ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΦΩΝΑΖΩ, ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ ΜΟΥ; 

24-09-2021

Γράφει ο Θάνος Τζήμερος.

 Πήραν σπρέι, έφτιαξαν τη χαρτοκοπτική και γεμίσαν τους τοίχους με αυτό που βλέπετε.

Το προωθώ διότι αναγνωρίζετε, υποθέτω, την οικονομική του αξία: γλυτώνουμε, αμέσως-αμέσως, το κόστος του υπέρηχου. Από κει και ύστερα, αφού το παιδί γεννηθεί, θα πρέπει να τροποποιήσουμε κάποιες διαδικασίες.

Προτείνω λύσεις, διότι δεν είναι σωστό να αντιδρούμε στην εξέλιξη του ανθρώπου, ο οποίος ξεπερνάει σιγά-σιγά τον παραδοσιακό και εντελώς φασιστικό διαχωρισμό σε άντρα και γυναίκα, και ανοίγει πανιά για τα 62 φύλα που μέτρησαν οι σύντροφοι, με τελικό στόχο το κανένα φύλο, ώστε να επέλθει έτσι και η πολυπόθητη ισότητα, να εκλείψουν και οι γυναικοκτονίες. (Παρατηρήστε το περίγραμμα της εγκύου: δεν είναι ακριβώς γυναίκα. Είναι ένα άφυλο ον με κουκούλα και φουσκωμένη κοιλιά.) Βέβαια υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα, το πώς θα γεννιούνται παιδιά, αλλά τι διάολο, θα το λύσουμε κι αυτό.

Ίσως με κάποια πορεία , διαδήλωση ή απεργία.

Θα περιμένουμε λοιπόν να μας πει το μωρό αν νιώθει αγοράκι ή κοριτσάκι ή κάτι άλλο από τα 62 φύλα.

Μέχρι να μας πει, ανεξάρτητα από τα ανατομικά του χαρακτηριστικά, θα δηλωθεί στο ληξιαρχείο ως “αδιευκρίνιστο” ή “αναποφάσιστο” ή “υπό εξέλιξη” ή “εν αναμονή” ή κάτι τέτοιο. Δεν δίνουν οδηγίες οι σύντροφοι αν, μόλις μας πει, θα πάμε αμέσως να δηλώσουμε το φύλο ή θα περιμένουμε, γιατί μπορεί να αλλάξει άποψη. Και σε ποια ηλικία οριστικοποιείται η ετυμηγορία του;

Μετά τα 15;

Ή μήπως μπορούμε να θεωρήσουμε ότι “έκατσε η μπίλια” σε ένα φύλο, αν στα 7, ας πούμε, φοράει παντελόνια, παίζει με σπαθιά και φωνάζει “είμαι ο Ζορό”;

Εγώ θα πρότεινα να περιμένουμε μέχρι να πάει στρατό.

Σίγουρα πράματα.

Βέβαια μέχρι τότε, για να μην το επηρεάσουμε, θα το φωνάζουμε, κι εμείς και στο σχολείο, “ψιτ” ή με κάποιον αριθμό ή θα του δώσουμε δύο ονόματα, όπως Τζέισον-Αντιγόνη ή Μήτσος-Λάουρα.

Αλλά κι αυτό ρατσιστικό το βρίσκω διότι προτάσσοντας το αρσενικό (ή και το θηλυκό όνομα), τι άλλο κάνεις από το να ποδηγετείς τον σεξουαλικό προσανατολισμό του;

Ίσως θα πρέπει να χρησιμοποιούμε ουδέτερα χαϊδευτικά, όπως “ζαρκαδάκι”, “δελφινάκι”, “πουλάκι”, “τερατάκι” (αν κάνει πολλές ζημιές) ή να βρούμε κάτι που να αφήνει και μια πολιτική εσάνς όπως “συντροφάκι” ή “συναγωνιστάκι”.

Σοβαρά τώρα: να γιατί δεν πρέπει να ανοίγεις την πόρτα στον δικαιωματισμό.

Διότι δεν έχει όρια.

Πάντα θα ζητάει κάτι παραπάνω.

Δεν έχει σημασία αν είναι παράλογο, σουρεαλιστικό, ηλίθιο. Σημασία έχει πάντα να υπάρχει ένα αίτημα που δεν ικανοποιείται. Αυτές τις ανοησίες δεν τις διακινούν ομοφυλόφιλοι.

Τις παράγουν και πλημμυρίζουν τον τόπο, αριστεροί, που βρήκαν στον συγκεκριμένο τομέα ακόμα ένα πεδίο σύγκρουσης. Διότι αριστερός χωρίς σύγκρουση δεν υπάρχει.

Και τώρα που τους τέλειωσε η ταξική σύγκρουση, καθότι ούτε ο Μπογιόπουλος δεν μπορεί να προσδιορίσει αν ο χασάπης στη γειτονιά που κάνει τρελό τζίρο είναι “προλετάριος” ή “καπιταλιστής”, λανσάρισαν καινούργια συγκρουσιακά δίπολα: για τα φύλα, για τα κατοικίδια, για τα δικαιώματα του κοτόπουλου, της κατσαρίδας, του πλασμώδιου του Λαβεράν.

Βεβαίως όλα αυτά τα όντα, φασιστικά φερόμενοι, τα έχουμε ονομάσει εμείς. Αν ήμασταν προοδευτικοί δημοκράτες θα έπρεπε να τα ρωτήσουμε: πώς σε λένε κατσαρίδα μου; Αν σου απαντήσει, ΟΚ.

Αν δεν σου απαντήσει, μάλλον δεν θα θέλει να έχει πάρε-δώσε με φασίστες.

ΠΗΓΗ:ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΦΩΝΑΖΩ, ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ ΜΟΥ; Γράφει ο Θάνος Τζήμερος. - Polis 24 Polis 24