Αμαλία

@4fABkkc5xTv2aek

Υπ' αριθμόν 270 Διαταγή Στάλιν: δεν υπάρχουν αιχμάλωτοι πολέμου, αλλά προδότες της πατρίδας! Να τιμωρούνται και οι οικογένειές τους! Ήταν μια μέρα του 1941 σαν την σημερινή, που διαβάστηκε σε όλες τις στρατιωτικές μονάδες του Κόκκινου Στρατού η υπ' αριθμόν 270 Διαταγή. Η Διαταγή έφερε 7 υπογραφές, αλλά ή λέξη με την οποία άρχιζε ("Διατάσσω") δεν άφηνε καμμιά αμφιβολία για τον συντάκτη της. Με την Διαταγή αυτή, ο Στάλιν χαρακτήριζε "προδότες" όλους ανεξαιρέτως τους Σοβιετικούς αιχμάλωτους πολέμου, ανεξαρτήτως των συνθηκών της αιχμαλωσίαςτους:

«Οποιοσδήποτε αφαιρεί τα διακριτικά του κατά τη διάρκεια της μάχης και παραδίδεται, πρέπει να αντιμετωπίζεται ως απεχθής λιποτάκτης, η δε οικογένειά του θα συλλαμβάνεται ως η οικογένεια ενός ανθρώπου που καταπάτησε τον όρκο του και πρόδωσε την πατρίδα. Οι λιποτάκτες αυτοί να εκτελούνται επιτόπου. Όσοι περικυκλώνονται από τον εχθρό πρέπει να πολεμούν μέχρις εσχάτων και να επιχειρούν να φτάσουν στις γραμμές τους. Όσοι επιλέγουν να παραδοθούν πρέπει να εξοντώνονται με κάθε διαθέσιμο μέσο, ενώ οι οικογένειές τους πρέπει να στερούνται οποιαδήποτε κρατική παροχή και βοήθεια» (Πηγή: Andrew Nagorski, "Μόσχα 1941") Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για υπενθύμιση ενός νόμου που ίσχυε από το 1934. Πιο συγκεκριμένα, στο διαβόητο άρθρο 58 του Π.Κ. της ΕΣΣΔ, περί "εγκλημάτων κατά του κράτους", είχαν προστεθεί και άρθρα για την "εξασθένηση της στρατιωτικής ισχύος της ΕΣΣΔ": «Σύμφωνα με αυτά, πράξεις που συντελούν στη μείωση της στρατιωτικής ισχύος της Σοβιετικής Ένωσης, όπως η παράδοση στον εχθρό, τιμωρούνται με τουφεκισμό (1-β). Η ποινή αυτή μπορεί να μετριαστεί σε δέκα χρόνια (1-α), μόνο αν υπάρχουν ελαφρυντικά και μόνο αν πρόκειται για πολίτες» (Πηγή: Σολζενίτσιν, "Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ") Ποιά ήταν τα "ελαφρυντικά"; Αν κάποιος στρατιώτης (αυτό δεν ίσχυε για τους μόνιμους αξιωματικούς...) πιάστηκε αιχμάλωτος ενώ ήταν τραυματίας. Αρκεί βέβαια να μπορούσε να το αποδείξει κιόλας, όταν θα τελείωνε ο πόλεμος και θα επέστρεφε στην πατρίδα - πράγμα δύσκολο ως απίθανο! Η Διαταγή 270 εκδόθηκε για να σταματήσουν οι μαζικές λιποταξίες και η παράδοση εκατομμυρίων ανδρών του Κόκκινου Στρατού στους Γερμανούς: «Περικυκλώθηκαν και δεν κατάφεραν να ξεφύγουν 92 από τις 170 σοβιετικές μεραρχίες, 50 συντάγματα πυροβολικού, 11 ταξιαρχίες τεθωρακισμένων και οι διοικήσεις 7 στρατιών. Συγκεκριμένα, αιχμαλωτίστηκαν από τους χιτλερικούς: κοντά στο Μινσκ 300.000 Σοβιετικοί στρατιώτες, στην λαβίδα Βίτεμπσκ – Γκομέλ 580.000, στο Κίεβο 768.000. Στο Τσερνίγκοφ και στην περιοχή της Μαριούπολης άλλες 250.000. Στην λαβίδα του Μπριανσκ αιχμαλωτίστηκαν 663.000 κλπ. Περίπου 4.000.000 Σοβιετικοί στρατιώτες και αξιωματικοί, οι οποίοι κηρύχθηκαν από τον Στάλιν «εχθροί του λαού και λιποτάκτες» (Πηγή: Ίγκορ Γκάριν, "Η άλλη αλήθεια για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο"). Στα ρωσσικά κρατικά αρχεία που έχουν αποχαρακτηριστεί, υπάρχουν έγγραφα αιτήματα των Γερμανών, Φιλανδών, Ρουμάνων και Ούγγρων, που υποβλήθησαν μέσω του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στο Λαϊκό Κομισαριάτο (υπουργείο) Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΣΣΔ, για ανταλλαγή αιχμαλώτων. Όλα αυτά τα έγγραφα, είχαν στο περιθώριο τους την ιδιόχειρη σημείωση του Μόλοτωφ: "Να μην απαντηθεί", καθώς όπως είχε πει ο Στάλιν: «Δεν υπάρχουν Ρώσσοι αιχμάλωτοι πολέμου. Ο Ρώσσος στρατιώτης πολεμά μέχρι θανάτου. Εάν επιλέξει την αιχμαλωσία, αποβάλλεται αυτομάτως από την ρωσσική κοινωνία» (Πηγή: Simon Montefiore, "Στάλιν: Η Αυλή του Κόκκινου Τσάρου"). Τραγική ειρωνεία: στις τάξεις των "προδοτών" - αιχμαλώτων βρέθηκε και ο πρωτότοκος γιος του Στάλιν, Γιάκοβ, ο οποίος παραδόθηκε οικειοθελώς στους Γερμανούς, για να εκδικηθεί τον άσπλαχνο πατέρα του! Αμέσως μετά, συνελήφθη η γυναίκα του και οδηγήθηκε στα Γκουλάγκ, ως "συγγένισσα προδότη της πατρίδας". Ο πατέρας του "προδότη της πατρίδας", δεν τιμωρήθηκε. Αυτός μόνο τιμωρούσε...