ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΠΟΥΓΑΣ (Ioannis Bougas) - Ιστορία 1940-1949

Αθανάσιος Σούρλας 
  

Το τέλος της Δεκεμβριανής τραγωδίας και ο ξεχωριστός ρόλος της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.

Είναι αδύνατον να ερμηνευθούν τα Δεκεμβριανά χωρίς να ληφθεί υπόψη ότι απετέλεσαν την 2η φάση ενός οργανωμένου σχεδίου κομμουνιστοποίησης της χώρας που ξεκίνησε το 1943.

Ο 33ήμερος αγώνας έληξε με την πτώση του Μεταξουργείου στις 4/1/1945, η οποία παρέσυρε και όλη την γραμμή αμύνης των κομμουνιστών του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ, έσωσε τη χώρα από την κομμουνιστική λαίλαπα και σήμανε το τέλος του πιο αιματηρού αγώνα της νεώτερης ιστορίας μας.

Το βάρος της επίθεσης ανέλαβαν η Βρετανική Arkforce η οποία συγκροτείτο από την 23 τεθωρακισμένη ταξιαρχία, με 50 άρματα μάχης τύπου Σέρμαν, και από την 2η ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών, τo συγκρότημα Ρίμινι που συγκροτήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1945 και αποτελείτο από την Τρίτη Ορεινή Ταξιαρχία και την 4η ταξιαρχία Εθνοφυλακής (Κατά βάση τους άνδρες της οργάνωσης Χ του Γεωργίου Γρίβα) και οι δυνάμεις της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.

Αυτήν την ημέρα, κατά τραγική σύμπτωση, την τελευταία ημέρα της μάχης της Αθήνας, και οι δύο πλευρές μέτρησαν τους περισσότερους νεκρούς και τραυματίες.

Οι εφιαλτικοί αριθμοί κατατάσσουν τη «Μάχη των Αθηνών» σε μια από τις πιο πολύνεκρες στην παγκόσμια ιστορία….

Εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους-και από τις δυο πλευρές- ήταν πολλοί περισσότεροι από τον πόλεμο για την ελευθερία της πατρίδας το 1940.

Σύμφωνα με έκδοση του ΓΕΣ-ΔΙΣ (Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού) οι εκτελεσθέντες αιχμάλωτοι και άμαχοι από τους κομμουνιστές ανέρχονται σε 46.985.

Στις 11 Ιανουαρίου 1945 υπογράφεται ανακωχή ανάμεσα στις Βρετανικές Δυνάμεις και τον ΕΛΑΣ, που επέβαλλε την κατάπαυση των εχθροπραξιών και σήμανε το τέλος της πιο αιματηρής σελίδας της νεώτερης ιστορίας μας και την περίοδο που έκρινε την παραμονή της χώρας μας στις φιλελεύθερες Δυτικές Δημοκρατικές χώρες, τόσο πολύ όσο ποτέ άλλη στη σύγχρονη Ιστορία μας.

Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν θα πραγματοποιούνταν αν οι ήρωες της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής δεν έδιναν το φιλί της ζωής και τον χρόνο στις Ελληνικές και Βρετανικές δυνάμεις να επέμβουν και να σώσουν την πατρίδα μας.

Αξίζει να δούμε τις συνθήκες υπό τις οποίες οι δυνάμεις της χωροφυλακής εκτέλεσαν την αποστολή τους.

Τις παραμονές της απελευθερώσεως το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας, σχεδόν ολόκληρη η ύπαιθρος χώρα πλην των πόλεων και ορισμένων κωμοπόλεων, στις οποίες αμύνονταν σθεναρά οι δυνάμεις τους χωροφυλακής, είχε πέσει στα χέρια των ελασιτών οι οποίοι προπαρασκεύαζαν με δραστήριο τρόπο την ολοκληρωτική τους κυριαρχία.

ΤΟ ΚΚΕ πριν τα Δεκεμβριανά πίστευε ότι κυβερνά τη χώρα.

Ο Σιάντος στις 28 Νοεμβρίου 1944, -μετά την διαταγή διάλυσης του ΕΛΑΣ- σε τηλεγράφημά του προς τα Περιφερειακά Γραφεία του ΚΚΕ, αποκαλεί την Κυβέρνηση του Παπανδρέου Αντιπολίτευση!

