Το τέλος των ιδεολογιών;
15-10-2018
Το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνος που ασκούσε και συνεχίζει να ασκεί την ιδεολογική εξουσία
Από τον
Ραφαήλ Καλυβιώτη
Ραφαήλ Καλυβιώτη
Σε πείσμα εκείνων που φαντάζονται τη Δύση των ιδεολογιών και την ανά-Δυση των τεχνοκρατών, οι ιδεολογίες είναι ένα ενεργό στοιχείο της προσωπικότητάς μας. Και αυτό διότι όποιος είναι φορέας ιδεών, ιδεολόγος, ούτε μαζοποείται ούτε ποδηγετείται. Αντιθέτως! Διαφοροποιείται. Οι διαφορές στην ιδεολογία οδηγούν τους ανθρώπους και τα κόμματα να πράττουν διαφορετικά. Διαφορετικά πράττει ο προσκείμενος στον πατριωτικό/συντηρητικό χώρο και διαφορετικά πράττει ο προσκείμενος στον αριστερό/διεθνιστικό χώρο.
Ας γίνουμε συγκεκριμένοι. Ανατρέχοντας σε εγχειρίδια του ευρύτερου συντηρητικού χώρου, συναντά κανείς τη λέξη «έθνος» αρκετές φορές. Και είναι αλήθεια ότι το κύριο συστατικό του συντηρητικού χώρου είναι η έννοια του έθνους. Η διαχρονικότητα της ιδιοπροσωπίας ενός λαού, δηλαδή.
Η πίστη στο γεγονός ότι ναι μεν καθείς εξ ημών ζει ελεύθερα τη ζωή του, αλλά, από την άλλη, φέρει ένα χρέος απέναντι στην πατρίδα. Να την παραδώσει, αν όχι καλύτερη απ' ό,τι την παρέλαβε, τουλάχιστον στην ίδια κατάσταση. Η εγχώρια Αριστερά δεν πιστεύει στην έννοια του έθνους. Οι ηττημένοι του Εμφυλίου, η γενιά του Πολυτεχνείου και οι συνεχιστές τους συγκινούνται περισσότερο από τον Μαρξ και λιγότερο από τον Παπαρρηγόπουλο που κατέδειξε ιστορικά τη συνέχεια του Ελληνισμού. Οι απόψεις αυτές κυριάρχησαν σε όλες τις κυβερνήσεις και μετουσιώθηκαν σε πολιτική αντίληψη.
Τα αποτελέσματα αυτής της ιδεοληπτικής πολιτικής είναι εμφανή παντού. Καινοφανείς θεωρίες για γεγονότα μείζονος σημασίας, όπως η Ελληνική Επανάσταση, η σχέση μας με την Ορθοδοξία, προωθούνται με επίμονο τρόπο. Δήθεν «νεωτερικές» θέσεις για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, που τώρα ανακύπτει ξανά, την υποτιθέμενη «καταπίεση» ανύπαρκτων μειονοτήτων στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους προπαγανδίζονται καθημερινά και παντοιοτρόπως.
Η παράδοση του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν κατά το παρελθόν, με αυτόν τον τρόπο, ο φοβικός και δίχως σχέδιο χειρισμός στα Ιμια με τις επακολουθούμενες «γκρίζες ζώνες» και οι συγκρούσεις με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο είναι ενδεικτικές επιλογές της πρακτικής της ομάδας των αριστερών αναθεωρητών. Το διαβόητο βιβλίο της στ΄ δημοτικού του «συνωστισμού στη Σμύρνη», ηλικία στην οποία κτίζονται προσωπικότητες και συνειδήσεις, το πανεπιστημιακό άσυλο της παρανομίας, οι εξοντωτικές απεργίες εναντίον οιασδήποτε ιδιωτικοποίησης καταδεικνύουν τον βαθμό στον οποίο είχε διεισδύσει στη μέση συνείδηση η επιβολή της Αριστεράς στον πολιτικό λόγο και στην πολιτική πρακτική. Το ΠΑΣΟΚ ναι μεν κυβερνούσε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνος που ασκούσε και συνεχίζει να ασκεί την ιδεολογική εξουσία, ενώ βλέπουμε και τα αποτελέσματα εμφανώς από τη στιγμή που έλαβε και πολιτική εξουσία.
Οι συνοικιακοί «διανοούμενοί» μας προσπαθούσαν χρόνια τώρα να μας πείσουν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στις κρίσιμες περιστάσεις των καιρών όσον αφορά την εξωτερική της πολιτική και την εθνική της ασφάλεια παραμένοντας γαντζωμένη κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Την ασφάλεια που μας παρείχε το ΝΑΤΟ την εμπεδώσαμε καλά με την εισβολή στην Κύπρο, ενώ το πρώτο καμπανάκι για την ησυχία που απολαμβάνουμε ως μέρος της Ε.Ε. χτύπησε στα Ιμια. Εθνος που δεν διεκδικεί τίποτα και ποτέ, έθνος που δεν έχει σαφή στόχο στην εξωτερική του πολιτική και στο να επενδύσει στην αυτοδυναμία του μη ζώντας παρασιτικά, εξαρτώμενο από τους συμμάχους του, πάντα είναι καταδικασμένο να διασύρεται σε εξευτελιστικές ήττες.
Η πίστη στο γεγονός ότι ναι μεν καθείς εξ ημών ζει ελεύθερα τη ζωή του, αλλά, από την άλλη, φέρει ένα χρέος απέναντι στην πατρίδα. Να την παραδώσει, αν όχι καλύτερη απ' ό,τι την παρέλαβε, τουλάχιστον στην ίδια κατάσταση. Η εγχώρια Αριστερά δεν πιστεύει στην έννοια του έθνους. Οι ηττημένοι του Εμφυλίου, η γενιά του Πολυτεχνείου και οι συνεχιστές τους συγκινούνται περισσότερο από τον Μαρξ και λιγότερο από τον Παπαρρηγόπουλο που κατέδειξε ιστορικά τη συνέχεια του Ελληνισμού. Οι απόψεις αυτές κυριάρχησαν σε όλες τις κυβερνήσεις και μετουσιώθηκαν σε πολιτική αντίληψη.
Τα αποτελέσματα αυτής της ιδεοληπτικής πολιτικής είναι εμφανή παντού. Καινοφανείς θεωρίες για γεγονότα μείζονος σημασίας, όπως η Ελληνική Επανάσταση, η σχέση μας με την Ορθοδοξία, προωθούνται με επίμονο τρόπο. Δήθεν «νεωτερικές» θέσεις για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, που τώρα ανακύπτει ξανά, την υποτιθέμενη «καταπίεση» ανύπαρκτων μειονοτήτων στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους προπαγανδίζονται καθημερινά και παντοιοτρόπως.
Η παράδοση του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν κατά το παρελθόν, με αυτόν τον τρόπο, ο φοβικός και δίχως σχέδιο χειρισμός στα Ιμια με τις επακολουθούμενες «γκρίζες ζώνες» και οι συγκρούσεις με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο είναι ενδεικτικές επιλογές της πρακτικής της ομάδας των αριστερών αναθεωρητών. Το διαβόητο βιβλίο της στ΄ δημοτικού του «συνωστισμού στη Σμύρνη», ηλικία στην οποία κτίζονται προσωπικότητες και συνειδήσεις, το πανεπιστημιακό άσυλο της παρανομίας, οι εξοντωτικές απεργίες εναντίον οιασδήποτε ιδιωτικοποίησης καταδεικνύουν τον βαθμό στον οποίο είχε διεισδύσει στη μέση συνείδηση η επιβολή της Αριστεράς στον πολιτικό λόγο και στην πολιτική πρακτική. Το ΠΑΣΟΚ ναι μεν κυβερνούσε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνος που ασκούσε και συνεχίζει να ασκεί την ιδεολογική εξουσία, ενώ βλέπουμε και τα αποτελέσματα εμφανώς από τη στιγμή που έλαβε και πολιτική εξουσία.
Οι συνοικιακοί «διανοούμενοί» μας προσπαθούσαν χρόνια τώρα να μας πείσουν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στις κρίσιμες περιστάσεις των καιρών όσον αφορά την εξωτερική της πολιτική και την εθνική της ασφάλεια παραμένοντας γαντζωμένη κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Την ασφάλεια που μας παρείχε το ΝΑΤΟ την εμπεδώσαμε καλά με την εισβολή στην Κύπρο, ενώ το πρώτο καμπανάκι για την ησυχία που απολαμβάνουμε ως μέρος της Ε.Ε. χτύπησε στα Ιμια. Εθνος που δεν διεκδικεί τίποτα και ποτέ, έθνος που δεν έχει σαφή στόχο στην εξωτερική του πολιτική και στο να επενδύσει στην αυτοδυναμία του μη ζώντας παρασιτικά, εξαρτώμενο από τους συμμάχους του, πάντα είναι καταδικασμένο να διασύρεται σε εξευτελιστικές ήττες.
*Πολιτικός επιστήμων και πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών (diesy.gr) - rkaliviotis@gmail.com
ΠΗΓΗ:https://www.dimokratianews.gr/content/91506/telos-ton-ideologion
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου