Πως έσπειρε την καταστροφή στην πατριδα μου τη Σουηδία ο «δημοκρατικός σοσιαλισμός»

17-09-2018

Η μόνη περίοδος κατά την οποία η Σουηδία άσκησε αυτό που μπορεί να θεωρηθεί ως «δημοκρατικός σοσιαλισμός», ήταν μεταξύ του 1960 και του 1980. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η χώρα εθνικοποίησε τη βιομηχανία και επέκτεινε μαζικά το κοινωνικό κράτος που χρηματοδοτήθηκε από φορολογικές αυξήσεις και νομισματικές υποτιμήσεις, πληρώνοντας τελικά βαρύ τίμημα.

εάν ο συνεπώς εφαρμοσμένος κοινωνικός κρατισμός, είναι τόσο οικονομικά καταστροφικός όσο καταδεικνύει το σουηδικό πείραμα (και το ελληνικό θα λέγαμε εμείς), τι είναι αυτό που εξηγεί την παθητική στάση των ανθρώπων;

Του Anders Ingemarson

Απόδοση: Ευθύμης Μαραμής

Εισαγωγή

Η νίκη της Alexandria Ocasio-Cortez έναντι του Joe Crowley την 14η Ιουλίου του 2018, για το χρίσμα των δημοκρατικών της Νέας Υόρκης, έδωσε στον «δημοκρατικό σοσιαλισμό» νέα παράταση ζωής. Οι «προοδευτικοί» γιαγιά και παππούς, η γερουσιαστής Elizabeth Warren και ο Bernie Sanders, ευλογήθηκαν με μια εγγόνα και τα mainstream media και οι αριστερίζοντες σε ολόκληρη τη χώρα βιώνουν εποχιακό πυρετό.

Ο μύθος της Σουηδίας και πως το Laissez-Faire την έκανε πλούσια

Η ανάδειξη της Ocasio-Cortez σε celebrity, δεν έχει απλώς πυροδοτήσει ντελίριο ενθουσιασμού μεταξύ των κύκλων της Αμερικανικής αριστεράς, έδωσε επίσης την ευκαιρία να αναδείξουμε και να αποτιμήσουμε μερικούς από τους μύθους που σχετίζονται με τον «δημοκρατικό σοσιαλισμό» και την υποτιθέμενη επιτυχημένη εφαρμογή του στις σκανδιναβικές χώρες, τη Σουηδία, τη Δανία και τη Φινλανδία. Ως μετανάστης από τη Σουηδία με εμπειρία 30 χρόνων σε αυτή τη χώρα, η οπτική μου και αυτή πολλών συμπατριωτών μου, είναι διαφορετική από αυτήν της Ocasio-Cortez, της Warren, του Sanders, και των «δημοκρατικών σοσιαλιστών» οπαδών τους.

Ο «Μύθος της Σουηδίας» του Stefan Carlsson και το «πως το Laissez-Faire έκανε τη Σουηδία πλούσια»του Johan Norberg, εξηγούν ότι η Σουηδία είναι μια μικτή οικονομία με σημαντικά στοιχεία ελεύθερης αγοράς – ιδιωτική ιδιοκτησία, ιδιωτικές επιχειρήσεις, λειτουργικό τραπεζικό σύστημα, ελεύθερο εμπόριο κ.λ.π. – συνδυασμένη με κρατιστικά  κοινωνικά προγράμματα, όπως οι κοινωνικοποιημένες υπηρεσίες της εκπαίδευσης και της υγειονομικής περίθαλψης, που χρηματοδοτούνται, λειτουργούνται και ρυθμίζονται κανονιστικά από την κυβέρνηση.

Εξηγούν ότι ο σχετικός πλούτος και η υγεία της χώρας, οφείλονται στα στοιχεία της ελεύθερης αγοράς. Μεγάλο μέρος του πραγματικού πλούτου δημιουργήθηκε πριν και κατά τα αρχικά στάδια του κοινωνικού κρατισμού, μεταξύ του 1870 και του 1960, όταν η Σουηδία ήταν μία από τις χώρες με τα χαμηλότερα επίπεδα κανονιστικών ρυθμίσεων και φόρων στην Ευρώπη.

Η λαίλαπα του «δημοκρατικού σοσιαλισμού»

Η μόνη περίοδος κατά την οποία η Σουηδία άσκησε αυτό που μπορεί να θεωρηθεί ως «δημοκρατικός σοσιαλισμός», ήταν μεταξύ του 1960 και του 1980. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η χώρα εθνικοποίησε τη βιομηχανία και επέκτεινε μαζικά το κοινωνικό κράτος που χρηματοδοτήθηκε από φορολογικές αυξήσεις και νομισματικές υποτιμήσεις, πληρώνοντας τελικά βαρύ τίμημα. Η Σουηδία έπεσε από την κορυφή της λίστας των πλουσιότερων χωρών του κόσμου, στη μέση των εκβιομηχανισμένων εθνών, φτάνοντας στο χείλος της καταστροφής τη δεκαετία του 1990.

Συνειδητοποιώντας τις πρακτικές συνέπειες αυτών των καταστροφικών πολιτικών, η χώρα μείωσε τα προγράμματα κοινωνικού κρατισμού και μείωσε τους εταιρικούς φόρους, οδηγούμενη μερικώς σε ανάκαμψη τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Αλλά το πείραμα με τον «δημοκρατικό σοσιαλισμό» είχε ως αποτέλεσμα τέσσερις δεκαετίες χαμένης προόδου.

...