Εγκλήματα Ακροαριστερών 1942-1967

«Μην ξύνετε πληγές! Όλοι τα ίδια κάνανε...»
(Πονηρή η «εξίσωση», αλλά ούτε κατά διάνοια έκαναν όλοι τα ίδια!)

Αυτή η ΕΝΟΧΙΚΗ φράση λέγονται συχνά από απολογητές των εγκλημάτων της Αριστεράς, αλλά και από άλλους που εννοούν καλώς, αλλά προφανώς δεν γνωρίζουν τα πραγματικά γεγονότα της 8/ετίας 1942-49.

Κατωτέρω παραθέτω την απάντηση ενός φίλου (του Ι.Π.) σε παρόμοιο σχόλιο αναγνώστη ανάρτησής μου της 29/09/2017 (για την δολοφονία αιχμαλώτων στρατιωτών από τους αντάρτες του λεγόμενου «ΔΣΕ») αφού πρώτα περιγράψω τα παρακάτω φωτογραφικά ντοκουμέντα που - επαναλαμβάνω - διαθέτει ΜΟΝΟΝ «η μία πλευρά», το αστικό δημοκρατικό κράτος...

«Ιoannis Papavasileiou:

Κύριε Παπαδοπετράκη, έχω ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΑΠΕΙΡΕΣ φορές, από σκληροπυρηνικούς αριστερούς μέχρι και του γλυκού νερού, να μου υποδείξουν ένα σημείο, ένα μέρος, ένα πηγάδι, ένα σπίτι, ένα ρέμα όπου ταγματασφαλίτες ή ο Ελληνικός Στρατός έκαναν παρόμοια εγκλήματα σωρηδόν με βιασμούς θυγατέρων μπροστά στους γονείς, γυναικών μπροστά στους συζύγους τους, πλιάτσικο, διαπόμπευση και μετά δολοφονία δια μάχαιρας, δημεύσεις περιουσιών, ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ (γιατί το άκουσα κι αυτό από τον αγηψιό μου 25 ετών, ότι και οι Ταγματασφαλίτες έκαναν παιδομάζωμα (!!!) τι άλλο θα ακούσω Παναγία μου!!!), δολοφονίες Καθηγητών, Δικαστικών, Δασκάλων, Ηθοποιών, ΒΙΑΣΜΟΥΣ ΒΡΕΦΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ και μετά θα πάω ΕΓΩ προσωπικά να φέρω ΟΛΑ τα κανάλια και θα καταθέσω στεφάνι ζητώντας ταπεινά συγνώμη για την διαπόμπευση όλης της Αριστεράς, και για τα τόσα που άδικα όλοι εμείς οι φασίστες της καταμαρτυρούμε...

Επίσης αγαπητέ κύριε το «ξύνουμε πληγές» μου ακούγεται λίγο ενοχικό, απλά να ξέρετε είμαι εγγόνι δολοφονηθέντος παππού, η γιαγιά μου, που χθές κήδεψα, ήταν ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΤΟΝ ΜΕΛΙΓΑΛΑ. Ήταν τόσος ο πόνος της, που έλεγε μιά ζωή στην κόρη της και μάνα μου: «... δεν με έπαιρνε κι εμένα παιδάκι μου ένα βόλι να πέθαινα να μην βασανίζομαι με όλες αυτές τις εικόνες, τα καταραμένα τα μαύρα που φόρεσα μιά ζωή, τα μοιρολόγια. τα μνημόσυνα, τα νεκροταφεία, που σας μεγάλωσα μονάχη μου, που δεν γέλασε το χειλάκι μου μιά ζωή να κλαίω!»...

Και τα άκουγα μιά ζωή, και φούντωνε μέσα μου ο πόνος, ο καημός, αλλά και ΜΙΣΟΣ, ναι κύριε μου ΜΙΣΟΣ, γιατί ανθρώπου λογικού χέρι τέτοια ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ και ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ δεν θα τα έκανε!»

Ιωάννης Κ. Μπουγάς
__________________

Συνημμένες φωτογραφίες:
Φωτογραφία 1: Το «ξεροπήγαδο του Μπάρμπα», κοντά στις Λίμνες. Εκεί έριξε το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ τα θύματα της Μιδέας την νύχτα της 15ης προς 16ην Αυγούστου 1944!
Φωτογραφία 2: Η «Τρύπα του Ταράτσα» στον Πάρνωνα. Την παραμονή του 1944, το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ έριξε εκεί 39 Μολαϊτες!
Φωτογραφία 3: Η Τρύπα στο Κακοβούνι στον Φενεό, που εριχνε τα δολοφονημενα θυματα το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ! Αυτές οι πέτρες το 1944 ήταν γεμάτες ξεραμένα αίματα!
Φωτογραφία 4: Η καταβόθρα Ζάρακα, πλησίον του Σοφικού Κορινθίας, όπου το ΕΑΜ/ΟΠΛΑ έριξε τα θύματα σφαγής ανήμερα της Παναγίας του 1944. Η φωτογραφία δείχνει τα οστά των δολοφονηθέντων!
Φωτογραφία 5: Το λιντσάρισμα από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ των 18 Μεσσηνίων στην Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β' της Καλαμάτας, στις 17/09/1944! Εξωφρενική και «δηλητηριώδης» η υποχρεωτική παρουσία μικρών παιδιών μπροστά στα κατακρεουργημένα θύματα!