ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΠΟΥΓΑΣ (Ioannis Bougas) - Ιστορία 1940-1949
ΟΥΛΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ (1916) (Κατασκευή γεγονότων για άσκηση πολιτικής καταναγκασμού)
Ο Βρετανός σερ Μπάζιλ Τόμσον, στην εισαγωγή του βιβλίου του «ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», γράφει: «Είναι αναμφισβήτητο ότι στην διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου συνέβησαν παράξενα πράγματα, αλλά δίχως άλλο κανένα δεν είναι πιο περίεργο από τα επαίσχυντα ‘’κατορθώματα’’ του πλωτάρχη του γαλλικού πολεμικού ναυτικού ντε Ροκφέιγ, στα οποία είναι αφιερωμένες πολλές από τις σελίδες που ακολουθούν. Και τα οποία αποτελούν την πειστικότερη απόδειξη των κινδύνων που επωμίζεται μία κυβέρνηση, όταν στέλνει έναν ανεύθυνο πράκτορα της μυστικής υπηρεσίας της στην πρωτεύουσα ουδέτερης χώρας χωρίς να ασκεί εποπτεία.
Αφού ο συγκεκριμένος πράκτορας αναμείχτηκε με τρόπο απαράδεκτο στην εσωτερική πολιτική, διαβίβαζε αδιάλειπτα ανακριβείς πληροφορίες στην κυβέρνησή του, εξαπάτησε τον Τύπο των συμμαχικών χωρών με χαλκευμένα στοιχεία και φαντασιώσεις, δημιούργησε τον μύθο της δήθεν γερμανοφιλίας για τον Κωνσταντίνο, έπλασε τον βενιζελισμό, εξανάγκασε τους Συμμάχους να αναγνωρίσουν την προσωρινή κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης, εκθρόνισε τον Έλληνα βασιλιά και λίγο έλειψε να προκαλέσει ρήξη μεταξύ των Συμμάχων σ’ ένα χρονικό σημείο κρίσιμο για την τύχη τους»…
Προς επιβεβαίωση των παραπάνω διαπιστώσεων, θα παραθέσω δυό γεγονότα που έλαβαν χώρα το καλοκαίρι του 1916. Το πρώτο περιγράφει ο Edouard Driault, στον πέμπτο τόμο του σημαντικού έργου του ‘’ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ’’: «Οι πρεσβευτές της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Ρωσίας τα έλεγαν ένα βραδάκι του Αυγούστου με τον Πρωθυπουργό (Ζαϊμης) στο Φάληρο. Ο Βενιζέλος τούς μεταβίβασε μια πληροφορία, που υποτίθεται ότι προερχόταν ‘’από πολύ αξιόπιστη πηγή’’ και ήταν ‘’εξαιρετικά σοβαρή’’. Υποτίθεται ότι το Γ.Ε.Σ. είχε συγκεντρώσει στρατεύματα και εφόδια στην Κατερίνη, στους πρόποδες του Ολύμπου, σε απόσταση αναπνοής από το περιχαρακωμένο συμμαχικό στρατόπεδο της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα οι Γερμανοί είχαν έτοιμη στην Φλώρινα, για έφοδο προς την Λάρισα μια ‘’αερομεταφερόμενη’’ μεραρχία (division volante), ενώ οι ουλάνοι* βρίσκονταν ήδη στην Λάρισα. Με άλλα λόγια, επρόκειτο για εξόρμηση προς την Αθήνα, για να δοθεί ‘’χείρα βοηθείας’’στον Κωνσταντίνο, ο οποίος τους περίμενε στο Τατόι. Οι Γερμανοί στην Λάρισα υπολογίζονταν σε δέκα χιλιάδες… Ψύχραιμος ο Ζαϊμης πήγε αμέσως στο Τατόι και επέστρεψε εξ ίσου γαλήνιος. Δεν είδε τίποτα το ύποπτο – όλα ήταν ένα παραμύθι για νήπια! Ναι, αλλά αν οι ουλάνοι έφταναν το επόμενο πρωί; Ρωτήθηκε ο πρωθυπουργός. ‘’Αν πρόκειται για τέσσερις ιππότες, θα τους επιτρέψω να περάσουν, σε όποια πλευρά και αν ανήκουν’’, απάντησε σκωπτικά ο Ζαϊμης. Κι όμως αυτή η χιουμοριστική απάντηση ερμηνεύτηκε κακόπιστα από διαφόρους. Χαρακτήρισαν τον πρωθυπουργό αφελή ή συνεργό του επιτελείου. Τον κατηγόρησαν ότι ένιπτε ποντιοπιλατικά τα χέρια του. Άλλοι πάλι θεώρησαν ότι έμμεσα καλούσε τους Συμμάχους να προηγηθούν από τους Γερμανούς στην κατάληψη της πρωτεύουσας».
Οι ουλάνοι, βέβαια, δεν κατέβηκαν στην Αθήνα γιατί απλούστατα δεν υπήρχαν! Το δεύτερο αφορά στην επίθεση που έγινε στις 27 Αυγούστου (παλ. ημ.) στην γαλλική πρεσβεία, η οποία οργανώθηκε από τον Γάλλο πλωτάρχη ντε Ροκφέιγ και πρόσωπα της εμπιστοσύνης του Βενιζέλου*. Αυτά μάς τα αποκαλύπτει ο σερ Μπάζιλ Τόμσον στο προαναφερθέν βιβλίο του. Ας δούμε πώς περιγράφει το περιστατικό και τι ακολούθησε: «Στις οχτώ παρά τέταρτο το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου (νέο ημ.)μια ομάδα αντρών εισέβαλαν στον κήπο της γαλλικής πρεσβείας, κραυγάζοντας συνθήματα (‘’Κάτω η Αγγλία’’, Κάτω η Γαλλία’’, Ζήτω ο Κωνσταντίνος’’) και αδειάζοντας τα περίστροφά τους στον αέρα. Μερικοί από αυτούς πιάστηκαν από Έλληνες αστυνομικούς, αλλά ξέφυγαν μέσα στο σκοτάδι, καθώς οι τελευταίοι δέχτηκαν επίθεση από άντρες με γαλλικές στολές… Μια μέρα μετά το περιστατικό ένας από τους εισβολείς, που ονομαζόταν Κανελλόπουλος και που δεν ικανοποιήθηκε από το ύψος της αμοιβής του, παρουσιάστηκε στο αρχηγείο της αστυνομίας και κατέδωσε όλους τους συνεργούς του». Όλοι αυτοί φυγαδεύτηκαν με εντολή του ντε Ροκφέιγ και με πλοίο μεταφέρθηκαν στην Θεσσαλονίκη και από εκεί στην Μασσαλία. Και συνεχίζει ο Τόμσον: «Στις 11 Ιουλίου 1917 ο Κρητικός αρχηγός της ομάδας των εισβολέων Βολάνης έστειλε γραπτή έκκληση στον Γάλλο γερουσιαστή Σαρλ Ζονάρ (που είχε τότε αναλάβει την εκθρόνιση του βασιλιά Κωνσταντίνου), ζητώντας την απελευθέρωσή τους. Η επιστολή άρχιζε με τον κομπασμό του Βολάνη και των συνεργατών του ότι ‘’ανήκουν εις το Κόμμα των Φιλελευθέρων και γνωρίζουν προσωπικώς τον Ελ. Βενιζέλον’’ και συνέχιζε: ‘’Οι υπογεγραμμένοι, μέλη του Βενιζελικού Κόμματος, επιθυμούμεν την απελευθέρωσίν μας υπό της γαλλικής κυβερνήσεως, κατά διαταγήν της οποίας ενηργήσαμεν…ώστε να επιστρέψωμεν εις την φιλτάτην πατρίδα και να αγωνισθώμεν δια τον θρίαμβον των αρχών του μεγάλου πολιτικού Ελευθερίου Βενιζέλου’’. Υπέγραφε : ‘’Κατ’ εντολήν των συνταξάντων, ο αρχηγός της ομάδος, Στρτής Βολάνης, σωματοφύλαξ του Ελ. Βενιζέλου’’.
*Μιλτιάδης Νεγρεπόντης, βενιζελικός βουλευτής / Ζ. Φραγκιάς, όργανο της μυστικής υπηρεσίας του Ροκφέιγ / Ευστράτιος Βολάνης, πρόσωπο της εμπιστοσύνης του Βενιζέλου / Μ. Βικάκης, φίλος του Βενιζέλου *ουλάνοι = ιππείς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου