Αμαλία

@4fABkkc5xTv2aek

Δεκεμβριανά, το χρονικό της μεγάλης σφαγής! Εκτός από την πολιτική τους διάσταση, οι 33 ημέρες των Δεκεμβριανών ήταν η πιο αιματοβαμμένη περίοδος της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας! Κι είναι, υπό κάποια έννοια, σωστός ο όρος “Κόκκινος Δεκέμβρης”, από τους ποταμούς αίματος που χύθηκαν εκείνες τις μαύρες για τον Ελληνισμό ημέρες!

Απαντώντας εκ των προτέρων στους απολογητές της μεγάλης σφαγής, που θα γράφουν στα σχόλια πως ο ΕΛΑΣ σκότωσε τους “φασίστες”, “δωσίλογους”, “συνεργάτες των Γερμανών” κ.λπ., θα παραθέσω τις μαρτυρίες προσώπων που δεν είχαν καμμιά σχέση με την Δεξιά παράταξη. Έγραψε σχετικά ο Ανδρέας Παπανδρέου, στο βιβλίο του “Η Δημοκρατία στο απόσπασμα”: «Κατά τις μάχες του Δεκεμβρίου, η ΟΠΛΑ, η αστυνομική δύναμη του ΕΑΜ, είχε διαπράξει αποτρόπαια εγκλήματα. Οι μονάδες της ΟΠΛΑ, με φανατισμό αστυνομικών ολοκληρωτικών καθεστώτων, συνέλαβαν και εκτέλεσαν όχι μόνο συνεργάτες των Γερμανών, αλλά και κοινούς πολίτες που είχαν εκδηλωθεί υπέρ της μοναρχίας» Καταπέλτης ήταν ο Άγις Στίνας, παλιό στέλεχος του ΚΚΕ, κι εξόριστος στην Ακροναυπλία στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά, στο βιβλίο του “ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ”: «Σκότωναν φτωχές γυναίκες γιατί πλένανε ρούχα Γερμανών στρατιωτών. Θανάσιμο έγκλημα, επαίσχυντη αντιπατριωτική πράξη. Από πόσο πατριωτικό πάθος να φλέγονταν αυτός ο λεβέντης για να σκοτώσει μια μάνα, που έπλενε ρούχα για ένα κομμάτι ψωμί για τα παιδιά της; Σκοτώσανε εργάτες γιατί δούλευαν σε γερμανικές επιχειρήσεις. Στους ομαδικούς τάφους που ανοίξανε στο Περιστέρι, μπροστά στην αντιπροσωπεία από τα αγγλικά εργατικά συνδικάτα, όλα τα πτώματα φορούσαν μπαλωμένα κουρέλια και τα χέρια τους ήταν χέρια εργατών» Παρεμπιπτόντως, οι “Άγγελοι του Θανάτου” (όπως είχαν ονομαστεί οι δολοφόνοι της ΟΠΛΑ (Οργάνωσης Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα), εξαπέλυσαν πραγματικό πογκρόμ κατά των παλιών μελών και στελεχών του ΚΚΕ, που είχαν διαφωνήσει και αποχωρήσει από το κόμμα, για διάφορους λόγους, αλλά και κατά των τροτσκιστών, των αρχειομαρξιστών, κι άλλων μη ενταγμένων στο ΕΑΜ αριστερών, τους οποίους αποδεκάτισαν στην κυριολεξία. Πολύ περιγραφικός, για τους φρικτούς τρόπους με τους οποίους δολοφονούσαν τα θύματά τους οι αριστεροί, ήταν ο σπουδαίος ποιητής, πεζογράφος και στιχουργός, Μάνος Ελευθερίου, σε προ ολίγων ετών συνέντευξή του στο “Βήμα”: «Οι Ελασίτες εκτελούσαν με τσεκούρι συνήθως, για να μη γίνεται θόρυβος. Οι εκτελέσεις γινόντουσαν κυρίως νύχτα και δεν έπρεπε να δοθεί στόχος. Λέγανε στον κρατούμενο να λύσει τα κορδόνια των παπουτσιών του και μόλις έσκυβε τον χτυπούσαν με τσεκούρι. Τους θάβανε σε μαζικούς τάφους. Έγιναν τότε μαζικές δολοφονίες από Περιστέρι, Πατήσια, Γαλάτσι μέχρι Καισαριανή, Βύρωνα και Παγκράτι». Ο λόγος τώρα στον Μιλτιάδη Πορφυρογένη, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ. Μιλώντας στην Συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΚΚΕ, στις 19/11/1952, με θέμα την ανακαταγραφή του επίσης ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ Βασίλη Μπαρτζιώτα, που ήταν γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ την περίοδο των Δεκεμβριανών, αναφέρει μεταξύ των άλλων και τα εξής: «Ένα που ήθελα να ακούσω από το Βασίλη ήταν να δει περισσότερο τις ευθύνες του για τις υπερβασίες του Δεκέμβρη. Να κατεβάζουν τον κόσμο από τις πολυκατοικίες και να τους πηγαίνουν στο Περιστέρι. Αυτό μας έβλαψε. Κι αυτό δεν το αναφέρει στη βιογραφία του και φέρει ευθύνη»Ωστόσο, το πιο αποτρόπαιο μαζικό έγκλημα του ΚΚΕ κατά των αμάχων, ήταν η ομηρία χιλιάδων απλών πολιτών, ανδρών, γυναικών ακόμα και παιδιών, που πάρθηκαν “από τον σωρό”, οδηγήθηκαν εκτός Αθηνών, προς την περιοχή της Θήβας και πολλοί απ' αυτούς δεν κατάφεραν να επιζήσουν. Γι’ αυτό το φοβερό έγκλημα θα κάνω μια ειδική ανάρτηση αύριο - την τελευταία για τα Δεκεμβριανά. Ολοκληρώνοντας, οφείλω να κάνω μια ειδική αναφορά στους γενναίους υπερασπιστές του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, χωρίς τον αγώνα -και την θυσία πολλών εξ’ αυτών- η Αθήνα θα είχε πέσει, έστω και προσωρινά, στα χέρια των στασιαστών. Τους αξίζει αιώνια Τιμή και Δόξα!~