Αμαλία
19-20 Οκτωβρίου 1977: οι υποθέσεις τρομοκρατίας Κασσίμη - Σερίφη και η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Μια νύχτα σαν την αποψινή, του 1977, τέσσερις (αριστεροί) τρομοκράτες του ΕΛΑ, με επικεφαλής τον 34χρονο τότε Χρήστο Κασσίμη, αποπειράθηκαν να τοποθετήσουν εκρηκτικό μηχανισμό στο εργοστάσιο της AEG, στο Ρέντη. Ωστόσο, τους αντελήφθησαν δύο αστυνομικοί της Ασφάλειας, που περιπολούσαν στην περιοχή και ακολούθησε ανταλλαγή πυροβολισμών, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν οι δύο αστυνομικοί και ο Κασσίμης. Οι άλλοι τρεις τρομοκράτες διέφυγαν, εγκαταλείποντας το αυτοκίνητο με τις βόμβες.
Την επόμενη μέρα, πέθανε στο νοσοκομείο που είχε μεταφερθεί ο Κασσίμης, που σύμφωνα με την Αστυνομία, πυροβολήθηκε -κατά λάθος- από σύντροφό του. Δέκα ημέρες αργότερα, συνελήφθη ο αριστεριστής Γιάννης Σερίφης, ως ένας από τους τρεις τρομοκράτες που διέφυγαν μετά την συμπλοκή στου Ρέντη και κατηγορήθηκε ότι ήταν αυτός που σκότωσε τον Κασσίμη.
Στις 18 Δεκεμβρίου 1978, στην αίθουσα ασφαλείας των φυλακών Κορυδαλλού αρχίζει η δίκη του Σερίφη. Δικηγόρος του, ο τότε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ -και μετέπειτα υπουργός Δικαιοσύνης- Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Από το Κακουργιοδικείο, παρήλασαν δεκάδες μάρτυρες, μεταξύ των οποίων βουλευτές και ηγετικά στελέχη των κομμάτων της αριστεράς.
Όπως, η Αμαλία Φλέμινγκ, η Μελίνα Μερκούρη και ο Στάθης Παναγούλης από το ΠΑΣΟΚ, ο επικεφαλής της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού, τα στελέχη της, Μανώλης Γλέζος και Ανδρέας Λεντάκης, ο Νίκος Μανιός, του ΚΚΕ Εσωτερικού και μετέπειτα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι πολλοί.
Οι «συμπαραστάτες» και «αλληλέγγυοι» των κομμάτων της αριστεράς, δημιούργησαν βεβαίως ένα κλίμα αθώωσης, που σαφώς επηρέασε την έκβαση της δίκης. Τελικά, ο Σερίφης αθωώθηκε, λόγω αμφιβολιών. Τα χρόνια που ακολούθησαν, ο Σερίφης βρισκόταν μόνιμα στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών, ως ύποπτος για συμμετοχή στις τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά ποτέ δεν βρέθηκαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για να διωχθεί.
Όμως, όταν έγινε η εξάρθρωση της 17Ν. (ή ενός τμήματος της 17Ν., του εκτελεστικού της βραχίονα...), ο πρώτος του ξάδερφος, Παύλος Σερίφης, στην πρώτη κατάθεσή του, τον κατονόμασε ως έναν από τα ιδρυτικά μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης. Μάλιστα, υποστήριξε ότι συμμετείχε και στην δολοφονία του Γουέλς το 1975. Αλλά, κι ότι ήταν αυτός που τον μύησε στην οργάνωση.
Επίσης ο Χριστόδουλος Ξηρός, στις αρχικές του καταθέσεις, τον κατονόμασε ως ιδρυτικό μέλος της 17Ν., κι ως τον άνθρωπο που τον σύστησε στον Κουφοντίνα, ο οποίος εν συνεχεία τον στρατολόγησε στη 17Ν.
Πάντα κατηγορούμενος και πάντοτε αθώος, λόγω αμφιβολιών! Βέβαια, ο άνθρωπος αθωώθηκε οριστικά και αμετάκλητα, αναμφίβολα όμως είχε και καλούς δικηγόρους. Μεταξύ αυτών και την Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία δήλωσε πως ήταν τιμή της που τον υπερασπίστηκε, χαρακτηρίζοντάς τον «Άνθρωπο της ανοιχτής δράσης, του ανεξάρτητου συνδικαλισμού, της κοινωνικής πάλης, που με διαφάνεια έδρασε στη ζωή του. Έναν άνθρωπο που είχε το θλιβερό προνόμιο να στοχοποιείται κατ’ επανάληψη από μηχανισμούς τους οποίους ενοχλούσε η δράση του υπέρ των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας».
Φωτογραφία από την δίκη, στην οποία διακρίνονται, ο Γιάννης Σερίφης στο εδώλιο του κατηγορούμενου και οι βουλευτές και τα στελέχη των κομμάτων της αριστεράς όρθιοι στο πλάι του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου