.
.
.
1941.—Ο Ελληνικός στρατός στο μέτωπον της αλβανίας με υπερανθρώπους προσπαθείας, αποκρούει τις σφοδρές επιθέσεις των Ιταλών, μη επιτρέψας να επιτύχουν εδαφικόν κέρδος.
.— Από τον Ιανουάριο του 1941, κύριο πλέον μέλημα του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού ήταν η κάλυψις των νηοπομπών από και προς την Αλεξάνδρεια σε συνεργασία με το βρετανικό ναυτικό.
.—Επιστολή Ζαχαριάδη που καταδικάζει τον πόλεμο της Ελλάδος κατά της Ιταλίας. Κάποιους μήνες πριν, εκθείαζε την συνεργασία Γερμανίας-Ρωσίας… «Απόσπασμα της επιστολής : Ενώ, αφού διώξαμε τους ιταλούς από την Ελλάδα βασική προσπάθειά μας έπρεπε να είναι να κάνουμε μια ξεχωριστή, έντιμη και δίχως παραχωρήσεις ελληνοϊταλική ειρήνη, πράγμα που μπορούσε να γίνει με τη μεσολάβηση της ΕΣΣΔ, [ !! ] η μοναρχοφασιστική διχτατορία συνέχισε τον πόλεμο για λογαριασμό όχι του λαού της Ελλάδας μα της πλουτοκρατίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Μετά το διώξιμο δε των ιταλών από την Ελλάδα, το αίμα των φαντάρων μας χύνεται άδικα, σήμερα δε ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμόςεισπράττει σε αίμα των παιδιών της Ελλάδας, τους τόκους των κεφαλαίων που διέθεσε στα 1935-6 για την παλινόρθωση του Γεωργίου και την εγκαθίδρυση της μοναρχοφασιστικής διχτατορίας του Μεταξά (…) Λαός και στρατός πρέπει να πάρουνε στα χέρια τους τη διαχείριση της χώρας και του πολέμου με σκοπό ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία, εσωτερικό αντιφασιστικό, αντιπλουτοκρατικό λαϊκό καθεστώς, ολόπλευρη προσέγγιση προς την ΕΣΣΔ και βαλκανική συνεργασία με βάση την ειρηνική λύση των εσωβαλκανικών διαφορών (;;)».
1949.—Ο εθνικός στρατός απελευθερώνει την Νάουσαν από τους συμμορίτας, οίτινες είχαν εισέλθει εις αυτήν την 12 Ιανουαρίου. Κατά την αποχώρηση των κομμουνιστών, νέες και νέοι θα απαχθούν βιαίως προς στρατολόγηση και θα ριχτούν αγύμναστοι στην πρώτη γραμμή, στην μάχη της Φλώρινας (12.02.49). Η πόλις πυρπολήθηκε και εκτελέσθηκαν οι περισσότεροι των επιφανών πολιτών μεταξύ αυτών και ο Δήμαρχος.
1950.—Στην Κύπρο η «Εθναρχία», με πρωτοβουλία της Εκκλησίας, διοργάνωσε δημοψήφισμα, το οποίο υποστηρίχθηκε και από την αριστερά.Το 95,7% του ενηλίκου ελληνοκυπριακού πληθυσμού, ψήφισε υπέρ της ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ανακοίνωσε στις 4 Φεβρουαρίου 1950, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β’ στον Κυβερνήτη της Κύπρου. Η κατηγορηματική άρνησις της βρεττανικής κυβερνήσεως μετά το Δημοψήφισμα, αλλαγής του καθεστώτος, προβάλλοντας ως επιχείρημα την στρατηγική σημασία της νήσου, είναι η αφετηρία για μία νέα καμπή στον Ενωτικό αγώνα, καθώς και αλλαγή της ελληνικής στάσεως στην στρατηγική της «μη επεμβάσεως». Κυπριακή αντιπροσωπεία που πήγε στο Λονδίνο, για να παραδώσει σειρά τόμων με τις υπογραφές στον Υπουργό Αποικιών, δεν έγινε δεκτή. «Διακηρύσσομεν ἄπαξ ἔτι, ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, τὴν ἀναλλοίωτον καὶ σταθερὰν ἡμῶν θέλησιν ὑπέρ τῆς ἑνώσεως μετὰ τῆς Μητρὸς Ἑλλάδος, μεθ’ἤς συνδεόμεθα δι’ἀρρήκτων δεσμῶν αἴματος, γλώσσης,θρησκείας, πολιτισμοῦ, ἡθῶν, ἐθίμων καὶ παραδόσεων».
..
1941.—Ο Ελληνικός στρατός στο μέτωπον της αλβανίας με υπερανθρώπους προσπαθείας, αποκρούει τις σφοδρές επιθέσεις των Ιταλών, μη επιτρέψας να επιτύχουν εδαφικόν κέρδος.
.— Από τον Ιανουάριο του 1941, κύριο πλέον μέλημα του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού ήταν η κάλυψις των νηοπομπών από και προς την Αλεξάνδρεια σε συνεργασία με το βρετανικό ναυτικό.
.—Επιστολή Ζαχαριάδη που καταδικάζει τον πόλεμο της Ελλάδος κατά της Ιταλίας. Κάποιους μήνες πριν, εκθείαζε την συνεργασία Γερμανίας-Ρωσίας… «Απόσπασμα της επιστολής : Ενώ, αφού διώξαμε τους ιταλούς από την Ελλάδα βασική προσπάθειά μας έπρεπε να είναι να κάνουμε μια ξεχωριστή, έντιμη και δίχως παραχωρήσεις ελληνοϊταλική ειρήνη, πράγμα που μπορούσε να γίνει με τη μεσολάβηση της ΕΣΣΔ, [ !! ] η μοναρχοφασιστική διχτατορία συνέχισε τον πόλεμο για λογαριασμό όχι του λαού της Ελλάδας μα της πλουτοκρατίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Μετά το διώξιμο δε των ιταλών από την Ελλάδα, το αίμα των φαντάρων μας χύνεται άδικα, σήμερα δε ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμόςεισπράττει σε αίμα των παιδιών της Ελλάδας, τους τόκους των κεφαλαίων που διέθεσε στα 1935-6 για την παλινόρθωση του Γεωργίου και την εγκαθίδρυση της μοναρχοφασιστικής διχτατορίας του Μεταξά (…) Λαός και στρατός πρέπει να πάρουνε στα χέρια τους τη διαχείριση της χώρας και του πολέμου με σκοπό ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία, εσωτερικό αντιφασιστικό, αντιπλουτοκρατικό λαϊκό καθεστώς, ολόπλευρη προσέγγιση προς την ΕΣΣΔ και βαλκανική συνεργασία με βάση την ειρηνική λύση των εσωβαλκανικών διαφορών (;;)».
1949.—Ο εθνικός στρατός απελευθερώνει την Νάουσαν από τους συμμορίτας, οίτινες είχαν εισέλθει εις αυτήν την 12 Ιανουαρίου. Κατά την αποχώρηση των κομμουνιστών, νέες και νέοι θα απαχθούν βιαίως προς στρατολόγηση και θα ριχτούν αγύμναστοι στην πρώτη γραμμή, στην μάχη της Φλώρινας (12.02.49). Η πόλις πυρπολήθηκε και εκτελέσθηκαν οι περισσότεροι των επιφανών πολιτών μεταξύ αυτών και ο Δήμαρχος.
1950.—Στην Κύπρο η «Εθναρχία», με πρωτοβουλία της Εκκλησίας, διοργάνωσε δημοψήφισμα, το οποίο υποστηρίχθηκε και από την αριστερά.Το 95,7% του ενηλίκου ελληνοκυπριακού πληθυσμού, ψήφισε υπέρ της ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ανακοίνωσε στις 4 Φεβρουαρίου 1950, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β’ στον Κυβερνήτη της Κύπρου. Η κατηγορηματική άρνησις της βρεττανικής κυβερνήσεως μετά το Δημοψήφισμα, αλλαγής του καθεστώτος, προβάλλοντας ως επιχείρημα την στρατηγική σημασία της νήσου, είναι η αφετηρία για μία νέα καμπή στον Ενωτικό αγώνα, καθώς και αλλαγή της ελληνικής στάσεως στην στρατηγική της «μη επεμβάσεως». Κυπριακή αντιπροσωπεία που πήγε στο Λονδίνο, για να παραδώσει σειρά τόμων με τις υπογραφές στον Υπουργό Αποικιών, δεν έγινε δεκτή. «Διακηρύσσομεν ἄπαξ ἔτι, ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, τὴν ἀναλλοίωτον καὶ σταθερὰν ἡμῶν θέλησιν ὑπέρ τῆς ἑνώσεως μετὰ τῆς Μητρὸς Ἑλλάδος, μεθ’ἤς συνδεόμεθα δι’ἀρρήκτων δεσμῶν αἴματος, γλώσσης,θρησκείας, πολιτισμοῦ, ἡθῶν, ἐθίμων καὶ παραδόσεων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου