Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα, το μετριοπαθές κοινοβουλευτικό Εργατικό Κόμμα ήταν ένα άδειο κέλυφος. Όλη η πραγματική δύναμη είχε συσσωρευτεί αθόρυβα από τη σκληρή αριστερά που έλεγχε τώρα τα συνδικάτα, τα προπύργια τοπικής αυτοδιοίκησης στο κέντρο της πόλης και τα εκλογικά Εργατικά κόμματα.