Αμαλία

@4fABkkc5xTv2aek

Ιανουάριος 1934: 17ο Συνέδριο ΚΚΣΕ, το «Συνέδριο των Μελλοθανάτων»! Υπάρχει μια βασική διαφορά μεταξύ των κομμουνιστικών και των υπολοίπων ολοκληρωτικών καθεστώτων: τα δεύτερα στράφηκαν εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων, αλλά και εναντίον ειδικών κατηγοριών πολιτών, ενώ ο κομμουνισμός στράφηκε και εναντίον όλων των παραπάνω, αλλά και εναντίον των ίδιων των κομμουνιστών!

Τον Ιανουάριο του 1934, συνήλθε στην Μόσχα το 17ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ. Ονομάστηκε “Συνέδριο των Νικητών”, αλλά στην πραγματικότητα ήταν το “Συνέδριο των Μελλοθανάτων”!Σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρθηκαν από τον Ν. Χρουστσώφ, στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, το 1956: Από τους 1.966 συνέδρους που συμμετείχαν το 1934 στο 17ο Συνέδριο, οι 1.108 εκτελέστηκαν από το 1936 ως το 1938. Από τα 139 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που εξελέγησαν στο Συνέδριο, εκτελέστηκαν εν συνεχεία τα 98. Από τα 26 τακτικά μέλη της Κεντρικής Επιτροπής της εποχής του Λένιν, εκτελέστηκαν τα 17. Από τα 10 τακτικά μέλη του Πολίτμπιρό της εποχής του Λένιν, εκτελέστηκαν τα 6. Τέλος, από τα 31 ηγετικά στελέχη του Πολίτμπιρό της περιόδου 1919-1935, εκτελέστηκαν τα 20. Στις περιβόητες "Δίκες της Μόσχας", που άρχισαν το καλοκαίρι του 1936 και ολοκληρώθηκαν στα τέλη του 1938, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο σχεδόν όλα τα ηγετικά στελέχη των μπολσεβίκων, που συμμετείχαν στην Οκτωβριανή Επανάσταση: Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ, Μπου, Ρίκωφ, Τόμσκι, Ράντεκ, Ρακόφσκι, Πιατακώφ, Σμιρνώφ, Κίρωφ, Αντόνωφ-Οβσέγενκο, ο στρατάρχης Τουχατσέφσκι και άλλοι πολλοί, με την κατηγορία ότι συνεργάζονταν με την... Γκεστάπο, για να ανατρέψουν το κομμουνιστικό καθεστώς - το οποίο αυτοί είχαν εγκαθιδρύσει 20 χρόνια νωρίτερα! Τέτοια παράνοια! Επίσης, εξολοθρεύτηκαν και τα κατώτερα παλιά στελέχη του κόμματος των Μπολσεβίκων, με δίκη ή άνευ. Επιπροσθέτως, εκτελέστηκαν ως “πράκτορες” και “προδότες” τα περισσότερα στελέχη των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Ευρώπης, που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ, γιατί διώκονταν στις χώρες τους! Τέλος, μόλις ολοκληρώθηκε η εκκαθάριση των πολλών, εκκαθαρίστηκαν και οι εκκαθαριστές - ο επικεφαλής της NKVD, Ν. Γιεζώφ και τα περισσότερα στελέχη της. Ενδεικτικό του βάθους της εκκαθάρισης (εξολόθρευσης), είναι ότι στο επόμενο Συνέδριο, που διεξήχθη το 1939, από τα 1.589.000 μέλη του κόμματος, μόνο το 0,3%, δηλαδή περίπου 5.000 άτομα, είχαν ενταχθεί στο κόμμα πριν από το 1917! Μόνο αυτοί είχαν μείνει ζωντανοί. Μετά την “αποσταλινοποίηση”, εξετάστηκαν 856.582 φάκελοι καταδικασθέντων και “αποκαταστάθηκαν” (μετά θάνατον...) 844.740. Προφανώς, αυτοί ήταν οι κομμουνιστές που έπεσαν θύματα του... κομμουνισμού! Τέλος, για να καταλάβουμε τι θα γινόταν στην Ελλάδα αν επικρατούσε η αριστερά, το 1944 ή το 1946-1949, θα σας παραθέσω την θέση του ΚΚΕ, που δικαιολογεί ακόμα και τους διωγμούς των κομμουνιστών, από το σταλινικό καθεστώς: «Ανεξάρτητα από τις υπερβολές στις διώξεις της περιόδου 1936–1938, η σοβιετική εξουσία στην ουσία απαντούσε στις αντικαθεστωτικές πράξεις, μιας και οι σκοποί των αντιφρονούντων και του γερμανικού ιμπεριαλισμού συνέκλιναν και μια αντεπαναστατική δραστηριότητα την περίοδο που η Σοβιετική Ενωση θα δεχόταν επίθεση θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική». Τα σχόλια δικά σας! Πηγές: «Οι δήμιοι του Στάλιν», Rayfield Donald. «Στάλιν», Jean-Jacques Marie. «Η μαύρη βίβλος του κομμουνισμού», Συλλογικό Έργο.