02-10-2020
Η λέξη «Πατρίδα» υπάρχει από τότε! Κι ας μην υπήρχε τότε «ενιαίο» ελληνικό κράτος»…
Κι ας σπαρασσόταν εκείνη η «Πατρίδα» τότε – και πριν και μετά – από φοβερούς εμφυλίους – ενδοελληνικούς – πολέμους…
Κι όχι μόνο υπάρχει η έννοια της Πατρίδας, αλλά περικλείει τέτοια συμβολική συμπύκνωση αισθημάτων, που σπρώχνει χιλιάδες νέους της εποχής να ορμήσουν σε μιαν άνιση μάχη και σε ένα πιθανότατο θάνατο…
Η λέξη «Έλληνες», επίσης υπάρχει από τότε! Και ενώνει ως ενιαία ταυτότητα πληθυσμούς χωρισμένους και διάσπαρτους σε αντίπαλες πόλεις.
Και είναι τόσο ισχυρή ταυτότητα, που όταν ξεσπά σαρώνει πολλαπλάσιες στρατιωτικές δυνάμεις…
Και τα κίνητρα αυτού του ξεσπάσματος λέγονται απερίφραστα:
Παιδιά, γυναίκες, πατρικούς ναούς, τους τάφους των προγόνων…
Αυτή είναι η «Πατρίδα» των Ελλήνων: Η οικογένειά τους, η Θρησκεία τους, ο τόπος που είναι θαμμένοι οι γονείς τους!
Εκεί που έχει ριζώσει το χθες, εκεί όπου ανθεί το αύριο, εκεί που χαίρονται το σήμερα.
Η Πατρίδα τους δεν έχει μόνο «υλικές» διαστάσεις: χώματα, πόλεις, ανθρώπους, περιουσίες…
Έχει και «μεταφυσικές» διαστάσεις: τα ιερά των θεών τους και τους τάφους των προγόνων τους!
Χωρίς αυτήν την υπέρβαση από την υλική υπόσταση, δεν υπάρχουν «αρχές», «αξίες», «ιδανικά» και «ιερότητα»…
Και χωρίς αυτά, δεν υπάρχει Πολιτισμός!
Η Πατρίδα αποκτά πολιτισμική δυναμική, όταν υπερβαίνει τις υλικές διαστάσεις και αποκτά «μεταφυσική ιερότητα».
Δηλαδή, όταν υπερβαίνει τα ανθρώπινα μέτρα. Και «θεώνει» τον Άνθρωπο…
Αυτή την «Πατρίδα» τους, δεν θέλουν απλώς να τη «διαφυλάξουν».
Θέλουν να την Ελευθερώσουν!
Η υπέρτατη έννοια που τα «δένει» όλα μαζί: Ελευθερία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου