28-01-2022
ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΟΥ 1949. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ!
Μετά την πανωλεθρία στο Λεωνίδιο, από τα ΛΟΚ, στο Διάσελο του Κυνηγού. (Δείτε το κείμενο της πλάκας μνήμης στο τέλος).
Η Τοποθεσία «στου Κυνηγού το Διάσελο», βρίσκεται στο βουνό Ντουρντουβάνα, παρακλάδι του Χελμού, σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στον Φενεό, το Στρατόπεδο Κρατουμένων του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ πριν να οδηγηθούν στην Τρύπα, επάνω στην πλαγιά της Ντουρντουβάνας και να σφαγούν.
Του «Κυνηγού το Διάσελο» που πλήρωσαν τις ανομίες τους οι αντάρτες δεν είναι πολύ μακριά από την ΤΡΥΠΑ που έσφαζαν τα αθώα θύματά τους το 1943-44! ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ!!!!
Τις ώρες του χαμού τους, κάποιοι από τους θύτες επέστρεψαν στον Φενεό. Τον χειμώνα του 1949, ο Ελληνικός Στρατός -η 9η Μεραρχία και οι ΛΟΚ - κυνηγούσε τα υπολλείματα της (Νεκρής στο τέλος) μεραρχίας Πελοποννήσου του «ΔΣΕ», με «μέραρχο» τον οικοδόμο Στέφανο Γκιουζέλη, ο οποίος στα Δεκεμβριανά ήταν επικεφαλής της ΚΟΑ Αθήνας, στο Διάσελο του Κυνηγού χάθηκαν πολλά χωριατόπαιδα της Αρκαδίας, παρασυρμένα από λίγους κομμουνιστές ινστρούχτορες.
Ένας από αυτούς τους παρασυρμένος συμπατριώτης μου, είχε πει για τον μεγάλο χαμό στου Κυνηγού το Διάσελο:
«Σφίγγονατς τα δόντια και βάζοντας τα δυνατά μας, είχαμε φτάσει κοντά στου Κυνηγού το Διάσελο. Ο στρατός μας καταδιώκει και μας αιμοραγεί συνέχεια. Έχουμε καταλήξει σε ένα σημείο από το οποίο δεν μπορούμε να ανεβούμε επάνω. Το χιόνι έχει κάνει στεφάνι και είναι αξεπέραστο. Πρέπει να κατέβουμε κάτω,κι αυτό όμως είναι δύσκολο, γιατί μας έχουν επισημάνει το μέρος, και μ΄ένα βαρύ πολυβόλο από το Μοναστήρι (σ.σ. από τον Άγιο Γεώργιο του Φενεού) μας θερίζουν, ενώ άλλοι μας πλησιάζουν να μας πιάσουν στα χέρια....Ήμασταν με τον Πιπίνο (πατριώτη και «λοχαγό» του
...Βρίσκομαι στο απυρόβλητο. Δεν είχε την ίδια τύχη ο Πιπίνος. Πιό πέρα στο δάσος συγκεντρωθήκαμε καμιά 35ριά. Σωστή τραγωδία. Από τα 165 άτομα που ξεκινήσαμε, χαθήκαμε οι περισσότεροι, και τι χαμός; Με τον χειρότερο τρόπο, οι περισσόεροι από πείνα. Τραγικό, ασύλληπτο, στο νου του ανθρώπου ».
Οι περισότεροι από αυτούς τους αντάρτες που έχασαν τη ζωή τους ήταν εθελοντές. Όλοι είχαν την επιλογή να παραδωθούν.
Τα θύματα του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ το 1943-44 στον Φενεό ήταν αθώοι.
Η διαφορά μεταξύ των δύο περιπτώσεων είναι τεράστια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου