ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΠΟΥΓΑΣ (Ioannis Bougas) - Ιστορία 1940-1949

Ioannis Bougas ·2 ημ. ·

4/9/1944. Η δήλωση του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου* –κατεδίκασε απόλυτα τα Τάγματα Ασφαλείας- που οδήγησε στην Πηγάδα του Μελιγαλά και τις άλλες σφαγές του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο! Έδωσε το πράσινο φως στον ΕΛΑΣ, στον Βελουχιώτη, τον Μπελογιάννη και τους ομοίους τους στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ!

Η δικαιολογία του Παπανδρέου: Μόνο έτσι οι Βρετανοί και η κυβέρνηση θα έρχονταν ΕΙΡΗΝΙΚΑ στην Αθήνα!

Ένα σχετικό απόσπασμα από το έργο μου «Η Ελληνική Βανδ’εα»

«Στις 4 Σεπτεμβρίου 1944, το πρώτο υπουργικό συμβούλιο της νέας κυβέρνησης ενέκρινε το κατωτέρω διάγγελμα:

«ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ

I. Αναγγέλλοντες προς το Έθνος τήν πραγματοποίησιν της Κυβερ­νή­σεως της πλήρους Εθνικής Ενώσεως είμεθα βέβαιοι οτι μεταδί­δομεν χαρμόσυνον είδησιν, διότι απετέλει αύτη πάγκοινον πόθον του Ελ­λη­νι­κού Λαού.

II. Πολιτικόν πρόγραμμα της Κυβερνήσεως αποτελεί τό Εθνικόν Συμ­βό­λαιον του Λιβάνου. Δύο είναι οι μεγάλοι σκοποί μας: Η Εθνική Απελευ­­θέρωσις καί Αποκατάστασις και η Λαϊκή Κυριαρχία.

II...... IV. Παραγγέλλομεν εις τους άνδρας των Ταγμάτων Ασφαλείας όπως εγκα­ταλείψουν αμέσως τας θέσεις των. Έπειτα από τον σχημα­τισμόν της σημερινής Κυβερνήσεως δεν υπάρχει πλέον, δια το μέλλον, ούτε καν η πρόφασις της παραμονής των. Όσοι και μετά την σημερινήν εντολήν μας εξακολουθήσουν παραμένοντες εις την υπηρεσίαν του εχθρού, οφείλουν να γνωρίζουν ότι θα υποστούν αμείλικτον τιμωρίαν.

V. Και υπάρχει και εμφύλιος πόλεμος. Εθνικαί οργανώσεις ευρί­σκονται αντιμέτωποι άλλων εθνικών οργανώσεων, καί συχνή υπήρξεν η ένοπλος σύγκρουσις. Η Κυβέρνησις Εθνικής Ενώσεως από σήμερον παραγγέλλει: «Παύσατε την διαμάχην. Συνεργασθήτε εναντίον των βαρ­βά­ρων κατα­κτη­τών προς απελευθέρωσιν της ιεράς μας Πατρίδος.» Και παραγγέλλει επίσης: «Παύσατε την αυτοδικίαν. Η άπόδοσις δικαιοσύνης δεν είναι δικαίωμα των οργανώσεων και των άτόμων. Είναι δικαίωμα του Κρά­τους» ... Και εφ’ όσον η Κυβέρνησις της καθολικής εμπιστοσύνης τού Ελληνικού Λαού αναλαμβάνει τό εργον της τιμωρίας, η αυτοδικία δεν έχει καμμίαν δικαίωσιν.

VI. ...Δεν θά έπιτραπή εις κανένα να άσκήση ούτε υλικήν ούτε ψυχολο­γικήν βίαν επί τού Λαού μας. Ελεύθερος και κυρίαρχος ο Ελληνι­κός Λαός θα αποφασίση και δια το Πολίτευμα και δια τό Κοινωνικόν κα­θεστώς και δια την Κυβέρνησιν της αρεσκείας του...

VII..., VIII..., IX..., X. Και θέλομεν ν’ απευθύνωμεν χαιρετισμόν Ελευ­θε­ρίας πρός τον Ελληνικόν Λαόν. ... Η αυγή τής Ελευθερίας ανατέλ­λει...».

Ο Γεώργιος Παπανδρέου με το αντιφατικό και αυτοαναιρούμενο διάγγελμα, από κάθε λογική άποψη, και τη σκληρή καταδίκη των Ταγ­μάτων Ασφαλείας, υπέκυψε φοβικά και στον τελευταίο όρο των κομ­μου­νιστών, ο οποίος είχε τεθεί τον Αύγουστο του 1944, πριν συμφω­νήσουν να μετάσχουν στην κυβέρνηση. Αντί της παραίτησης ή τη δημό­σια καταγγελία του ΚΚΕ, επέλεξε να θυσιάσει τους άνδρες των Ταγμά­των Ασφαλείας, τις οικογένειές τους και όλους αυτούς που τα είχαν στηρίξει!

Η κυριολεξία και η εννοιολογική συνέπεια στις δηλώσεις του, δεν ήταν ποτέ ένα από τα ισχυρά χαρακτηριστικά του Παπανδρέου. Η πολιτική του δειλία είναι εμφανής και εδώ, όταν λεει ότι τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν «εις την υπηρεσίαν των κατακτητών εναντίον των Ελ­λή­νων», ενώ γνώριζε από πολλές πηγές ότι δεν ήσαν. Τα Τάγματα Ασφα­λείας ήσαν στην «υπηρεσίαν της κατοχικής κυβέρνησης», και όχι των κατακτητών. Ήταν «εναντίον των κομμουνιστών», δηλαδή ενα­ντίον «κάποιων Ελλήνων», όχι γενικά και ψευδώς «κατά των Ελλήνων».

Τα Τάγματα Ασφαλείας συγκροτήθηκαν για την άμυνα στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, για λογαριασμό των πατριωτών που κινδύνευαν, και για να προλάβουν την κατάληψη της εξουσίας από τους κομμουνιστές, όχι για να υπηρετήσουν τους Γερμανούς. Ο ίδιος ο Παπανδρέου άλλα έλεγε για τα Τάγματα Ασφαλείας στις δηλώσεις του τον Ιανουάριο του 1944 και στη Διάσκεψη της Βηρυτού. Κανείς δεν μπορούσε να απαιτήσει από αυτόν έγκριση ή στήριξη των Ταγμάτων Ασφαλείας. Είχε το δικαίωμα να επιλέξει συνεργασία, έστω και προσωρινή, ακόμη και φιλία, με τους κομμουνιστές. Μπορούσε όμως, και έπρεπε, να αποφύγει να δώσει ελευ­θέρας στους κομμουνιστές να επιτεθούν στα Τάγματα Ασφαλείας και τους υποστηρικτές τους, με την βαρειά καταδίκη τους και ψευδε­πίγραφους βαρείς χαρακτηρισμούς.

Ο Παπανδρέου από την ασφάλεια της Ιταλίας, καλούσε υποκριτι­κά, τα Τάγματα Ασφαλείας να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους επειδή σχη­ματίστηκε η κυβέρνηση εθνικής ενότητος, γνωρίζοντας όμως ότι αυτό δεν σήμαινε τίποτε στην Ελλάδα για την ασφάλεια των ανδρών των Ταγ­μάτων Ασφαλείας και των οικογένειών τους. Το άλλο μεγάλο ολί­σθημα (ή πολιτική αγυρτεία, κατά πολλούς) που έκανε ο Παπαν­δρέου με το διάγγελμά του, ήταν ότι δήλωσε: «και υπάρχει και εμφύλιος πόλε­μος. Εθνικαί οργανώσεις ευρίσκονται αντιμέτωποι άλλων εθνικών οργανώσεων και συχνή υπήρξεν η ένοπλος σύγκρουσις». Σαν πολιτικός νονός, βάπτιζε το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ «εθνική οργάνωση», και την εξίσωνε με τον ΕΔΕΣ, τις «Εθνικές Ανταρτικές Ομάδες» (ΕΑΟ) του Φωστερίδη, την ΠΑΟ, την «Χ», την ΕΔ, την ΠΕΑΝ, κ.λπ.! Αυτή κι αν ήταν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους κομμουνιστές!

Πολύ σωστά, ο Παπανδρέου στο διάγγελμα πρόσθεσε την εντολή: «Παύσατε την αυτοδικίαν. Η απόδοσις δικαιοσύνης δεν είναι δικαίωμα των οργανώσεων και των ατόμων. Είναι δικαίωμα του Κράτους». Το πρόβλημα είναι ότι οι αυτοδικίες συνεχίστηκαν και πολλαπλασιάστη­καν τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, με αρχή τον Πύργο Ηλείας στις 8–9 Σπτεμβρίου 1944. Δεν υπάρχει άλλη δήλωσή του εναντίον των αυτοδικιών, μέχρι τη Συμφωνία της Καζέρτας, στις 26 Σεπτεμβρίου! Μέχρι να υπογράψει ο Σαράφης στην Καζέρτα για την ειρηνική είσοδο του βρετανικού στρατού στην Αττική, ήταν σαν ο ΕΛΑΣ να είχε «ελευθέρας» από τη κυβέρνηση Παπανδρέου και τους συμμάχους, να σκοτώνει και να καταστρέφει. Ο Παπανδρέου, δεν απευθύνθηκε ποτέ ευθέως στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ να μην προχωρήσει σε αυτοδικίες. Αντ΄ αυτού ομιλούσε αόριστα, λέγοντας «παύσατε την αυτοδικίαν». Ο Μελι­γαλάς, οι Γαργαλιάνοι, η Καλαμάτα, ο Πύργος, ο Αχλαδόκαμπος, η Πύλος, ο Μυστράς, αλλά και το Κιλκίς και η Βροντού Σερρών, προ­ετοι­μάστηκαν στις αρχές Σεπτεμβρίου 1944. Η αιματοχυσία της Αθήνας ίσως να καθυστέρησε για ένα δίμηνο και αντί για ματωμένο Οκτώβρη προέκυψε ο ματωμένος Δεκέμβρης!

(*)(Στις Βουλευτικές εκλογές του Φεβρουαρίου 1956 ο Γεώργιος Παπανδρέου πολιτεύθηκε επικεφαλής της Δημοκρατικής Ένωσης, ενός συνασπισμού Κομ­μά­των που περιλάμβανε και την κομμουνιστική ΕΔΑ. Η προεκλογική του επί­σκεψη στους Γαργαλιάνους ήταν ανάθεμα για την μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων που κατέκλυσαν την πλατεία και με φωνές αποδοκιμασίας τον ανά­γκασαν να διακόψει την ομιλία του μετά από λίγα λεπτά. Έφυγε με τη συνο­δεία του, κυνηγημένος μέσα από στενά της πόλης, και στη συνέχεια από αγροτικούς δρόμους. Οι συγγενείς των θυμάτων της σφαγής του Σεπτεμβρίου 1944 τον θεωρούσαν κύριο ηθικό υπεύθυνο, λόγω εκείνης της βαρειάς κατα­δίκης των Ταγμάτων Ασφαλείας!)

Ευχαριστώ πολύ όλους που κάνουν αίτημα φιλίας. Δεν μπορώ να δεχθώ άλλους φίλους. Παρακαλώ, μπορείτε να παρακολουθείτε τις αναρτήσεις μου, οι οποίες είναι πάντα δημόσιες, ή να γίνετε μέλος της Ομάδος "ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΠΟΥΓΑΣ (Ioannis Bougas) - Ιστορία 1940-1949" κάνοντας κλικ εδώ: https://www.facebook.com/groups/345086039275212/