ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΠΟΥΓΑΣ (Ioannis Bougas) - Ιστορία 1940-1949
Πατιαλιάκας Κωνσταντίνος 26/7/2022
ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΎ ΒΡΑΧΙΟΝΑ ΤΟΥ ΕΑΜ/ΚΚΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΚΡΕΣΠΗ.
ΓΕΝΙΚΑ.
Η Εθνική αντίσταση του ΚΚΕ/ΕΑΜ με τον στρατιωτικό βραχίονα τον ΕΛΑΣ, την ΟΠΛΑ και άλλες οργανώσεις είναι γεμάτη από αιματηρά και στυγνά εγκλήματα κατά συνανθρώπων μας, ασχέτως φύλου και ηλικίας, οι οποίοι το μόνο αδίκημα, που είχαν διαπράξει, ήταν η άρνησή τους να ενταχθούν στις τάξεις του ΕΑΜ/ΚΚΕ. Έτσι χαρακτηρίζονταν ως αντιδραστικοί, συνεργάτες των κατακτητών, δοσίλογοι, μαυραγορίτες, Ταγματασφαλίτες και οι ίδιοι, αλλά και οι οικογένειές τους χωρίς δίκες ή στημένες δίκες εκτελούνταν ή εσφάζονταν ως ζώα. Μία χαρακτηριστική εγκληματική περίπτωση είναι η οικογένεια του Ευσταθίου Κρέσπη. Περισσότερα, όπως παρακάτω:
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΉ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΚΡΕΣΠΗ.
Ο Ευστάθιος Κρέσπης ως νέος είχε μεταναστεύσει στην Αμερική, πράξη για την οποία του αποδόθηκε αργότερα από τη τοπική οργάνωση του ΕΑΜ/ΚΚΕ ο τίτλος του αντιδραστικού. Όμως ο Ευστάθιος επέστρεψε στην Ελλάδα και συμμετείχε στους Α΄ και Β΄ Βαλκανικούς Πολέμους. Αρνήθησαν ο Ευστάθιος και ο υιός του Κωνσταντίνος την πρόταση του Κωνσταντίνου Κανελλόπουλου να ενταχθούν στον ΕΛΑΣ, με αποτέλεσμα να εκτελεσθούν με τυφεκισμό στις 25 Ιουλίου 1943 από τους αντάρτες της ομάδας του.
Μετά την εκτέλεση του Ευσταθίου και Κωνσταντίνου οι δύο άλλοι μεγαλύτεροι γιοι, ο Αναστάσιος και ο Νικόλαος διέφυγαν από το χωριό τους. Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ συνέλαβαν τη μητέρα τους Μαρία, ηλικίας 54 ετών, και την εξεβίαζαν να πείσει τα παιδιά της να παρουσιασθούν στον ΕΛΑΣ, γιατί διαφορετικά θα εκτελούσαν την ίδια.
Αργότερα στις 17 Μαΐου 1944 οι Ελασίτες συνέλαβαν στο αγρόκτημα τα αδέλφια τους Κανέλλο, ηλικίας 16 ετών, και Διονύσιο, ηλικίας 12 ετών, και τα οδήγησαν στο τόπο εκτελέσεως. Ενώ νόμισαν ότι τα είχαν σκοτώσει και τα δύο αδέλφια, ο Διονύσιος διεσώθηκε και διέφυγε στην Κυπαρισσία. Οι αιμοσταγείς Ελασίτες την ίδια βραδυά συνέλαβαν τη μητέρα και την κόρη της Θεοφανή, ηλικίας 11 ετών, στο αγρόκτημά τους, όπου κρύβονταν, και τις έσφαξαν ως ζώα.
Κατά την περίοδο των αιματηρών διώξεων του Σεπτεμβρίου 1944, μετά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων, ο Νικόλαος και ο Αναστάσιος, που ο τελευταίος υπηρετούσε αρχικά στη Χωροφυλακή Αθηνών-Πάτρας και στη συνέχεια σε Τάγμα Ασφαλείας, επεδίωξαν να διαφύγουν προς Αθήνα. Πλην όμως μετέβησαν στον Μελιγαλά για λόγους ασφαλείας, όπου ο Νικόλαος εκτελέσθηκε στην Πηγάδα από τους <<γενναίους ήρωες>> του αρχιδολοφόνου Άρη Βελουχιώτη. Έτσι από την 8μελή οικογένεια του Ευσταθίου Κρέσπη διεσώθησαν ο Αναστάσιος και ο Διονύσιος.
