Μονή Παναγίας στο Σοφικό Κορινθίας.
5/3/2018. Επίσκεψη στον τόπο μιάς από τις πλέον αποτρόπαιες μαζικές σφαγές της κόκκινης τρομοκρατίας του 1943-44 στην Κορινθία, την παραμονή της εορτής της Μονής, στις 14 Αυγούστου 1944.
5/3/2018. Επίσκεψη στον τόπο μιάς από τις πλέον αποτρόπαιες μαζικές σφαγές της κόκκινης τρομοκρατίας του 1943-44 στην Κορινθία, την παραμονή της εορτής της Μονής, στις 14 Αυγούστου 1944.
Βρήκαμε εκεί την πατριώτισσα (εκ Μεσσηνίας) μοναχή Λυδία, η οποία μας εντυπωσίασε για το έργο της. Είναι εκεί από το 1979. Βρήκε το συγκρότημα της Μονής σε κατάσταση εγκατάλειψης, αφού για πολλές δεκαετίες δεν είχε μοναχές και για πάνω από 20 χρόνια μετά το θάνατο του τελευταίου ενοίκου (όχι μοναχού) ήταν έρημο και είχε μετατραπεί σε στάβλο από γείτονες!
Πέραν της θαυμαστής μεταμόρφωσης των εσωτερικών χώρων της Μονής (η «αποθήκη» που αναφέρεται στο πιό κάτω απόσπασμα έχει μετατραπεί σε μια χάρμα οφθαλμών αίθουσα με εικόνες και άλλα αντικείμενα χριστιανικής λατρείας), η μοναχή Λυδία μας εντυπωσίασε με την προσωπικότητά της. Ευγενής, ήρεμη, προσηνής και εξαίρετος συνομιλητής. Για μένα η αντιπροσωπευτική μοναχή!
Συνιστώ στους φίλους μου μια επίσκεψη στη Μονή της Παναγίας – είναι 15 λεπτά από τον Ισθμό, στο δρόμο για την Επίδαυρο.
Τα της φριχτής σφαγής εκεί στις 14/8/1944, τα καλύπτω λεπτομερώς στο έργο μου «ΑΘΩΩΝ ΑΙΜΑ», Τόμος Β΄. Εδώ παραθέτω μόνο 2-3 μικρά αποσπάσματα στη μνήμη των θυμάτων. Ελπίζω ότι πριν την αναχώρησή μου για τον Καναδά, θα επισκεφθώ πάλι τη Μονή, γιατί αυτή τη φορά δεν βρήκα τον άνθρωπο που θα με οδηγούσε στην Καταβόθρα του Ζάρακα που έριξαν μερικούς ανθρώπους ζωντανούς.
«... Τό πρωϊνό τῆς 14ης Αὐγούστου, παραμονή τῆς ἑορτῆς τῆς Παναγίας, ὅλοι ὅσοι συνελήφθησαν καί ἔφθασαν σῶοι στό Σοφικό, περίπου 100 άνθρωποι από τα γύρω χωριά, εἶχαν συγκεντρωθεῖ στόν περίβολο τοῦ μοναστηριοῦ. Μερικούς ἐξ αὐτῶν, ἴσως ἐκείνους πού ἔφθασαν πρῶτοι στό μοναστήρι, τούς εἶχαν φυλακίσει σέ μιά μικρή ἀποθήκη. Οἱ ὑπόλοιποι ἦταν ἐλεύθεροι νά περιφέρονται στόν γύρω χῶρο. Ἀπό τή στιγμή τῆς σύλληψης καί μετά, σέ κανέναν δέν εἶχε δοθεῖ φαγητό, ἀλλά οὔτε καί νερό, παρά τή ζέστη τοῦ Αὐγούστου. Στή διάρκεια τῆς ἡμέρας, οἱ κρατούμενοι ξυλοκοπήθηκαν ἄγρια μέ χοντρά ξύλα. Λόγω τοῦ ξυλοδαρμοῦ, πολλοί εἶχαν μετά δυσκολία νά βαδίσουν. Ἀκόμη πιό σοκαριστικό εἶναι τό βεβαιωμένο γεγονός ὅτι στόν ξυλοδαρμό τῶν κρατουμένων πρωτοστάτησαν 3 νεαρές κοπέλες, μέλη τῆς ΕΠΟΝ Σοφικοῦ!...»
«... Ἔριξαν καί σ᾽ ἕνα ἀσβεστοκάμινο, κοντά στό Μοναστήρι. Τό εἶχαν γεμίσει ἀνθρώπους. Ὅσοι ἦταν γέροι καί δέν μποροῦσαν νά περπατήσουν, τούς ἔριξαν στό ἀσβεστοκάμινο κοντά στό Μοναστήρι. Ὅσοι εἶχαν τά πόδια τους, τούς πῆγαν κάτω στήν καταβόθρα...».
«... Πόσοι ἀκριβῶς ἄνθρωποι ἐσφάγησαν ἐκεῖνο τό βράδυ, δέν ἔγινε ποτέ γνωστό. Οἱ καλύτεροι ὑπολογισμοί τούς φέρουν γύρω στούς 70. Στά χωριά τῆς περιοχῆς μάλιστα, τά ἑπόμενα χρόνια ἀκουγόταν ὅτι στό καμίνι ρίχτηκαν οἱ σοροί 47 θυμάτων...».
«... Πόσοι ἀκριβῶς ἄνθρωποι ἐσφάγησαν ἐκεῖνο τό βράδυ, δέν ἔγινε ποτέ γνωστό. Οἱ καλύτεροι ὑπολογισμοί τούς φέρουν γύρω στούς 70. Στά χωριά τῆς περιοχῆς μάλιστα, τά ἑπόμενα χρόνια ἀκουγόταν ὅτι στό καμίνι ρίχτηκαν οἱ σοροί 47 θυμάτων...».
Ιωάννης Κ. Μπουγάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου