31-01-2022
ΟΛΕΘΡΙΑ «ΕΡΩΤΙΚΑ» ΤΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ*»
Εξ αφορμής τής πρόσφατης αποκάλυψης του σοβιετικού ντοκουμέντου, σύμφωνα με το οποίο ο Μάρκος Βαφειάδης** κατηγορούσε (στη σοβιετική ηγεσία) τον Νίκο Ζαχαριάδη*** ότι είχε (ο ΝΖ) στενές σχέσεις με τη γυναίκα του (του ΜΒ), και της ζητούσε (της σοβιετικής ηγεσίας!) να παρέμβει…
Εδώ, στη σημερινή ανάρτησή μου, ο Γιώργος Χουλιάρας («Περικλής»****) συνδέει ΑΜΕΣΑ την πέρα για πέρα άδικη και άτιμη εκτέλεση, (Κρανιές [Μικρής] Πρέσπας, 24.2.1949, Εμφύλιος) του ταξίαρχου του «ΔΣΕ» Γιώργου Γεωργιάδη, (ενός από τους καλύτερους αξιωματικούς τού «ΔΣΕ»!), με προηγηθείσα (Ευρυτανία, Αύγουστος 1947), αποδοκιμασία και ηθικό «έλεγχο» εκ μέρους τού τελευταίου, επιλήψιμης και προκλητικής ερωτικής σχέσης τού Γούσια (Γιώργου Βοντίτσου), του μετέπειτα «αρχιστρατήγου» τού ΔΣΕ και δεξιού χεριού τού Ν. Ζαχαριάδη, με μαχήτρια του ΔΣΕ…
Όπως είναι γνωστό, ο τραγικός Γιώργος Γεωργιάδης, ταξίαρχος του ΔΣΕ, εκτελέστηκε, (τυπικά για την αποτυχία τού ΔΣΕ να καταλάβει -τον Δεκέμβριο του 1948- την Έδεσσα), κατόπιν παρωδίας δίκης στημένης 100% από τον ίδιον τον Γούσια, για να συγκαλυφθούν οι δικές του, προφανείς ευθύνες για την αποτυχία αυτήν…
Στιγμές πριν από το τραγικό, το απαίσιο τέλος του, ο άτυχος Γιώργος Γεωργιάδης, (η φωτογραφία του, εδώ, με τη στολή, είναι της εποχής που ο ίδιος ήταν αξιωματικός τού Ελληνικού Στρατού), φέρεται ότι είπε στον Θανάση Τόλια, τον τότε διοικητή τής φρουράς τών φυλακών τού Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ στις Κρανιές Πρεσπών*****:
«Εμένα θα με εκτελέσουν αλλά από εσένα σύντροφε Θανάση είσαι ο άνθρωπος που βρέθηκε την τελευταία ώρα της ζωής μου, θέλω όμως, αν ζήσεις και έρθει η ώρα και αναγνωριστεί από την φαυλοκρατία ο αγώνας – που θα αναγνωριστεί πολύ σύντομα- να γράψεις αυτό που θα σου πω τώρα: Δεν θέλω να με γράψουν στον κατάλογο του χαφιέ και του προδότη, αυτά που γράφει ο Γούσιας και η παρέα του, είναι επειδή δεν συμβιβάστηκα με τα στραπάτσα και τις ανήθικες πράξεις …»
Περισσότερα για την εκτέλεση του άτυχου Γ. Γεωργιάδη, σε ένα πολύ καλό αφιέρωμα, εδώ: https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/07/20/gcw-338/
Γράφει, λοιπόν, ο πολύς «Περικλής» (Γιώργος Χουλιάρας)******:
#Μετά την επιστροφή τού Γούσια και του Γεωργιάδη από τη συνάντησή τους με τον Μάρκο [Βαφειάδη], με πρόσκλησή τους πήγαμε ο Τριανταφύλλου, ο Γιώτης [Χαρίλ. Φλωράκης] και γω και τους συναντήσαμε στις αρχές τού Μάη [1947] στο χωριό Μανδρινή της Ναυπακτίας, […………] Το βράδυ κοιμηθήκαμε όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο, πέσαμε ο ένας δίπλα στον άλλο, κι ο Γούσιας δίπλα [στο διπλανό δωμάτιο] αγκαλιά με την κοπέλα. Τη νύχτα παρακολούθησα, ακουστικά βέβαια, την εξέλιξη της ερωτικής επιχείρησης από την αρχή μέχρι το τέλος, σ’ όλες τις φάσεις της. Το πρωί συζητήσαμε γι’ αυτό με τον Γεωργιάδη, ο οποίος, σημειωτέον, όλη την ώρα που γίνονταν αυτά τη νύχτα μ’ έσπρωχνε και μου έλεγε πως αυτό γίνεται κάθε νύχτα όπου κι αν βρίσκονται, και ότι σκέφτεται να του μιλήσει [ο Γεωργιάδης του Γούσια] γιατί αυτό έχει πέσει στην αντίληψη κι άλλων και έχει αρχίσει να γίνεται κουτσομπολιό, αλλά διστάζει επειδή δεν ξέρει πώς θα το πάρει. […………] Όταν στα τέλη τού Μάη - αρχές Ιούνη 1947 ξανασυνάντησα τον Γούσια με τον Γεωργιάδη [……..] οι σχέσεις ανάμεσά τους είχαν πια διαταραχτεί γιατί, όπως μου είπε ο Γεωργιάδης, είχε μιλήσει ιδιαίτερα στην Γ. [προφανώς την ηρωίδα τών ως άνω «ερωτικών επιχειρήσεω» του Γούσια] και όχι στον Γούσια, και της σύστησε πως για τη δική της αξιοπρέπεια αλλά και το κύρος του ΔΣΕ να ζητήσει μόνη της να φύγει από το αρχηγείο και να πάει σ’ ένα [μάχιμο] τμήμα. Εκείνη όμως παραπονέθηκε στον Γούσια, και από τότε άλλαξε τη συμπεριφορά του απέναντι στον Γεωργιάδη. Το ίδιο βράδυ, όμως, συνέβη το παρακάτω περιστατικό που όξυνε τις σχέσεις ανάμεσά τους [μεταξύ Γούσια και Γεωργιάδη], κι από φιλικές που ήταν έγιναν εχθρικές, κι από τότε άρχισε και η απομόνωση του Γεωργιάδη. Όταν το βράδυ πέσαμε να κοιμηθούμε, όπως πάντα ο ένας δίπλα στον άλλο, την ώρα που ο Γούσιας άρχισε να εκτελεί την ερωτική του επιχείρηση, ξαφνικά ακούω δίπλα μου τον Γεωργιάδη να βγάζει ένα πνιχτό γέλιο καλυμμένο μέσα σ’ ένα δυνατό ξερόβηχα και να πετιέται έξω απ’ το καλύβι. Εγώ έκανα για κάμποση ώρα τον ψόφιο κοριό και μετά σηκώθηκα ήσυχα-ήσυχα και βγήκα έξω. Είχε φεγγάρι κι έφεγγε σα μέρα. Είδα τον Γεωργιάδη να κάθεται στην άκρη στο αλωνάκι που υπήρχε μπροστά στο καλύβι να κουβεντιάζει με τον Γ.Δ., της προσωπικής ασφάλειας του Γούσια. Πήγα κοντά τους και συνεχίσαμε την κουβέντα μέχρι που ήρθε η Γ. για να μας πει ότι ο αρχηγός είπε πως «η ώρα πέρασε, να ’ρθετε μέσα να κοιμηθείτε». Και όταν εκείνη έστριψε να φύγει, ο Γεωργιάδης έριξε πίσω της μια βρισιά που αν δεν την άκουσε εκείνη, την άκουσε όμως καλά ο Γ.Δ., που έκανε το φίλο τού Γεωργιάδη και το χαφιέ τού Γούσια. Μετά το περιστατικό αυτό, αντιδρώντας ο Γούσιας και θέλοντας να εκδικηθεί τον Γεωργιάδη, τον κατηγόρησε σαν ύποπτο προδοσίας επικαλούμενος διάφορα ανύπαρκτα στοιχεία εις βάρος του, αλλά και λάθη που τάχα διέπραξε, εξαιτίας τών οποίων, όπως έλεγε, κινδύνεψε και η προσωπική του ζωή [του Γούσια]. Και επειδή οι κατηγορίες αυτές δεν είχαν γίνει αποδεχτές από τον Μάρκο [Βαφειάδη] σε σύσκεψη που είχε γίνει μεταξύ τους στα τέλη του Ιούλη [1947], ο Γούσιας επανήλθε με σημείωμα στον Μάρκο που ζητούσε να παρθούν μέτρα ενάντια στον Γεωργιάδη και σε μένα [τον Περικλή]. [……..] Απ’ αφορμή το σημείωμα εκείνο, ο Μάρκος είχε καλέσει τότε σε σύσκεψη τον Γούσια και τον Γεωργιάδη στα μέσα τού Αυγούστου 1947, λίγο πριν φύγει από τη νότια Ελλάδα για τον Γράμμο. [………] Βρισκόμουνα και γω στο χωριό τής σύσκεψης [«3-4 σπιτοκάλυβα» κοντά στο Κεράσοβο Ευρυτανίας]. [……] Καθισμένος κάτω απ’ έναν ίσκιο παραπέρα από το καλύβι που γίνονταν η σύσκεψη, όταν αυτή τελείωσε, από εκεί που καθόμουνα έβλεπα τον Γούσια να λογομαχεί έξω από το καλύβι με τον Γεωργιάδη και τον άκουγα να του λέει μισοκλαίγοντας πως «αυτό που έκανες δεν θα το ξεχάσω, έγινες αιτία να δεχτώ για πρώτη φορά από το Κόμμα μου τέτοια κριτική, κάποτε θα δώσεις λόγο γι’ αυτό». [……..] Τώρα [1949] που ο Γούσιας έγινε μαζί με τον Ζαχαριάδη συναρχηγός τού ΚΚΕ και του ΔΣΕ, εκμεταλλευόμενος την εξουσία που είχε καταλάβει, δεν έχασε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει την απειλή που είχε εκστομίσει από τον Αύγουστο του 1947 να εκδικηθεί τον Γεωργιάδη. Δεν ξέρω αν ο Γούσιας στο διάστημα της παραμονής του στη Ρούμελη είχε σχεδιάσει και τη δική μου δολοφονία [όπως αυτήν του Γεωργιάδη το 1949] με τον ίδιο τρόπο, στα μουγκά, που είχε δολοφονήσει τον Λευτέρη και τον Αγησίλαο πριν φύγει [ο Γούσιας] για το Γράμμο.# (!!!)
(Δες: Γιώργος Χουλιάρας – Περικλής, «ο δρόμος είναι άσωτος...», εκδ. Οιωνός, Λαμία 2006, σελ. 791-798)
Σημείωση:
Στη (δική μου) φωτογραφία (2018), οι Κρανιές ([Μικρής] Πρέσπας)
(*) Του Στρατού τού ΚΚΕ στον Εμφύλιο (1946-1949)
(**) Ο στρατιωτικός διοικητής τού ΔΣΕ από το 1946 ως τα τέλη τού 1948.
(***) Τότε Γ.Γ. τού ΚΚΕ
(****) Διακεκριμένο στέλεχος του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ
(*****) Πρόκειται για μιά εντελώς απομεμονωμένη ομαλή γωνίτσα γης, στις υπώρειες του Τρικλαρίου (Βάρμπας / Σφήκας), στη ΝΑ όχθη τής Μικρής Πρέσπας, την οποία είχα την τύχη να επισκεφθώ τον Μάιο του 2018.
Τοπίο ειδυλλιακό, πανέμορφο, μαγικό, παραδεισένιο.
Μα και τόπος στοιχειωμένος, όπου βογκάει βαριά το αίμα τού Εμφυλίου…
Από τα κτίσματα του έρημου και σχεδόν εξαφανισμένου πλέον από προσώπου γης οικισμού, (που το 1940 αριθμούσε 150 κατοίκους), όρθιο παραμένει μέρος τής τοιχοδομής τού συγκριτικά μεγάλων διαστάσεων σχολείου, της επίσης μεγάλων διαστάσεων εκκλησίας του, καθώς και ενός ακόμα κτηρίου.
Το θλιβερό, πένθιμο καρέ, συμπληρώνουν κάποιες πεζούλες και 2-3 πανάρχαιες μουριές…
Ο πιο πρόσφορος τρόπος για να φτάσει κανείς ως εκεί σήμερα, είναι ακολουθώντας ένα ωραιότατο παραλίμνιο μονοπάτι που ξεκινάει από τη Μικρολίμνη. Η απόσταση Μικρολίμνη – Κρανιές, καλύπτεται (πολύ άνετα) σε κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα.
(******) Η πληκτρολόγηση του κειμένου τού «Περικλή», είναι δική μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου