Αριστεροφασισμός

 23-10-2020

Φ. Κρανιδιώτης: Οι αληθινά φιλελεύθεροι είναι ακλόνητοι, όταν υπερασπίζονται τους Θεσμούς

...

Όποιον δεν γουστάρει η Αριστερά και η όποια εξουσία να δένεται σε ένα παλούκι στην πλατεία Συντάγματος και προτείνω και τον νέο θεσμικό ρόλο των εισαγγελέων και δικαστών, ώστε να μη γίνονται πλέον αντικείμενο κατηγοριών ή επαίνων: απλά να μοιράζουν τις πέτρες στον όχλο. Η Αριστερά, αδέρφια, θεωρεί καταρχήν πως όλοι, μα όλοι, όσοι δεν είμαστε μαζί της, είμαστε φασίστες, νεοναζί, ρατσιστές κ.λπ. Από τον Λαγό, ως τον φίλο μου, μπον βιβέρ και καλό παιδί Μίλτο Βαρβιτσιώτη ή το ΚΙΝ.ΑΛ., γι’ αυτούς, τις διάφορες παραφυάδες του τεμπελχανά Μαρξ, δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Θέλουν, όταν και όπου μπορέσουν, κρεμάλες, πηγάδες κ.λπ. Τα αληθινά «πιστεύω» της η Αριστερά τα εκφράζει όταν οι οπαδοί της γράφουν ανώνυμα, ως τρολ. Θυμίζω πως κατ΄ επανάληψη έχουν κατηγορήσει και τον Κυριάκο Μητσοτάκη για… ακροδεξιές πολιτικές. Ακόμη κι εγώ, που έχω φαντασία, στη σύγκρουσή μας δεν έφτασα ως τέτοια βάθη χολιγουντιανής δημιουργικότητας για τον Κυριάκο.

Στον λεγόμενο αστικό πολιτικό κόσμο νομίζουν ότι μπορούν να κερδίζουν εύσημα από την Αριστερά, όταν συμπαρατάσσονται μαζί της σε πιασάρικες υποθέσεις, που έχει χτίσει καταλλήλως το προφίλ τους η αριστερή δημιουργική δημοσιογραφία. «You wish, my fish» λένε ειρωνικά οι μεγάλοι μας φίλοι και σύμμαχοι. Μη φάτε, θα φάμε γλάρο, λέμε στον Περαία, που η θάλασσά του είναι η πιο γλυκιά. Η Αριστερά, συχνά αφαιρώντας ακόμη και την ανθρώπινη ιδιότητα από τους αντιπάλους της, θεωρεί ότι αυτοί, όποιοι και ό,τι και να είναι, από νεοναζί ως πασόκοι εκσυγχρονιστές και μητσοτακικοί, δεν έχουν δικονομικά δικαιώματα ούτε τεκμήριο αθωότητας και όλοι οι νόμοι κάμπτονται, γίνονται λάστιχο, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της επικράτησης επί των αντιπάλων στο δικαστήριο, στην κοινωνία, στα ΜΜΕ.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και η αλήθεια και η δημοκρατία είναι αστικές προλήψεις. Θα σας δώσω και ένα παράδειγμα εκτροπής θεσμικών παραγόντων σε δίκη. Η πολιτική αγωγή αγορεύει πρώτη περί της ενοχής ή μη των κατηγορουμένων και μετά δικονομικά ΔΕΝ ξαναμιλάει. Δεν έχει δικαίωμα να τοποθετηθεί στο ακροατήριο περί της ποινής ή του ανασταλτικού δικαιώματος της έφεσης που τυχόν θα χορηγηθεί ή μη στους καταδικασθέντες. Ο ρόλος της πολιτικής αγωγής τελειώνει με την απαγγελία της απόφασης περί ενοχής. Τι κάνουν λοιπόν πλέον μερικοί; Αυτά που ο νόμος δεν επιτρέπει να τα πουν μέσα στην αίθουσα τα λένε απέξω στις κάμερες και στους δημοσιογράφους, επαινώντας ή λοιδορώντας εισαγγελείς και δικαστές. Τους βολεύει η εισαγγελική πρόταση ή η απόφαση;

Ζήτω και μπράβο. Δεν τους βολεύει; «Γαλλικά», στοχοποίηση και κατεδάφιση προσώπων. Στη Ζιμπάμπουε του Ρόμπερτ Μουγκάμπε κάπως έτσι γινόταν.

Και θα σας πω άλλον έναν από τους λόγους της παρέμβασής μου. Σε μια παλαιότερη υπόθεση καταδικασθείς αμετάκλητα γιατί λεηλάτησε δημόσιο χρήμα από πανεπιστημιακό ίδρυμα, που πέρασε κάποια χρόνια στις φυλακές, προσέφυγε κατά της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο καταδίκασε τη χώρα μας διότι ένας (1) υπουργός έκανε μία (1) δήλωση για την υπόθεση ενώ ήταν σε εξέλιξη. Διότι θεωρήθηκε ότι παραβίαζε το δικαίωμα αθωότητάς του. Εδώ πρόσφατα είχαμε μπαράζ δηλώσεων και άρθρων, από υπουργούς, βουλευτές, πρώην πρωθυπουργούς, πλακάτ μέσα στη Βουλή, συγκέντρωση και απειλές πως «θα καεί η Αθήνα» απέξω, παρουσία αρχηγών πολιτικών κομμάτων και πολλά άλλα. Και τώρα, σε νέα υπόθεση που ξεκινάει, αρχίζουν πάλι τα ίδια κωμικοτραγικά, που εξευτελίζουν τη Δικαιοσύνη. Αυτά λοιπόν που συμβαίνουν δημιουργούν προϋποθέσεις να προσφύγουν οι όποιοι κατηγορούμενοι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας. Τότε τι θα λένε οι αυτόκλητοι και αναρμόδιοι κήνσορες και οι φλογερές δημοσιογραφούσες πένες; Εύκολο. Θα πούνε πως και το ΕΔΑΔ είναι ναζιστικό, ε;

Οι αληθινά φιλελεύθεροι, αδέρφια, όσοι πιστεύουν στον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό και στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, δεν έχουν καμία δουλειά να συναγελάζονται με την Αριστερά και τους ακτιβιστές της έξω από δικαστικές αίθουσες, η οποία δεν πρόκειται ποτέ να τους χαριστεί. Οφείλουν να είναι ακλόνητοι σαν βράχοι, όταν υπερασπίζονται τους θεσμούς.

«Μάχεσθαι χρη τον δήμον υπέρ του Νόμου όκωσπερ τείχεος» – ο λαός οφείλει να υπερασπίζεται τους Νόμους, όπως τα τείχη της πόλης στην πολιορκία. Πολύ περισσότερο το οφείλουν οι ταγοί. Τα ίδια θα έγραφα εάν αύριο δικαζόταν ο Χ ακροαριστερός για τον δολοφονικό εμπρησμό της Marfin ή οι συλληφθέντες δράστες για την εμπρηστική επίθεση στο γραφείο μου. Έχουν δικονομικά δικαιώματα και τεκμήριο αθωότητας ακόμη κι αυτοί που πήγαν να με κάψουν ενώ ήμουν μέσα στο γραφείο μου. Πιο απλά δεν μπορώ να σας το πω και αυτό είναι το αληθινά φιλελεύθερο.

*Δικηγόρος – πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, www.neadexia.gr