Το επταήμερο του Διόδωρου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  27/01/2013 05:45

Ποιοι νομοθετούν σε αυτή τη χώρα;

Το φως στην κορυφή του τούνελ.


Προφανώς, όταν η κυβέρνηση επιστρατεύει απεργούς, η δημοκρατία δεν λειτουργεί καλά στη χώρα. Οταν αγανακτισμένοι πολίτες προσπαθούν να εισβάλουν στη Βουλή, η δημοκρατία λειτουργεί ακόμη χειρότερα. Οταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μοιράζει παραποιημένα βίντεο στους δημοσιογράφους, η ποιότητα της δημοκρατίας (και του δημόσιου διαλόγου) υποφέρει. Οταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποκαλεί «μερκελιστές» τους πολιτικούς αντιπάλους του η δημοκρατία λειτουργεί άψογα αλλά ο δημόσιος χώρος μετατρέπεται σε εξέδρα γηπέδου - δεν είναι κακό να ξεθυμαίνει κανείς σε εξέδρες, κακό είναι να μετατρέπεις την πολιτική σε εξέδρα.

Ακόμη χειρότερο φυσικά, ημερολόγιό μου, είναι να μετατρέπεις την πολιτική σε πεδίο μάχης - αυτό κάνουν πρωτίστως οι τρομοκράτες, αλλά υποτίθεται πως όλοι καταδικάζουμε την τρομοκρατία. Οταν ο πρόεδρος κάποιου από τα πολλά σωματεία που υπάρχουν στο μετρό, Αντώνης Σταματόπουλος, δηλώνει μετά την επιστράτευση: «Φέρτε και τα τανκς! Ελάτε να πάρετε νεκρούς. Ντροπή σας, πουλήσατε την Ελλάδα… Είναι χούντα η επίταξη. Ας έρθουν να μας επιτάξουν. Ντροπή σου, Κουβέλη, ντροπή σου, Βενιζέλε! Ας έρθει ο Χατζηδάκης να οδηγεί τα τανκς… Είμαστε θυμωμένοι και αποφασισμένοι να καταρρίψουμε αυτόν τον νόμο και αυτή τη φασιστική κυβέρνηση» - όταν κάποιος κάνει τέτοιες δηλώσεις και απειλεί με μάχες και νεκρούς, την καταργεί τη δημοκρατία.

Αλίμονο αν κάθε σωματείο βάζει στόχο να καταργήσει νόμους και να ρίξει κυβερνήσεις - γιατί να μη θέσει τέτοιον στόχο και το σωματείο συνταγματαρχών του Στρατού, όπως έκανε κάποιο άλλο τέτοιο σωματείο με την ονομασία ΙΔΕΑ το 1967; Γιατί οι οδηγοί του μετρό δικαιούνται όταν θυμώνουν να ανατρέπουν κυβερνήσεις και όχι οι λοχαγοί;

• Καταλαβαίνω, αν υπάρχει διαφωνία με κάποιον νόμο, απεργία ή στάση εργασίας για να δείξουν την αντίθεσή τους όσοι δεν τον θέλουν. Ή επαναλαμβανόμενες εκδηλώσεις συμβολικής διαμαρτυρίας ή και «πολιτική ανυπακοή», μη εφαρμογή του νόμου με ό,τι συνέπειες συνεπάγεται αυτό για τους ανυπάκουους, όλα αυτά είναι δημοκρατικά δικαιώματα, αυτονόητα και κατοχυρωμένα. Απεργία διαρκείας εναντίον νόμου που μόλις ψηφίστηκε με αίτημα την άμεση κατάργησή του είναι αδιανόητη για δημοκρατία - ποιοι νομοθετούν, τέλος πάντων;

Τελευταία ευκαιρία

Εκτός αν υπάρχει εξέγερση ή επανάσταση, ημερολόγιό μου. Τότε η εξουσία βρίσκεται στους δρόμους και νόμος είναι η δύναμη κάθε ομάδας. Αλλά αυτά είναι φαινόμενα εκτός κανονικότητας, εξαιρετικές καταστάσεις πολιτικής βίας στην ιστορία των κρατών, όταν σημειώνονται μεγάλες τομές στις κοινωνίες τους. Εδώ έχουμε αποφασίσει ότι θα είμαστε μονίμως σε διαρκή εξέγερση και η κανονικότητα θα είναι η εξαίρεση - δεν είναι καινούργιο, δεκαετίες τώρα.

• Ακούμε συνεχώς βαρύγδουπα και επικίνδυνα λόγια: «κατοχή», «γερμανοτσολιάδες», «κυβέρνηση Τσολάκογλου», «χούντα», «κατάλυση εθνικής κυριαρχίας», «φασιστική κυβέρνηση» - ενώ η αλήθεια είναι απλή: χρωστάμε πολλά, έχουμε χρεοκοπήσει και έχουμε την υποχρέωση να αλλάξουμε αν θέλουμε να επιβιώσουμε, αλλιώς κινδυνεύουμε να πάθουμε ακόμη χειρότερα. Είμαστε σε κατάσταση έκτακτης οικονομικής ανάγκης, ας μην τη μετατρέψουμε σε κατάσταση έκτακτης πολιτικής ανάγκης - γιατί η δημοκρατία δεν κινδυνεύει όσο δεν υπάρχει πολιτική βία.

• Στην περίπτωση του μετρό αποδείχθηκε ότι το μόνο που κινδύνευε ήταν η συνδικαλιστική σταδιοδρομία του προέδρου που θέλει να ανατρέψει την κυβέρνηση, ημερολόγιό μου: ούτε 50 άτομα δεν ήσαν στο κατειλημμένο αμαξοστάσιο στα Σεπόλια, τα οποία αμέσως αποχώρησαν όταν εμφανίστηκαν τα ΜΑΤ, δηλώνοντας ότι δεν ήσαν καταληψίες αλλά προσωπικό ασφαλείας - σαν τους απεργούς των προηγουμένων ημερών που δήλωναν ότι απουσιάζουν για λόγους υγείας. Ευτυχώς για τη δημοκρατία μας, δυστυχώς για όσους άθλιους την υπονομεύουν, ούτε αίμα χύθηκε ούτε νεκροί υπήρξαν - αν και κάποιοι θα ήθελαν να υπάρχουν.

• Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι τώρα είναι η τελευταία ευκαιρία να γίνει η επανάσταση που ονειρεύονται: τα μέτρα αυτά, τα δύσκολα και επώδυνα για όλους μας, είναι πραγματικά τα τελευταία - επιπλέον μέτρα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, νέους φόρους, παραπάνω ανεργία δεν αντέχονται. Τα επόμενα οικονομικά μέτρα θα είναι σε δραχμές, αν αποτύχουν αυτά, αν πέσει η κυβέρνηση. Αυτό το ξέρουν και στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, παντού. Το ξέρουν και οι επαναστάτες και κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτύχουν τα μέτρα.

Αλλοτρίωση και εγωισμός

Αλλά οι επαναστάτες είναι λίγοι, ελάχιστοι: όχι μόνο απουσίαζαν οι εργαζόμενοι από την κατάληψη, αλλά και στη συγκέντρωση που έγινε μετά στα Σεπόλια, περισσότεροι ήσαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και οι «αλληλέγγυοι» από τους εργαζομένους στα μέσα μεταφοράς που απεργούν. Ησαν τόσο λίγοι που δεν τόλμησαν καν να πραγματοποιήσουν την πορεία προς την Αθήνα που είχαν προγραμματίσει - ευτυχώς ξανά για τη δημοκρατία μας, δυστυχώς για όσους την υπονομεύουν.

Οι επαναστάτες είναι λίγοι γιατί αυτά που προτείνουν αρέσουν μόνο στους ίδιους - όσοι δεν είμαστε πράκτορες του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, είμαστε αλλοτριωμένοι μικροαστοί που πρέπει να απ-αλλοτριωθούν. Με τα δικά μου κριτήρια όμως, αλλοτριωμένοι, εγκλωβισμένοι στην πολιτική αυταρέσκειά τους και στην ψευδή συνείδηση του ποιοι είναι και τι αντιπροσωπεύουν, αλλοτριωμένοι είναι αυτοί, όχι εγώ ο μικροαστός.

• Υπάρχει μεγαλύτερη αλλοτρίωση από αυτή που αποκαλύπτει η δήλωση του Παναγιώτη Λαφαζάνη στη Βουλή, «η κυβέρνηση έδρασε νύχτα ως κοινοβουλευτική χούντα με μεθόδους στρατιωτικού νόμου»; Αποκλείεται να αγνοεί τη σημασία των λέξεων «χούντα» και «στρατιωτικός νόμος», τα έζησε αυτά όταν ήταν νέος - και αγωνίστηκε εναντίον τους.

Είτε αγνοεί σε ποια εποχή ζει και δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του, είτε είναι τόσο βαθιά τυλιγμένος στο κουκούλι της επαναστατικής του αυτάρκειας ώστε θεωρεί ότι μπορεί αυτός μόνος του να ορίζει τι είναι ο κόσμος και τι συμβαίνει - σε αυτές τις περιπτώσεις η αλλοτρίωση παύει να είναι πολιτιστικό φαινόμενο και γίνεται ιατρικό, ημερολόγιό μου.

• Ο εγωισμός των ελίτ όμως είναι περισσότερο επικίνδυνος για τη δημοκρατία μας από τις απειλές των επαναστατών. Και δεν εννοώ μόνο τους πολιτικούς που φέρονται όπως την ένδοξη εποχή του Καραμανλή του Μικρού ή μόνο τους εφοπλιστές και τους φοροφυγάδες επιχειρηματίες και γιατρούς: όταν οι δικαστικοί παραβιάζουν το Σύνταγμα απεργώντας επί μήνες ζητώντας να εξαιρεθούν από τις οικονομικές θυσίες που υφιστάμεθα όλοι - υπερασπιζόμενοι μάλιστα οικονομικές «κατακτήσεις» που τις απέδωσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους, με απόλυτα αμερόληπτες δικές τους αποφάσεις -, τότε η δημοκρατία κινδυνεύει από την οργή των πολιτών και όχι από τις απειλές των επαναστατών. Γιατί αυτά τα φαινόμενα είναι μαρμελάδα στο ψωμί των φασιστών.

Οταν μάλιστα η απόδοση δικαιοσύνης γίνεται όπως γίνεται, ύστερα από χρόνια και για την απλούστερη δίκη. Γιατί την ανεξαρτησία τους και την ισοτιμία τους απέναντι στους νομοθετούντες και στους κυβερνώντες δεν τη χρησιμοποιούν οι δικαστικοί για να οργανώσουν τη δουλειά τους καλύτερα αλλά την απαιτούν μόνον όταν πρόκειται για μισθούς ή όταν τους ασκείται κριτική για λάθη και παραλείψεις;

Η αυτοσυντήρηση

Και στο κάτω-κάτω, κανείς δεν τους στέρησε την ανεξαρτησία: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Eurostat έχουν ανακοινώσει δεκάδες φορές ότι τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία έπαψαν να είναι Greek Statistics αφότου ανέλαβε την ΕΛΣΤΑΤ ο νυν πρόεδρός της Ανδρέας Γεωργίου. Η ελληνική Δικαιοσύνη όμως τον παραπέμπει να δικαστεί για το κακούργημα της παραποίησης των δημοσιονομικών στοιχείων - άρα η ανεξαρτησία της ελληνικής Δικαιοσύνης επιβεβαιώνεται πανηγυρικά: κανείς δεν την εμποδίζει να γελοιοποιηθεί.

Ημερολόγιό μου, δεν ξέρω τι θα γίνει τις επόμενες ημέρες. Θυμάμαι πως μήνα Δεκέμβριο, όταν τελικά η Βουλή υπερψήφισε τις νέες συμφωνίες με τους δανειστές και τον προϋπολογισμό, οι του ΣΥΡΙΖΑ προέβλεπαν ότι η κυβέρνηση θα καταρρεύσει ως τον Μάρτιο - στην αντίδραση στην εφαρμογή των τελευταίων μέτρων υπολόγιζαν.

Αυτές τις ημέρες κάποιοι, ελάχιστοι, παίζουν το τελευταίο τους χαρτί - «κατά του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού που μας έχει κάνει πειραματόζωα» θα ισχυριστούν. Εγώ λέω: το τελευταίο τους χαρτί για να επιβεβαιώσουν τον επαναστατικό ναρκισσισμό τους πάνω μας, για να κάνουν τη δική τους αλλοτρίωση πραγματικότητά μας, για να γίνουμε πειραματόζωα της άγνοιάς τους - και παραδίπλα καραδοκούν οι φασίστες να επωφεληθούν. Αυτοί είναι πράγματι οι μόνοι μη αλλοτριωμένοι: εκφράζουν τη ζωώδη βούληση για δύναμη της εποχής που δεν υπήρχαν πολιτιστικοί (πολύ περισσότερο, δημοκρατικοί) φραγμοί στην εκδήλωσή της.

Ωστόσο πολύ ζωτικότερο και από τον ναρκισσισμό και τη βούληση για δύναμη είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης· για τούτο ήσαν μερικές δεκάδες στην κατάληψη και μερικές εκατοντάδες στη διαδήλωση. Για τούτο όλα θα είναι καλύτερα αύριο - και ακόμη καλύτερα από την Τρίτη που θα τελειώσουν οι απεργίες, ημερολόγιό μου