.

14 Ἰανουαρίου

1819.—Μετά την παραίτηση του Πατριάρχου Κυρίλλου Στ΄, ο Γρηγόριος Ε’ αναλαμβάνει τον θώκο για τρίτη φορά. Είχε εκλεγεί από τις 15 Δεκεμβρίου 1818. Ο ιεροεθνομάρτυρας πατριάρχης, που ο εικονικός της επαναστάσεως αφορισμός είναι το μεγάλο επιχείρημα των σημερινών στρατευμένων πολεμίων του, όταν τον προέτρεψαν να φύγη για να γλυτώση την ζωή του απάντησε : «Μὴ μὲ προτρέπετε εἰς φυγὴν· μάχαιρα θὰ διέλθῃ τὰς ρύμας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῶν λοιπῶν πόλεων τῶν χριστιανικῶν ἐπαρχιῶν. Ὑμεῖς ἐπιθυμεῖτε, ἐγῶ μετημφιεσμένος νὰ καταφύγῳ εἰς πλοῖον, ἤτοι κλεισθεῖς ἐν οἰκία οἰουδήποτε εὐεργετικοῦ ἡμῖν πρέσβεως, νὰ ἀκούω, πῶς εἰς τὰς ὁδούς οἱ δήμιοι κατακρεουργοῦν τὸν χηρεύσαντα λαὸν! Οὐχί»




1915.—Υπόμνημα του Μεταξά προς τον Βενιζέλο προβάλλει τις ισχυρές του επιφυλάξεις σχετικά με την εκστρατεία στην Μικρά Ασία. Συνολικώς υπέβαλλε στον Βενιζέλο δέκα Υπομνήματα, με (αύξοντα αριθμό Ι-Χ), με τα οποία τον ενημέρωνε για τα επόμενα βήματα που έπρεπε να κάνει η Ελλάδα στον στρατιωτικό τομέα, εν όψει πιθανού νέου πολέμου με την τουρκία. Αυτά είναι τα κρίσιμα χρόνια που έφεραν αντιμέτωπο τον Μεταξά με τον Βενιζέλο για καθαρώς στρατιωτικά θέματα αλλά με πολιτικές προεκτάσεις και επιπτώσεις και οδήγησαν τον Μεταξά στην παραίτηση του, από την θέση του Αρχηγού του Επιτελείου, την 17η Φεβρουαρίου 1915. Με την ίδια ημερομηνία είναι και το αντίστοιχο Υπόμνημα ΙΧ, περί της αρνήσεως συμμετοχής του Ελληνικού στρατού στην εκστρατεία των Δαρδανελλίων, και την είσοδο της Ελλάδος στον πόλεμο.

1920.—Στο μέτωπον της Μ. Ασίας έχομε δράση περιπόλων.
.—Το Ανώτατο Συμβούλιο της Συνδιάσκεψης των Παρισίων, αποδέχεται το σύμφωνο Τιτόνι – Βενιζέλου, σύμφωνα με το οποίο η Βόρειος Ήπειρος παραχωρείται στην Ελλάδα. Τότε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβερνήσεως Ελευθέριος Βενιζέλος ήλθεν εις απ’ ευθείας διαπραγματεύσεις μετά της Ιταλίας διά να άρη τας αντιδράσεις της και επέτυχεν ούτω να υπογραφή την 29ην Ιουλίου 1919 η περίφημος συμφωνία Βενιζέλου-Τιτόνι διά της οποίας η Ιταλία ανεγνώρισε τας επί της Βορείου Ηπείρου ελληνικός διεκδικήσεις, έναντι αναγνωρίσεως εκ μέρους της Ελλάδος ιταλικής εντολής επί του εναπομένοντος εις την αλβανίαν εδάφους. Διά κοινής επισήμου Πράξεως των της 9ης Δεκεμβρίου 1919, αι τρεις Μεγάλαι Δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείαι της Αμερικής, υιοθέτησαν και επεκύρωσαν την συμφωνίαν Βενιζέλου-Τιτόνι, το δε ανώτατον συμβούλιον της συνδιασκέψεως της ειρήνης υπό την προεδρίαν του Κλεμανσώ εδέχθη την 14 Ιανουαρίου 1920 την συμφωνίαν Τιτόνι-Βενιζέλου και την διά ταύτης αποδεχθείσαν μεθόριον γραμμήν μεταξύ αλβανίας-Ελλάδος. Η συμφωνία αυτή τελικώς δεν εφαρμόσθηκε.