Από Sotiris Mourtzas,

Ενδιαφέρων το κείμενο παρακάτω για την συνεργασία βουλγαρικού στρατού και ΕΛΑΣ Κατά της Ελλάδας

ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

1944-45

Έκδοση Ινστιτούτου Στρατιωτικής Ιστορίας του Γενικού Επιτελείου του Βουλγαρικού Λαϊκού Στρατού Τόμος Β σελίδες 78-82 Έτος εκδόσεως 1982

Αρχές Σεπτεμβρίου 1944 η 16η Μεραρχία Πεζικού τελείωσε την εγκατάσταση - σταθεροποίηση ανατολικά του Στρυμώνα.(σημ μεταφ: προφανώς προερχομένη από την Κεντρική Μακεδονία όπου οι Βούλγαροι είχαν προωθηθεί τον Ιούλιο 1943 κατόπιν διαταγής των Γερμανών).

Η 62α και 29η Μεραρχία κατέλαβαν αμυντικές θέσεις νοτιοανατολικά της 7ης Μεραρχίας Πεζικού στον Τομέα Στρυμώνα - Ορφάνιο - Ροδολίβος.

Τα υπόλοιπα τμήματα της Μεραρχίας παρέμειναν στην θέση τους.

Η 22α Μεραρχία Πεζικού παρέμεινε στην εφεδρεία της Στρατιάς στην περιοχή Δοξάτου-Προσωτσάνης- Δράμας.

Κατά την εξέλιξη των αμυντικών και σταθεροποιητικών επιχειρήσεων της η 16η Μεραρχία Πεζικού σε συνεργασία αδελφότητας και αλληλεγγύης μετά του Ελληνικού ΕΑΜ και τμημάτων του ΕΛΑΣ διεξήγαγε ισχυράν επίθεση εναντίον Ελλήνων Εθνικιστών πού αριθμούσαν περίπου 2500 άνδρες και ήταν οργανωμένοι στις ορεινές περιοχές Σμίτζα, Τσαλ Ντάγ, Μπόζ Ντάγ περιοχής Δράμας.

Με την αδιάκοπη πάντα συνεργασία και αδελφότητα μεταξύ των Βουλγαρικών στρατευμάτων, Βουλγάρων, Παρτιζάνων και τμημάτων ΕΛΑΣ στις 16 και 17 Σεπτεμβρίου 1944 τμήματα της 16ης Μεραρχίας Πεζικού (σημ μεταφρ: Αυτή η μεραρχία απεκαλείτο από τους Έλληνες «σφαχτική» διότι έκανε τις σφαγές στην Δράμα , Δοξάτο κτλ τον Σεπτέμβριο Οκτώβριο 1941) συγκεντρώθηκαν στο Δοξάτο-Προσωτσάνη και σε επιχείρηση τους κατέστρεψαν ένα τμήμα 600-700 άτομα Ελλήνων Εθνικιστών νοτίως του χωριού Τσερέπλιανη (Μυρίνα στα Ελληνικά) (σημ μεταφ: Πρόκειται για την μάχη που έδωσε το 19ο σύνταγμα εθνικιστών με τακτικό Βουλγαρικό στρατό ο οποίος το κύκλωσε σε πεδινή περιοχή και μετά από σκληρή μάχη και πλήρη εξάντληση των πυρομαχικών αιχμαλωτίστηκαν οι εναπομείναντες 330 αντάρτες μαζί με τον Συνταγματάρχη Ι. Παπαπέτρου διοικητή του ηρωικού 31ου Συντάγματος στην Αλβανία και 14 άλλους αξιωματικούς. Μεταφέρθηκαν ως αιχμάλωτοι στις φυλακές Σερρών και μετά την πλήρη αποχώρηση των Βουλγάρων από το Ελληνικό έδαφος παρεδόθησαν στους ΕΑΜ / ΕΛΑΣ και δολοφονήθηκαν ομαδικά αλλά και μαρτυρικά μαζί με άλλους κρατουμένους συνολικά 368 άτομα στο 13ο χλμ της οδού Σερρών-Βροντούς παρά την παρουσία στην Δράμα αντιπροσωπίας κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου υπό τους υπουργούς Λαμπριανίδη και Πορφυρογένη και στην Θεσσαλονίκη του Γ. Μόδη. Οι υπουργοί το έμαθαν κατόπιν. Έχω γράψει αναλυτικά για το θέμα πριν μερικές εβδομάδες).

Στις 9 Οκτωβρίου δύο τάγματα του 57ου Συντάγματος ενισχυμένα με αντάρτες του ΕΛΑΣ και Βούλγαρους παρτιζάνους κατέλαβαν τον σταθμό Νουστραλή και υποχρέωσαν τους Εθνικιστές αντάρτες να οπισθοχωρήσουν στο χωριό Ζάριτζ (Ψηλή ράχη στα Ελληνικά).

Σύμφωνα με την απόλυτη συνεργασία του Βουλγαρικού Λαϊκού Στρατού και της κυβέρνησης του Πατριωτικού Μετώπου για την διοίκηση των περιοχών του Αιγαίου μετά τις 9 Σεπτεμβρίου και μέχρι τέλους του μηνός απεστάλησαν μερικά βοηθητικά τμήματα σ ενίσχυση των στρατιωτικών τμημάτων σταθεροποίησης.

Στις 22 Σεπτεμβρίου αναδείχτηκε Διοικητής όλων των τμημάτων εκεί ο Συνταγματάρχης Ιβάν Ράντεφ (σημ μεταφρ: μιλούσε Ελληνικά καλύτερα από τους Έλληνες και ήταν γνήσιος Πειραιώτης κομμουνιστής!!!).

Με την βοήθεια των στρατιωτικών επιτροπών (σοβιέτ), του στρατιωτικού Διοικητή του ΕΛΑΣ και την ηθική ενίσχυση των πολιτικών αρχών αποκαταστάθηκε η τάξη στην περιοχή της χώρας αυτής.

Η στιγμή είναι έκτακτη και έχει μεγάλη σημασία, διότι από ώρας 18 της 26ης Σεπτεμβρίου 1944 τμήματα της 7ης Μεραρχίας Πεζικού που είχαν πλήρη συνεργασία με το ΕΛΑΣ δέχονται σφοδρά πυρά από τους Εθνικιστές αντάρτες ανατολικά του Στρυμώνα και σε εκτεταμένο προγεφύρωμα (μάχες Ν. Μπάφρας, Κορμίστας, Ηλιοκώμης, Πρώτης, Ανάληψης κτλ μεταξύ Βουλγαρο-Ελασιτών και Εθνικιστών) (Σημ: Οι εθνικιστές αντάρτες που αναφέρουν οι Βούλγαροι είναι οι αντάρτες της ΠΑΟ και του Φωστερίδη-Τσαούς Αντών.)

Με την συνεργασία πάντα του ΕΛΑΣ για την εξάλειψη του προγεφυρώματος ο Διοικητής της 7ης Μεραρχίας Πεζικού μετέφερε το ίδιο βράδυ από το χωριό Ηράκλεια δυνάμεις του 39ου Συντάγματος πεζικού που ήταν στην εφεδρεία με πυροβολικό και τεθωρακισμένη ίλη.

Οι εθνικιστές αντάρτες αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς και αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν πάλι στα βουνά όπου και πριν ήταν οργανωμένοι, οπότε ο ΕΛΑΣ με την συμπαράστασή μας τοποθέτησε φρουρές και στελέχη διακυβέρνησης στα χωριά της περιοχής αυτής.

Στις 29-9-44 η Ανώτατη Διοίκηση απέσυρε τμήματα της 2ας Στρατιάς και τα ενσωμάτωσε στην 7η Στρατιά. Κατόπιν εντολής των κυβερνήσεων των συμμάχων κρατών και του σχεδίου που εκπόνησε η Διοίκηση του Βουλγαρικού Λαϊκού Στρατού οι δυνάμεις μας έπρεπε να εγκαταλείψουν την περιοχή του Αιγαίου.

Μεταξύ 12-14 Οκτωβρίου 1944 τελείωσε η μεταφορά του στρατιωτικού υλικού και από 12-21 Οκτωβρίου 1944 ο στρατός που είχε παραταχθεί για σταθεροποίηση στο Αιγαίο άρχισε να υποχωρεί προς Βορράν.

Σημαντικά τμήματα της 7ης Μεραρχίας Πεζικού από τις 20-9-44 είχαν παραταχθεί στην περιοχή του Πετριτσίου και το 2ο Μηχανοκίνητο Πυροβολικό καθώς και τμήματα της 2ας Ίλης Ιππικού στο δρόμο Σιδηροκάστρου -Κούλα βορείως του Μπέλλες.

Η 16η Μεραρχία Πεζικού (ση μεταφραστή: αυτή πού κατάσφαξε την Δράμα- Δοξάτο κτλ προ διετίας περίπου) και το 4ο Σύνταγμα Πυροβολικού ακολούθησαν τον δρόμο Δράμα -Ζύρνοβο - Νευροκόπι. Στις 25 Οκτωβρίου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Νευροκοπίου στα χωριά Ζέστοβο και Λιπιάστοβο.

Την ημερομηνία αυτή εγκατέλειψε τελικά ο Βουλγαρικός Λαϊκός Στρατός την περιοχή του Αιγαίου. Οι δυνάμεις μας αυτές οργανώθηκαν αμυντικά στην γραμμή δυτικά του ποταμού Στρυμώνα και ανατολικά των χωριών Ζίλεν - Μάλκι -Βοτεν.