Το τηλεγράφημα:

«Αυτό είναι απαράδεκτο. Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Να είστε σε επιφυλακή και έτοιμοι να αποκρούσετε κάθε κίνδυνο. Η βρετανική και η ελληνική αντιπολίτευση απαιτούν τη διάλυση του Λαϊκού Στρατού μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου. Ταυτόχρονα επιμένουν στη διατήρηση των ελληνικών ένοπλων σωμάτων που έχουν οργανωθεί από Ελληνες φασίστες στη Μέση Ανατολή, με το επιχείρημα ότι αποτελούν συμμαχική δύναμη. Σκοπεύουν να επιβάλουν φασιστική δικτατορία με τη βοήθεια των παραπάνω φασιστικών σωμάτων και των μυστικών ενόπλων δυνάμεων των φασιστών στην Αθήνα μετά τη διάλυση του ΕΛΑΣ. Εμπιστευόμενοι τις οργανωμένες λαϊκές μας δυνάμεις, μεγάλο μέρος των οποίων είναι ένοπλες, θέσαμε ως όρο για τη διάλυση του ΕΛΑΣ την ταυτόχρονη διάλυση όλων των ενόπλων δυνάμεων της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένης της Χωροφυλακής. Οι Βρετανοί το αρνήθηκαν και πιέζουν την αντιπολίτευση να ξεκινήσει εμφύλιο πόλεμο. Αυτό μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή. Εμείς είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την πρόκληση».

Οι ελασίτες καθ’ όλη την περίοδο της αποχώρησης των Γερμανών, παρότι μπορούσαν να συνεργασθούν ειλικρινά με τις υπόλοιπες εθνικές ανταρκτικές ομάδες (Όσες κατάφεραν να επιβιώσουν από την κομμουνιστική τρομοκρατία) και να καταφέρουν δεινά πλήγματα εναντίον των Γερμανών, ενδιαφέρονταν περισσότερο να πάρουν στα χέρια τους το εγκαταλειπόμενο πολεμικό υλικό και να διαδεχθούν τους κατακτητές στην κυριαρχία των εγκαταλειπομένων πόλεων σε μερικές περιπτώσεις δε δεν δίστασαν να φτάσουν και σε συμφωνίες με τους Γερμανούς.

Η χωροφυλακή η οποία κατηγορούνταν όχι μόνο από το ΕΑΜ αλλά και από τη σχηματισθείσα κυβέρνηση Παπανδρέου, στην οποία συμμετείχαν έξι μέλη του ΚΚΕ, ποτέ δεν ενέπνευσε την εμπιστοσύνη των κατακτητών Γερμανοϊταλών γιατί ενώ τα όπλα και τα πυρομαχικά προθύμως εγκαταλείπονταν από τους γερμανούς στον ΕΛΑΣ σε αντάλλαγμα της μη παρενοχλήσεως των, την χωροφυλακή την άφησαν τελείως άοπλη. Έτσι όλη η χωροφυλακή της χώρας και ειδικά της επαρχίας και της υπαίθρου βρέθηκε μετά την απελευθέρωση στα νύχια των ελασιτών.

Ακόμα και η ίδια η κυβέρνηση δεν προστάτευσε τη χωροφυλακή αλλά αντιθέτως προσπάθησε να την κατασπιλώσει στα μάτια του ελληνικού λαού σαν δήθεν όργανο της κατοχής και την παρότρυνε να παραδώσει τα λίγα όπλα της και τα λίγα φυσίγγια κατ’ άντρα που είχε στον απελευθερωτικό στρατό.

Ήταν απαίτηση των κομμουνιστών, που μετείχαν στην κυβέρνηση Παπανδρέου, οι οποίοι πέτυχαν τον πλήρη αφοπλισμό τους και την απομάκρυνσή τους από κάθε υπηρεσία. Παρέδωσαν δε τις επαρχιακές πόλεις και την πρωτεύουσα στις πολιτοφυλακές οι οποίες ελέγχονταν εξ ολοκλήρου σχεδόν από το ΕΑΜ.

Ο πρωθυπουργός και τα εθνικόφρονα μέλη της κυβερνήσεως δεν αντιλήφθηκαν ότι όλη αυτή η οργισμένη απαίτηση των κομμουνιστών απέβλεπε στην εκμηδένιση των δυνατοτήτων της εξουσίας να αντιταχθεί στα σχέδια της οριστικής τους κυριαρχίας.

Στις καταλαμβανόμενες από τους ελασίτες περιοχές οι Αξιωματικοί και οπλίτες των τμημάτων χωροφυλακής, άλλοι άοπλοι και όλοι οι άλλοι κακώς οπλισμένοι, ή εκτελούνταν επιτόπου, ή σύρονταν δια της βίας στο βουνό και άλλοι κλείνονταν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως οι περισσότεροι των οποίων πέθαναν από τις κακουχίες.

