Η ημέρα που πάγωσε η Ιταλία 16-03-1978

17 Μαρτίου 2018

Εκείνη την ημέρα ο Aldo Moro ξεκίνησε ένα πολιτικό οδοιπορικό αλλιώτικο από εκείνα που είχε συνηθίσει η ιταλική χριστιανοδημοκρατία. Το οδοιπορικό του θα τον έβγαζε στο πολιτικό του γραφείο, μετά στη Βουλή, όπου θα ανακοίνωνε κάτι που θα έφερνε τα πάνω κάτω, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Ο Aldo Moro θα έβαζε εμπρός αυτό που έμεινε στην ιστορία ως όρος και που θα μπορούσε να αλλάξει τουλάχιστον το πρόσωπο της ευρωπαϊκής κοινωνίας όπως το ξέραμε. 

Ο όρος αυτός λέγεται «ιστορικός συμβιβασμός». Ο Aldo Moro και ο ευγενής ηγέτης της ιταλικής αριστεράς, ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, ονειροπόλος σίγουρα αλλά και ρεαλιστής, ο Enrico Berlinguer, είχαν αποφασίσει να στήσουν ένα καινούριο πολιτικό σκηνικό στην Ιταλία. Στα χνάρια του Τολιάτι, ο Berlinguer ήταν από εκείνους τους πολιτικούς που έπαιρναν τα μηνύματα των καιρών. Όπως ο Τολιάτι μετά τον πόλεμο αποκήρυξε τον σταλινισμό και έστησε ένα ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα αλλιώτικο από τα άλλα, έτσι και ο Berlinguer πήγε ένα βήμα μπροστά.

Εκείνη την ημέρα τον Aldo Moro απήγαγαν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες. Άνθρωποι αριστεροί οι οποίοι πίστευαν στο αντάρτικο πόλης και στην τελική ρήξη με το σύστημα. Μετά από ένα αγωνιώδες θρίλερ, ο Aldo Moro βρέθηκε νεκρός στο πορτ-παγκάζ ενός αυτοκινήτου. Αργότερα, οι εκτελεστές του συνελήφθησαν, ανακρίθηκαν, δικάστηκαν, φυλακίστηκαν. Πολύ αργότερα αυτοί οι εκτελεστές δήλωσαν μετανιωμένοι. Πίστευαν ότι ενεργούσαν αυτόφωτα. Ήταν σίγουροι για αυτό. Ηλικιωμένοι πια, δηλώνουν μετανιωμένοι. Ενδεχομένως γιατί κατάλαβαν πως το παιχνίδι αυτό, ο κύκλος της βίας, τους ξεπερνούσε 

Στις 16 Μαρτίου 1978 στη Ρώμη, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες απήγαγαν τον πρόεδρο του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Aldo Moro, σκοτώνοντας όλα τα μέλη της συνοδείας του.

Ρώμη 16 Μαρτίου 1978. Ώρα 9 το πρωί. Δύο αυτοκίνητα έβγαιναν από την κατοικία της οδού «forte Trionfale». Στο ένα επέβαινε ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Άλντο Μόρο και στο άλλο η πάνοπλη συνοδεία του. Ήταν μια σημαντική ημέρα, καθώς επρόκειτο να συζητηθεί η πρόταση για τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας υπό τον Τζούλιο Αντρεότι, με τη συμμετοχή για πρώτη φορά στην ιταλική ιστορία και των κομμουνιστών.

Όλα έδειχναν κανονικά μέχρι τη στιγμή που τα δύο οχήματα έφτασαν στη οδό Mario Fani. Η Ρίτα Αλγκρανάτι, μέλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών που παρακολουθούσε το δρομολόγιο του πρωθυπουργού, έκανε το σινιάλο στους συνεργάτες της για την παγίδα θανάτου που είχαν στήσει. Με γρήγορες κινήσεις, δύο αυτοκίνητα έκλεισαν από μπροστά και από πίσω τα οχήματα του Μόρο και των συνοδών του. Ταυτόχρονα, από διάφορα σημεία του δρόμου πετάχθηκαν μια ντουζίνα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών ντυμένοι οι περισσότεροι με φόρμες της Alitalia και αυτόματα στα χέρια, που γάζωσαν με 91 σφαίρες τους πέντε σωματοφύλακες του πρωθυπουργού. 

Ο Ιταλός πρωθυπουργός δεν έπαθε το παραμικρό. Οι τρομοκράτες τον έβαλαν μέσα σε ένα αυτοκίνητο και εξαφανίστηκαν. Η επιχείρηση απαγωγής κράτησε λιγότερο από τρία λεπτά. Ο Άλντο Μόρο κρατήθηκε όμηρος από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες για 55 ημέρες. 

Οι Ερυθρές ταξιαρχίες ζητούν ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση του πολιτικού και πρώην πρωθυπουργού την απελευθέρωση όλων των ιδρυτικών μελών των Ερυθρών Ταξιαρχιών.

Στις 9 Μαΐου του 1978, ο Μόρο βρέθηκε νεκρός στο πορτμπαγκάζ ενός Ρενό 5. Οι τρομοκράτες τον εκτέλεσαν με 10 σφαίρες.