Αμαλία

@4fABkkc5xTv2aek

Βασίλι Μιχαήλοβιτς Μπλοχίν: ο αρχιδήμιος του Στάλιν, που σκότωσε με τα χέρια του 15.000 ανθρώπους.

Υπήρξαν αρκετοί δήμιοι στην παγκόσμια Ιστορία (την εποχή που ίσχυε η θανατική ποινή), αλλά κανένας απ’ αυτούς δεν έσπασε το “ρεκόρ” του Βασίλι Μπλοχίν, που κέρδισε “με το σπαθί του” τον τίτλο του μεγαλύτερου δήμιου των σύγχρονων καιρών! Υπάρχει και μια διαφορά μεταξύ τους: οι άλλοι δήμιοι θανάτωναν εγκληματίες που είχαν καταδικαστεί από δικαστήρια, ο Μπλοχίν θανάτωνε αθώους!

O Βασίλι Μιχαήλοβιτς Μπλόχιν ήταν μέλος του κόμματος των Μπολσεβίκων και τον Μάρτιο του 1921 κατατάχθηκε στη περιβόητη Τσε-Κά (ЧК), την μυστική αστυνομία του σοβιετικού καθεστώτος. Ξεκίνησε από την χαμηλότερη βαθμίδα, αλλά πολύ σύντομα ανέβηκε στην ιεραρχία, καθώς διακρίθηκε ιδιαίτερα για τον σαδισμό και την απανθρωπιά του! Έτσι, μέσα σε μόλις 6 χρόνια, διορίστηκε -με εντολή Στάλιν- διοικητής του “Τάγματος Θανάτου” (εκτελεστών!) της Τσε-Κά, που έδρευε στις κεντρικές φυλακές “Λουμπιάνκα” της Μόσχας. Προσωπικά στον Μπλοχίν, ανατέθηκε η εκτέλεση όλων των ηγετικών στελεχών των Μπολσεβίκων, που καταδικάστηκαν σε θάνατο στις “Δίκες της Μόσχας”. Από το χέρι του, δολοφονήθηκαν (γονατιστοί και δεμένοι πισθάγκωνα, με μια σφαίρα στον σβέρκο...), οι ηγέτες των Μπολσεβίκων Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ, Μπουχάριν και λοιποί, καθώς επίσης και ο στρατάρχης Τουχατσέφσκι. Επίσης, αυτός είχε την τιμή και την χαρά να εκτελέσει με τα χέρια του τους πρώην διοικητές του στην Υπηρεσία, Γκένριχ Γιάγκοντα, το 1938, αλλά και τον αντικαταστάτη αυτού, Νικολάι Γιέζωφ, το 1940. Εκεί όμως που “κέρδισε” τον “τίτλο” του μεγαλύτερου δήμιου της σύγχρονης εποχής, ήταν στο Κατύν, με την εκτέλεση χιλιάδων Πολωνών αξιωματικών που είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι από τους Σοβιετικούς, αλλά και σημαντικών προσωπικοτήτων της πολωνικής κοινωνίας. Ο Μπλοχίν είχε βάλει στοίχημα με τον εαυτό του, να σκοτώνει κάθε νύχτα γύρω στους 250-300 Πολωνούς. Τελικά, μέσα σε 28 νύχτες, σκότωσε με τα χέρια του περίπου 7.000 αθώους Πολωνούς! Η τελετουργία του θανάτου ήταν η εξής: οι μελλοθάνατοι οδηγούνταν ένας-ένας σ’ ένα δωμάτιο όπου καταγράφονταν λεπτομερώς τα πλήρη στοιχεία τους και δένονταν πισθάγκωνα, με σχοινιά ή σύρματα. Εν συνεχεία, οδηγούνταν σε παρακείμενο δωμάτιο, το οποίο διέθετε κεκλιμένο πάτωμα με υδρορροή, για να κυλάει και να φεύγει το αίμα. Εκεί τους περίμενε ο “Άγγελος του Θανάτου”, Μπλοχίν, ο οποίος τους εκτελούσε αμέσως με μια σφαίρα στον σβέρκο. Τα πτώματα των δολοφονηθέντων πετάγονταν στον εξωτερικό χώρο, κι όταν μαζεύονταν αρκετά, μεταφέρονταν με φορτηγά σε ομαδικούς τάφους, που είχαν ανοιχτεί εκεί κοντά. Το “κατόρθωμα” του Μπλοχίν δεν άφησε ασυγκίνητο τον Στάλιν, ο οποίος τον γέμισε με παράσημα και τον προήγαγε σε υποστράτηγο. Όμως, τον Μάρτιο του 1953 έφυγε από την ζωή ο προστάτης του (ο Στάλιν) και ο αρχιδήμιος μπήκε στο στόχαστρο των νέων αφεντικών του Κρεμλίνου. Έτσι, πρώτα του αφαίρεσαν τα παράσημα και τις διακρίσεις και μετά του έκοψαν και την σύνταξη. Αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα! Ο Μπλοχίν παραφρόνησε, το έριξε στο ποτό και μια νύχτα του Φεβρουαρίου του 1955, ο “άνθρωπος” που συνολικά σκότωσε με τα χέρια του 15.000 ανθρώπους, σκότωσε και τον εαυτό του. Την εποχή του Μπρέζνιεφ, ο αρχιδήμιος αποκαταστάθηκε μετά θάνατον και επιστράφηκαν τα παράσημά του στους απογόνους του! Εν αντιθέσει με τα θύματά του, που πετάχτηκαν σε ομαδικούς τάφους, ο δικός του τάφος βρίσκεται στο νεκροταφείο Νοβοντέβιτσι της Μόσχας και διαθέτει και μια περίτεχνη επιτύμβια πλάκα, όπως των ηρώων και των σημαντικών προσώπων! Τα σχόλια δικά σας! Πηγές: Donald Rayfield «Οι δήμιοι του Στάλιν» Simon Montefiore, «Στάλιν, η αυλή του κόκκινου Τσάρου».