Οι «γιορτές» των αριστερών δεν είναι «γιορτές μίσους»?
Κάνουν γιορτές για τον μακελάρη της Πελοποννήσου Καπετάν Πέρδικα και δηλώνουν:
«Θα βγούμε νικητές και ας είναι οι θυσίες μας βαριές».
«Θα βγούμε νικητές και ας είναι οι θυσίες μας βαριές».
Η αιματηρή πορεία του εν λόγω αντάρτη του ΕΛΑΣ και του λεγόμενου ΔΣΕ, είναι γραμμένη σε μιά σειρά φιλικών του κειμένων, τα οποία είναι τόσο αντικειμενικά και πλήρη, ώστε ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΝ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ στις σφαγές του Μελιγαλά, των Γαργαλιάνων και της Πύλου, ή στα Δεκεμβριανά της Αθήνας. Είναι σαν να εξαφανίστηκε μετά τη σφαγή του λοχαγού Θανάση Οικονομόπουλου, το καλοκαίρι του 1943 στο Γαρδίκι για αντεκδίκηση, μέχρι την άνοιξη του 1945 που φυγοδικούσε στο Μαίναλο επικηρυγμένος για 25 εκατομύρια δραχμές.
Δύο-τρία μικρά αποσπάσματα από την ενδιάμεση δράση του, που αποσιωπάται από τους θαυμαστές του:
(1) Γαργαλιάνοι, 23 Σεπτεμβρίου 1944, επομένη της νίκης του ΕΛΑΣ και εισόδου του στην πόλη.
Διηγείται ο Φώτης Χαρούπας: «...Τήν ἄλλη μέρα τό πρωΐ πέρασε ἀπό ἐδῶ ἀπ'ἔξω ὁ Πέρδικας (σ.σ. Ὁ Πέρδικας μέ τήν ὁμάδα του εἶχε ξενυχτήσει στό σπίτι τοῦ Λαμπούση, στόν Ἀνεμόμυλο, ὄχι πολύ μακριά ἀπό τό σπίτι τοῦ Χαρούπα). Πήγαινε ἐδῶ δίπλα νά δεῖ μιά γνωστή του, τή Μαγδαληνή Καμπύλη (τοῦ Κατσικάδα πού λέμε). Ὅταν μοῦ εἶπε ὁ Πατρούλιας γιά τόν Μάκη καί τόν Μέμμο, ὅτι τούς σφάξανε στό Ἅγιο Σπυρίδωνα, μετά ἔγινε γνωστό ὅτι τούς ἔσφαξε ὁ Πέρδικας.
Διηγείται ο Φώτης Χαρούπας: «...Τήν ἄλλη μέρα τό πρωΐ πέρασε ἀπό ἐδῶ ἀπ'ἔξω ὁ Πέρδικας (σ.σ. Ὁ Πέρδικας μέ τήν ὁμάδα του εἶχε ξενυχτήσει στό σπίτι τοῦ Λαμπούση, στόν Ἀνεμόμυλο, ὄχι πολύ μακριά ἀπό τό σπίτι τοῦ Χαρούπα). Πήγαινε ἐδῶ δίπλα νά δεῖ μιά γνωστή του, τή Μαγδαληνή Καμπύλη (τοῦ Κατσικάδα πού λέμε). Ὅταν μοῦ εἶπε ὁ Πατρούλιας γιά τόν Μάκη καί τόν Μέμμο, ὅτι τούς σφάξανε στό Ἅγιο Σπυρίδωνα, μετά ἔγινε γνωστό ὅτι τούς ἔσφαξε ὁ Πέρδικας.
Ὅταν πῆγε στήν Καμπύλαινα, τό πουκάμισό του ἦταν γεμάτο αἵματα. Αὐτή τοῦ ἔβαλε τίς φωνές.
- Τί εἶναι αὐτά ποῦ κάνετε, Μῆτσο: Δέν ντρεπόσαστε! Σκοτώσατε τά παιδιά! Φύγε ἀπό δῶ, δέν σέ χαιρετάω!».
- Τί εἶναι αὐτά ποῦ κάνετε, Μῆτσο: Δέν ντρεπόσαστε! Σκοτώσατε τά παιδιά! Φύγε ἀπό δῶ, δέν σέ χαιρετάω!».
(2) Μετά τους Γαργαλιάνους ο Πέρδικας μέ τούς συντρόφους του έφυγαν για το επίνειο του Μαράθου. Καθ'ὁδόν γιά τόν Μάραθο τήν 23η Σεπτεμβρίου 1944, πέρασε ἀπό τό κτῆμα τοῦ συμπατριώτη του Δημήτρη Κουτσούνη, ἀπό τό χωριό Τρίλοφο (Μπραήμι) τῆς Μεγαλόπολης, ὁ ὁποῖος εἶδε ὅτι τά ροῦχα του ἦταν “πνιγμένα” στό αἷμα. Τα κτήματα του Κουτσούνη, στήν ἀγροτική περιοχή Χοχλαστή μεταξύ Γαργαλιάνων καί Μαραθου, τα καλλιεργούσε ο εξάδελφός του Γεώργιος Μαρκόπουλος ἀπό τό χωριό Τρίλοφο (Μπραΐμι) τῆς Μεγαλόπολης κοντά στο Βάγγου του Πέρδικα. Ο Μαρκόπουλος είπε ότι «από κεῖ πέρασε ὁ Πέρδικας μέ τούς συντρόφους του μετά τή Μάχη τῶν Γαργαλιάνων. Σταμάτησαν στό σπίτι πού μέναμε καί στή γούρνα τοῦ πηγαδιοῦ ἔπλυναν τά μαχαίρια τους ἀπό τά αἵματα (Τό γεγονός τοῦ πλυσίματος τῶν μαχαιριῶν στή γούρνα τοῦ πηγαδιοῦ στή Χοχλαστή, ἔχει διασταυρωθεῖ καί ἀπό δυό ἀκόμη πρόσωπα πού ἦταν τήν ἡμέρα ἐκείνη στό σπίτι πού ἔμενε ὁ Γιώργης Μαρκόπουλος).
(3) Στο Κάστρο της Πύλου, 24 Σεπτεμβρίου 1944. Ο ταγματάρχης Παναγιώτης Στούπας έχει δεχθεί τη συμφωνία των Πυλίων με τον ΕΛΑΣ «να παραδόσει τα όπλα, και ο ΕΛΑΣ να μην προβεί σε εκτελέσεις ταγματασφαλιτών ή αμάχων, ούτε να γίνει πλιάτσικο στην Πύλο». Ο Στούπας έχει ανακοινώσει την παράδοση στους οπλίτες του, και έχει διατάξει να ανοίξουν οι πύλες του Κάστρου.
Ακολουθεί μαρτυρία αυτόπτη μάρτυρα:
«... ὁ Στούπας βρισκόταν κοντά στήν πύλη τοῦ Κάστρου, δεξιά ὅπως μπαίνουμε, ἔξω ἀπό ἕνα μικρό γραφεῖο τῆς φρουρᾶς. Καθόταν σέ μιά καρέκλα, πίσω ἀπό ἕνα ἁπλό τραπέζι, πάνω στό ὁποῖο εἶχε ἀποθέσει τό πηλίκιό του καί τό πιστόλι του. Ἀριστερά ὅπως μπαίνουμε, καί σέ ἀπόσταση 20-25 μέτρα ἀπό αὐτόν, ἦταν ἀκροβολισμένοι οἱ ὁπλίτες τοῦ Τάγματος ἀσύντακτοι, καθώς καί οἱ ἄμαχοι, γύρω στά 500 ἄτομα ὅλοι μαζί. Χωρίς προειδοποίηση, καί χωρίς νά πεῖ οὔτε μιά λέξη, σέ μιά στιγμή πῆρε στό χέρι τό πιστόλι του καί πυροβολήθηκε στόν κρόταφο. Τό σῶμα του παρέμεινε καθισμένο στήν καρέκλα, καί ἐκεῖ τό βρῆκε ὁ Πέρδικας, ὁ πρῶτος ἀντάρτης πού μπῆκε στό Κάστρο, λίγα μόλις λεπτά μετά τήν αὐτοκτονία τοῦ Στούπα»...
«Ὁ Πέρδικας, μπαίνοντας στό Κάστρο, χαιρετοῦσε κουνώντας καί τά δυό του χέρια, καί ἀποκαλοῦσε τούς ταγματασφαλίτες καί τούς ἄμαχους «ἀδέρφια». Ἀφοῦ πλησίασε τόν νεκρό Στούπα, πῆρε ἀπό τό τραπέζι τό πηλίκιό του καί τό φόρεσε. Μετά, ἔβγαλε ἀπό τόν νεκρό τό χιτώνιό του, μέ τήν κορῶνα καί τό ἀστέρι τοῦ ταγματάρχη, καί τό φόρεσε κι αὐτό. Τότε, τράβηξε τό μαχαίρι του κι ἔδωσε 5-6 μαχαιριές στούς ὤμους καί στό στῆθος τοῦ νεκροῦ Στούπα!
Τό ἑπόμενο διάστημα ὁ Πέρδικας κυκλοφοροῦσε μέ το καπέλλο καί τό χιτώνιο τοῦ Στούπα...».
Να προσθέσω και κάτι που γάφει ο ιστοριογράφος του Κριμπάς, ο οποίος φέρει τούς γονεῖς τοῦ Πέρδικα νά λένε καί τά ἑξῆς γιά τόν γιό τους: «... ἔλεγε καί ξανάλεγε ὁ γέρο-Πέρδικας: «Εἶμαι περίεργος νά ἰδῶ τί σόϊ ἄνθρωπος θά γίνει αὐτό τό παιδί»...
«... ὁ Στούπας βρισκόταν κοντά στήν πύλη τοῦ Κάστρου, δεξιά ὅπως μπαίνουμε, ἔξω ἀπό ἕνα μικρό γραφεῖο τῆς φρουρᾶς. Καθόταν σέ μιά καρέκλα, πίσω ἀπό ἕνα ἁπλό τραπέζι, πάνω στό ὁποῖο εἶχε ἀποθέσει τό πηλίκιό του καί τό πιστόλι του. Ἀριστερά ὅπως μπαίνουμε, καί σέ ἀπόσταση 20-25 μέτρα ἀπό αὐτόν, ἦταν ἀκροβολισμένοι οἱ ὁπλίτες τοῦ Τάγματος ἀσύντακτοι, καθώς καί οἱ ἄμαχοι, γύρω στά 500 ἄτομα ὅλοι μαζί. Χωρίς προειδοποίηση, καί χωρίς νά πεῖ οὔτε μιά λέξη, σέ μιά στιγμή πῆρε στό χέρι τό πιστόλι του καί πυροβολήθηκε στόν κρόταφο. Τό σῶμα του παρέμεινε καθισμένο στήν καρέκλα, καί ἐκεῖ τό βρῆκε ὁ Πέρδικας, ὁ πρῶτος ἀντάρτης πού μπῆκε στό Κάστρο, λίγα μόλις λεπτά μετά τήν αὐτοκτονία τοῦ Στούπα»...
«Ὁ Πέρδικας, μπαίνοντας στό Κάστρο, χαιρετοῦσε κουνώντας καί τά δυό του χέρια, καί ἀποκαλοῦσε τούς ταγματασφαλίτες καί τούς ἄμαχους «ἀδέρφια». Ἀφοῦ πλησίασε τόν νεκρό Στούπα, πῆρε ἀπό τό τραπέζι τό πηλίκιό του καί τό φόρεσε. Μετά, ἔβγαλε ἀπό τόν νεκρό τό χιτώνιό του, μέ τήν κορῶνα καί τό ἀστέρι τοῦ ταγματάρχη, καί τό φόρεσε κι αὐτό. Τότε, τράβηξε τό μαχαίρι του κι ἔδωσε 5-6 μαχαιριές στούς ὤμους καί στό στῆθος τοῦ νεκροῦ Στούπα!
Τό ἑπόμενο διάστημα ὁ Πέρδικας κυκλοφοροῦσε μέ το καπέλλο καί τό χιτώνιο τοῦ Στούπα...».
Να προσθέσω και κάτι που γάφει ο ιστοριογράφος του Κριμπάς, ο οποίος φέρει τούς γονεῖς τοῦ Πέρδικα νά λένε καί τά ἑξῆς γιά τόν γιό τους: «... ἔλεγε καί ξανάλεγε ὁ γέρο-Πέρδικας: «Εἶμαι περίεργος νά ἰδῶ τί σόϊ ἄνθρωπος θά γίνει αὐτό τό παιδί»...
Ἡ γυναίκα του, ἡ Θανάσω, εἶπε κάποτε προφητικά στήν ἀδελφή της:
«Τόν βλέπεις, Μαγδαληνή, τούτονε; Θά κλείσει σπίτια. Θά κάψει χῶρες καί χωριά!» [...]
Τό ἀλάθητο μητρικό ἔνστικτο δέν τή γέλασε. Ἡ ἐξέλιξη τῶν γεγονότων τή δικαίωσε.»
«Τόν βλέπεις, Μαγδαληνή, τούτονε; Θά κλείσει σπίτια. Θά κάψει χῶρες καί χωριά!» [...]
Τό ἀλάθητο μητρικό ἔνστικτο δέν τή γέλασε. Ἡ ἐξέλιξη τῶν γεγονότων τή δικαίωσε.»
Ὁ συγγραφέας, θαυμαστῆς τοῦ Πέρδικα καί τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, δέν φαίνεται νά ἀντιλαμβάνετο τήν τραγική εἰρωνία τῶν γραμμῶν αὐτῶν, ἄν καί είχαν περάσει 50 χρόνια όταν τα έγραφε!
Τελειώνω με ένα περίεργο σχόλιο που είδα να γίνεται 2-3 φορές στο διαδίκτυο:
«Εν τάξει, δεν είναι και τίποτε σοβαρό που οργανώνει γιορτές το ΚΚΕ και στήνει μνημεία για καπετάνιους και μάχες. Πολλοί λίγοι πηγαίνουν όταν τις οργανώνουν στα χωριά και στα βουνά, μόνο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη μαζεύουν κόσμο».
Είναι κάτι κι αυτό! Όπως το βλέπει κανείς...
«Εν τάξει, δεν είναι και τίποτε σοβαρό που οργανώνει γιορτές το ΚΚΕ και στήνει μνημεία για καπετάνιους και μάχες. Πολλοί λίγοι πηγαίνουν όταν τις οργανώνουν στα χωριά και στα βουνά, μόνο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη μαζεύουν κόσμο».
Είναι κάτι κι αυτό! Όπως το βλέπει κανείς...
Ιωάννης Κ. Μπουγάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου