Αμαλία
Η «Συμφωνία των ποσοστών», οι «καταδιωκόμενοι δημοκρατικοί πολίτες» και η εισβολή του Μαγγανά στην Καλαμάτα.
Τέτοιες μέρες του 1944, συνήφθη στην Μόσχα, μεταξύ Τσώρτσιλ και Στάλιν, η «Συμφωνία των Ποσοστών», με την οποία η Ελλάδα πέρασε οριστικά στο δυτικό στρατόπεδο. Στο εύλογο ερώτημα, γιατί ενάμιση χρόνο μετά, οι αριστεροί αιματοκύλισαν την Ελλάδα, για μια χαμένη υπόθεση, οι αριστεροί απαντούν, πως τον «εμφύλιο» τον προκάλεσε το «κράτος της Δεξιάς», που καταδίωκε τους «δημοκρατικούς πολίτες» και τους ανάγκασε να βγουν στα βουνά για να γλιτώσουν.
Πρόκειται βεβαίως για ένα ακόμα κραυγαλέο ψεύδος της αριστερής παραμυθολογίας, κι αυτό θα το αποδείξω ευθύς αμέσως, με ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στις 16 Ιανουαρίου 1946, αριστεροί συμμορίτες στήνουν ενέδρα στον δρόμο Σπάρτης-Κροκεών και δολοφονούν τον αρχηγό της Χ Λακωνίας, δικηγόρο Γρηγόριο Κοντοβουνήσιο, τον 6χρονο γιο του και δύο συνοδούς τους.
Κι αυτό το ειδεχθές έγκλημα, συνέβη στο πιο ισχυρό «κάστρο της Δεξιάς»! Φανταστείτε τι όργια γίνονταν σε άλλες περιοχές, που υπήρχε μια σχετική πολιτική ισορροπία! Εν τω μεταξύ, εκείνες τις ημέρες η κυβέρνηση Σοφούλη (του Κέντρου, κι όχι της Δεξιάς), εφάρμοσε νόμο περί «αποσυμφόρησης των φυλακών», βάσει του οποίου αποφυλακίστηκαν πολλοί αριστεροί που κρατούνταν για την διάπραξη εγκλημάτων, γεγονός που δημιούργησε μεγάλη ανησυχία στον κόσμο της Δεξιάς.
Τις επόμενες ημέρες, η Χωροφυλακή Λακωνίας έλαβε δρακόντεια μέτρα για την αποτροπή αντιποίνων. Ωστόσο, τα νέα κυκλοφόρησαν γρήγορα στις γύρω περιοχές και η απάντηση στην δολοφονική ενέδρα της Λακωνίας, ήρθε από την γειτονική Καλαμάτα. Άγνωστοι, επιτέθηκαν με χειροβομβίδες σε καφενείο που σύχναζαν αριστεροί, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο άτομα και να τραυματισθούν τέσσερα. Οι αρχές συνέλαβαν 32 υπόπτους για την επίθεση.
Την άλλη μέρα, μετά τις κηδείες, οι αριστεροί εξαπέλυσαν άγρια τρομοκρατία, με επιθέσεις σε δεξιούς πολίτες στους δρόμους, σε καταστήματα, ακόμα και σε σπίτια. Και που όλα αυτά; Σ’ ένα ακόμα «κάστρο της Δεξιάς», όπου το αίμα από τα φοβερά εγκλήματα που είχαν διαπράξει εκεί οι αριστεροί το 1944, έρρεε ακόμα! Μάλιστα, το πρωί της 20ης Ιανουαρίου, στο χωριό Κοπανάκι, ένοπλοι αριστεροί (οι «καταδιωκόμενοι» που λέγαμε...), επιτέθηκαν κατά της τοπικής Χωροφυλακής.
Η απάντηση στην κομμουνιστική τρομοκρατία ήρθε το απόγευμα της 20ής Ιανουαρίου, με την -εξαιρετικά παράτολμη!- εισβολή στην Καλαμάτα μιας δύναμης περίπου χιλίων ανδρών, με επικεφαλής τον Ευάγγελο Μαγγανά, επιζώντα της σφαγής του Μελιγαλά. Το απόσπασμα του Μαγγανά απελευθέρωσε τους συλληφθέντες για την επίθεση στο καφενείο και κάποιους άλλους πολιτικούς κρατούμενους, που ανήκαν στον χώρο της Δεξιάς. Εκτελέστηκαν και 8 αριστεροί, οι οποίοι καταγγέλθηκαν για συμμετοχή στην σφαγή του Μελιγαλά.
Τέλος, έπιασαν ομήρους περίπου 
αριστερούς, που την προηγουμένη είχαν πρωτοστατήσει στην τρομοκρατία. Την άλλη μέρα, κατέφυγαν στα γύρω βουνά, με τους ομήρους, καθώς στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα κατέφθασαν εκτάκτως στρατιωτικά τμήματα, κι ένα αντιτορπιλικό του Ναυτικού. Παράλληλα κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος σε Μεσσηνία και Λακωνία.
Μετά την αποχώρηση των ενόπλων, συγκροτήθηκε επιτροπή αποτελούμενη από τον μητροπολίτη, τον δήμαρχο,τον διευθυντή της UNRRA και τον δικηγόρο Περρωτή (ανιψιό του νομάρχη Μεσσηνίας Δημητρίου Περρωτή, που είχε κατακρεουργηθεί από τον ΕΛΑΣ τον Σεπτέμβριο του 1944), για την απελευθέρωση των ομήρων. Τελικά, οι όμηροι απελευθερώθηκαν.
Και για να τελειώνουμε με το παραμύθι περί «καταδιωκόμενων», παραθέτω τα στοιχεία του Επιτελικού Γραφείου της Ανώτατης Διοίκησης του ΔΣΕ, στα τέλη του 1947, σύμφωνα με τα οποία οι δυνάμεις των ανταρτών κατανέμονταν ως εξής:
«Ανατολική Μακεδονία και Θράκη 3.604, Κεντρική Μακεδονία 2.347, Δυτική Μακεδονία 7.927, Ήπειρος 1.167, Θεσσαλία 3.458, Ρούμελη 2.981».
Στην υπόλοιπη Ελλάδα, που δεν υπήρχαν αντάρτες, δεν καταδιώκονταν οι «δημοκρατικοί πολίτες»;
Πηγή:
Κώστας Καραλής, «Ιστορία των δραματικών γεγονότων Πελοποννήσου, 1943-1949».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου