Greek Military History (Ελληνική Στρατιωτική Ιστορία)
Από αριστερά όπως βλέπουμε την φωτογραφία εύζωνας Νικόλαος Δημόπουλος ( παππούς μου ) , δεξιά του εύζωνας Ιωάννης Μπούρης . Προερχόμενοι από ένα ορεινό χωριό της Γορτυνίας του νομού Αρκαδίας εν ονόματι Τοπόριστα και μετά το 1971 έως και τώρα Θεόκτιστο . Έλαβαν μέρος καθ' όλη τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου .
Με τη λήξη το πολέμου και υπό Γερμανική κατοχή βρέθηκαν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους όπου και έδρασαν εναντίον του άξονα . Κατά την επιστράτευση κατά των συμμοριτών , παρουσιάσθηκαν πάλι να υπερασπίσουν την πατρίδα από την απειλή των συμμοριτών . Ο Ιωάννης Μπούρης τραυματίας κατά την διάρκεια μάχης στα Ιωάννινα ,ως εκ θαύματος επέζησε και απεβίωσε πλήρης ημερών με πολλά προβλήματα λόγο των τραυμάτων του , ανάμεσα στην οικογένεια του που στερήθηκε την παρουσία του από το 1940 κάποιες μεγάλες απουσίες του στον αγώνα κατά του άξονα και από το 1946 έως και το 1948 , ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει , ξεχασμένος από την πατρίδα που ποτέ δεν έριξε ούτε μισή ευθύνη ίσα ίσα υπήρξε υπερήφανος !. Ο παππούς μου ( πατέρας της μητέρας μου ) Νικόλαος Δημόπουλος εφονεύθη ύπουλα στον Δομοκό ενώ σαν εθελοντής μαζί με άλλους δύο συναδέλφους του προχώρησαν για την παραλαβή αγνώστου αριθμού τραυματιών ευζώνων που όμως ήταν πλαστή διότι οι συμμορίτες εφονευσαν την περίπολο και παρίσταναν τους τραυματίες εύζωνες έτσι ώστε να ρίξουν σε παγίδα και άλλους και να φονεύσουν και αυτούς , όπως και τα κατάφεραν . Ο εύζωνας Νικόλαος Δημόπουλος θεωρούταν αγνοούμενος επί σειρά 9 ετών , έως και οι 19 συνάδελφοι του μάρτυρες και ο διοικητής του λόχου του "έφαγαν τα σίδερα" να πουν ότι μην λέτε τους νεκρούς αγνοούμενους για να μην πάρουν οι οικογένειες την σύνταξη θυμάτων πολέμου ( ναι δυστυχώς συνέβαινε και αυτό σε ευρεία κλίμακα , υπάρχουν αποδείξεις περί αυτού ) . Όταν έπεσε είχε ήδη τρία παιδιά τον Κώστα 6 ετών , την Σοφία 4 ετών και τον Θεόδωρο 11 μηνών , τα παιδιά του δεν γνώρισαν ποτέ τον πατέρα τους η μόνες εικόνες που είχαν και έχουν είναι 7 φωτογραφίες του . Αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι απόγονος του και στα 32 έτη υπηρεσίας μου θεωρούσα και θεωρώ καθήκον μου να υπηρετώ είς τό ακέραιο κάθε χιλιοστό εδάφους από οποιαδήποτε απειλή και εχθρό της χώρας μου . Να κουράσω λίγο ακόμα και να πω πως και ο παππούς μου Κωνσταντίνος Αθανασοπουλος έλαβε μέρος σαν χωροφύλακας από το 1940 έως και το 1949 στον αγώνα κατά των Ιταλών , Γερμανών και συμμοριτών , κάποια άλλη στιγμή θα παραθέσω την ιστορία του και φωτογραφία του . Ευχαριστώ για το χώρο και τον χρόνο σας . Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων , αθάνατοι αυτοί που πότισαν με το αίμα τους τα χώματα τα ιερά , είναι τιμή να πέσεις υπέρ πατρίδος .!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου