Αμαλία

@4fABkkc5xTv2aek

Ο Στάλιν “συμβούλευσε” τον Σιάντο να προκαλέσει τα Δεκεμβριανά, αλλά και να φροντίσει να ηττηθεί ο ΕΛΑΣ! Χθες, αναφέρθηκα στα -φαινομενικώς!- ανεξήγητα “λάθη” του ΚΚΕ κατά τα Δεκεμβριανά, για τα οποία καταγγέλθηκε... 6 χρόνια αργότερα (!!!) ο Σιάντος (ο οποίος εν τω μεταξύ είχε πεθάνει...), ως “πράκτορας του εχθρού στις γραμμές του ΚΚΕ”! Εδώ, το ερώτημα πρέπει να τεθεί ως εξής: θα μπορούσε ο Σιάντος να λειτουργήσει ως πράκτορας και να χαντακώσει το ΚΚΕ, υπό τις συνθήκες που υπήρχαν στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1944;

Κατ’ αρχάς, τα “λάθη” του Σιάντου ήταν κραυγαλέα! Ειδικά η διάσπαση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, όταν οι μονάδες των Βελουχιώτη - Σαράφη “άφησαν τον γάμο και πήγαν για πουρνάρια” - αντί να μπουν στην “μητέρα των μαχών” που γινόταν στην Αθήνα, στάλθηκαν στην... Ήπειρο. Όμως, μετά την ήττα, δεν του ζήτησε εξηγήσεις κανείς! Ούτε τα υπόλοιπα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ (που μετά από 3 χρόνια, κήδεψαν τον Σιάντο με δόξες και τιμές!), αλλά ούτε και οι Σοβιετικοί. Και χρειάστηκαν 6 ολόκληρα χρόνια στο ΚΚΕ, για να καταλάβουν πως, η διάσπαση των δυνάμεών του κι άλλα πολλά και οφθαλμοφανή “λάθη”, έγιναν με δόλο; Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Μόσχα είχε δικό της άνθρωπο στην Αθήνα κατά τα Δεκεμβριανά: τον συνταγματάρχη Ποπώφ. Ο Σιάντος ήταν ένα τίποτα, όπως όλοι οι γ.γ. του ΚΚΕ! Ένας απλός διεκπεραιωτήςτων “συμβουλών” του Στάλιν, που του διαβιβάζονταν από τον Δημητρώφ, μέσω ασυρμάτου. Οποιαδήποτε στιγμή διαπίστωνε ο Ποπώφ, ότι ο Σιάντος δεν διεκπεραιώνει σωστά τις “συμβουλές” του Στάλιν, θα μπορούσε να τον “αποσύρει από την κυκλοφορία”! Αλλά ο Ποπώφ δεν το έκανε. Άρα, ο Σιάντος ακολουθούσε πιστά τις “συμβουλές” του Στάλιν! Όμως, ποιες ήταν αυτές οι “συμβουλές”; Θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε, οι αντιδράσεις των Βρετανών! Η πρώτη εκτίμηση της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα για τα Δεκεμβριανά, ήταν η εξής: «Δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποθέσουμε ότι το ΚΚΕ έλαβε εντολές από τη Μόσχα να ξεκινήσει την επανάσταση, είτε μέσω του συνταγματάρχη Ποπώφ, είτε μέσω οποιουδήποτε άλλου. Μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι δεν έλαβαν καμία απολύτως εντολή επ’ αυτού του θέματος» Παρατηρεί (με μπόλικη δόση ειρωνείας...), ο ιστορικός Νίκος Παπαδάτος, που είδαν πολλά τα μάτια του στα σοβιετικά αρχεία: «Η σοβιετική εξωτερική πολιτική ήταν τόσο προσεκτική, που κατάφερε να πείσει μέχρι και τη Μεγάλη Βρετανία» Μέχρι και ο Τσώρτσιλ την πάτησε, αρχικά: «Η πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης στην Ελλάδα αναλύθηκε βιαστικά από τους Βρετανούς. Στις 11 Δεκεμβρίου 1944, ο Τσώρτσιλ έγραψε στον Ήντεν: “Είμαι όλο και περισσότερο εντυπωσιασμένος με την ευπιστία δια της οποίας ο Στάλιν κρατήθηκε μακριά από την Ελλάδα δυνάμει της συμφωνίας μας”» Εν τέλει, θα συμφωνήσω απολύτως με το “πόρισμα” του Παπαδάτου: «Ο συνομιλητής των Σοβιετικών ήταν μόνο ο Γιώργης Σιάντος... Ο Σιάντος έδρασε καθ’ όλη την περίοδο της ένοπλης πάλης του ΚΚΕ σε συνεννόηση με τους Σοβιετικούς, στον βαθμό που εκείνοι το επέτρεπαν, κι όχι εν αγνοία τους... Επί της ουσίας, ο Στάλιν έδωσε στους Βρετανούς την εντύπωση της μη εμπλοκής στο ελληνικό ζήτημα, στην πραγματικότητα όμως έκανε έναν τακτικό ελιγμό, χρησιμοποιώντας τους Έλληνες κομμουνιστές ως εφεδρεία σε περίπτωση ανάγκης, προκειμένου να αποσπάσει quid pro quo (αντισταθμίσματα) σε άλλες νευραλγικές περιοχές (Πολωνία)»Το παραπάνω “πόρισμα” είναι γραμμένο “κομψά”. Εγώ θα το πω πιο “λαϊκά”: εφόσον δεν έφταιγε και δεν τιμωρήθηκε ο Σιάντος για τα -φαινομενικώς!- ανεξήγητα “λάθη” στα Δεκεμβριανά, μία και μόνη εξήγηση υπάρχει: ο Στάλιν, “συμβούλεψε” τον Σιάντο να προκαλέσει τα Δεκεμβριανά, αλλά και να φροντίσει να ηττηθεί ο ΕΛΑΣ! Και δεν αναφέρθηκε τυχαία η Πολωνία, ως “αντιστάθμισμα” για την “άψογη στάση” του Στάλιν στην Ελλάδα, καθώς η τύχη της Πολωνίας κρίθηκε στην Διάσκεψη της Γιάλτας, η οποία κατέληξε σε συμφωνία στις 11 Φεβρουαρίου του 1945. Η δε Συμφωνία της Βάρκιζας, με την οποία τερματίστηκαν τα Δεκεμβριανά, υπογράφηκε την επομένη της Συμφωνίας της Γιάλτας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945!~