Στο φύλλο της 14ης Νοεμβρίου 1944 η επίσημη κομμουνιστική εφημερίδα απελευθερωτής ανήγγειλε με πανηγυρικό τρόπο και με τίτλο «Τελεσίδικη καταδίκη της χωροφυλακής» τα παρακάτω:

«Στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο έγινε μεγάλη συζήτηση για το στρατιωτικό. Η απόφαση που λήφθηκε είναι: Όλοι οι αξιωματικοί οπουδήποτε και αν υπηρετούν αυτή τη στιγμή, δηλαδή Ορεινή Ταξιαρχία, Ιερός Λόχος, ΕΛΑΣ, Ζέρβας, ή έμειναν αδρανής εδώ, θα εκκαθαριστούν από στρατιωτικό συμβούλιο που η σύνθεσή του δεν καθορίστηκε ακόμη. Έγινε ειδική συζήτηση για τη χωροφυλακή και από σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο καταδικάστηκε το σώμα αυτό το οποίο και διαλύεται. Στην εκκαθάριση θα υπαχθεί και η δύναμη χωροφυλακής που έχει οργανωθεί στην Αίγυπτο, αναγνωρίστηκε δε ότι πολλά από τα στελέχη της είναι δοσίλογοι και βαρύνονται με αντιλαϊκές πράξεις στο παρελθόν»

Ο πρωθυπουργός Παπανδρέου βρέθηκε σε δυσχερή θέση όταν μετά την εγκατάλειψη της κυβέρνησης από τους αριστερούς και κομμουνιστές υπουργούς και την απροκάλυπτη κήρυξη του στασιαστικού κινήματος, για τη βίαιη ανατροπή του καθεστώτος και την επιβολή του κομμουνισμού, αναγκάστηκε να προσφύγει στην χωροφυλακή σαν σανίδα σωτηρίας.

Αλλά η μικρή αυτή δύναμη χωροφυλακής που είχε απομείνει χάρις στο υψηλό ηθικό την πίστη στην ελεύθερη ελληνική κυβέρνηση της Μέσης Ανατολής και το μαχητικό της μένος, κατά του εσωτερικού εχθρού, πέτυχε να κρατήσει τη χώρα Ελεύθερη και Δημοκρατική.

Θα μπορούσε να επιτελέσει ακόμη πολύ περισσότερα αν δεν είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη της.

Βέβαια αυτό το μένος κατά των ανδρών της χωροφυλακής συνεχίστηκε και τα υπόλοιπα χρόνια μετά την απελευθέρωση και ιδιαίτερα τα μεταπολιτευτικά χρόνια, όταν υπό το πρόσχημα της ενοποιήσεως της αστυνομίας πόλεων και χωροφυλακής σε ένα ενιαίο σώμα υπό τον τίτλο ΕΛ.ΑΣ καταστράφηκαν χρήσιμα αρχεία του ενδόξου σώματος της χωροφυλακής και ουδέποτε μνημονεύτηκαν οι ηρωικοί της νεκροί και δεν στήθηκαν μνημεία προς τιμήν τους.

Είναι τεράστιας σημασίας έργο να αναδείξουμε τον αγώνα της χωροφυλακής και την πραγματική ιστορία των Δεκεμβριανών και ακόμη περισσότερο να προτείνουμε στην πρώτη πατριωτική κυβέρνηση που θα προκύψει, να εορτάζεται αυτή η νίκη των ανδρών του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη σαν η πραγματική ημέρα αποκατάστασης της Δημοκρατίας.

Αθανάσιος Σούρλας

Ανώτατος Αξιωματικός ε.α.

ΥΓ:

Στο νομό Έβρου με πολύ πρόχειρη καταγραφή σκοτώθηκαν και κρίθηκαν αγνοούμενοι πάνω από 20 αξιωματικοί και οπλίτες χωροφυλακής, από το 1942 μέχρι το 1949, για τους οποίους ποτέ δεν στήθηκε κανένα μνημείο. Αντίθετα δίπλα στο στρατιωτικό τμήμα του νεκροταφείου υπάρχει μνημείο των κομμουνιστών που μνημονεύονται τα ονόματα των ληστοσυμμοριτών που κρίθηκαν ένοχοι Εσχάτης προδοσίας από το Στρατοδικείο και τουφεκίστηκαν.