Ένας Ήρωας της Αριστεράς. Ο Καπετάν Μπελλής.....
Τον τίμησαν πρόσφατα οι Δημοτικές αρχές Φθιώτιδος και το ΚΚΕ. Είναι ένα παράδειγμα από αυτά που προβάλλονται στην Ελληνική νεολαία.
Ακολουθεί μαρτυρία του δημοδιδάσκαλου Ιωάννη Χρυσανθάκη, ο οποίος στρατολογήθηκε βιαίως στον «ΔΣΕ» στις 17 Αυγούστου 1947 και έμεινε μέχρι τις 29 Απριλίου 1948, όταν μπόρεσε να δραπετεύσει παίρνοντας μαζί του και μιά ομάδα νέων, επίσης βιαίως στρατολογηθέντων.
Στη διάρκεια της κράτησής του εργάστηκε ως βοηθός του Επιτελικού Γραφείου στο Αρχηγείο
Αττικοβοιωτίας.
Αττικοβοιωτίας.
Εκεί γνώρισε και τον άνθρωπο-χασάπη (δικός του χαρακτηρισμός) καπετάν Μπελλή. Ο Νακος Μπελης ηταν ζωέμπορος από την Ομβριακή Δομοκού. Είχε φονεύσει τον συνεταίρο του Ζαρμπά και βγήκε στο βουνό όπου συναντήθηκε με τον Άρη Βελουχιώτη και μπήκε στην Ομάδα του.
Ομιλεί Ιωάννης Χρυσανθάκης
«Υπαρχηγός τοΰ 'Αρχηγείου Φθιωτιδοφωκίδος ήτανε ό θρυλικός ΜΠΕΛΛΗΣ, πού τόσος θόρυβος γινότανε γι' αυτόν στις έφημερίδες... "Οταν τον γνώρισα, εμεινα εμβρόντητος ! Περίμενα νά γνωρίσω κάποιον άνθρωπο μέ σχετική τουλάχιστον μόρφωσι, άφοΰ είχε τό ΰψηλόν αξίωμα τοΰ Καπετάνιου ! Άλλα τότε ακριβώς διεπίστωσα, ότι στα Κομμουνιστικά αξιώματα ή μόρφωσις δεν επαιζε κανένα ρόλο, όσον ή «εγκληματική δράσι» !
Ό ΜΠΕΛΛΗΣ ήτανε τελείως αγράμματος. Χασάπης τό επάγγελμα. Ανάστημα κανονικό, μέ πλατύ στήθος και μεγάλες πλάτες. Τό ϋφος του ήταν ύπεροπτικότατον από τον πολύ θόρυβο πού κάνανε γι' αυτόν και παρουσίαζε τον άνθρωπο μέ τον σκληρόν χαρακτήρα, πού ήτανε ικανός νά διαπράξη κάθε είδους έγκλημα... Κατεδιώκετο για ζωοκλοπές και ξυλοδαρμούς, για ληστείες και εγκλήματα και εμπρησμούς πού έξιστορούσεν ό ίδιος υπερηφάνως ! Μιλούσε σαδιστικά γιά τό σφάξιμο των χωροφυλάκων και των ιδιωτών, πού ειχε κάμει, προδοτών τοΰ «Δημο-κρατικού Στρατού», όπως προφασιζότανε... Απειλούσε μέ σφάξιμο (ξεκλήρισμα όπως εκφραζότανε) όλων των Εθνικοφρόνων πολιτών, τών φασιστών και τών προδοτών του "Αγώνα...
Αυτή ή εξιστόρησις τών εγκλημάτων τού ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΠΕΛΛΗ, πού τήν άκουγα από τον 'ίδιον νά τά διηγείται εγωιστικά, με ερριξε στή θλιβερή σκέψι, για τό ο ποια τΰχη περίμενε τον Ελληνικό Λαό, άν ποτέ για κακή του τΰχη επικρατούσε ό συμμοριτισμός μέ ηγήτορας τα άνθρωπόμορφα .τέρατα τύπου ΜΙΊΕΛΛΗ. Πολλές φορές στις συζητήσεις πού κάναμε — στηριζόμενος πάντα στήν «άμορφωσύνη» του—τού υπέβαλα μερικές ερωτήσεις από τις όποιες διεπίστωσα δτι ό άνθρωπος αυτός ήτανε γεννημένος για τό έγκλη¬μα και ήτανε ικανός νά περάση ολόκληρο τον πληθυσμό από τό μαχαίρι του !...
Μιά μέρα μέ προσκάλεσε γιά ομοτράπεζο του. Οι Σύνδεσμοι τού κ. Αρχηγού μέ μερικές Συναγωνίστριες ετοίμασαν τό τραπέζι μ' ενα λουκούλλειον γεύμα, από τό όποιον δέν ελειψαν τά καλομαγειρευμένα φαγητά, τό κρέας μέ τις πατάτες, τά τηγανιτά εντόσθια, τά αυγά μέ τό τυρί, τό κρασί και τά άφθονα φρούτα και αυτό τό σπάνιον είδος, τά τσιγάρα ! Αυτά όλα μοΰ έκαμαν βαθειάν έντύπωσι γιατί ήξερα πώς όλοι οί άλλοι αντάρτες τρώγανε μονάχα «μπομπότα» και κείνη μουχλιασμένη και τό τσιγάρο εθεωρείτο υπερβολική πολυτέλεια !
Επίσης όλοι στο 'Αρχηγεϊον ήταν καλοντυμένοι έν αντιθέσει μέ τούς «συναγωνιστές», πού γυρίζανε μέ κουρελιασμένα ρούχα, σχεδόν γυμνοί, μέ παληά κατεστραμμένα παπούτσια και οι περισσότεροι.ξυπόλυτοι... "Οπως ήτανε φυσικό, έκανα αμέσως τή σκέψι : .
«— Αυτή είναι λοιπόν ή νέα τάξις πραγμάτων ; Αυτή είναι ή Ισότητα γιά τήν οποίαν αγωνίζονται ; "Ετσι θά μοιράζονται τά αγαθά μεταξύ • τους ; Γι' αυτόν τον σκοπό ξεγελάστηκεν όλος αυτός ό κόσμος πού τούς ακολουθεί ; Δέν.άντιληφθήκανε ακόμα οί ανόητοι τήν ιδιοτέλεια τών «καπεταναίων» γιά νά πετάξουν τά όδπλα και νά φύγουν ;»
(Από το βιβλίο, "Ανάμεσα στα Θύματα του Συμμοριτισμού", Κ. Ζαβαντρίς, 1952)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου