Δικαιοσύνη

 16 Ιουνίου 1945.

Οι "πεφωτισμένες" κεφαλές των Βελουχιώτη και Τζαβέλλα "φωτοδοτούν" την πόλη των Τρικάλων. Το κομμουνιστικό θηρίο είχε το τέλος που του έπρεπε.

15 Ιουνίου 1945. Το Τέλος του Άρη Βελουχιώτη

Η Συμφωνία της Βαρκιζας, στις 15 Φεβρουαρίου 1945 οδήγησε στην Αυτοκτονία του Άρη Βελουχιώτη στις 15 Ιουνίου 1945, ακριβώς έναν χρόνο μετά την άνανδρη καταστροφή του ιστορικού Βαλτετσίου και την δολοφονία ανδρών, γυναικών και πιαδιών από τους κατοίκους του.


Η Συμφωνία της Βάρκιζας δεν έδωσε Αμνηστία σε Εγκληματίες σαν τον Βελουχιώτη, και όταν εκείνος το αντελήφθη προσπάθησε πρώτα να προκαλέσει γενικό Κίνημα εναντίον της Συμφωνίας και να πείσει τον Σιάντο και τον Ιωαννίδη να την απορρίψουν, ξεκινώντας νέο αντάρτικο εναντίον των Βρετανών και της Ελληνικής κυβέρνησης. Η πρότασή του απορρίπτεται από την ηγεσία, αλλά και από τους περισσότερους συντρόφους του.

Ακολουθεί αίτημα προς την ηγεσία του ΚΚΕ για Φύλλο Πορείας να καταφύγει στο Παραπέτασμα. Ενώ ο Σιάντος με τον Ιωαννίδη δεν του το αρνούνται καθαρά, τον κατευθύνουν προς τα σύνορα να αναμένει την απόφασή τους. Περνά στην Αλβανία, αλλά χωρίς έγγραφο του ΚΚΕ, οι Αλβανοί τον διώχνουν και επιστρέφει στην Ελλάδα, όπου συνεχίζει την τρομοκρατία και τις εκτελέσεις, μέχρι τον αποκλεισμό του από παραστρατιωτικούς και εθνοφύλακες και την αυτοκτονία του στη Μεσούντας της Άρτας, πολύ κοντά σε ένα μέρος που το 1943 είχε δολοφονήσει αθώους ανθρώπους.

Μαζί του αυτοκτόνησε ο φίλος του σφαγέας Τζαβέλλας και πολύ κοντά έπεσε εκ λάθους και πνίγηκε στον Αχελώο ένας ακόμη σφαγέας μαυροσκούφης, ο Κόζιακας, ενώ κρύφτηκαν σε μικρή απόσταση και επέζησαν ένας άλλος φίλος του μαυροσκούφης, ο Λέων και ο Βαγγέλης Γκονέζος.

Αυτό ήταν το τέλος ενός ψυχοπαθούς εγκληματία που δολοφόνησε χιλιάδες αθώους Έλληνες.