Τρίτη 16 Ιουνίου 2020

Αριστεροί Μύθοι

Ioannis Bougas

12-06-2020
12 Ιουνίου 1948. Η ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΔΣΕ»!..
Ένα σχόλιο που γίνεται, όχι τόσον στις δικές μου αναρτήσεις, αλλά το έχω δει συχνά σε κοινοποιήσεις αναρτήσεών μου, είναι το «όλοι τα ίδια κάνανε» ή «και οι δυό πλευρές τα ίδια κάνανε».
Δεν υπάρχει πιό λανθασμένη, πιό άνιστόρητη κατηγορία από αυτή! Οι αντάρτες του λεγόμενου ΔΣΕ δολοφόνησαν 62΄με 67 αιχμαλώτους αιχμαλώτους στρατιώτες του Ελληνικού Στρατού στη Νέδουσα Ταϋγέτου. ΠΟΤΕ, ΠΟΥ, ο Ελληνικός Στρατός δολοφόνησε ομαδικά αιχμαλώτους του «ΔΣΕ»;


«Μέχρι τον Δεκέμβριο του 1948, η αντιμετώπιση των ανταρτών στην Πελοπόννησο είχε ανατεθεί στη Χωροφυλακή και στην Εθνοφυλακή που είχε επιστρατεύσει ντόπιους πολίτες. Στις 12 Ιουνίου 1948 ένας λόχος του 75ου Τάγματος Εθνοφυλακής της Μεσσηνίας έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών στον Ταύγετο. Σκοτώθηκαν 7 εθνοφύλακες και 65-70 πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Όλοι ήταν από τις επαρχίες Μεσσήνης και Καλαμάτας.
Στους εθνοφύλακες δεν έγινε καν η συνήθης πρόταση αν θέλουν να ακολουθήσουν τους αντάρτες για να γλυτώσουν τη ζωή τους. Μετά τρεις ημέρες, δολοφονήθηκαν όλοι πλήν τριών και οι σοροί τους ρίχτηκαν σε μιά χαράδρα στη διάθεση των ορνέων και των αγρίων ζώων! Οι τρείς που γλύτωσαν ήταν τσαγκάρηδες και στάλθηκαν σε κάποιο συνεργείο διόρθωσης αρβυλών αμέσως μετά τη σύλληψή τους.
Σε κάπιο στέλεχος που είπε μετά ότι ρώτησε «γιατί δολοφονήθηκαν οι στρατιώτες», του απάντησαν ότι «βρεθήκαμε μπροστά σε κινήσεις του εχθρού, και ήταν πιθανόν να μας έφευγε κανένας, οπότε θα πρόδιδε την κίνησή μας και την κατεύθυνσή μας. Προκειμένου να χάναμε τα τμήματά μας, ήταν καλύτερα να σκοτώσουμε τους αιχμαλώτους»!
Δείτε τι γράφει, ή ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ, για το φριχτό αυτό έγκλημα ο καπετάνιος του «ΔΣΕ» Αρίστος Καμαρινός, που υποστηρίζει ότι επέζησε κρυπτόμενος για 14 χρόνια σε μιά καταπακτή εντός μιάς οικίας στην Καλαμάτα, πριν φύγει στην Τασκένδη, και επιστρέψει ως ηρωϊκός Αντιστασιακός και γίνει συγγραφέας των «κατορθωμάτων» του στον «ΔΣΕ»:
«...στις 12 Ιούνη, όταν το 75-ο Τάγμα Εθνοφυλακής κινήθηκε από το Μοναστήρι Μαρδάκι προς το Άκοβο, βαδίζοντας σε μια στενωπό, ο λόχος οπισθοφυλακής του βλήθηκε με καταιγιστικά πυρά από την ενεδρεύουσα εκεί διμοιρία του ανθυπολοχαγού Δημήτρη Καστάνη και από τα βαριά πολυβόλα που ο Κονταλώνης είχε τοποθετήσει σε κατάλληλες θέσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πανικός στις γραμμές του αντιπάλου.
Οι κυβερνητικοί στρατιώτες προσπάθησαν να αμυνθούν αλλά οι θέσεις τους δεν τους ευνοούσαν για κάτι τέτοιο, ρίχνοντας μερικές τουφεκιές προσπάθησαν να υποχωρήσουν προς τη Νέδουσα, κάτι τέτοιο όμως στάθηκε αδύνατο αφού το έδαφος ήταν απότομο.
Στη συμπλοκή σκοτώθηκαν 15 οπλίτες και πιάστηκαν 56 αιχμάλωτοι στρατιώτες (σ.σ. Το ΠΡΩΤΟ ΨΕΥΔΟΣ. Αυξάνει τους νεκρούς και ελλατώνει τους αιχμαλώτους) . Ο ΔΣΕ κατέλαβε πολλά λάφυρα ανάμεσα στα οποία ένας ασύρματος και λίγο-πολύ ολόκληρος ο οπλισμός του λόχου».
Αυτό ήταν! Ο καπετάνιος και συγγραφέας δεν αναφέρει ούτε λέξη για το έγκλημα!
Και το κράτος όμως, και η ηγεσία του Ελληνικού Στρατού, τι έκανε;
Ποιός άκουσε γι αυτούς τους νέους που έπεσαν στην υπηρεσία της πατρίδος από σφαίρες των ανταρτών;
Είδατε κανένα μνημείο γι αυτούς, κανένα κενοτάφιο σε κάποιο Στρατιωτικό Νεκροταφείο;
Ακούσατε ποτέ για κανένα μνημόσυνο στον τόπο θυσίας τους;
Οι απόγονοι των ανταρτών εκεί κοντά στον Ταϋγετο έστησαν «Μνημείο του ΔΣΕ»!
ΕΘΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΜΟΥΝ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ.»
Αν διαβάσατε έως εδώ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ τυχόν σχόλια να είναι ευπρεπή.
Κοινοποιείστε το στους φίλους σας, ελεύθερα.
Ευχαριστώ τα μέλη που συστήνουν την Ομάδα σε φίλους τους, εδώ: https://www.facebook.com/groups/345086039275212/

Δεν υπάρχουν σχόλια: