Η ιδεολογική ηγεμονία ενός χώρου έχει δύο διαστάσεις.
10-05-2020 Σάκης Μουμτζής
Στην πρώτη διάσταση ο ιδεολογικοπολιτικός αντίπαλος αυτολογοκρίνεται. Πριν δηλώσει κάτι, υπολογίζει πώς αυτό θα το εκλάβει η άλλη, η κυρίαρχη πλευρά, και αναλόγως πράττει.
Είτε το καταπίνει, αν προβλέπει πως ο αντίπαλος θα του επιτεθεί, δηλαδή θα τον αποκαλέσει π.χ. «αντικομμουνιστή» ή «ψυχροπολεμικό» είτε δειλά-δειλά το εκφέρει, αν κρίνει πως αυτό δεν θα ενοχλήσει τον αντίπαλο.
Αυτό το λέμε και ιδεολογική υποτέλεια.
Η άλλη διάσταση αφορά την ολοκληρωτική αποδοχή βασικών ιδεολογημάτων του αντίπαλου χώρου. Παράδοση αμαχητί. Κλασσικό παράδειγμα τέτοιας συμπεριφοράς είναι η φράση «τιμούμε την Αριστερά και τους αγώνες της».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου