"Είχαμε κάμει μια μικρή ομάδα με όργανα και τις Κυριακές μαζευόμαστε στο "Καψό" και τραγουδάγαμε. Έλεγα τότε ελαφρά τραγούδια. Υπήρχε τότε κι ένα μπουζούκι. Αλλ' εγώ δεν ήξερα να το παίζω. Κάπου-κάπου μονάχα το 'παιρνα και το γρατζούνιζα, έτσι για πλάκα. Κάποια φορά ήρθε η βασίλισσα (Φρειδερίκη)... Εγώ δεν ήθελα να παίξω και να τραγουδήσω με το μπουζούκι. Οι άλλοι όμως επιμένανε. Και τραγούδησα. Όταν τελείωσα, η βασίλισσα με φώναξε και με συγχάρηκε. Εγώ τα 'χασα.
"Ξέρεις, βασίλισσα μου, της είπα. Αν είχα πιο καλό μπουζούκι, θα ευχαριστιόσουνα πιο πολύ. Κοίταξε το, είναι σαράβαλο".
Η βασίλισσα γέλασε και μου 'πε ότι θα μου στείλει ένα καινούριο για να παίζω καλά. Ε, λοιπόν, μου το έστειλε. Μ' αυτό έμαθα. Τώρα δεν το χρησιμοποιώ, βέβαια. Το 'χω στο σπίτι μου, κρεμασμένο στην πιο καλή γωνία. Και το προσέχω σαν τα μάτια μου".
Γρηγόρης Μπιθικώτσης
1/3/1961 εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου