Αμαλία

@4fABkkc5xTv2aek

Τα ματωμένα Χριστούγεννα της ελληνικής αριστεράς: η δολοφονία του αστυφύλακα Χρήστου Μάτη από την 17Ν., κατά την διάρκεια ληστείας. Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της Ιστορίας της αριστεράς στην Ελλάδα (που στην πραγματικότητα είναι Ποινικό Μητρώο...), βρίσκουμε την ματωμένη σελίδα μιας μέρας σαν την σημερινή, πριν από 40 χρόνια. Ήταν 8.10 το πρωί, της παραμονής των Χριστουγέννων, όταν στην Εθνική Τράπεζα των Άνω Πετραλώνων, μπήκε ένα γνωστό μας πρόσωπο, με στολή αστυνομικού: ο Δημήτρης Κουφοντίνας!

Κρατώντας ένα κουτί με γλυκά, πλησίασε χαμογελαστός τον 28χρονο φρουρό Χρήστο Μάτη, ένα φτωχόπαιδο από την Πρέβεζα, γόνο πολυμελούς οικογένειας, του είπε “χρόνια πολλά Χρήστο”, έβγαλε ένα περίστροφο που έκρυβε κάτω από το κουτί και με απίστευτη ψυχρότητα, τον πυροβόλησε απευθείας στο κεφάλι.Υπάρχει και μια δεύτερη εκδοχή, πως κάποιος άλλος, απ’ τους τέσσερις τρομοκράτες που είχαν μπει στην τράπεζα μαζί με τον Κουφοντίνα, πυροβόλησε τον αστυνομικό. Όποιος κι αν τον σκότωσε, μία είναι η ουσία: επρόκειτο για ένα ακόμα έγκλημα της αριστεράς! Ήταν η έβδομη δολοφονική επιχείρηση της αριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης και η πρώτη της ληστεία. "Απαλλοτρίωση", στην βαθιά γλώσσα των αριστερών. Τα επόμενα χρόνια, θα γίνουν κι άλλες πολλές “απαλλοτριώσεις” (ληστείες), για την ενίσχυση του “επαναστατικού ταμείου”. Ήταν μια “πατέντα” που είχαν εφεύρει οι τρομοκράτες της 17Ν. για να μην χρειάζεται να δουλεύουν; Ή μήπως ήταν σύμφωνη με τις “αρχές” και τις “αξίες” της αριστεράς; Το 1902, ο Λένιν έγραψε το βιβλίο “Τι να κάνουμε;”, σχετικά με την τακτική που όφειλε να ακολουθήσει το επαναστατικό κίνημα. Το βιβλίο απευθυνόταν στα στελέχη του κόμματος, κι όχι στο κοινό. Ένα βασικό σημείο του, αφορούσε τα επαγγελματικά στελέχη του κόμματος, τους "επαγγελματίες κομμουνιστές", τα καθήκοντα των οποίων καθόριζε ως εξής: «Θέλουμε ανθρώπους που ν’ αφιερώνουν στην επανάσταση όλη τους τη ζωή, κι όχι μόνο τα ελεύθερα βράδια τους. Η σπονδυλική στήλη του κόμματος συγκροτείται από πρόσωπα τα οποία (α) δεν έχουν καμία άλλη βιοποριστική απασχόληση, αλλά επάγγελμά τους είναι η επανάσταση, (β) ζουν δαπάναις του κόμματος και οφείλουν τυφλή υποταγή σ' αυτό». Πώς όμως θα πλήρωνε το κόμμα τους “επαγγελματίες κομμουνιστές” και συνάμα θα διέθετε χρήματα για τα υπόλοιπα έξοδά του; Το κόμμα χρειάζεται δύο παράλληλους μηχανισμούς, λέει ο Λένιν: έναν νόμιμο κι έναν παράνομο. Ο παράνομος μηχανισμός, θα ασκεί βία και τρομοκρατία στους πολιτικούς αντιπάλους, αλλά θα φροντίζει και για την “αυτοχρηματοδότηση”. Ένας από τους τρόπους “αυτοχρηματοδότησης”, ήταν οι ένοπλες ληστείες. Προκειμένου να εξασφαλιστεί η μυστικότητα της δράσης του παράνομου μηχανισμού του κόμματος, ο Λένιν όρισε μια “τρόικα” ηγετικών στελεχών, η ύπαρξη της οποίας ήταν κρυφή όχι μόνο για την αστυνομία, αλλά και για τα υπόλοιπα στελέχη του κόμματος. Επιχειρησιακός αρχηγός του παράνομου ληστοτρομοκρατικού μηχανισμού, ορίστηκε ο έχων τότε το κομματικό ψευδώνυμο “Κόμπα”. Δηλαδή, ο Στάλιν! Η πιο προσοδοφόρα, αλλά και η πιο αιματηρή ληστρική ενέργεια του υπό τον “Κόμπα” παράνομου μηχανισμού των μπολσεβίκων, ήταν η περιβόητη ληστεία της Τιφλίδας, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 1907 και εξελίχθηκε σε πραγματικό μακελειό, με 40 νεκρούς κι άλλους τόσους τραυματίες. Τα συμπεράσματα δικά σας!