Η Δημοκρατία στον πλανήτη ΣΥΡΙΖΑ

Παντελής Καψής

22-11-2017

Πριν από λίγους μήνες είχα ρωτήσει έναν υπουργό, ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αν είναι κομμουνιστής. Περίμενα μια απάντηση με πολλά κλισέ αλλά και με φωτοσκιάσεις. Μια απάντηση του τύπου, είναι σωστά τα ιδανικά αλλά στην πράξη υπάρχει πρόβλημα ή κάτι παρόμοιο.

Η αντίδραση του με εξέπληξε: κομμουνιστής, είπε, είναι μεγάλη κουβέντα. Και συνέχισε εξηγώντας μου ότι για να καταφέρει κάποιος να γίνει κομμουνιστής πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του, να πετύχει κατά κάποιο τρόπο ένα ανώτερο στάδιο ύπαρξης, να γίνει ένας σύγχρονος άγιος.

Ομολογώ έπεσα λίγο από τα σύννεφα. Περίμενα ότι ένας αιώνας κομμουνιστικών δικτατοριών θα είχε αλλάξει κάπως τα μυαλά, ενός μέλους κυβέρνησης Ευρωπαϊκής χώρας, που επιπλέον διατείνεται ότι ανήκει στην σύγχρονη αριστερά. Εβδομήντα και πλέον χρόνια ευημερίας και δημοκρατίας στην Ευρώπη φαίνεται ότι δεν μέτρησαν καθόλου.

Τώρα βέβαια οι ιδεολογικές διαδρομές των συριζαίων δεν θα έπρεπε να μας απασχολούν. Να όμωςπου έγιναν κυβέρνηση κι όσο και αν έχουν συμβιβαστεί με την οικονομική πραγματικότητα άλλο τόσο είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν στην εξουσία και μάλιστα όπως αυτοί το εννοούν. Γιατί το λένε ανοικτά: είμαστε κυβέρνηση, δεν έχουμε την εξουσία. Αυτός παραμένει ο στόχος τους.Και σε κάθε ευκαιρία μας δείχνουν ότι παρά τις μεγαλοστομίες, η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι το φόρτε τους, όταν δεν υπηρετούν τις κομματικές τους σκοπιμότητες. Κι είναι πολύ πιθανό κάτω από λίγο διαφορετικές συνθήκες και βέβαια αν η χώρα δεν ανήκε στην Ευρώπη, να είχαμε να κάνουμε με ένα καθαρόαιμο καθεστώς Μαδούρο.

Τελευταίο κρούσμα, που πέρασε σχετικά απαρατήρητο εξ αιτίας της τραγωδίας στην Μάνδρα, η υπόθεση της κ. Μιράντας Ξαφά. Έχει πολλές πλευρές, ορισμένες διασκεδαστικές, ορισμένες πολύ σοβαρές. Με δυο λόγια: η κ. Ξαφά κατηγορήθηκε από μια εφημερίδα ότι υπονομεύει την ελληνική οικονομία λέγοντας διάφορα φοβερά και τρομερά για νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και παράταση της κρίσης . Υποστήριξε όλα αυτά μάλιστα ενώ είναι άτυπη σύμβουλος του κ. Μητσοτάκη, αποτελούν δηλαδή την κρυφή ατζέντα της ΝΔ
Το αν τα είπε ή αν είναι μια στημένη διαρροή δεν το γνωρίζω, είναι ίσως και το λιγότερο ενδιαφέρον. Η ίδια τα αρνείται και αξίζει να επισημάνουμε την σπουδή με την οποία το Μαξίμου επιχείρησε να αξιοποιήσει πολιτικά το δημοσίευμα.

Δεν έχει επίσης ενδιαφέρον, αν και είναι διασκεδαστική, η προσπάθεια να χρεωθεί η κ. Ξαφά στον κ. Μητσοτάκη. Είναι, λέει, στέλεχος της Δράσης, η Δράση προσχώρησε στη ΝΔ, η ίδια συνομιλεί με τον κ. πρόεδρο της ΝΔ, άρα, κατά το μπουζούκι είναι όργανο, είναι και αυτή σύμβουλος. 

Περισσότερο ενδιαφέρον έχει η αντίδραση του κ. Πολάκη ο οποίος στη γραμμή Καμμένου, την στολίζει με διάφορα κοσμητικά όπως ότι έχει τον ρόλο «εφιάλτη» και «προδότη» προσθέτοντας ότι το μόνο που της αξίζει είναι «φτύσιμο και δημόσιο ξεφτίλισμα». Με στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που το συζήτησα υποστήριξε ότι όλα τα κόμματα έχουν τον Πολάκη τους. Ομολογώ δεν θυμάμαι άλλον πολιτικό, πέραν του κ. Καμμένου, να υποστηρίζει την δημόσια διαπόμπευση πολιτικών του αντιπάλων. Αλλά και να έχει συμβεί, οφείλουμε να χαρακτηρίζουμε τέτοιες απόψεις γι’ αυτό που
είναι: πρακτικές των ναζί. Κι ας λένε όσο θέλουν ότι είναι αριστεροί.

Όμως αυτό που βρήκα πιο σημαντικό από όλα ήταν η επίσημη διαρροή του Μαξίμου: αυτές οι «πράξεις», είπαν, υπονομεύουν το τραπεζικό σύστημα, εκφεύγουν από τα όρια της πολιτικής και υπεισέρχονται στη σφαίρα της δικαιοσύνης. «Ο λόγος για τη συνέχεια προφανώς της ανήκει». Κατά την κυβέρνηση δηλαδή, η έκφραση των απόψεων ενός πολίτη, ο οποίος μάλιστα εκ του επαγγέλματος του, ως χρηματοοικονομικός σύμβουλος, έχει υποχρέωση να ενημερώνει τους συνεργάτες του χωρίς να εξωραΐζει τα πράγματα, αποτελεί ποινικά κολάσιμη πράξη!

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει δικαστικός λειτουργός που θα ακολουθούσε αυτές τις κυβερνητικές προτροπές. Μπορώ πολύ καλά ωστόσο να φανταστώ τι θα έκαναν οι ομοτράπεζοι του κ. Πολάκη αν δεν είχαν τα «θεσμικά εμπόδια», της δικαιοσύνης και τον μνημονιακό έλεγχο των ευρωπαίων. Το έχουν κάνει παντού, όπου μπορούν, οι ομοϊδεάτες τους, το κάνουν στην Ανατολική Ευρώπη και οι ομοϊδεάτες του κ. Καμμένου. Άλλωστε το έχουν πει ανοικτά. Στόχος τους, στόχος κάθε καλού κομμουνιστή, δεν είναι η κυβέρνηση αλλά η κατάληψη της εξουσίας. Κι αυτό στον δικό τους πλανήτη σημαίνει πλήρη έλεγχο της πολιτικής, της κοινωνικής και της οικονομικής ζωής.

Πηγή: http://www.skai.gr/news/opinions/article/360732/i-dimokratia-ston-planiti-suriza/#ixzz4zrb4mwTt
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook