Βία στα Πανεπιστήμια: Κάνε και εσύ διάλογο... μπορείς!

25/9/18

Βία στα Πανεπιστήμια: Κάνε και εσύ διάλογο... μπορείς!

Νέα Υόρκη, Σεπτέμβριος 1996. Είχα μόλις συμπληρώσει 15 μέρες στην αμερικανική μεγαλούπολη και περνούσα το προσωπικό μου πολιτισμικό σοκ. Όλα ήταν τόσο διαφορετικά. Από τις νοοτροπίες μέχρι τις μυρωδιές... Και αν τις δεύτερες τις συνηθίζεις εύκολα, στις πρώτες ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγάλος και αυτό είχα ήδη αρχίσει να το διαπιστώνω...

Είχα μόλις αγοράσει ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο. Καλοδιατηρημένο και φθηνό όπως είναι σχεδόν όλα στην Αμερική σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη αλλά κυρίως με τη χώρα μας όπου κλέβουμε ο ένας τον άλλον. Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο...

Η χρήση του βέβαια κάθε άλλο παρά φθηνή ήταν. Όχι, δεν αναφέρομαι στο κόστος των καυσίμων (αστείο) ούτε στο κόστος συντήρησης. Αναφέρομαι στο ότι ακόμα δεν είχα συνειδητοποιήσει σε ποια χώρα ζούσα και επέμενα να συμπεριφέρομαι... ελληνικά. Να παρκάρω όπου με βολεύει, να περνάω τα φανάρια με... βαθύ πορτοκαλί και να θεωρώ γενικώς ότι οι ταμπέλες σήμανσης της Τροχαίας αποτελούν απλώς μια... πρόταση και δεν απαιτούν συμμόρφωση.

Πλήρωσα λοιπόν μέσα σε λίγες εβδομάδες πρόστιμα που αντιστοιχούσαν στο ενοίκιο του μήνα. Όλα μου φώναζαν "συμμορφώσου και ξέχνα αυτά που ήξερες." 
Και το έκανα. Παντού... εκτός από το Πανεπιστήμιο.

Για τη συνέχεια capital