Ελευθέριος Βενιζέλος

 ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΛΑΖΑΡΩΝ.

Η εμπλοκή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν επέτρεπε τη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών. Από την άλλη μεριά όμως ο Ελ. Βενιζέλος αντιλαμβάνονταν ότι με την μονομερή και σαφώς αντιβενιζελική Βουλή, που είχαν αναδείξει οι εκλογές της 6ης Δεκεμβρίου 1915,από τις οποίες απείχαν οι Φιλελεύθεροι, δεν μπορούσε να κυβερνήσει. Έτσι κατέφυγε σε μια λύση συνταγματικά τρωτή και αμφιλεγόμενη. Με Βασιλικό Διάταγμα της 29ης Ιουνίου 1917 ανακάλεσε το προγενέστερο Βασιλικό Διάταγμα της 29ης Οκτωβρίου 1915 περί διαλύσεως της Βουλής, που είχε προέλθει από τις εκλογές της 31ης Μαίου 1915 και προκήρυξης νέων εκλογών για την 6η Δεκεμβρίου 1915,γιατί θεωρήθηκε ότι το Διάταγμα αυτό εκδόθηκε παρά το Σύνταγμα. Ταυτόχρονα είχε καλέσει σε δεύτερη τακτική σύνοδο την αναστηθείσα Βουλή,που είχε προκύψει από τις εκλογές της 31ης Μαίου 1915,για την 12η Ιουλίου 1917.Αυτή ακριβώς η Βουλή έμεινε στην ιστορία ως η Βουλή των Λαζάρων. Παρά την συνταγματικά ασυνήθιστη νεκρανάστασή της, η Βουλή εκείνη πρόσφερε σημαντικό νομοθετικό έργο, υπό την Προεδρία του Θεμ.Σοφούλη,ο οποίος εξελέγη Πρόεδρος της με 180 ψήφους επί συνόλου 194 ψηφισάντων.

Η Βουλή των Λαζάρων ως συνέχεια της Βουλής της 31ης Μαίου 1915 συμπλήρωσε 4ετία στις 31 Μαίου 1919,αλλά τελικά η θητεία της παρατάθηκε με τέσσερα διαδοχικά Βασιλικά Διατάγματα, έως στις 20 Σεπτεμβρίου 1920, οπότε διαλύθηκε ενόψη των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου 1920,που αποδείχθηκαν μοιραίες για τον Ελ. Βενιζέλο, αλλά και για την Ελλάδα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ.

Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1920 ο Ελ. Βενιζέλος γνώρισε την πρώτη και κρισιμότερη εκλογική του ήττα, λόγω της σημαντικής μεταστροφής του εκλογικού σώματος, κυρίως στη Νότια Ελλάδα. Πολλοί ιστορικοί, πολιτικοί αναλυτές και άλλοι διερωτήθηκαν και διερωτώνται γιατί ο Ελ. Βενιζέλος αποφάσισε την προσφυγή στις εκλογές του Νοεμβρίου 1920, αφού μπορούσε να παρατείνει τη θητεία της Βουλής των Λαζάρων, όπως είχε κάνει μέχρι τότε, προκειμένου να εφαρμοσθούν στην πράξη οι όροι της Συνθήκης των Σεβρών. Υπάρχουν όμως και εκείνοι, μεταξύ των οποίων και ο συνεργάτης του Βενιζέλου Νικ.Καζαντζάκης, που υποστηρίζουν ότι ο Βενιζέλος, βλέποντας το εθνικιστικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ, υπολόγισε τη δυσκολία της επιβολής και εφαρμογής των όρων της Συνθήκης των Σεβρών και αποφάσισε την πολιτική του απόδραση.