Αλέξης Τσίπρας, όπως Μιτ Ρόμνεϊ

Του Νικου Χρυσολωρα

«Η Χρυσή Αυγή είναι το μακρύ χέρι του συστήματος», λέει και ξαναλέει ο προσφάτως θιγμένος από την «Καθημερινή» επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. Ποιο σύστημα άραγε εννοεί; Το ηλιακό; Μάλλον όχι. Το 4-3-2-1 που παίζει ο Παναθηναϊκός; Δεν νομίζω. Ο αφορισμός του δύο μόνο ερμηνείες μπορεί να έχει: είτε με τον όρο «σύστημα» ο κ. Τσίπρας εννοεί κάποιο σκοτεινό εξωθεσμικό κέντρο που κυβερνά τη χώρα αντί του Κοινοβουλίου, στην οποία περίπτωση τίθεται το ερώτημα για ποιο λόγο δέχεται το κόμμα του να συμμετέχει στις εκλογές-παρωδία και γιατί οι βουλευτές του καταδέχονται να παριστάνουν τις «γλάστρες» στα βουλευτικά έδρανα, αφού θεωρούν ότι η πραγματική εξουσία βρίσκεται αλλού. Είτε, από την άλλη πλευρά, η λέξη «σύστημα» αναφέρεται στα «συστημικά» λεγόμενα κόμματα, δηλαδή όσα υποστηρίζουν την «αστική» αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Εφόσον ισχύει η δεύτερη ερμηνεία, τότε ο κ. Τσίπρας, ούτε λίγο ούτε πολύ, κατηγορεί στην πλειονότητά τους τούς βουλευτές που στηρίζουν την τρικομματική κυβέρνηση και περίπου το 48% των πολιτών, που τους ψήφισε, ως «εργοδότες» της Χρυσής Αυγής. Τέτοια απαξιωτική στάση έναντι όσων δεν επέλεξαν την αφεντιά του μόνο με την αποστροφή του υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ Μιτ Ρόμνεϊ μπορεί να συγκριθεί, ο οποίος, θυμίζω, κατέταξε στην κατηγορία των παρασίτων το 47% του πληθυσμού της χώρας του, καθώς και τον ηγέτη που τους εκπροσωπεί. Αυτού του είδους οι απλουστεύσεις και γενικεύσεις αποτελούν ψωμοτύρι για τον κ. Τσίπρα όταν αναφέρεται στους πολιτικούς του αντιπάλους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, ως γραία γεγηρακυία εν παρθενία, ωρύεται «αίσχος!», «αιδώς!» και «ντροπή!», κάθε φορά που κάποιος άλλος τολμά να παραλληλίσει τις δικές του βίαιες μεθόδους «αστικής ανυπακοής» σε δημοκρατικά ψηφισμένους νόμους με τις μεθόδους που μετέρχονται άλλοι αντιδημοκρατικοί σχηματισμοί της άκρας Δεξιάς. Είναι φυσικά περιττό να επισημάνει κανείς ότι η διάκριση της βίας μεταξύ «νομιμοποιημένης» και «παράνομης», την οποία επεχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ στην οργισμένη του επιστολή κατά του πρόσφατου σχετικού κειμένου του αρθρογράφου Στέφανου Κασιμάτη, έχει νόημα μόνο σε ανελεύθερα καθεστώτα. Εκτός αν, όπως ανέφερα και προηγουμένως, ο κ. Τσίπρας θεωρεί ότι η κυβέρνηση δεν είναι νόμιμη και οι νόμοι που ψηφίζει το Κοινοβούλιο είναι φενάκη, κάτω από την οποία κρύβεται κάτι άλλο. Μέχρι στιγμής, ο κ. Τσίπρας δεν είχε την καλοσύνη ούτε να μας πληροφορήσει ποιος είναι αυτός ο αόρατος άρχων που ορίζει τις τύχες της δύσμοιρης πατρίδας μας ούτε να μας προσκομίσει στοιχεία για την ύπαρξή του, ως όφειλε άλλωστε, ως γνήσιος υπερασπιστής της «πραγματικής» δημοκρατίας. Τείνω όμως να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι πράγματι πιστεύει στην ύπαρξη αυτού του Σκοτεινού Αφέντη, κάποιου «Σάουρον» που κινεί τα νήματα της Βουλής από τα σκοτεινά δώματα της Μόρντορ. Δεν εξηγείται αλλιώς η μεθοδολογία διεκδίκησης «κοινωνικών αιτημάτων» που προκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η απόλυτη απέχθειά του για όσα αποφασίζει η Βουλή. Από τους μπαχαλάκηδες μέχρι τους κατοίκους της Κερατέας, τους φοροφυγάδες εστιάτορες της Υδρας και τους καθηγητές που «παίρνουν μαύρα» σε ιδιαίτερα, έχει σπεύσει να προσφέρει κάλυψη και να δικαιολογήσει κάθε αδικαιολόγητη παραβίαση του νόμου. Και τέλος, ας μην ξεχνάμε τη ρητορική. Παραθέτω ενδεικτικά δύο αποσπάσματα δελτίων Τύπου (Δ.Τ.) και προκαλώ τους αναγνώστες να μου πουν ποιο εκδόθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και ποιο από τη Χρυσή Αυγή. Δ.Τ.1: «Τα “ισοδύναμα” της συγκυβέρνησης αποδείχθηκαν μία μεγάλη φούσκα. Οι αδύναμοι και οι φτωχοί θα πληρώσουν και πάλι την καταστροφική πολιτική του μνημονίου. Μόνη λύση να τεθεί το... λαϊκό συμφέρον υπεράνω των παράνομων αιτημάτων των τοκογλύφων». Δ.Τ.2: «Ο Υπουργός Εργασίας και η κυβέρνηση... εκτελούν για λογαριασμό της τρόικας και της διεθνούς εποπτείας της χώρας συμβόλαια κοινωνικού θανάτου σε βάρους του λαού». Σε άλλο Δ.Τ., ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι διαπράττει «κοινωνική γενοκτονία». Αν λοιπόν θέλει να βρει «απαράδεκτες εξισώσεις» με τον ναζισμό, ο κ. Σκουρλέτης θα πρέπει να ψάξει στην ιστοσελίδα του κόμματός του...