ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1944. ΟΤΑΝ Ο ΕΛΑΣ ΕΔΕΙΞΕ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΤΙ ΠΡΩΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ!

Ιωάννης Βουγκας 

06-09-2018

Αντί να κτυπήσει τους αποχωρούντες Γερμανούς από την Πελοπόννησο, έστρεψε αλλού τα μάτια και αστράφη εναντίον των Ταγμάτων Ασφαλείας Μεσσηνίας και Ηλείας, ώστε να τα εξουδετερώσει ως ένοπλους αντιπάλους, και να υποδεχθεί μόνος αυτός τους Βρετανούς και την Ελληνική Κυβέρνηση (που οι φήμες τους ήθελαν να αποβιβάζονται από την Ιταλία στην Καλαμάτα ή στο Κατάκωλο).
Τα ΤΑ δεν απειλούσαν τον ΕΛΑΣ και δεν επεδίωξαν τη σύγκρουση.
Είχαν δεχθεί να παραμείνουν στους στρατώνες τους και να αναμένουν την κυβέρνηση και τους συμμάχους να παραδοθούν.

Το σχετικό Απόσπασμα που ακολουθεί το έγραψα το 2008, ως νέος συγγραφέας στο έργο μου «ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 1940-45», και δεν θα άλλαζα τίποτε αν το έγραφα σήμερα, παρά τα 10 ακόμη χρόνια ενασχόλισης με τα γεγονότα της δεκαετίας 1940-49.

«Ματωμένη Ἀπελευθέρωση στή Νοτιοδυτική Πελοπόννησο.

Οἱ Γερμανοί ἄρχισαν νά ἀποχωροῦν ἀπό τή νοτιοδυτική Πελοπόννησο ἀπό τήν 1η Σεπτεμβρίου 1944. Κατά χρονολογική σειρά ἐκκένωσαν τόν Πύργο τήν 4η Σεπτεμβρίου, τή Σπάρτη καί τήν Καλαμάτα τήν 5η, τήν Τρίπολη τήν 11η, τήν Πάτρα τήν 12η, καί τό Ναύπλιο τήν 12η Σεπτεμβρίου.
Ὅλες οἱ Γερμανικές μονάδες συγκεντρώθηκαν γύρω ἀπό τήν Κόρινθο, τήν ὁποίαν κράτησαν ἕως τήν 1η Ὀκτωβρίου.

Καθώς ἀποχωροῦσαν ἀπό τήν Πελοπόννησο κατέστρεψαν τά λιμάνια τῆς Καλαμάτας καί τοῦ Κατάκωλου (1), τό σιδηροδρομικό δίκτυο Καλαμάτας-Πατρῶν, καί τίς τηλεφωνικές γραμμές, ὅπου ὑπῆρχαν. Τό λιμάνι τῆς Πάτρας εἶχε ὑπονομευθεῖ ἀλλά διασώθηκε ἀπό τήν ἔγκαιρη ἐνέργεια μικροῦ Βρετανικοῦ τμήματος πού εἶχε ἐν τῷ μεταξύ ἀποβιβασθεῖ στόν Ἄραξο.

Ὁ ΕΛΑΣ δέν πρόβαλε κανένα ἐμπόδιο στούς Γερμανούς κατά τήν ἀποχώρησή τους, παρά τό γεγονός ὅτι εἶχε πάνω ἀπό 8,000 χιλιάδες καλά ὁπλισμένους ἀντάρτες. Ο ΕΛΑΣ εἶχε τότε ὑπό τά ὅπλα στήν Πελοπόννησο τήν ΙΙΙ Μεραρχία μέ δυό ταξιαρχίες, τήν 8η καί τήν 9η. Ἡ 8η ταξιαρχία ἀποτελεῖτο ἀπό τά συντάγματα 6ο (Κορινθίας), 12ο (Ἀχαΐας), καί τό ἀνεξάρτητο τάγμα Ἠλείας.

Ἡ 9η ταξιαρχία εἶχε τά συντάγματα 8ο (Λακωνίας), 9ο (Μεσσηνίας) καί 11ο (Ἀρκαδίας). Ἐκτός αὐτῶν τῶν μονάδων, ὁ ΕΛΑΣ εἶχε ἀνεξάρτητες μονάδες μηχανικοῦ, διαβιβάσεων, νοσοκομεῖα, κ.λπ. καί πολλές χιλιάδες ἄνδρες τοῦ Ἐφεδρικοῦ ΕΛΑΣ ἕτοιμους γιά δράση. Κι ὅμως δέν ἔρριξε τουφεκιά (2) στούς Γερμανούς μετά τά μέσα Αὐγούστου.

Εἶναι προφανές ὅτι ὁ ΕΛΑΣ διατηροῦσε τίς δυνάμεις του καί τά πολεμοφόδιά του ἀνέπαφα γιά νά τά χρησιμοποιήσει ἀργότερα. Ἐάν ἀκολουθοῦσε σχέδιο τοῦ ΕΑΜ/ΚΚΕ νά ἐπικρατήσει σ'ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα, καί νά ἐμποδίσει τήν ἐπιστροφή τῆς Κυβέρνησης δέν ἔχει ποτέ ἐπιβεβαιωθεῖ, οὔτε καί ἔχει σημασία γιά τά γεγονότα πού ἀκολούθησαν στή νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Ἐδῶ, ὁ ΕΛΑΣ ἔκανε αὐτό πού ἀπέφευγε νά κάνει μέ τούς Γερμανούς. Δηλαδή, νά ἐπιτεθεῖ στίς πόλεις πού κατεῖχαν τά ΤΑ, νά πολεμήσει σκληρά καί νά θυσιάσει ἑκατοντάδες ἀντάρτες του.

Στόχο εἶχε, αὐτός μέν νά εἶναι κυρίαρχος στρατιωτικά, τό δέ ΕΑΜ/ΚΚΕ ἡ μόνη πολιτική δύναμη! Πρακτικά, αὐτή ἡ ἀπόφαση σήμαινε κατ'ἐλάχιστον ὁ ΕΛΑΣ νά πάρει τά ὅπλα ἀπό τά ΤΑ. Ἡ φυσική ἐξόντωσή τους, καί οἱ ἐκτελέσεις πού ἔγιναν στήν περιοχή, μᾶλλον ὀφείλονται στίς ἀποφάσεις συγκεκριμένων καπεταναίων καί πολιτικῶν, μέ πρώτους τόν Ἄρη Βελουχιώτη, τόν Ἀχιλλέα Μπλάνα καί τόν Νίκο Μπελογιάννη.

Ὁ Εὐάγγελος Μαχαίρας ὑποστηρίζει ὅτι ὁ ΕΛΑΣ δέν ἐμπόδισε τίς καταστροφές τῶν ἀποχωρούντων Γερμανῶν στήν Ἠλεία, λόγω τοῦ φόβου τους ἀπό τό ΤΑ Πύργου! Αὐτό ὅμως δέν ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα. Τό ΤΑ ἦταν ἐντός τοῦ Πύργου, καί δέν εἶχε δείξει καμμιά διάθεση ἀντιπαράθεσης μέ τόν ΕΛΑΣ.

Ὁ τότε ΕΠΟΝίτης καί μετέπειτα ἀντάρτης τοῦ ΔΣΕ, Μπελάς, δίνει τήν πιό σωστή ἐξήγηση γιατί οἱ ἀντάρτες δέν ἐνόχλησαν τούς Γερμανούς.
Γράφει ὁ Μπελάς: “… ἄρχισαν οἱ προετοιμασίες γιά τήν εἴσοδο στίς πόλεις. Οὔτε σκέψη δέν μποροῦσε νά γίνει γιά νά ἀναπτυχθεῖ μιά συντονισμένη σ'ὅλο τό Μωριά ἐπιχείρηση καθήλωσης, ἤ τουλάχιστον παρενόχλησης τῶν Γερμανῶν ὅταν θά ἀποφάσιζαν νά ἀποχωρήσουν. Ἔτσι οἱ Γερμανοί ἔφυγαν σχεδόν ἀνενόχλητοι.” ( Κ. Παπακωνσταντίνου, «Η Νεκρή Μεραρχία», Τόμος Α΄, σελ. 101).

Ἀπό τίς Ἡμερήσιες Ἀναφορές τοῦ Γερμανικοῦ Στρατοῦ Κατοχῆς μποροῦμε νά παρακολουθήσουμε ὅλες τίς ἀντιστασιακές ἐνέργειες τοῦ ΕΛΑΣ στή νοτιοδυτική Πελοπόννησο, τά ἀντίποινα καί τίς ἐκκαθαριστικές ἐπιχειρήσεις τῶν Γερμανῶν, καθώς καί τόν ἀριθμό τῶν ἑκατέρωθεν θυμάτων. Ἐκεῖ λοιπόν δέν ἀναφέρεται καμμιά ἐνέργεια τοῦ ΕΛΑΣ ἐναντίον τῶν Γερμανῶν, ὅταν οἱ μονάδες τους ἐκτελοῦσαν τίς κινήσεις ἀποχώρησης ἀπό τήν Πελοπόννησο, τίς πρῶτες ἡμέρες τοῦ Σεπτεμβρίου 1944.

Στίς Ἡμερήσιες Ἀναφορές, βρίσκουμε μόνο ἐγγραφές ὡς αὐτή: “Κινήσεις ὑποχωρήσεως ὡς τώρα ἀπό τήν Πελοπόννησο σύμφωνα μέ τό σχέδιο καί χωρίς ἐπαφή μέ τόν ἐχθρό.”, ἤ σάν αὐτή: “Ἡ διοίκηση τοῦ 1008 Τάγματος Πεζικοῦ Φρουρίων [κινήθηκε] ἀπό τήν Κυπαρισσία στή Μεγαλόπολη”, πού σημαίνει ὅτι ἔγινε χωρίς κανένα πρόβλημα!

Οἱ ἀπολογητές τῆς ἀριστερᾶς, εἴτε σιωποῦν γι'αὐτό τό θέμα, ἤ ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ ΕΛΑΣ ὑπήκουσε στίς συστάσεις τῶν Βρετανῶν νά μήν κτυπήσει τούς Γερμανούς, ὅταν ὑποχωροῦσαν. Πῶς γίνεται ὅμως καί ὁ ΕΛΑΣ ἀπεφάσισε ἀκριβῶς τότε νά ἀρχίσει νά ὑπακούει στίς συστάσεις (3) τῶν Βρετανῶν συνδέσμων, ὅταν οἱ τελευταῖοι ἀνέκαθεν κήρυτταν ἀποχή ἀπό ἀνωφελεῖς ἐπιθέσεις κατά τῶν Γερμανῶν ἀλλά δέν εὕρισκαν οὔτε τήν ἐλάχιστη ἀνταπόκριση ἀπό τόν ΕΛΑΣ;

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δέν ὑπῆρχε παρόμοια διαταγή ἤ σύσταση ἀπό τούς Βρετανούς. Ἄν ὑπῆρχε, θά τήν ἐφήρμοζε πρῶτος ὁ ΕΔΕΣ τοῦ Ναπολέοντα Ζέρβα, πού πάντα λειτουργοῦσε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ ΣΜΑ. Ἀντίθετα, ὁ ΕΔΕΣ ἔδωσε στήν Ἤπειρο μιά σειρά σκληρῶν μαχῶν μέ τούς Γερμανούς, καί τούς προξένησε μεγάλες φθορές στή διάρκεια τῆς ἀποχώρησής τους....»

Υποσημειώσεις.
(1). Αὐτές οἱ καταστροφές των Γερμανών δέν πρέπει νά ἦταν ἄσχετες μέ τήν εὐρέως κυκλοφοροῦσα φήμη ὅτι οἱ πρῶτες Ἑλληνικές καί Βρετανικές δυνάμεις, μαζί μέ τήν Ἑλληνική κυβέρνηση, ἐπρόκειτο νά ἀφιχθοῦν στήν Ἑλλάδα σέ ἕνα ἀπό τά δυό αὐτά λιμάνια, στήν Καλαμάτα ἤ στό Κατάκωλο.

(2). Εἶμαι βέβαιος ὅτι ὁ ἀναγνώστης ἀντιλαμβάνεται ὅτι αὐτό εἶναι μιά ὑπερβολή ἐκ μέρους μου. Ο ΕΛΑΣ ἔρριξε μερικές τουφεκιές, ἀλλά ἀκριβῶς αὐτό: μερικές τουφεκιές! Οἱ ὁποῖες τουφεκιές, ἀπό ὁρισμένους συγγραφεῖς μετατρέπονται σέ συγκρούσεις καί μάχες. Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι ὁ ΕΛΑΣ δέν πολέμησε, οὔτε κἄν ἐνόχλησε, τούς ὑποχωροῦντες Γερμανούς! Πολλοί πιστεύουν ὅτι στόχος τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ δέν ἦταν ἡ Ἀντίσταση, ἀλλά ἡ ἀλλαγή τοῦ καθεστῶτος διακυβέρνησης τῆς Ἑλλάδας. Ἡ ἀντίσταση ἦταν τό ἐφαλτήριο πού χρησιμοποίησαν γιά νά ἐπιτύχουν αὐτόν τόν τελικό τους στόχο. Φυσικά, ἀπό τή στιγμή πού ἀπέτυχαν στό στόχο τους νά καταλάβουν τήν ἐξουσία, δέν εἶχαν, καί δέν ἔχουν, κανένα λόγο νά παραδεχθοῦν ὅτι εἶχαν αὐτόν τόν στόχο.

(3). Ὁ ὑπολ/γός Γεώρ. Ταβερναράκης, πού ἔδρασε ὡς Σύνδεσμος τοῦ Συμμαχικοῦ Στρατηγείου στή νοτιοδυτική Πελοπόννησο, σέ ἔκθεσή του τήν 20η Φεβρουαρίου 1944, ἀναφερόμενος στόν ΕΛΑΣ, ἔγραφε: “... προσπαθοῦν νά πάρουν ὅσον τό δυνατόν περισσότερα ὅπλα καί πυρομαχικά ἀπό τούς Γερμανούς, καί αὐτός εἶναι ὁ λόγος διά τόν ὁποῖον εἰς Πελοπόννησον κτυποῦν τούς Γερμανούς ἄνευ διαταγῆς τοῦ Συμμαχικοῦ Στρατηγείου καί παρά τά ἀπιστεύτως βάρβαρα γερμανικά ἀντίποινα κατά τοῦ λαοῦ...”.
Ὁ ὑπολ/γός Γεώρ. Ταβερναράκης σέ μιά μεταγενέστερη ἔκθεσή του, μέ τίτλο “Ἔκθεσις: περίοδος Αὔγουστος 1942-Ἀπρίλιος 1945. Α΄ Ἀποστολή εἰς Πελοπόννησον. Ἀπρίλιος 1945, σελ. 46”, ἀναφερόμενος στήν ἐκτέλεση ἀπό τούς Γερμανούς 18 πατριωτῶν στό Διαβολίτσι τῆς Ἄνω Μεσσηνίας ὡς ἀντίποινα σέ ἐνέδρα τοῦ ΕΛΑΣ, γράφει: “... Κατόπιν τούτου διεβιβάσαμεν εἰς τόν ΕΛΑΣ διαταγήν τοῦ Στρατηγείου ὅπως οὐδόλως ἐνοχλῶσιν τούς Γερμανούς ἄνευ διαταγῆς ἐκ Καΐρου. Ὅμως τό ΕΛΑΣ οὐδέποτε συνεμορφώθει...”.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ ΟΛΟΥΣ που μου στέλνουν αιτήματα φιλίας. Αντί φιλίας κάνετε νέο αίτημα στην Ομάδα Ioannis Bougas.

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ.

Κλίκ εδώ:https://www.facebook.com/groups/345086039275212/