ΟΔΟΣ ΑΝΤΕΚΔΙΚΗΣΕΩΣ ΠΟΥ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΡΕΣΠΗΣ ΑΠΟΚΑΛΕΣΕ ΧΡΕΟΣ.
Μετά την απελευθέρωση και την απόλυσή του από το Τάγμα Ασφαλείας, όπου υπηρετούσε, ο Αναστάσιος κυριαρχούμενος από αισθήματα αντεκδικήσεως για την απάνθρωπη εκτέλεση των 6 μελών της οικογένειάς του, επέστρεψε στο τόπο καταγωγής του, στο χωριό Λέπρεο Ολυμπίας. Στο χωριό Θόλο τον Ιούνιο του 1946 με τη βοήθεια ομοιοπαθούς φίλου του σε ενέδρα εφόνευσε τον υπεύθυνο της οικογενειακής τραγωδίας του. Εκδόθηκε ένταλμα συλλήψεώς του και φυγοδικούσε. Το Σεπτέμβριο του 1947 με τα μέτρα επιείκιας του Πρωθυπουργού Θεμιστοκλέους Σοφούλη παρεδόθηκε στις αρχές λαμβάνοντας αμνηστία.
Την 18η Σεπτεμβρίου 1950 ο Αναστάσιος Κρέσπης συνάντησε στην πλατεία του χωριού συγχωριανό του από τους υπευθύνους των δεινών της οικογένειάς του. Ενστικτωδώς εξήγαγε περίστροφο, το οποίο έφερε μαζί του, και εφόνευσε το συγχωριανό του. Αμέσως τράπηκε στα όρη και έγινε για δεύτερη φορά φυγόδικος. Το επόμενο έτος παραδόθηκε στις αστυνομικές αρχές, ενεκλείσθη στις φυλακές της Κυπαρισσίας και ακολούθως παραπέμφθηκε στο Κακουργοδικείο Τριπόλεως. Η υπόθεσή του έλαβε δημοσιότητα και εκδηλώθηκε κύμα συμπαράστασης υπέρ του κατηγορουμένου και πολλοί μάρτυρες γνωρίζοντες τα γεγονότα κατέθεσαν υπέρ του. Το δικαστήριο τεθέν ενώπιον αναίτιων ειδεχθών εγκλημάτων, μεταξύ των οποίων της σφαγής της μητέρας και της 11ετούς αδελφής του κατηγορουμένου τον αθώωσε.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ.
Η περίπτωση της αντεκδικήσεως του Αναστασίου Κρέσπη για τα δεινά, που υπέστη η οικογένεά του από τους Ελασίτες, είναι μία περίπτωση της λευκής τρομοκρατίας, για την οποία οι κονδυλοφόροι της αριστεράς έχουν χύσει ωκεανούς μελάνης, προκειμένου να δικαιολογήσουν την εγκληματική, αντεθνική και προδοτική ένοπλη ανταρσία του ΚΚΕ 1946-1949. Τα θύματα της λευκής τρομοκρατίας, ιδίως στην Πελοπόννησο, ανέρχονται στο 1/10 των εγκλημάτων του ΕΑΜ/ΚΚΕ, που διέπραξαν ο ΕΛΑΣ και οι άλλες εγκληματικές οργανώσεις τους στη διάρκεια της κατοχής σε βάρος των αντιπάλων τους. Θύματα ήταν οι Ελασίτες εκείνοι, που αναίτια εγκλημάτισαν, οι δράστες και όχι συγγενικά τους πρόσωπα και μάλιστα ανήλικα παιδιά. Ασφαλώς σε μια δημοκρατική χώρα τα εγκλήματα αυτοδικίας είναι αδικαιολόγητα και απαράδεκτα. Όμως μετά την απελευθέρωση και τα Δεκεμβριανά το δημοκρατικό πολίτευμα λειτουργούσε στην Ελλάδα πλημμελώς και οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές βρίσκονταν στο στάδιο της αναδιοργάνωσης σε προσωπικό και μέσα. Δεν μπορούσαν να επιβάλουν τη τάξη, την ασφάλεια και τη δικαιοσύνη, ιδίως στην επαρχία.
ΠΗΓΕΣ.
1. Το χρέος του Αναστασίου Κρέσπη.
2. Γιατί ο Εμφύλιος 1941-1949, Δεύτερος τόμος, του Αντιστρατήγου ε.α. Γεωργίου Τζουβαλά.
Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου