Τα χωρικά ύδατα

Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)

Με την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. παύει να υφίσταται ουσιαστικό θέμα οριοθέτησης ΑΟΖ στο Αιγαίο. Με τα 12 ν.μ. το 71,5% των υδάτων θα ανήκουν στην Ελλάδα (λόγω των χιλιάδων νησιών και νησίδων), το 8,7% στην Τουρκία και το 19,8% θα μείνουν ανοικτή θάλασσα (διεθνή ύδατα). Η Τουρκία θα δικαιούται μόνο μια μικρής έκτασης ΑΟΖ μεταξύ Λήμνου και Λέσβου (στην έξοδο των Στενών) και δύο πολύ περιορισμένες λωρίδες ΑΟΖ μεταξύ Λέσβου-Χίου και Χίου-Ικαρίας. Το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του 19,8% της ανοικτής θάλασσας (Βόρειο Αιγαίο και Κρητικό Πέλαγος) θα καταστεί ελληνική ΑΟΖ γιατί θα περικλείεται από ελληνικά χωρικά ύδατα. Η Τουρκία, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, δεν μπορεί να διεκδικήσει ΑΟΖ σε θάλασσα στην οποία δεν έχουν προβολή τα χωρικά ύδατά της. Η ΑΟΖ αποτελεί προέκταση των χωρικών υδάτων μέχρι 200 ν.μ. από τα ίδια σημεία βάσης από τα οποία προσμετρώνται τα χωρικά ύδατα.

Η Ελλάδα αρκεί να ανακηρύξει (με κατάθεση συντεταγμένων) τη συνολική  ΑΟΖ της και δε χρειάζεται να ζητάει από την Τουρκία (δε θα το κάνει ποτέ) την οριοθέτησή της στο Αιγαίο προκειμένου να ασκήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά της στην εκμετάλλευση του υπεδάφους (π.χ. υδρογονάνθρακες), του βυθού (π.χ. πολυμεταλλικοί κόνδυλοι) και των υπερκείμενων υδάτων (π.χ. αλιεία).

Η Γεωγραφία και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας δεν επιτρέπουν ουσιαστικά στην Άγκυρα να διεκδικεί ΑΟΖ στο Αιγαίο. Αυτό το γνωρίζουν οι Τούρκοι, γι’ αυτό ισχυρίζονται ότι όλα τα νησιά δεν έχουν δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες πέραν από τα σημερινά χωρικά ύδατα των 6 ν.μ. Πρόκειται για μια «α λα τούρκα» ερμηνεία του Δικαίου της Θάλασσας σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.

Στην Ανατολική Μεσόγειο και ειδικότερα από τις νότιες ακτές της Ρόδου (όπου φτάνει η μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο) επιβάλλεται να γίνει οριοθέτηση με την Κυπριακή Δημοκρατία, συμπεριλαμβανομένης της επήρειας του Συμπλέγματος του Καστελόριζου. Η Αίγυπτος στη συνέχεια θα κληθεί, αν επιθυμεί, να ολοκληρώσει την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ελλάδα. Με την Κυπριακή Δημοκρατία την έχει οριοθετήσει συνολικά

Με τις δύο αυτές ενέργειες στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο, η Ελλάδα, εφαρμόζοντας απόλυτα τις πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, ακυρώνει το τουρκικό αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» που χωρίζει το Αιγαίο στη μέση (25ος Μεσημβρινός) και διεκδικεί  υφαλοκρηπίδα στην Α. Μεσόγειο, με την υποτιθέμενη σύμπραξη του μορφώματος της Βόρειας Κύπρου, μέχρι τα όρια της αιγυπτιακής ΑΟΖ.

Θαλάσσιες ζώνες (χωρικά ύδατα, ΑΟΖ κλπ) δικαιούνται μόνο τα διεθνώς αναγνωρισμένα κράτη όχι μια κατεχόμενη περιοχή, όχι μια κοινότητα. Η αυτοαποκαλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» δεν είναι διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος (την έχει αναγνωρίσει μόνο η Τουρκία)

Ένα κράτος-έθνος είναι κυρίαρχο, ελεύθερο και ασφαλές όταν δεν αναγκάζεται να θυσιάζει τα νόμιμα συμφέροντά του προκειμένου να αποφύγει τον πόλεμο. Στο τέλος δε θα  αποφύγει τον πόλεμο και θα τον διεξάγει υπό τις δυσμενέστερες συνθήκες.

PΠΗΓΗ:Η ανατροπή του status quo - Infognomon Politics