεσποινίς, πέστε τους ὅτι εἶμαι καλό παιδί!
- Πέστε τους ὅτι εἶμαι καλό παιδί!
- Πέστε τους ὅτι δέν ἔχω κάνει τίποτε!
- Δεσποινίς, πέστε τους ὅτι εἶμαι καλό παιδί!
- Πέστε τους ὅτι εἶμαι καλό παιδί!
- Πέστε τους ὅτι δέν ἔχω κάνει τίποτε!
Ὁ Ἄρης ἅρπαξε τό κεφάλι τοῦ παιδιοῦ ἀπό τά μαλλιά, τό στήριξε στό γόνατό του, καί τοῦ ἔκοψε τό λαιμό. Στήν συνέχεια τό πέταξε κάτω στήν σκάλα καί μέ κλωτσιές τό ἔβγαλε στό πεζοδρόμιο. Ὅταν βγῆκε κι αὐτός στό πεζοδρόμιο, πάτησε μέ τίς μπότες του τό κεφάλι τοῦ παιδιοῦ.
Τό ὄνομα τοῦ νεαροῦ παιδιοῦ ἦταν Πολύβιος-Διομήδης Ἀναστό-πουλος...” (Φωτογραφία της οικίας που συνέβει το γεγονός).
Τό ὄνομα τοῦ νεαροῦ παιδιοῦ ἦταν Πολύβιος-Διομήδης Ἀναστό-πουλος...” (Φωτογραφία της οικίας που συνέβει το γεγονός).
3. Ο Άρης κτυπά τους «διπλοκαλαμάδες», πριν τη σφαγή τους
Ὅταν ὁ Κλάρας μπῆκε στό Γυμνάσιο μέ τούς ἑκατοντάδες κρατου-μένους, ἄρχισε νά καλεῖ ὀνόματα ἀπό μιά κατάσταση, πού προφανῶς τοῦ εἶχαν δώσει τά τοπικά στελέχη τοῦ ΕΑΜ/ΚΚΕ. Ὅταν αὐτός πού καλοῦσε ἦταν ἐκεῖ καί ἔβγαινε μπροστά, ἄρχιζε νά τόν κτυπᾶ μέ τό μαστίγιο πού κρατοῦσε, πρίν τόν ἀπομακρύνουν δεμένο γιά τά “περαιτέρω”.
Ὁ συνήθης ὅρος πού χρησιμοποιοῦσε γι'αὐτούς πού πήγαιναν γιά ἐκτέλεση, ἦταν: “πάρτον”. Αὐτόπτες μάρτυρες ἐνθυμοῦνται ὅτι ὁ Κλάρας ἦταν ἰδιαίτερα σκληρός μέ κάποιους πού ὀνόμαζε “διπλοκαλαμάδες”. Αὐτούς δηλαδή πού εἶχαν σέ κάποια περίοδο προσχωρήσει στίς Ὀργανώσεις τοῦ ΚΚΕ, ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΟΠΛΑ, ΕΤΑ, καί μετά ἔφυγαν. Ἀκόμη χειρότερη ἦταν ἡ θέση αὐτῶν πού φεύγοντας ἀπό τίς Ὀργανώσεις τῆς ἀριστερᾶς εἶχαν καταταγεῖ στά ΤΑ.
(Από το έργο μου «ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 1940-45»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου