Vagelis Pappas

20 Οκτωβρίου 2019

Η ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ "ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ..."

Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών ξεσπάει με μένος εναντίον του διευθυντή του Εθνικού θεάτρου κ. Λιγνάδη να δώσει τιμητικά το όνομα της δολοφονημένης Ελένης Παπαδάκη σε αίθουσα του θεάτρου ΡΕΞ.
Ξεσπούν αγανακτισμένοι, διότι, λέει, τι πάει να πει "Ελένη Παπαδάκη"; Εντάξει, οι κομμουνιστές τότε την δολοφόνησαν με φρικιαστικό τρόπο, παραμονές εμφυλίου είχαμε, παρεκτράπηκαν οι άνθρωποι, την πιάσαν (είχαν λάθος πληροφορίες και νόμιζαν πως έκανε τα χατίρια στους Γερμανούς επί κατοχής) πως ήταν δηλαδή δωσίλογη, αλλά αργότερα αποδείχτηκε πως.. δεν ήταν, ενώ ακόμα και ο Ζαχαριάδης έφριξε σαν το 'μαθε, και χαρακτήρισε το έγκλημα "ανόητο", αλλά οι σημερινοί "φωτισμένοι" κομμουνιστές ηθοποιοί μας, ακόμα αντιστέκονται!

Αίσχος! αναφωνούν στον Λιγνάδη. "Αυτήν βρήκες να τιμήσεις;" Βέβαια, λέω κι εγώ. Αυτήν; Και ποια ήταν "αυτή" η Ελένη Παπαδάκη; Τίποτα το αξιόλογο, πέρα από μια αξεπέραστη ηθοποιός, και σχεδόν (όπως θρυλείται) ανεπανάληπτη, η οποία επί κατοχής, έσωσε κυριολεκτικά από τον θάνατο έλληνες πατριώτες, εβραίους, κομμουνιστές, όπως τον γιο του βιβλιοπώλη Ελευθερουδάκη, τον γιατρό Γεώργιο Μουστρούφα, μετέπειτα στέλεχος της Κυβέρνησης του Βουνού, τον ηθοποιό Γεώργιο Γληνό που ζήτησε ωστόσο την διαγραφή της από το σωματείο τους, τον Φρίξο Θεοφανίδη που είπε το αμίμητο «...αν είμαι ζωντανός, το οφείλω στην Παπαδάκη, αλλά παρ’ όλα αυτά, ψηφίζω τη διαγραφή της από το σωματείο μας, γιατί δεν είναι άξια ελληνίδα!..»

Η Παπαδάκη, όπως ήταν επόμενο, συλλαμβάνεται το βράδυ από τον αγράμματο «ταγματάρχη» του ΕΛΑΣ Ανδρικίδη, την μεταφέρει στο διυλιστήριο της Ούλεν στο Γαλάτσι, όπου ο Καπετάν Ορέστης της ΟΠΛΑ την καταδικάζει σε θάνατο. Ο Βλάσης Μακαρώνας, τη γδύνει μέσα στην παγωνιά και ενώ εκείνη κλαίει γοερά, την βασανίζει, την κακοποιεί, την σπρώχνει στον ανοικτό λάκκο και την εκτελεί! Αργότερα θα πεί ξεδιάντροπα: «Δεν λυπήθηκα παρά το γούνινο παλτό της που το πήρε ο Ορέστης…»

Μια γυναίκα. Ένα θύμα, ολομόναχη στα χέρια κάποιων αγροίκων που την εκτελούν λυσσασμένα σαν δίποδα ζώα, εξαγριωμένοι... και λέω εξαγριωμένοι, (το τονίζω μάλιστα) διότι μου θυμίζει κάτι ανάλογο με την οργή που εξέφρασε το σωματείο των Ελλήνων ηθοποιών σήμερα, εν έτει 2019 μ.Χ. Μια οργή ασυνήθιστη, οργή που προκαλεί αναμφίβολα οργή. Διότι επαναλαμβάνω: Έχουμε 2 0 1 9 !
Έχουμε εισέλθει προ πολλού στον 21ο αιώνα, κι όμως μερικοί, όχι απλά έχουν βουλιάξει στις λάσπες του παρελθόντος, αλλά δεν λένε να παραδεχτούν ότι αυτό που ακόμα παρατηρούν παγωμένοι κι ανέκφραστοι εδώ και 75 χρόνια (που να πάρει η ευχή!) ήταν ένα φρικτό, ένα ανελέητο έγκλημα.

Κύριε Λιγνάδη, κάνατε το αυτονόητο. Το ανόητο, το μουχλιασμένο και το σάπιο, όντως, έχετε δίκιο, δεν αφορά κανέναν μας.

ΕΠΩΝΥΜΑ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΠΑΣ. 20.10.2019