Ας προσφέρουν και κάτι στην πατρίδα

1/4/17

Ας προσφέρουν και κάτι στην πατρίδα

Παντελής Σαββίδης

Η σύνθεση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αμάλγαμα από το «αριστερό» ΠΑΣΟΚ ως την Ακροαριστερά. Η κοινωνική οτιδήποτε. Από τη Γιάννα Αγγελοπούλου ως το κοινωνικό περιθώριο που αρέσκεται, χωρίς να το έχει πάντοτε ανάγκη, να κοιμάται τα βράδια στα παγκάκια και να σιτίζεται με κουπόνια.

Η ιδεολογική ταυτότητα της ηγετικής ομάδας είναι, επίσης, ένα κράμα λενινισμού, σταλινισμού, αναρχισμού, τριτοκοσμισμού, και μερικών εξουσιομανών αναθεωρητών του πάλαι ποτέ ευρωκομμουνισμού.

Στην ελληνική κοινωνία ο χώρος αυτός, που ηττήθηκε στρατιωτικά στον Εμφύλιο αλλά κυριάρχησε ιδεολογικά, ασκούσε μια γοητεία. Αποτέλεσε ευτύχημα το ότι η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός απέφυγαν να περάσουν στο στρατόπεδο του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού και δεν βίωσαν τις τραγικές εμπειρίες των λαών που υπέστησαν τις συνέπειές του. Παρά την άμεση επαφή με τους λαούς των χωρών του Ανατολικού συνασπισμού και την εξιστόρηση των βιωμάτων τους, η ελληνική κοινωνία συνέχιζε να ενθουσιάζεται από το «αριστερό όραμα». Και τον ενθουσιασμό της αυτό τον μετουσίωσε σε ψήφο υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές.

Η πολιτική αυτή εξέλιξη έχει και τα καλά και τα άσχημά της. Το καλό είναι ότι η ελληνική κοινωνία βιώνει το «αριστερό όραμα» στην πιο light εκδοχή του. Είναι άλλο πράμα ο Τσίπρας και άλλο ένας σκληρός κομμουνισμός με αρχηγούς τύπου Ζαχαριάδη. Το κακό είναι πως ακριβώς επειδή το βάθος της ιδεολογικής συγκρότησης των ανθρώπων που διαχειρίζονται σήμερα την κυβερνητική εξουσία είναι λενινιστικό, που σημαίνει πως διαμορφώθηκαν ιδεολογικά με αντίληψη κατάληψης της εξουσίας ακόμη και με τα όπλα, είναι αδιανόητο να πιστεύει κανείς πως θα την εγκαταλείψουν τώρα που την κατέκτησαν με την ψήφο του ελληνικού λαού, άρα έχουν την απαιτούμενη πολιτική νομιμοποίηση.

Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news